Stem op een vrouw

In Nederland is het thema van de Internationale Vrouwendag: Invloed met impact. Dat moet breed worden gezien, maar wij focussen op een niet onbelangrijk detail: Stem op een vrouw. Om een eventuele discussie meteen  van wat mannelijk chauvinisme te ontdoen: jawel, u kunt ook stemmen op een boer, op een (voormalig) politiechef, op een verpleegkundige, op welke beroepsuitoefenaar dan ook. Maar in een land waar nog altijd meer vrouwen (50,32%) dan mannen (49,68%) leven en slechts 31 procent van de Tweede Kamerzetels bezet worden door een vrouw, mag er wel enige aandacht naar een ‘evenredige vertegenwoordiging’ uitgaan. Het is niet zo gek dat er een 50 - 50 verhouding wordt bepleit. Ook omdat het bij de komende verkiezingen kan. Volgens 'Stem op een vrouw' staan er meer vrouwen dan ooit op de kieslijsten. Nu is 35% van de 1046 kandidaten een vrouw, dus het moet mogelijk zijn op 15, 16 en 17 maart 75 vrouwen de Kamer in te stemmen. De organisatie heeft bij 26 partijen de vrouwelijke kandidaten er uit gelicht, te vinden via deze link. Er doen echter 37 partijen mee, dus wij hebben de rest er bij gezocht. Onderaan dit artikel een overzicht van het aantal vrouwelijke kandidaten. Overigens teleurstellend dat maar 10 van de 37 partijen een vrouwelijke lijsttrekker hebben. Maar goed, het gaat om wie een uitstekende politica is of kan zijn. In het kader van de Internationale Vrouwendag willen we van u weten: welke vrouwelijk kandidaat moet beslist in de Tweede Kamer. Ik maak mijn persoonlijke voorkeur al bekend: Renske Leijten. Dik ervaren politica, die met de toeslagenaffaire heeft bewezen wat ze aankan. Mede vanwege het behaalde resultaat in dit dossier verdient ze een hoge score voorkeurstemmen. Als nieuwkomer: Sylvana Simons. Ondanks alle bagger die ze voortdurend over haar heen krijgt,  weet ze stand te houden en heeft inmiddels in de Amsterdamse gemeenteraad, als eenmensfractie, bewezen toch dingen voor elkaar te kunnen krijgen. Ga me niet uitleggen waarom u mijn keuze niet deelt, maar kom met uw eigen vrouwelijke kandidaten. En wie zou uw voorkeur hebben om de vrouwelijke stuurman van dit land te worden? Wie weet kunnen we zo tot een Sargasso-lijst komen, die als stemadvies voor het publiek kan dienen. Tot slot het beloofde overzicht. Het totaal aantal kandidaten per partij, het aantal vrouwelijke kandidaten (vr) en de partijen die een vrouwelijke lijsttrekker hebben. Gerangschikt naar het % aandeel vrouwen op de kandidatenlijsten. Partijen totaal vr % V Lijsttrekker? BIJ1 18 12 67 ja PvdD 50 31 62 ja Partij van de Eenheid 10 6 60 nee Splinter 12 7 58 ja GroenLInks 40 23 58 nee PvdA 47 25 53 ja D66 71 37 52 ja VOLT 28 14 50 nee ChristenUnie 50 24 48 nee NLBeter 14 6 43 ja  U-Buntu Connected Front 19 8 42 nee CDA 51 20 39 nee JONG 18 7 39 nee NIDA 31 12 39 nee VVD 80 27 34 nee SP 50 15 30 ja Vrij en Sociaal Nederland 10 3 30 nee Wij zijn Nederland 10 3 30 nee Trots op Nederland (TROTS) 17 5 29 nee DENK 21 6 29 nee Lijst 30 21 6 29 ja De Groenen 14 4 29 nee Lijst Henk Krol 22 6 27 nee Piratenpartij 28 7 25 nee LP (Libertaire Partij) 31 7 23 nee JA21 30 6 20 nee Modern Nederland 10 2 20 nee BBB (BoerBurgerBeweging) 26 5 19 ja Code Oranje 11 4 18 nee PVV 50 9 18 nee 50PLUS 40 7 17 ja FvD 50 7 14 nee Oprecht 17 2 12 nee Partij voor de Republiek 11 1 9 nee SGP 34 0 0 nee  JEZUS LEEFT 3 0 0 nee De Feestpartij 1 0 0 nee totaal 1046 364 35%

Foto: Patrick Rasenberg (cc)

Uitstel verkiezingen – kan niet meer

Waarschijnlijk heeft iedere stemgerechtigde de stempas al ontvangen. Alleen dat al geeft aan dat uitstel van de verkiezingen er echt niet in zit.

De aandacht van het kabinet en van de controlerende macht, de Tweede Kamerleden, verschuift steeds meer naar de verkiezingscampagne. Ook dat geeft aan dat (we herhalen) uitstel van de verkiezingen er echt niet in zit.

Het ontbreekt er nog aan dat de minister-president op de laatste wekelijkse reguliere persconferentie na de ministerraad, toen hem werd gevraagd of hij kon garanderen dat de verkiezingen doorgaan, niet een roemtucht citaat uit zijn mouw schudde.

De colonne, eenmaal in beweging, kan niet worden gestopt.

Historische woorden waar je Rutte niet gauw op zal betrappen. Hij zal eerder de geschiedenis in gaan als de premier die “geen herinnering heeft aan…”, waarbij u de puntjes kunt vervangen door welk pijnlijk dossier dan ook.

Uitstel – het kan nog

In een brief aan de Tweede Kamer van 27 januari jl. gaf minister Ollongren aan dat “alles er op gericht om medio maart betrouwbare en zo veilig mogelijke verkiezingen te kunnen organiseren.”

Mocht er toch aanmelding zijn tot uitstel dan moet er in rap tempo een uitstelwet komen.
“Een uitstelwet, waarin de nieuwe verkiezingsdatum gelet op het bepaalde in artikel 64 Grondwet zou worden vastgelegd, zal dan uiterlijk in de week van 8 maart door zowel de Tweede Kamer als de Eerste Kamer met spoed moeten worden behandeld.”

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sebastiaan ter Burg (cc)

Volmachten ronselen

De kiezerspas is niet het meest geschikte middel om aan voldoende stemmen voor één zetel te komen. Kunnen de volmachten wél aantikken?

De kiezerspas lijkt een aardige oplossing voor partijen die in een beperkt aantal kieskringen zijn ingeschreven. Met je stempas mag je alleen binnen je eigen kieskring stemmen, met een kiezerspas mag dat in heel Nederland.

Van de elf partijen die in minder dan 19 tot 20 kieskringen meedoen, wordt deze optie actief gepromoot door de Partij voor de Republiek, VSN (Vrij en Sociaal Nederland) en Lijst30.

We hadden nog maar net duidelijk gemaakt dat gebruik van de kiezerspas de kleinere nieuwe politieke partijen bar weinig gaat opleveren, of nu zien een paar partijen ineens mogelijkheden in de volmachten. Niet alleen de drie genoemde nieuwelingen, ook een gevestigde pluchezitter als het FvD ruikt daar kansen.

Meteen reuring, want mogelijk gaat het hier om het ronselen van volmachten en dat is strafbaar. He FvD leek daar verder in te gaan dan de andere drie. Baudet had in een inmiddels verwijderd Youtube-stukje gezegd: “Ik wil kijken of wij alle FvD’ers kunnen oproepen om drie volmachten te regelen. Want als alléén al onze 50.000 leden drie volmachten kunnen regelen, dan hebben we al bijna 200.000 stemmen. Dat is al genoeg voor drie zetels.”

Foto: Sebastiaan ter Burg (cc)

Stemmen in andere kieskring

Er zijn elf politieke partijen die niet in alle kieskringen meedoen. Maken ze dan nog wel kans op één of meerdere zetels? Misschien helpt het als kiezers uit de ene kieskring bijspringen in een andere.

Mag dat? Kan dat? Jawel, maar er zijn wel erg veel kiezers nodig die bereid zijn hun stempas om te ruilen voor een kiezerspas.

Bij de Tweede Kamerverkiezingen mag elke kiesgerechtigde in heel Nederland stemmen. Dat kan handig zijn voor mensen die in een andere plaats werken, dan waar ze wonen. Even in je lunchpauze stemmen, zodat je na werktijd niet hoeft te haasten om in je woonplaats naar het stembureau te rennen.

In veel gevallen zal dat binnen een en dezelfde kieskring zijn. Maar wie bijvoorbeeld in Den Haag woont en in Rotterdam werkt, beweegt zich in twee verschillende kieskringen. Dan kan de service van de kiezerspas een uitkomst zijn.

Het zou ook een uitkomst kunnen zijn voor kiezers die op een partij willen stemmen die niet in hun kieskring op het stembiljet staat. Stel u bent een republikein in hart en nieren en zou graag op de Partij voor de Republiek willen stemmen.

