Kunst op Zondag begint museale zomer in museum MORE

Museum MORE is klaar voor een gastvrije zomer. Voor Kunst op Zondag bezocht ik twee nieuwe exposities in Museum MORE in Gorssel. In de Tuinzaal hangen 40 doeken van Anya Janssen. In de grote expositieruimte op de eerste etage is een retrospectief ‘Het leven als spektakel’ van de Duitse schilder Norbert Tadeusz (1940-2011) te zien. De derde mijlpaal is de viering van de 80ste verjaardag van kunstenaar Pat Andrea (1942) vandaag, zondag 26 juni, in Museum MORE op Kasteel Ruurlo. Eerste uitgebreide solo Anya Janssen Het team van Museum MORE geeft Anya Janssen (Arnhem, 1962) alle ruimte in de lichte en ruime tuinzaal voor haar eerste, uitgebreide expositie. Voor Earthlings dook kunsthistoricus en gastcurator Fleur Junier in het werk van Janssen. Samen met de kunstenaar heeft Junier een selectie gemaakt van zo’n veertig doeken uit Janssens werk vanaf begin jaren negentig tot nu. In de tuinzaal kun je deze keuze nu zelf verkennen. [caption id="attachment_338815" align="aligncenter" width="455"] Ecce Homo (2019) © Anya Janssen, Particuliere collectie © foto Hans Wijninga.[/caption] Janssen en de mens Anya Janssen is gefascineerd door de mens. Ze bekijkt de mens met grote bewondering en laat dit gevoel zien in monumentale portretten. In de beginjaren schildert Janssen vooral zichzelf, later juist de medemens. Met Ecce Homo gaat ze voor even, terug naar het zelfportret. Janssen gaat in dit werk de confrontatie aan met haar eigen sterfelijkheid, geïnspireerd op het werk van de zeventiende-eeuwse schilder Francisco de Zurburán. Het is meer dan een zelfportret in traditionele zin, Janssen verschijnt ook als metafoor. Als een zinnebeeld van vergankelijkheid. [caption id="attachment_338810" align="aligncenter" width="450"] Parliament of Monsters 3 (1996-1998) © Anya Janssen, Particuliere collectie © foto Hans Wijninga.[/caption] Vlaamse primitieven & graffiti art De belangrijkste inspiratiebronnen voor Anya Janssen zijn de vijftiende-eeuwse Vlaamse Primitieven en Lowbrow Art. Dit is een kunstbeweging die in de jaren zestig rondom Los Angeles ontstond. Lowbrow Art heeft wortels in underground comics, punkmuziek en graffiti. Janssens werk beweegt zich tussen werkelijkheid en fantasie. “Schilderen is voor mij een ultieme poging om dichter bij mensen te komen”, aldus Janssen. “Ik ben een collector of souls, soms bijna een stalker, ik vertel verhalen over mensen die mijn pad kruisen. Ik kruip als het ware onder hun huid en leef even met ze mee”. Anya Janssen (2022) Anya Janssen: Earthlings is t/m 30 oktober 2022 te zien in de tuinzaal van Museum MORE in Gorssel. Tip: Bekijk ook de korte film over Anya Janssen van videomakers Jaan Stevens en Angela Otten. Om thuis alvast in de juiste stemming te komen kun je hier de speellijst beluisteren die Janssen in haar atelier afspeelt. https://youtu.be/AkkN8Am83Ho "Ik ben geen kunstenaar, ik ben een schilder".  Norbert Tadeusz Primeur voor Nederland: TADEUSZ: Het leven als spektakel De overgang van het werk van Anya Janssen naar Norbert Tadeusz is redelijk groot. Een (korte) pauze in het museumcafé is wat mij betreft wel een aanrader. Museum MORE heeft de primeur in ons land met een grote overzichtstentoonstelling van de Duitse schilder Norbert Tadeusz (1940-2011). Bij onze Oosterburen is Tadeusz bekend en geroemd. Buiten de Duitse landsgrenzen is hij veel minder bekend. Ruim tien jaar na zijn overlijden in 2011 eert het team van Museum MORE Tadeusz met een retrospectief. Samen met zijn weduwe, kunstenaar Petra Lemmerz  (Karlsruhe, 1957) heeft de nieuwe artistiek directeur van Museum MORE, Maite van Dijk, de expositie ‘Het leven een spektakel’ samengesteld. De vaste rode draden in het werk van Tadeusz zijn vrouwen (veel vrouwen), het circus, zelfportretten, het theater, slachthuizen en de natuur. De kleuren van de schilderijen in de drie museumzalen spatten van de muur. Ook het formaat van sommige werken, dwingt je om even stil te staan. [caption id="attachment_338812" align="aligncenter" width="450"] Zaaloverzicht 'Het leven een spektakel' © Norbert Tadeusz © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Tadeusz gaat zijn eigen weg Tijdens zijn studie en in de jaren daarna zijn stromingen als Pop Art, Fluxus, ZERO, minimal art en conceptuele kunst de favoriete stijlen bij publiek en kunstenaars. Tadeusz laat deze verschillende kunststromingen links liggen en richt zich op traditionele thema’s en genres in de kunstgeschiedenis. Denk hierbij aan stilleven, landschappen, interieurs en figuratieve voorstellingen. Tadeusz was leerling van de avant-garde kunstenaar Joseph Beuys. Maar ook Beuys