Is de Partij voor de Dieren populistisch?

Als één partij in de Tweede Kamer niet populistisch zou kunnen zijn, is het de Partij voor de Dieren. Immers deze partij verzet zich tegen de dominantie van menselijke belangen in de politiek. Beleid zou niet gebaseerd moeten zijn op wat mensen vinden maar op wat in het belang van alle dieren is. Iedere debatbijdrage wordt daarom afgerond met de ze zin ‘tevens ben ik van mening dat de bio-industrie moet worden afgeschaft’. Maar de recente bijdrage van Marianne Thieme aan het debat over het burgerforum EU had een aantal opvallende populistische kenmerken. Laten we populisme definiëren als een (dunne) ideologie die een tegenstelling ziet tussen (a) een deugdzaam en ondeelbaar volk en een (b) kwaadaardige elite; stelt dat de elite het volk haar vermogen om haar soevereiniteit uit te oefenen ontnomen heeft; en stelt dat dat moet worden hersteld.

Door: Foto: Partido Animalista - PACMA - (cc)
Waan van de dag

1 april?

, door

Dierenpartij stoort zich aan achternaam raadslid:

Pijnacker-Nootdorp – De lokale Partij voor de Dieren (PvdD) heeft haar ergernis uitgesproken over de achternaam van D66-raadslid Peter Hennevanger.

Fractievoorzitter Carla van Viegen van de Dierenpartij: “Niemand kiest zijn eigen achternaam, maar wij vinden het moeilijk om vier jaar lang tegen het naambordje van de heer Hennevanger aan te kijken. Zijn naam confronteert ons onbedoeld met alle misstanden in de bio-industrie.”

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Riccardof (cc)

Dieren en grenzen

, door

ELDERS - Anders dan mensen trekken dieren zich doorgaans weinig aan van nationale grenzen. Maar er zijn uitzonderingen.

Onderzoekers hebben in het Boheemse woud een merkwaardige ontdekking gedaan. Het Tsjechische natuurgebied loopt nu al een kwart eeuw naadloos over in het Duitse Beierse woud. Maar de herten die op Tsjechisch gebied leven respecteren nog steeds de grens van het voormalige ijzeren gordijn. Duitse vrouwtjesherten doen dat aan hun kant ook, maar hun mannelijke partners durven de inmiddels onzichtbare grens wel over te steken. De onderzoekers vermoeden dat hertenmoeders hun kinderen over generaties heen de grenzen van hun territorium doorgeven. Aan Duitse kant denkt men dat de vrouwelijke dieren met hun kinderen terughoudender zijn sinds er in Tsjechië weer meer op herten wordt gejaagd.

Andere wilde dieren trekken zich voor zover we weten niets aan van grenzen. De wolf, de bever en de lynx zijn zonder paspoort in Duitsland teruggekeerd. In Niedersachsen, aan de grens van Nederland zwerven naar schatting inmiddels zo’n vijfentwintig wolven. Het komkommernieuws in Nederland van de afgelopen zomer werd gedomineerd door de vondst van een dode wolf bij Luttelgeest in de Flevopolder. Later bleek dat het dier in Polen was doodgeschoten en hier was gedumpt.

Foto: Gerard Stolk (cc)

Thieme: ‘We moeten ophouden met dat eindeloze polderen’

, door

INTERVIEW - De Partij voor de Dieren wil paal en perk stellen aan economische groei. Of dat naїef is? ‘Realisme, dát is pas naïef. Het heeft ons tot nu toe nog weinig goeds gebracht’, aldus partijleider Marianne Thieme.

Wie nog dacht dat de Partij voor de Dieren een single-issue partij was, kreeg zijn ongelijk toen fractievoorzitter Marianne Thieme in december opeens bij het Wetgevingsoverleg van de vaste Kamercommissie Ontwikkelingssamenwerking en Buitenlandse Handel (OS/BH) verscheen. Ze viel direct op met haar felle debatstijl en haar bevlogenheid. De fractievoorzitter van de Partij voor de Dieren, die in 2012 nog door Opzij werd ingedeeld bij de 100 machtigste vrouwen van Nederland, is vastbesloten in de Kamercommissie een nieuw geluid te laten horen.

