Als je dit nummer hoort, zou je toch niet denken dat het gezongen wordt door een twintiger uit Ohio. De 26-jarige Kenneth La’ron heeft dat Britse postpunk/new wave geluid volledig onder de knie.
Alsof je ergens in de jaren ’80 in een garage in Manchester staat te springen.
Teddy Swims heeft volgens eigen zeggen alles geprobeerd behalve therapie. Zingen kan ‘ie in ieder geval wel. Bill Withers zelf zou trots zijn op deze cover.
Glass Beams is een muzikaal trio uit Melbourne dat Aussie surf rock vermengt met traditionele Indiase motieven.
De Frans-Kameroense zanger Yamê (Emmanuel Sow) leerde voorliefde voor muziek van zijn vader, M’backé Ngoup’Emanty. Hij brak door met bovenstaande vertolking van zijn lied Bécane.
Zijn twee missende voortanden komen door een val van de tweede verdieping van toen hij een kind was. Omdat hij nog duimde groeiden de tanden volgens eigen zeggen nooit door.
Een blanke, rappende oma. Kan dat wat zijn? Veel zwarte luisteraars vinden het in elk geval lang niet slecht, en de boodschap sympathiek.
Van de week hoorde ik een paar maal een reclameboodschap voorbij komen met een deuntje waarvan ik dacht: Hé, dat ken ik toch ergens van?
Dat bleek dus van Primal Scream te zijn, die in 1990 een wereldhit scoorden toen DJ Andy Weatherall een remix maakte van hun eerdere nummer I’m Losing More Than I’ll Ever Have. U leest er hier meer over.
Wie zegt dat misogynie geen creatieve muziekstukjes op kan leveren? Brandon Jamal voegt zich in het leger van mannen die zich erop voorstaan dat ze de ‘rode pil‘ slikken. Hij ligt volgens eigen zeggen dan ook regelmatig overhoop met vrouwelijke collega’s, die vinden dat hij met dit soort uitlatingen vrouwenhaat verspreidt.
“There’s no good men, but you bitches stay pregnant.” Brandon vindt het maar niks dat vrouwen hun lichaam delen met jan en alleman, maar niet met mannen zoals hij. Want hij zou natuurlijk wel bij die vrouw blijven en voor haar en haar kind zorgen (ja, vast).
Singer-songwriter Rob Bravery laat zich duidelijk inspireren door Radiohead, en dat wordt goed duidelijk in deze cover van het Deftones-nummer Digital Bath, dat hij van een originele interpretatie voorziet.
Durfinvesteerder Bryan Johnson wil de eerste mens worden die de dood te slim af is. Daartoe stelt hij zijn lichaam beschikbaar als proefkonijn aan allerlei veelbelovende experimenten.
Maar het is hem niet enkel te doen om zijn eigen onsterfelijkheid. In de 25e eeuw zal de mensheid als geheel de dood hebben overwonnen, zo denkt hij. Het lijkt mij voer voor een dystopische roman, maar ‘ieder z’n smaak.
Op Twitter (inmiddels X) las ik dat Coachella-publiek maar lauwwarmpjes reageerde op het optreden van Blur. Zelf vind ik dat wel meevallen, maar ik ben geen festivalbezoeker, dus zeker weten doe ik het niet.
Streets of Fire is een geflopte actiethriller uit 1984 over een zangeres die wordt ontvoerd door een geschifte leider van een motorbende (gespeeld door Willem Dafoe)
Bij een zangeres hoort natuurlijk muziek. Stevie Nicks (van Fleetwood Mac) schreef dit nummer, maar het werd gezongen door Marilyn Martin. Die zou een jaar later bekendheid verwerven door een duet met Phil Collins, ook weer voor de soundtrack van een film.