Overzicht

P.J. Cokema

1.228 Artikelen
178 Waanlinks
2.393 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
P.J. Cokema is het pseudoniem van Peter de Jonge. Hoewel geen fervent voorstander van pseudoniemen, toch deze internet-identiteit aangenomen, omdat er erg veel Peter de Jonges op het world wide web te vinden zijn.

Tot juli 2018 werkzaam geweest in de dak- en thuislozenopvang. Blogt sinds 9 januari 2006 op zijn eigen website Peterspagina (voorheen Codes, keuzes en maakbaarheid). Onder het pseudoniem P.J. Cokema voegde hij zich in 2008 als gastlogger bij GeenCommentaar, waar hij in mei 2011 toetrad tot de vaste groep redacteurs.

Na de fusie met Sargasso verzorgde hij sinds oktober 2011 de wekelijkse rubriek Kunst op Zondag, nu nog 1 tot 2 keer per maand. Daarnaast zijn binnenlands bestuur en de gezondheidszorg de belangrijkste aandachtsgebieden voor zijn artikelen.

Tevens initiatiefnemer van de Blogparel (tot 2014), de blogprijs voor stukjes die lezers eerst doen lachen en vervolgens tot nadenken stemmen.
Foto: Terence Faircloth (cc)

Kunst op Zondag | Oorlog

, door

“In elk westers museum, in elke permanente collectie van elke grote galerie in het westen, hangen oorlogsschilderijen”, schrijft de Canadese kunstenares Magda Wojtyra onder deze foto op haar Flickr-account.

Giuseppe Cesari – De overwinning van Tullus Hostilius op de troepen van Veii en Fidenae (1601)
oorlog

Het schilderij is gemaakt door de Italiaanse kunstenaar Giuseppe Cesari (1568 – 1640). Afgebeeld is de waanzin die Tullus Hostilius, de derde koning van Rome, losliet op de Romeinse steden Veii en Fidenae.  Het verhaal gaat dat die Tullus aanstuurde op een oorlog om zijn ‘macht en glorie’ te bewijzen. Hij was in zijn 32-jarige regeerperiode (672–640 voor Christus) sowieso een oorlogszuchtig type.

Magda Wojtyra ziet oorlog dan ook niet anders dan:

De destructieve logische conclusie van privébezit en waanvoorstellingen van een geïndividualiseerd ego, van laffe angst, gevierde hebzucht en onderdrukte lust.

De stelling van Magda Wojtyra (in elk westers museum hangen oorlogsschilderijen) klopt voor zover het om musea voor oude(re) kunst gaat. Daar sterft het van de veldslagen en massamoorden. Soms als heldhaftigheid, vaker als bloedige confrontaties.

Oudheid en middeleeuwen staan er bol van. Je zou zeggen: de wereld is er sindsdien een stuk op vooruit gegaan. Tot de Eerste en Tweede Wereldoorlog alweer (nog steeds?) tot ellende van onvoorstelbare proporties leidden.

Foto: Central European University (cc)

Video | Thomas Piketty – Kapitaal en ideologie

, door

In een interview met de New York Times lijkt Thomas Piketty wel een Hans Rosling-adept:

Het is ook belangrijk om de algemene evolutie niet te vergeten. We zijn veel meer gelijkwaardige samenlevingen geworden in termen van politieke gelijkheid, economische gelijkheid, sociale gelijkheid, in vergelijking met 100 jaar geleden, 200 jaar geleden.

En daarom verklaart Piketty zich “relatief optimistisch over het feit dat er een langetermijnbeweging is naar meer gelijkheid, die verder gaat dan de kleine details van wat er binnen een bepaald decennium gebeurt”.

Maar die vooruitgang gaat niet vanzelf, zegt Piketty. Zonder massabewegingen zou het zo ver niet zijn gekomen. Het begon met de Franse en Amerikaanse revoluties tegen de aristocratische en koloniale machten. In een interview met het Financieele Dagblad (betaalmuur) legt hij uit dat de beweging richting meer gelijkheid sindsdien gaande is en nog lang niet afgelopen:

Dit proces begon ten tijde van de Franse revolutie, en dan gaat het door in de 19de en 20ste eeuw, met het einde van de slavernij, de opkomst van de welvaartsstaat, progressieve belastingen, de burgerrechtenbeweging, de afschaffing van apartheid. En het gaat vandaag door, met de Black Lives Matter-beweging en de roep om meer gendergelijkheid. De beweging richting meer gelijkheid is nog niet afgelopen, al zijn de edelen waar de Franse Revolutie zich op richtte er niet meer.

Foto: screenpunk (cc)

Dag van de Stem des Volks

, door

OPROEP - Het is vandaag de ‘Dag van de Stem des Volks’. Zo mogen we een verkiezingsdag toch wel noemen? Het zou een vrije dag moeten zijn. De economie zal er niet bijzonder veel onder lijden als er één vrije dag per jaar bij komt.

Wordt het een spannende dag? Welnee…. Grootste winnaar wordt de alom gehypte BBB. Grootste blijver: de VVD. Toevallig allebei partijen die het meest opvielen in de campagnes. De VVD heeft reclametijd gekocht in de STER-blokken en zette de ‘big boss’ in. De BBB speelde zich in de kijker met een tsunami van ‘old skool’ spandoeken. Tja, wie over de middelen beschikt, heeft de meeste kansen.

En, jawel, Rutte wordt toch een tikkie betrouwbaarder gevonden dan Thierry Baudet en kornuiten. Volgens een Ipsos-peiling van 3 maart wint de VVD 14 zetels (som van alle provincies). Tja, er zijn natuurlijk altijd dovemansoren aan wie het Stem anders niet is besteed.

De FvD verliest 68 zetels. De schofterige, complotfantasievolle FvD-flauwekul wordt de proteststemmers te veel en ze lopen massaal terug naar de PVV en over naar de BBB. Dat voorspelt weinig goeds voor haar toekomst.

Op grond van de stemmen van het morrend volk, moet de BBB straks aan de slag met politici wiens drijfveer op de eerste plaats chagrijn, onvrede en achterdocht is. Niet dat de kersverse BBB’ers vies van politiek zijn. Dat blijkt niet alleen uit hun kandidaatstelling, maar ook uit het feit dat ze al langer politiek actief zijn. Ze zijn teleurgesteld in CDA en VVD en zijn overgestapt naar de BBB. De zwevende politicus (Volkskrant, achter betaalmuur), die overigens niet per se de vertegenwoordigers zijn van de zwevende kiezers.

Foto: Ars Electronica (cc)

Kunst op Zondag | Darlings reanimeren II

, door

‘Kill your darlings’ is een vast ritueel bij de totstandkoming van Kunst op Zondag. Onderweg van idee naar artikel worden soms heel wat schatten om zeep geholpen. Die halen de definitieve publicatie niet omdat het anders veel te lange stukken zouden worden. Dat zou de spanningsboog van de lezers zwaar onder druk zetten.

Om te voorkomen dat sommige van die ‘darlings’ tot eeuwigheid verstoffen zullen we zo nu en dan enkele van die omgekomen ‘darlings’ reanimeren. Opdat u er toch van kunt genieten, vandaag deel II (hier deel I) .

In Europa en de stier zagen we en stukje grensoverschrijdende mythologie: de god Zeus die vermomd als stier zich vergreep aan een prinses genaamd Europa. Een stier die de aflevering niet haalde was dit exemplaar, gemaakt door Pablo Picasso.

U ziet, een fietszadel en een fietsstuur, dat is alles. Dat zou voor Europa een veel comfortabeler stier zijn geweest. Een zadel in plaats van de schonkige rug van het rund en, niet onbelangrijk, het stuur. Daarmee zou Europa de richting van het verhaal zelf in de hand gehad kunnen hebben.
Deze kernachtige stier is in bezit van het Museum Nationcal Picasso-Parijs en onderdeel van de tentoonstelling Picasso celebration: the collection in a new light (tot 27 augustus 2023)

Closing Time | Banana Co.

, door

Gabriel García Márquez schreef de roman ‘Honderd jaar eenzaamheid’. Het boek was een groot succes, onder andere omdat lezers in Zuid-Amerika hun geschiedenis er zo ontzettend goed in herkenden.

Eén van de gebeurtenissen in het boek is de massamoord op werknemers van de bananenplatage, die staakten voor betere werkomstandigheden. Op een zondag, toen ze zich na de kerkdienst met hun gezinsleden op het plein verzamelden, opende het leger het vuur op de massa.

Closing Time | You gotta move

, door

Een paar dagen geleden hadden we een bluesklassieker als afsluiter. Daar zijn er meer van. ‘You gotta move’ is een op gospel gebaseerde bluesstandard, ook door velen gecoverd. Misschien kennen de meeste luisteraars het nummer van de Rolling Stones.  Wij doen deze:

Deze uitvoering is van jazz-zangeres Cassandra Wilson en staat op het album ‘Belly of the sun’. De bluespuristen kennen het waarschijnlijk van Fred McDowell.

Closing Time | Going down

, door

Een stevige funky bluesstandard. Deze klassieker is onnoemelijk vaak gecoverd door menig (hard-)rockbandje. Van Deep Purple tot Pearl Jam, van The Who tot  Chicken Shack.

Hier in de uitvoering van de in januari overleden Jeff Beck, voortgestuwd door bassiste Tal Wilkenfeld (eerder bij Sargasso stond ze Herbie Hancock bij) en vertolkt met de het doorleefde geluid van Beth Hart.

Going down = een reisje van Chicago naar Chattanooga, vermoedelijk omdat de hoofpersoon van het lied ( ene ‘I’) aan de grond zit en bij haar/zijn zus op de bank gaat slapen.

Closing Time | Rhoda Scott

, door

Blijven bewegen met Rhoda Scott Lady All Stars. U hoort en ziet hammondorganiste Rhoda Scott. Ruim over de Franse pensiioenleeftijd heen en nog altijd optreden. Hier met haar Lady All Stars, zeven Franse jazzmuzikanten:

Op tenorsax Sophie Alour, trompet Airelle Besson,  op barionsax Celine Bonacina, op altsax Lisa Cat-Berro en Geraldine Laurent. De ritmesectie bestaat uit  Anne Pacéo en Julie Saury.

I wanna move is gecomponeerd door Sophie Alour.

Foto: UCL Institute for Innovation and Public Purpose (cc)

Video | Mariana Mazzucato – Mission Economy

, door

De overheid gaat de put pas dempen als het kalf al dik verdronken is. Dat is zonde van het geld dat daarmee gemoeid is. Een pro-actieve overheid had natuurlijk haar geld gestoken in het voorkomen van dat ongeluk.

De econome Mariana Mazzucato is erg optimistisch over de rol die de overheid zou moeten spelen als voortrekker en regisseur van vernieuwingen die in samenwerking met publieke en private bedrijven de grote vaagstukken van vandaag de wereld uit helpen.

Hoe dan?

We kunnen alleen een begin maken met het vinden van antwoorden als we het kapitalisme fundamenteel herstructureren om het inclusief, duurzaam en gedreven door innovatie te maken die concrete problemen aanpakt. Dat betekent het veranderen van overheidsinstrumenten en -cultuur, het creëren van nieuwe kenmerken van corporate governance en ervoor zorgen dat bedrijven, de samenleving en de overheid samenwerken om een ​​gemeenschappelijk doel te delen.

Citaat uit synopsis ‘Mission Economy A moonshot guide to changing capitalism’.

Mooi voorbeeld vindt Mazzucato bijvoorbeeld hoe vlot overheid en farmaceutische industrie aan de slag gingen om Covid-19 te tackelen. Daar ontbreekt wel één belangrijk element aan: de overheid, wij dus, zien maar bar weinig terug van het geld dat er in is gestoken.

Closing Time | Jaar van de boemerang

, door

Al die crisissen, iemand al op de gedachte gekomen dat we zo langzamerhand in het jaar van de boemerang terecht zijn gekomen? Het ene rapport na het andere bewijzen het. De ‘resultaten’ van jarenlang neoliberale kapitalisme komen hard aan.

‘Year of tha Boomerang’ van Rage Against the Machine verwijst naar Jean-Paul Sartre. In een voorwoord van boek ‘De verworpenen der aarde’(Les Damnés de la Terre; The Wretched of the Earth) van Frantz Fanon.

Volgende