U bedacht op een ochtend: laat ik eens bij het Wetgevingsoverleg voor Ontwikkelingssamenwerking aanschuiven?

‘We houden ons al langer bezig met ontwikkelingssamenwerking, alleen dan op een andere manier en via andere commissies, bijvoorbeeld via de landbouwcommissie. Nu willen we ons meer in de ontwikkelingsdebatten mengen, want de verschuiving van hulp naar handel die we op het moment zien baart ons veel zorgen. In ons verkiezingsprogramma hebben we staan dat we één procent van ons BNP willen besteden aan ontwikkelingshulp; het hoogste percentage van alle partijen. Daarmee willen we aangeven dat er een andere manier van denken moet komen. Dat we de welvaart moeten verdelen, in plaats van dat wij de illusie hebben dat we de taart groter en groter kunnen maken door meer te produceren en meer handel te drijven. Groei is niet oneindig. De focus op groei is juist het probleem en niet de oplossing.’

Foto: copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

Wat gaat er mis bij D66, GroenLinks en de Dierenpartij

, door

OPINIE - De stelling was: D66, GroenLinks en de Partij voor de Dieren zullen hecht moeten gaan samenwerken om een kans te maken om in de toekomst nog mee te tellen. In een paar stukken behandelt Klokwerk het waarom, het hoe en het waartoe daarvan. In dit stuk een analyse van de koers van de drie partijen tot nu toe.

Tsja, zo’n oproep voor drie partijen om samen te gaan werken roept veel op! Lenen de programma’s van GroenLinks, D66 en de Partij voor de Dieren zich wel zo goed voor samenwerking? Wat zou zo’n strategie moeten inhouden? En is het wel zo verstandig?

Komen we nog op. Eerst even een samenvatting van de problemen van dit drietal partijen tot nu toe.

Partij voor de Dieren

De Partij voor de Dieren wordt door veel mensen niet serieus genomen. Veel van de kiezers die redelijk positief staan tegenover hun standpunten vinden hun dierengeknuffel nogal overdreven.

Maar met twee en potentieel drie zetels roeptoeteren ze al een tijdje stabiel mee. De partij van Marianne claimt daarbij dat ze erin geslaagd is om de Nederlandse politieke partijen diervriendelijker te maken, en dat lijkt wel te kloppen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Ik kies toch geen GroenLinks

, door

Waarin de zwevende auteur dit jaar weer een andere keuze maakt, zij het nog niet overtuigd.

Wie jong is en niet links, heeft geen hart. Wie oud is en niet rechts, heeft geen verstand, zo wil het bekende adagium in de politiek. Je hoeft niet lang te zoeken naar bewijs dat deze stelling in zijn algemeenheid niet klopt: lees de reactiepanelen op de sites van de Telegraaf, Elsevier en de diverse rechts-conservatieve blogs maar na. En sowieso, als dat het geval is, dan was ik vroeger soms harteloos en thans volledig hersenloos.

Sinds ik op mijn achttiende het stemrecht verkreeg, hebben vele verschillende partijen op mijn steun mogen rekenen. Alle reguliere partijen binnen politieke spectrum te bieden hebben wel eens mijn stem gekregen, met uitzondering van de confessionelen en extreem- en populistisch rechts. D66 en de toen nog enigszins liberale VVD heb ik in de paarse zetels geholpen. Ook de PvdA en de SP heb ik beloond met een stem, de laatste jaren echter meer dan vroeger. Zwevend, welzeker. Maar links of rechts, altijd met mijn verstand. Nu dreigt mijn ouder wordende hart te gaan beslissen.

In 2010 zocht ik mijn heil bij GroenLinks, een partij waar ik altijd wel sympathie voor voelde. Je hebt echter slechts één keuze in het stemhokje, dus had het rode potlood nooit die lijst bereikt op het stembiljet. Maar sinds de geboorte van mijn dochter maakte ik me toch steeds meer zorgen over de toekomst van de wereld en haar bewoners. Noem me een sentimentele zak, maar het is gek wat het zien opgroeien van je eigen kind met een volwassen kerel kan doen. Ik wil voor haar een betere wereld dan waar wij nu in leven en ik wil haar niet opzadelen met de vooruitgeschoven lasten van uitbuiting, vervuiling en klimaatverandering. GroenLinks leek me de enige partij die serieus hieraan wilde werken. Maar bovenal had GroenLinks gewoon een behoorlijk sterk programma geleverd voor de verkiezingen van 2010.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Detailpolitiek (22): De slang en het konijn

, door

Ik zal het maar eerlijk toegeven: ik heb de afgelopen jaren vaak op de Partij voor de Dieren gestemd. Ik vond het wel sympathiek: meer natuur, meer milieu en fatsoenlijker omgaan met dieren. Zo had ik toen ik een jaar of zes was een konijn. Ik was echt dol op Snuffel. Wie wenst het gemiddelde konijn geen goed leven toe?

Elke dag dierendag
De Partij voor de Dieren is een echte trendsetter geweest. Sinds de partij in de Tweede Kamer kwam is het aantal dierenonderwerpen extreem toegenomen. Er worden enorme hoeveelheden Kamervragen over dieren gesteld en het voormalige ministerie van Landbouw schijnt er zelfs extra ambtenaren voor aangenomen te hebben. En inmiddels is er een tweede partij die dieren ook heel belangrijk vindt: de PVV. Volgens Trouw is het iedere dag dierendag in de Tweede Kamer.

Maar ik ben inmiddels afgehaakt. Natuurlijk blijft het goed als mensen minder vlees eten, maar daar houdt het ook wel mee op. De vraag is natuurlijk: waarom zouden mensen goed moeten omgaan met dieren als dieren onderling beestachtig met elkaar omgaan? Een voorbeeld is de slang. Er bestaan veel verschillende soorten slangen, waaronder een aantal soorten die je niet graag tegenkomt omdat ze je wurgen of bijten. Mensen komen ze niet graag tegen, en konijnen al helemaal niet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geritualiseerde achterlijkheid

, door

Traditie is geritualiseerde achterlijkheid. Wie iets doet dat echt met geen enkel goed argument te verantwoorden is, valt als laatste redmiddel terug op “Het is onze traditie.” Alsof het feit dat mensen zich al honderden of duizenden jaren idioot gedragen het beter maakt. Het tegendeel lijkt me eerder waar.

Het is nog tot daar aan toe als de traditie gaat om het dragen van rare hoofddeksels of het op bepaalde dagen zingen van liedjes en luisteren naar saaie verhalen in speciaal daarvoor bestemde gebouwen. Maar vaak is traditie een voorwendsel voor het onderdrukken van vrouwen, homoseksuelen of simpelweg ‘de ander’. Zo vindt het gros van de Nederlanders het prima kinderen te indoctrineren met negentiende-eeuwse racistische stereotypen onder het mom van de traditie van Zwarte Piet. Bij moslims en joden zijn slachtdieren de klos omdat in een ver verleden iemand heeft opgeschreven dat in een nog verder verleden iemand van god gehoord zou hebben dat slachten op een bepaalde manier moest gebeuren. Uw god is namelijk een pietluttige god, die zich het liefst met allerlei detailvoorschriften bezighoudt. Probeer in Leviticus of de Koran vooral niet te zoeken naar voorschriften naar een verstandig macro-economisch of gezondheidszorgbeleid. Het is allemaal “Als uw koe door het graan van de buurman loopt, dan betaalt u twee schepels graan schadevergoeding als bij de volgende volle maan meer dan de helft weer rechtop staat en vier als het nog plat ligt.”

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende