Closing Time | Hangout at the Gallows
Volgens eigen zeggen neemt singer-songwriter Joshua Michael Tillman elke dag een beetje LSD in om de depressie en angsten van het lijf te houden. What’s your intake?
Volgens eigen zeggen neemt singer-songwriter Joshua Michael Tillman elke dag een beetje LSD in om de depressie en angsten van het lijf te houden. What’s your intake?
Wereldwijd vieren Joden van zonsondergang vandaag tot zonsondergang morgen Jom Kipoer, de grote verzoendag.
Het sluit een periode af waarin men zich bezint over de eigen keuzes van het afgelopen jaar en markeert een nieuw begin.
Nina Simone behoeft uiteraard geen inleiding. Ze had graag naar het conservatorium gewild om concertpianiste te worden, maar dat zat er gezien haar kleur niet in. Jim Crow was in die tijd nog springlevend.
Ze werd er niet minder beroemd om.
Urban sprawl, de voortkankerende verstedelijking, lijkt in dit lied een metafoor voor een verstikkend bestaan als consumerende werkbij.
Het idee dat steden in de nabije toekomst samen zullen smelten in een eindeloos doolhof aan infrastructuur vormt tevens een terugkerend thema in het werk van science-fictionauteur William Gibson (Neuromancer)
Er lagen geen handschoenen in het handschoenenvak van de auto. Wel foto’s van de zanger en z’n ex.
De Britse elektroniekmuzikant Skinny Pelembe, artiestennaam van Doya Beardmore, maakt volgens eigen zeggen vooral muziek uit vergelding, om zich te bewijzen.
Deze cover van Leonard Cohen is lang niet onaardig.
Welke band droomt er nou niet van een dakconcert te geven met Bruce Springsteen als achtergrondmuzikant?
Deze ode aan een dag in het leven van een vakkenvuller klinkt al bijna als hip-hop.
Het was 1981, Thatcher was net aan de macht en Groot-Britannië zat juist in een recessie.
Soms kom je op bands door de covers van andere artiesten. Zo vond ik ‘Strange Little Girl’ van The Stranglers door een versie van Tori Amos.
Die spreekt me trouwens meer aan. Zit net wat strakker in elkaar.
Trudy and the Romance is een retroband uit Liverpool, die haar inspiratie haalt uit de jaren ’50, met een beetje doo-wop en garage punk om het interessant te houden.
Een sarcastisch marsliedje over het zelfbeeld van koloniale mogendheden.
PJ Harvey neemt hier specifiek de VS en Groot-Britannië op de korrel, maar het is natuurlijk net zo goed toepasbaar op hoe Rusland haar imperiale ambities handhaaft.
Bluesrocker Eric Gales weet ook wel hoe hij zijn gitaar moet laten janken. Hij leerde de gitaar ondersteboven bedienen van zijn oudere broer, die linkshandig is.