liet hem vrij om zijn eigen weg te vinden. Norbert Tadeusz vond zijn onderwerpen in zijn directe omgeving, zijn atelier, de vrouwen om hem heen en de natuur. In zijn werk combineert hij de werkelijkheid met zijn eigen waarneming en herinneringen. Tadeusz had altijd een potlood en stuk papier op zak. De vele schetsen die hij in de loop van zijn leven heeft gemaakt, vormden het grote reservoir van ideeën en situaties voor zijn schilderijen. [caption id="attachment_338818" align="aligncenter" width="450"] Zebra en Giraffe wordt opgehangen in het museum © Tadeusz © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Grote doeken In zijn atelier had Tadeusz volop de ruimte. Hij vond het heerlijk om grote werken te maken. Als we door de expositie lopen, horen we de waarschuwingsgeluiden van een hoogwerker. Het werk ‘Zebra & Giraffe’ is maar liefst vier bij vier meter. Met zorg is het opgerold in Duitsland, op de rol vervoerd naar Gorssel en hier opnieuw opgespannen. Wij mogen meekijken hoe het kunstwerk hier zijn plek krijgt in de expositie. [caption id="attachment_338816" align="aligncenter" width="450"] Maite van Dijk (artistiek directeur) geeft uitleg bij het schilderij Miles (2006) © Tadeusz © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Tadeusz en jazz De liefde voor de jazz in het algemeen en de muziek van Miles Davis in het bijzonder, is te zien in het doek ‘Miles’ (2006). De sfeer van de zwemmende Miles doet me denken aan de zwembad-doeken van de Britse schilder David Hockney (Bradford UK, 1937). In de 'strowagen' (1989) zie je de inspiratie van Vincent van Gogh. [caption id="attachment_338814" align="aligncenter" width="450"] Collage selectie drie werken van Norbert Tadeusz © foto's Wilma Lankhorst.[/caption] Tadeusz had in zijn werkruimte een set ringen hangen waaraan hij dagelijks oefeningen deed. Verschillende situaties met ringen komen ook terug in circusscènes die hier ook kunt zien. TADEUSZ: Het leven als spektakel  is tot en met 2 oktober 2022 te zien in Museum MORE in Gorssel. [caption id="attachment_338808" align="aligncenter" width="450"] Kunstenaar Pat Andrea in zijn atelier © Pat Andrea, Museum MORE.[/caption] Pat Andrea viert 80 in Kasteel Ruurlo MORE RUURLO viert vandaag, zondag 26 juni 2022 de 80ste verjaardag van de Nederlandse schilder Pat Andrea (Den Haag 25 juni 1942). In de tentoonstelling ¿QUÉ PASA? zijn dertig topstukken te zien uit het rijke oeuvre van Andrea. Je krijgt een mooi beeld van zijn fantasievolle en kritische kunstenaarschap. Andrea vervlecht grote geschiedenis met persoonlijke verhalen. [caption id="attachment_338809" align="aligncenter" width="450"] Rondleiding door de expositie Pat Andrea foto © foto Eva Broekema.[/caption] Bekijk hier het programma van het slotweekend Pat Andrea ¿QUÉ PASA? in Museum MORE in Kasteel Ruurlo. Met de viering van deze mijlpaal eindigt de tentoonstelling ¿QUÉ PASA? [caption id="attachment_338811" align="aligncenter" width="450"] Percy met zijn gebroken been (2021) © Leonie Schneider_, Collectie kunstenaar © foto courtesy Rademakers Gallery Amsterdam.[/caption] Binnenkort te zien in Kasteel Ruurlo Na het verjaardagsfeest voor Pat Andrea, is het podium voor Leonie Schneider in Museum MORE Kasteel Ruurlo. Schneider (München, 1993) is een echte verhalenverteller. Nadat ze haar studie aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag succesvol heeft afgesloten, geeft ze zelf les aan dit instituut. Haar werk is in 2020 genomineerd voor de Koninklijke Prijs voor Schilderkunst. Gelaagde familieverhalen Leonie Schneider vertelt in bonte kleuren en decoratieve patronen verhalen. Op het eerste gezicht lijken het vrolijke familietaferelen. Wie langer kijkt, ontdekt meerder lagen. In Kasteel Ruurlo maak je kennis met een samengesteld gezin van halfbroers en halfzussen. Je maakt kennis met Frida, Scout, Donovan, Demi, Angus en Percy. In ieder werk speelt een ander familielid de hoofdrol. Ik wens je een mooie zomer met deze artistieke familie-opstelling. [caption id="attachment_338813" align="aligncenter" width="450"] Angus' onschuld (2021) © Leonie Schneider, Collectie Rademakers Gallery Amsterdam.[/caption] Familieverhalen van Leonie Schneider is van 2 juli tot en met 11 september 2022 te zien is in Museum MORE Kasteel Ruurlo. Ook Leonie Schneider laat je via deze link meeluisteren naar de muziek die zij graag draait in haar atelier. Beide musea zijn gratis te bezoeken met de museumkaart. Via deze link kun je je bezoek en/of combiticket online vastleggen. © gebruik van de afbeeldingen met dank aan en met toestemming van Museum MORE Gorssel, Museum MORE Kasteel Ruurlo en de genoemde kunstenaars.

Door: Foto: Zomeraanbod Museum MORE in Gorssel en Ruurlo © Museum MORE. copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Closing Time | Bots Boerendans

Geen boterberg, geen melkplas meer
Maar een gezonde juttepeer
En frisse lucht, tot besluit
Ieder voelt zich fijn, een keer er tussenuit

In 1990 wist Bots de boeren wel een hart onder de riem te steken: als het je allemaal even teveel wordt, ga dansen!

En Bots was ook niet te beroerd een advies mee te geven voor de malaise waarmee boeren destijds mee werden geconfronteerd: De veestapel moest… (u raadt het al?).
Welnu, zong Bots, doe de koeien weg en ga fruit telen. Een lekkere Hollandse juttepeer bijvoorbeeld.

Foto: (c) Livius.org

De eerste filosofen (8): Anaxagoras

ACHTERGROND - We gaan nu drie filosofieën behandelen die probeerden het probleem van Parmenides op te lossen. Parmenides stelde: hoe kan verandering plaatsvinden in een wereld waarin iets niet zomaar kan veranderen in iets anders?

De Milesiërs

De eerste is de filosofie van Anaxagoras, een reizende goeroe die werkte als filosoof en astronoom.

Het zal lezers opvallen dat de naam van deze man irritant veel lijkt op zijn collega’s Anaximandros (die van die oerchaos) en Anaximenes (die van dat water). Alle drie waren ook afkomstig uit de regio van Milete. Anaxagoras bracht de filosofie daarvandaan naar Athene, waar hij zich als eerste grote filosoof zou vestigen.

Anaxagoras was wat jonger dan zijn bijna-naamgenoten en zag zich geconfronteerd met de vraag van Parmenides: hoe kan verandering bestaan als iets niet zomaar in iets anders kan veranderen, verdwijnen of verschijnen?

Alles zit in alles

Om te beginnen sloot Anaxagoras zich aan bij zijn filosofische voorvader Anaximandros, door te stellen dat de wereld is ontstaan uit een soort oerchaos. Maar het onbestemde element apeiron waarmee Anaximandros die oerchaos probeert te omschrijven laat Anaxagoras verder links liggen.

De oerchaos, beredeneert Anaxagoras, moet eruit hebben gezien als een ongeordende hoeveelheid minuscule deeltjes: de onveranderlijke elementen. Zij zijn oneindig klein en hebben altijd bestaan en zullen altijd bestaan.

Foto: (c) Livius.org

De eerste filosofen (7): Zenon van Elea

Een gelopen wedstrijd

ACHTERGROND - Achilleus en een schildpad besluiten een hardloopwedstrijd te houden. Natuurlijk gaat Achilleus ervan uit dat hij deze met gemak zal winnen. Hij weet immers dat hij meer dan twee keer zo snel rent als de schildpad.

Als het dier vraagt of hij met een voorsprong van een meter of tien mag starten, gaat Achilles dan ook welwillend akkoord. Hierop barst de schildpad echter in lachen uit en beweert hij de wedstrijd hierdoor al gewonnen te hebben.

‘Waarom?’ vraagt Achilleus natuurlijk.

‘Welnu,’ zegt de schildpad: ‘op het moment dat jij op de plek bent gekomen waar ik gestart ben, dan ben ik alweer een stukje verder nietwaar?’

‘Dat klopt,’ lacht Achilleus, ‘maar de afstand tussen ons is dan al veel minder geworden dan die tien meter!’

‘Inderdaad,’ zegt de schildpad, ‘Maar als je aangekomen bent op dat punt waar ik toen was, dan ben ik weer net een stukje verder gekropen, toch?’

Achilleus knikt.

‘En telkens zal je naar de plek hollen waar ik het laatst was,’ stelt de schildpad. ‘Maar in de tijd die jij nodig hebt om daar te komen, ook al is die nog zo kort, zal ik altijd een stukje verder kunnen lopen. Telkens lig ik een klein stukje voor, en moet je weer een heel klein stukje inhalen. En het aantal stukjes dat je in zal moeten halen, is oneindig, ook al zijn ze nog zo klein. Je kunt me dus nooit inhalen,’ lacht de schildpad.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Quote du Jour | Tandje bij zetten

De Nederlandse ziekenhuizen moeten eerst zelf een tandje bij zetten om de wachtlijsten weg te werken voordat hulp uit Duitsland aan bod komt.

Dat vindt minister Kuipers van VWS tenminste. Een dergelijk genereus aanbod zo hooghartig afwimpelen getuigd voor een behoorlijke blindheid voor de stand van zaken. Als de minister een beetje goed was geïnformeerd, dan zou hij weten dat het ziekteverzuim in de zorg nog steeds torenhoog is.

Foto: Wonder woman0731 (cc)

Hoe bestrijden we institutioneel racisme?

VERSLAG - van Eline Dondorp

Etnisch profileren, racistische Whatsappjes en discriminatie op de werkvloer: de politie is weer negatief in het nieuws. Maar niet alleen daar, ook in de politiek, onderwijs en beleid zien we verontrustende patronen. Hoe is institutioneel racisme ontstaan? En hoe komen we er vanaf?

“Over het beleid dat we in Nederland hebben, zal niemand die het maakt zeggen: ‘Mijn intentie is om onderscheid te maken tussen groepen, ten voordele van de ene groep en ten nadele van een andere groep.’ Toch gebeurt dit in Nederland wel structureel,” vertelt dr. Markha Valenta (UU). Samen met dr. Diantha Vliet (UU) en Cemil Yilmaz (IZI solutions) sprak ze over institutioneel racisme als direct gevolg van het slavernijverleden. Volgens Vliet is institutioneel racisme een patroon dat langzaam in onze samenleving is geslopen: “Onze geschiedenis, ook ons slavernijverleden, maakte langzaam maar zeker bepaalde keuzes makkelijker en normaal.”

Heel complex vraagstuk

Eerder verscheen de documentaire De blauwe familie bij KRO-NCRV. In de documentaire vertellen politiemensen hoe zij of collega’s vanwege hun huidskleur geïntimideerd, getreiterd en gediscrimineerd worden. De leiding grijpt niet in en zij die melding maken, zien weinig verandering op de werkvloer.

In een interview naar aanleiding van de documentaire zei Martin Sitalsing, politiechef in Midden-Nederland en portefeuillehouder diversiteit, dat racisme en discriminatie “een structureel probleem” zijn binnen de politie. In 2021 werden Rotterdamse agenten schriftelijk berispt om racistische berichtjes op WhatsApp. Ook toen sprak Sitalsing van een “heel complex vraagstuk” dat in de hele samenleving speelt en vraagt om continu investering in leiderschap, diversiteit en de norm stellen als die wordt overschreden.

Foto: Roel Wijnants (cc)

De waarde van de Woo moet nog bewezen worden

Vorige maand is de Woo (de Wet open overheid) van kracht geworden. Het is de opvolger van de Wob (Wet openbaar bestuur). De Woo regelt het recht van burgers op informatie van de overheid, lezen we op de site van de Rijksoverheid. ‘Zo krijgt iedereen meer inzicht in het handelen van de overheid,’ staat er. Dat is een belofte die nog waargemaakt moet worden. Het verleden van de openbaarheid van overheidsinformatie stemt ons helaas niet optimistisch. De Nederlandse overheid heeft grote moeite met openheid, alle bezweringen over ’transparantie’ ten spijt. Ik heb er de afgelopen vijftien jaar op Free Flow of Information talloze voorbeelden van gegeven.

De nieuwe wet, die een lange voorgeschiedenis heeft, gaat in tegenstelling tot de vorige uit van de plicht tot actieve openbaarheid van verschillende categorieën informatie – bijvoorbeeld wetten, convenanten en onderzoeksrapporten. Bestuursorganen moeten ervoor zorgen dat deze informatie voor iedereen op één digitale plek vindbaar en doorzoekbaar is. Dit is de website open.overheid.nl. Nu zul je daar niet meteen alles kunnen vinden. De overheid heeft ‘gekozen’ voor een gefaseerde aanpak. Bedoeld wordt: we zijn qua ICT en menskracht niet in staat te voldoen aan wat de wet beoogt.

Geen register

Nieuw is een adviescollege dat naast het geven van gevraagd en ongevraagd advies ook klachten van journalisten kan behandelen. Daarvoor opent het college per 1 september een klachtenloket. Het is een van de weinige verbeteringen voor de openbaarheid van overheidsinformatie. In de procedures en beslistermijnen is er niet veel veranderd ten opzichte van de oude Wob. De reikwijdte van de wet is ietwat opgerekt. Bij de parlementaire behandeling van de wet zijn alsnog bedrijfs- en fabricagegeheimen die het bedrijfsleven verplicht met de overheid deelt uitgesloten van informatieverzoeken. Er is daarnaast geen register verplicht gesteld dat opsomt welke informatie überhaupt beschikbaar is bij de overheid of bij onder de overheid vallende instanties.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Alberto Biscalchin (cc)

Schokkend: Advies Raad van State wetsontwerp voltooid leven

Op 9 december 2020 heeft de Raad van State een advies uitgebracht over het initiatiefwetsvoorstel van voormalig Tweede Kamerlid Pia Dijkstra ‘Wet toetsing levenseindebegeleiding van ouderen op verzoek’. Dat advies is op 20 mei openbaar gemaakt, dus bijna anderhalf jaar later…

In deze blog wil ik ingaan op dat advies, niet op de vraag waarom het zo lang heeft geduurd voor het openbaar werd gemaakt, hoewel ik natuurlijk ook daar best nieuwsgierig naar ben.

Waarom ben ik geschokt door dat advies?

In de gevestigde media krijg je de indruk dat de Raad afraadt om het wetsvoorstel überhaupt te behandelen in de Kamers, wat ik heel merkwaardig zou vinden maar in het Advies zelf vind je dat de Raad alleen wel wil dat hun advies ten aanzien van noodzakelijke aanpassingen en wijzigingen zou moeten worden overgenomen.

En dat zijn er flink wat! Zo zou de wet niet moeten spreken over ‘Voltooid leven’ maar over ‘Lijden aan het leven’.

Tja, gek, dat ik onmiddellijk denk aan het calvinisme waar dit land ooit om bekend stond. Het leven is lijden immers volgens die leer. Hoezo zou je daar eigenlijk een eind aan mogen maken? Dat een mens zijn of haar leven als voltooid zou kunnen beschouwen daar heeft de Raad zoals ik het advies lees niet veel mee.

Foto: Abhi Sharma (cc)

Het verhaal van Carina

RECENSIE - In 1993 was Carina Thuijs pas 22. Ouder is ze niet geworden. Sommigen van ons herinneren zich misschien nog wat uit het nieuws: in de Turkse stad Sivas werd een hotel in brand gestoken door een woedende meute, er vielen 35 dodelijke slachtoffers, Carina kwam als enige uit het buitenland. Waarom was ze in Turkije? Waarom was ze in Sivas, wat hebben De Duivelsverzen er mee te maken, en waarom werd dit hotel het mikpunt van bloeddorstige fundamentalistische massa? