Johnny Marr is inmiddels een krasse knar. Maar de voormalige gitarist van The Smiths kan nog best een lekker potje rocken.
“You shut your mouth
how can you say
I go about things the wrong way?
I am human and I need to be loved
just like everybody else does”
RECENSIE - Wanneer ik Roxane van Iperen een preek zie houden, ben ik het steevast vreselijk met haar eens. Tegelijkertijd kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat ze open deuren intrapt. ‘Dit is toch allemaal heel erg voor de hand liggend?’, denk ik dan bij mijzelf. Maar goed, iedereen bejubelt ‘r als een scherpzinnig denker die nou ’s zegt wat er gezegd moet worden, dus kennelijk is er behoefte aan wat deze seculiere dominee te melden heeft.
Gruwelsprookje
Afijn, ik besloot de Zomergasten-aflevering met Van Iperen dus maar gewoon over te slaan. De snippers die ik meekreeg via Twitter bevestigden dat dit een goede keuze was geweest. De recensie door Karin van der Stoop eveneens; prima recensie dus. Maar aangezien ik blijkbaar min of meer hetzelfde naar de wereld kijk, was ik dan weer wel benieuwd naar Van Iperens keuzefilm: Das weiße Band (2009) van Michael Haneke.
Dat heeft me niet teleurgesteld. Die film blijft nog wel even in mijn bewustzijn hangen. Dat komt vanzelfsprekend door de vorm – Michael Haneke is een kundig filmmaker – maar ook door de these van de film. Eigenlijk is Das weiße Band een beeldroman (met als ondertitel: Eine Deutsche Kindergeschichte). Dat begint al met de introductie van een personage als verteller die de gebeurtenissen verhaalt: de dorpsleraar. Het betreft dan ook nog een thesenroman en zedenschets, verpakt in een whodunnit die zich gaandeweg ontpopt als een gruwelsprookje, waarbij de dreiging steeds onbestemd op de achtergrond blijft zwemen.
Dat Miley Cyrus kon zingen wisten we natuurlijk al, maar de dochter van countryster Billy Ray werd pas wereldberoemd met een hyperseksuele presentatie en oppervlakkige popdeuntjes. De laatste jaren ging de eigenzinnige artieste echter steeds meer het rockpad op met klassieke covers. Van Pink Floyd en the Cure tot en met the Cranberries en Billy Idol.
Dat ze een operatie aan haar stembanden heeft gehad waar ze een rauwer, donkerder stemgeluid aan heeft overgehouden helpt daarbij enorm. Dit zou wel eens een heropleving in kunnen luiden van goede, ouderwetse gitaarrock.
COLUMN - Sinds 1 juli betalen we BTW op pakjes uit China. Dat heeft Brussel zo bepaald. Eigenlijk moesten we al BTW betalen over aankopen boven de 22 euro, maar de Chinezen staan erom bekend dat ze daar onbekommerd de hand mee lichten.
Ik weet nog dat ik mijn eerste vulpen uit China bestelde. Uren en uren heb ik gezocht naar een verkoper die de door mij begeerde pen aanbood voor onder die magische grens van 22 euro. Ik had namelijk ervaring met bestellingen van vreemde continenten. Bestel je een hebbedingetje uit Amerika – lekker goedkoop denk je – komt er in enen BTW bij, plus inklaringskosten. Je bent zomaar het dubbele kwijt van wat je dacht uit te geven.
Toen mijn moeder later eens voor zo’n vijftig pop twee Samsung-telefoontjes uit China bestelde, zat ik me dus al inwendig te verkneukelen over de kostbare verrassing die haar te wachten stond. Maar denk je dat zij een heffing aan haar broek kreeg? Welnee, die Chinezen zijn niet gek, die weten precies hoe het hier werkt. Uitgekookt zijn ze wel: ze zetten daar gewoon tien of vijftien euro op de pakbon. Niemand die dat controleert.
Verzendkosten rekenen ze meestal ook niet. Naar het schijnt neemt de Chinese overheid die voor haar rekening, in een uitgekiende strategie om de wereldwijde consumentenmarkt te kapen.
Wonderkind Joey Alexander leerde zichzelf piano spelen aan de hand van de jazzplaten van zijn vader. Als negenjarige toerde hij al de wereld rond. Inmiddels is ‘ie achttien en geldt als de grote belofte van de jazzmuziek. Zijn spel is nog behoorlijk toegankelijk ook.
Alexander werd geboren als Josiah Alexander Sila in de hoofdstad van het eiland Bali (Indonesië).
..als culturele thema’s hoog op de agenda bij kiezers staan, scoren linkse partijen slechter. In het sociaal-conservatieve blok stemmen kiezers die aan die thema’s belang hechten, op rechtse partijen als PVV, VVD en CDA. In het sociaal-progressieve blok stemmen kiezers die culturele issues prioriteren, op progressieve middenpartijen als D66.
Waarom is links zo klein? Bij de Tweede Kamerverkiezingen van 1998 haalden de linkse partijen (PvdA, SP en GroenLinks) samen 61 van de 150 zetels. In 2017 waren dat nog 37 zetels en bij de afgelopen verkiezingen bleven daar nog 33 zetels van over; dat is als je de Partij voor de Dieren en BIJ1 meerekent.
De linkse partijen voeren een verliezersstrategie met die aandacht voor diversiteit. Maar dat hebben ze zelf niet door. Deels is dat diversiteitsdenken oprechte zorg, maar het is ook een middel om jezelf te onderscheiden. Met het aanhangen van bepaalde ideeën over diversiteit, laat je zien tot welke groep je behoort, dat je de taal spreekt van de bovenlaag. Het is status. Vroeger onderscheidde je je met een duur horloge, nu laat je met deze discussie zien dat je bij de culturele bovenlaag behoort.
Humanisme is eigenlijk gewoon geseculariseerd christendom, stelt de wereldberoemde geschiedsverteller Tom Holland. Oud-tweedekamerlid (D66) en voormalig voorzitter van het Humanistisch Verbond Boris van der Ham geeft daar nog maar eens blijk van in bovenstaand poplied, dat veel weg heeft van een seculier kerkgezang.
Van der Ham schreef het lied vier jaar geleden tijdens een treinreis, maar uitgerekend vandaag is het wel toepasselijk – op Paaszondag, midden in de coronacrisis, met een vaccinatieprogramma dat niet loopt en een formatie die op z’n gat ligt. In het kader van de Lijdensweek bracht hij het afgelopen woensdag ter gehore bij een viering van de Remonstrantse Broederschap in Amsterdam.
Is er een hedendaagse band die zoveel covers in zo diverse muziekgenres inspireert als Radiohead? Hier in een interpretatie door het Paul Dunton Orchestra.
Hans Teeuwen improviseerde een riedeltje en een of andere Youtuber gooide daar een stukkie huisvlijt tegenaan. Met de verlenging van de avondklok is het nog actueel ook! #avondklok
Marc Rebillet nam het motto ‘Play that funky music, white boy‘ iets te serieus, geloof ik.
Een paar jaar geleden wees ik al eens op de bizarre muziekfilm ‘True Stories’ van David Byrne (Talking Heads). Hier een fragment met de legendarische Roebuck ‘Pops’ Staples van de Staple Singers in de rol van voodoopriester.
