Alwéér een Jinjer? Ja. Sorry. Ze hebben een nieuw album, “Wallflower”. En het klinkt vet, en dat verdient een CT’tje, ook al vermijden we hier in de regel artiesten te vaak langs te laten komen. En voor de liefhebbers van Elizabeth Zarhoff, ja, zij kijkt ook naar de nieuwe liedjes van Jinjer:
Toepasselijk, in deze tijden van woonprotest: een liedje van The Squats. Ook nog eens over de Chaos in Nijmegen, begin jaren tachtig: de Pierssonrellen. Er moest en zou, ten tijde van een wooncrises, huizen worden gesloopt om plaats te maken voor een parkeergarage. Dat leidde tot een halve volksopstand, aangevoerd vanuit de kraakbeweging, en in reactie groots (en buitenproportioneel) machtsvertoon van ‘het gezag’. Denk aan veldslagen met de ME, tanks die door de straten reden, noem maar op. De huizen werden gesloopt, maar de parkeergarage, die kwam er niet: “Want in de Piersonstraat wordt nog steeds gewoond.” The Squats, die vielen uit elkaar, onder andere vanwege het veelvuldige geweld bij hun optredens. Twee leden gingen later verder bij The Bips, die het nummer enkele jaren geleden nog in hun set hadden zitten.
Tja, over het nummer hoef ik jullie niets te vertellen vermoed ik. Wat het aardig maakt is dat het hier heel verdienstelijk gecoverd wordt door Heart, met ondersteuning van heel koor en orkest, en de zoon van de originele (en overleden) drummer. Led Zeppelin zelf zit in het publiek en ziet dat het goed is.
Een prachtige, gevoelige ballad van Dismember? Nou ja, een soort death metal ballad, dat wel, maar niettemin: oprecht melodieus en mooi. En dat terwijl Dismember toch gewoon old school Zweedse death metal is. Het nummer komt van het album ‘Indecent and Obscene’ – de naam een reactie op een aanklacht wegens obsceniteit in het UK, als gevolg van een eerder album. Tja, echt gezellig is Dismember niet altijd, zie bijvoorbeeld de clip van ‘Soon to be Dead‘ – ooit nog in mijn achterhoofd als thematisch CT’tje voor een Goede Vrijdag, maar ja, toch maar niet aangezien we niet zijn van het nodeloos kwetsende maar van het hopeloos genuanceerde. Hoe dan ook, vermakelijke muziek, dat Dismember.
QUOTE - Ok, de quote in de titel kan op heel veel onderwerpen slaan, maar het komt uit dit boeiende artikel over bijstandschaamte. Waar komt dat vandaan, bijstandschaamte, en waarom ervaren mensen in de bijstand zoveel mentale druk?
Recht hebben op een bijstandsuitkering betekent ook aan plichten moeten voldoen. Zo moet je meewerken aan onderzoek van de gemeente, zoals een huisbezoek, moeten vakantieplannen vooraf besproken worden en mag je maximaal vier weken per jaar op vakantie in het buitenland. Ook moet men zich ‘goed gedragen en er netjes en verzorgd uitzien bij een sollicitatiegesprek’ en zich ‘goed gedragen’ richting medewerkers van de gemeente. Wat ‘goed gedrag’ of ‘netjes en verzorgd’ inhoudt is nergens terug te vinden. Mag de medewerker van de gemeente daarover oordelen? En wat betekent ‘bespreken’ precies? Mag ook hier de medewerker een oordeel geven over de vakantieplannen? Is Zuid-Frankrijk acceptabel maar bijvoorbeeld een bestemming als Miami niet?
Enige tijd geleden plempte ik hier een pareltje van Skid Row neer, en tja, jullie weten wat YouTube dan gaat doen – die gaan me bestoken met dingen waarvan het algoritme vindt dat het er op lijkt en waar ik blij van zou moeten worden. Tja. Vaak werkt dat niet, natuurlijk. Maar soms zit er een voltreffer bij. Of ik even op Sershen & Zarítskaya zou willen klikken, vroeg de site me. Whatever, waarom niet? Ik zat toch net lekker een potje te procrastineren* terwijl ik eigenlijk dat proefschrift zou moeten schrijven waar ik nog een paar maanden voor heb. Ach, nog máánden tijd dus! Dus waarom niet éven tijd voor Sershen & Zarítskaya – en ja, ik vroeg me ook af wie dat waren, maar blijkbaar respectievelijk één van de gitaristen en de mevrouw die zingt, aldus de aftiteling. Maar mensen, daar gaat het natuurlijk helemaal niet om. Waar het om gaat is, dat ik toen ik op het linkje klikte, ik een ongelooflijk vette versie te horen kreeg van Youth Gone Wild, een stuk rauwer dan het Skid Row origineel. Leuk! En als je doorklikt kom je bij hun YouTube-Channel en blijken ze tig rock en metalnummers te hebben bewerkt, op heel verdienstelijke manier.
Summoning is een Oostenrijks black metal(ish) duo, dat langzame, wat vage en atmosferische muziek maakt waarbij je heerlijk weg kan dromen. Nightshade Forests, van het in 1997 verschenen album Dol Guldur is één van de hoogtepunten uit hun oeuvre. Hun inspiratie voor songteksten en titels halen ze uit uit Tolkien zijn Middle Earth. Zo heel fanatiek met het aanbidden van satan zullen ze dus wel niet zijn, maar dat is ook prima want daar komt alleen maar gedonder van.
Nu we het toch over ondergewaardeerde genres hebben, moeten we het ook eens hebben over glam metal. Hair metal, als je wil. Ooit was het genre overweldigend groot aan de overkant van de grote plas, maar het zakte in elkaar in de jaren negentig. Het moest plaatst te maken voor ‘the next big thing’: de grunge. Door de opkomst daarvan (en andere ‘alternative rock’) kreeg de hele metal scene een flinke dip, maar dat is een ander verhaal. In Europa zijn de Mötley Crue’s en Poison’s sowieso nooit zo groot geweest. Op Sargasso trouwens ook niet, slechts incidenteel kwam hier een nummertje voorbij.
De gitarist van Metallica (geen verdere duiding nodig mag ik aannemen) in combinatie met het een electro/house/trance gezelschap Orbital, dat levert een mooie kruisbestuiving op – zoals jullie kunnen horen in het nummer “Satan”. De soundtrack van de film Spawn uit 1997 bestond uit alleen maar dit soort kruisbestuivingen tussen rock/metal en elektronische muziek, en daar zaten best mooie dingen tussen (zie ook de samenwerking tussen Slayer en Atari Teenage Riot die eerder bij ons langskwam in de Closing Time). Als ode aan de ruimdenkendheid, niet vastzitten in je eigen muzikale hokje, bla bla bla.
Grindcore is hier op Sargasso een beetje ondergewaardeerd genre. Zonde! Aan Nasum de eer om hier de welverdiende schijnwerper op te zetten. Wees niet bang, laat u niet afschrikken door het plaatje… naar goed gebruik duurt een nummer maar zo’n anderhalve minuut, dus als u het niets vindt is het ook zo weer voorbij!
Vrolijke zomermuziek! En nu echt! Net als afgelopen zaterdag uit de gezamenlijk muzieklijst van wat collega’s van kantoor – je moet wat, als je elkaar meer dan een jaar niet of nauwelijks kan zien, toch? Khruangbin maakt vrolijke edoch wat vaag psychidelische rockmuziek, afgaande op dit nummer. Leuk genoeg om meer van uit te checken, als je het mij vraagt.
Ja, deze vraagt waarschijnlijk wat uitleg. Op mijn werk hebben we met wat mensen een Spotify-lijst gemaakt met vrolijke zomermuziek. En naast een heleboel bekende dingen, komt daar af en toe iets (voor mij) obscuurs en vaags langs dat intrigeert. Zoals de cover van het nummer Zombie (van The Cranberries) door Ran-D, een Nederlandse harstyle DJ.
Wellicht denk je nu “dat klinkt als een slecht idee”, maar naar mijn bescheiden mening, nope, dat is het niet! Wie overigens nieuwsgierig is naar mijn vrolijke zomermuziek hoeft hier maar op de site door mijn Closing Times te zoeken.