De partij staat ingeschreven in de kieskringen 2 en 9 (Leeuwarden en Amsterdam) en u woont in Weesp. Dat ligt in kieskring 10 (Haarlem). In uw kieskring kunt u dus niet op deze partij stemmen. Geen nood, u vraagt een kiezerspas aan, zoekt uit wat het voor u dichtstbijzijnde stembureau in Amsterdam-Zuidoost is en gaat daar op 15, 16 of 17 maart heen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Roel Wijnants (cc)

Geknabbel aan een grondrecht

De vrijheid van vereniging (artikel 8 van de Grondwet) is een van de pijlers van een democratische rechtsstaat. Maar wat nu als een vereniging het criminele pad op gaat of de democratie ondermijnt? De Eerste Kamer, net bekomen van een principiële discussie over de avondklok, moet binnenkort oordelen over twee wetsontwerpen die een verbod mogelijk moeten maken van verenigingen die grenzen overschrijden. Het ene betreft een initatiefvoorstel van PvdA, CDA, CU, VVD en SGP voor een bestuurlijk verbod van ondermijnende organisaties. Het is met name gericht tegen zogenaamde Outlaw Motor Gangs. Het andere betreft een wijziging van het Burgerlijk Wetboek inzake rechtspersonen en is door de regering ingediend zoals overeengekomen in het coalitieakkoord van Rutte III.

De Tweede Kamer is vorig jaar al met beide voorstellen akkoord gegaan zonder dat er in de media veel aandacht is besteed aan de uitvoerige debatten die de Kamerleden hebben gevoerd over deze voorstellen die fundamentele rechten raken. Na het teruglezen van een aantal verslagen van deze debatten kan ik me voorstellen dat de Eerste Kamer, het ‘juridisch geweten’ van het parlement, er toch niet zomaar mee zal instemmen.

Een ‘cultuur van wetteloosheid’

De criminele activiteiten van motorclubs zoals de Hells Angels hebben al enkele malen tot een verbod  van zo’n organisatie geleid. Het succes van het Openbaar Ministerie bleek nogal betrekkelijk, zeker in verhouding tot de langdurige civielrechtelijke juridische procedures die er voor nodig waren. Voor de politie en de burgemeesters die met de zware criminaliteit van de bendes te maken hebben biedt een verbod tot nu toe nog te weinig aanknopingspunten om op te treden. Om sneller en effectiever op te kunnen treden stelden de Kamerleden Kuiken (PvdA), Van Toorenburg (CDA), van Wijngaarden (VVD), van der Graaf (CU) en Van der Staaij (SGP) in een initiatiefwetsontwerp voor een bestuurlijke route te kiezen voor een verbod op dergelijke ondermijnende organisaties. Een bestuurlijk verbod geeft de Minister de mogelijkheid om zo’n organisatie een verbod op te leggen zonder toetsing bij de rechter. En dat verbod gaat dan meteen in. Daarmee is een gang naar de rechter weliswaar niet geheel uitgesloten. De organisatie kan uiteindelijk ook nog een beroep doen op de afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State. Maar deze weg is omstreden. De minister is een politiek figuur. Hij of zij kan zich in het besluit tot een verbod laten inspireren door politieke overwegingen, zeker gezien de nogal vage formulering van de gronden voor een verbod. De wetstekst noemt namelijk de motorbendes niet als zodanig, maar omschrijft de verbodsgronden in veel algemenere zin. Wat moeten we verstaan onder ‘een cultuur van wetteloosheid’? En onder  een ‘aantasting van als wezenlijk ervaren beginselen van de Nederlandse rechtsorde’? En wanneer kunnen we vaststellen dat een organisatie ‘de Nederlandse samenleving of delen daarvan ontwricht of kan ontwrichten.’? Hoe groot is het risico dat een minister met politiek uitgesproken extreme denkbeelden hier een kans ziet om hem of haar onwelgevallige organisaties uit de weg te ruimen? Of kan dat alleen in Turkije of Hongarije?

Foto: © eigen foto Sargasso Briefstemmen

Geen uitbreiding briefstemmen

In alle tumult over de avondklok, raakte een andere rechtszaak wat ondergesneeuwd. Gisteren deed het gerechtshof in Den Haag nog geen uitspraak in het hoger beroep over de avondklok. De rechters willen er nog een weekje goed over nadenken.

Gisteren deed de voorzieningenrechter in Den Haag wel een uitspraak in het kort geding dat de Partij voor de Dieren had aangespannen tegen de Staat. Doel was het briefstemmen mogelijk te maken voor alle kiezers of ten minste voor álle kiezers die extra kwetsbaar zijn voor het coronavirus. Het briefstemmen is alleen mogelijk gemaakt voor 70-plussers.

De voorzieningenrechter heeft de vordering afgewezen. Zou de rechter de PvdD wél in het gelijk hebben gesteld, dan had het kabinet een tweede groot probleem gekregen. Want uitbreiding van het briefstemmen is organisatorisch niet te doen voor 15 maart.

Uitbreiding van het briefstemmen gaat dus niet door, afschaffen zit er ook niet in. Bij een recente proef, georganiseerd door Leer zelf online, werd in het ‘stemlaboratorium’ het briefstemmen door 70-plussers getoetst op duidelijkheid en gebruiksvriendelijkheid.
De deelnemers vonden het makkelijk, maar toen hun formulieren werden nagekeken bleek dat de helft van de stemmen ongeldig waren. De procedure lijkt op het oog goed te begrijpen, maar toch werden sommige stempassen niet ondertekend en/of waren in een verkeerde envelop gestopt. Soms ontbraken ze gewoon.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: © eigen foto Sargasso Briefstemmen

Briefstemmen bij de Tweede Kamerverkiezingen: te weinig en te laat

COLUMN - van Aalt Willem Heringa & Edgar Hoedemaker

Kunnen de Tweede Kamerverkiezingen op 15, 16 en 17 maart wel doorgaan onder de huidige corona-omstandigheden? Recentelijk vroegen burgemeesters aandacht voor deze vraag. Wat ons betreft is de regering veel te laat begonnen met het treffen van coronamaatregelen voor die verkiezingen. Vooral het punt van het briefstemmen springt eruit. Dat is nu slechts mogelijk voor mensen van 70 jaar en ouder, maar zou voor alle kiesgerechtigden toegankelijk moeten zijn. We zitten met verschillende virusmutaties, een avondklok die net is verlengd tot 2 maart 2021, de straat opgaan wordt ontmoedigd, winkels zijn gesloten, bezoek is beperkt tot één persoon, en dan beperken we het briefstemmen? Voorop moet toch staan DAT de verkiezingen veilig en tijdig kunnen doorgaan en dat kiezers vooral niet worden afgeschrikt om te gaan stemmen? Nu al gaat, volgens een peiling van Maurice de Hond, 10% van de kiezers niet naar de stembus vanwege corona. Iedereen moet de kans krijgen zijn stem uit te brengen, verkiezingen zijn er belangrijk genoeg voor.

Natuurlijk zijn er coronaveilige voorzieningen getroffen (al was dat wel erg laat met een speciale wet die pas in december 2020 door het parlement ging): zo wordt het mogelijk gemaakt om met drie (in plaats van twee) volmachten te stemmen, gelden anderhalve metermaatregelen in de stemlokalen, is er een mondkapjesplicht, en is het in een aantal stembureaus al mogelijk om op 15 en 16 maart te stemmen. De sluitsteen van deze maatregelen is het briefstemmen voor 70-plussers. De Tweede en Eerste Kamer hebben dat onderdeel van het wetsvoorstel niet gecorrigeerd, terwijl de democratische participatie van kwetsbare groepen jonger dan 70 jaar hierdoor zwaar onder druk staat. In een eerdere column voor het Montesquieu Instituut stelden wij dit probleem al aan de kaak. Dat is niet alleen leeftijdsdiscriminatie (nu eens ten nadele van mensen jonger dan 70), maar het kan ook leiden tot een lagere opkomst, of bij een grote opkomst juist tot wachtrijen of toch meer reisbewegingen. Onderscheid bij kiesrechtfaciliteiten is ernstig.

Foto: -JvL- (cc)

Twee kieskringen, één zetel?

Nieuwe politieke partijen hebben alleen een kansje als ze al hun energie in de verkiezingscampagne kunnen steken én in alle twintig kieskringen meedoen, schreven we gisteren. Dat moeten we nuanceren.

Van de 37 partijen die op 5 februari door de Kiesraad een lijstnummer kregen toegewezen, doen 20 partijen mee in alle 20 kieskringen. Nog eens zes partijen hebben kieskring 20 (Bonaire, Saba, St. Eustatius) laten schieten maar doen wel mee in alle 19 hier lokale kieskringen.

Elf partijen hopen toch op minstens één zetel, ook al prijken hun kandidatenlijsten straks niet op alle stembiljetten. Maken ze een reële kans?

De Partij voor de Republiek doet in slechts twee kieskringen mee: in kieskring 2 (Leeuwarden) en 9 (Amsterdam). Daar is de wel heel jonge partij (naar eigen zeggen bestaat de partij officieel nog maar een maand) erg blij mee, want

Amsterdam noemt zichzelf al republiek en krijgt daarvoor nu eindelijk ook een politiek platform. Friesland kenmerkt zich eveneens door een historisch diepgewortelde aversie tegen de heerschappij van Oranje-Nassau

De republikeinen schrijven voorts:

Tezamen zouden deze kieskringen weleens genoeg stemmen kunnen opbrengen om tenminste één vertegenwoordiger van de Partij voor de Republiek af te vaardigen naar de Staten-Generaal. Zo’n 10 procent van het electoraat zou dan voor de Partij voor de Republiek moeten kiezen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Geert Wirken (cc)

De Nederlandse rechtsstaat in wankel evenwicht

RECENSIE - Juridisch commentator van de NRC Folkert Jensma verbaasde zich afgelopen weekend in zijn column ‘De rechtsstaat’ over het gemak waarmee een eensgezinde Tweede Kamer na het debat over de Toeslagenaffaire de rechter meer vrijheid wil geven in bestuursrechtelijke aangelegenheden. De Kamer wenst ook dat in elke wet een ‘hardheidsclausule’ wordt opgenomen zodat rechters elke beslissing van de overheid op ‘billijkheid’ kunnen toetsen. Jensma verwacht dat dit gaat leiden tot een verviervoudiging van de omvang van de rechtspraak. Maar belangrijker is de principiële kant van deze wensen. Zal de rechter op deze manier niet gedwongen worden meer politiek getinte uitspraken te doen? Betekent meer ruimte voor de rechter niet dat de wetgever tekort is geschoten?

De verhouding tussen politiek en recht is altijd spannend in een democratische rechtsstaat. Enerzijds is er de strikte opvatting dat de rechter uitsluitend ‘door de mond van de wet’ spreekt. Anderzijds mogen we van rechters verwachten dat ze bij de interpretatie en toepassing van de wet specifieke omstandigheden van een zaak mee wegen. Maar als een rechter op basis van internationaal recht (het EVRM) de regering veroordeelt vanwege nalatigheid in het milieubeleid zien we hier en daar wel wat gefronste wenkbrauwen. Zo ook bij Ruud Koole, historicus en politicoloog, emeritus hoogleraar politieke wetenschappen aan de Universiteit Leiden en Eerste Kamerlid voor de PvdA.

Foto: Patrick Rasenberg (cc)

Vijfentwintig nieuwe politieke partijen

NIEUWS - De Kiesraad maakte gisteren bekend dat een record aantal politieke partijen hun kandidatenlijsten voor de komende verkiezingen hebben ingeleverd. Maar liefst 41 partijen. Eigenlijk zijn dat er 40, maar voor één partij hebben twee bestuursleden blijkbaar afzonderlijk van elkaar een lijst ingeleverd. Formeel moet de Kiesraad ze dan ook afzonderlijk tellen.

Wij gaan uit van een totaal van 40 partijen. Dat zijn er 49 minder dan eind december geregistreerd stonden, maar beslist een absoluut record voor de verkiezingen van na 1945. Daarmee zijn de records uit 2017, 1981 en 1971 (alle drie de keren 28 deelnemende partijen) fors gebroken.

Alleen verkiezingen van voor de Tweede Wereldoorlog kenden hogere aantallen deelnemers. In 1922 (de eerste met algemeen kiesrecht) en 1933 deden respectievelijk 53 en 54 partijen mee.

Van de 40 partijen die nu willen meedoen zitten er momenteel 15 in de Tweede Kamer. Van de 25 partijen die geen zetels hebben, deden er 10 eerder mee aan verkiezingen voor Tweede Kamer en/of gemeenteraden en/of Provinciale Staten. Er dienen zich dus 15 volslagen nieuwe partijen aan.

© Sargasso Deelname politieke partijen

© Sargasso Deelname politieke partijen

Twee van die nieuwelingen doen niet in alle 20 kieskringen mee. Een partij beperkt zich tot 2 kieskringen, een ander doet in 9 kieskringen mee. Er moeten dus zo’n 14.770 burgers zijn geweest die ondersteuningsverklaringen hebben ingeleverd voor de nieuwkomers. Beter gezegd: er moeten 15.930 ondersteuningsverklaringen zijn ingeleverd, want Lijst Henk Krol en Splinter (van Femke Merel van Kooten-Arissen) worden ook als nieuwelingen geteld, ook al zitten beiden nu wel in de Tweede Kamer.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende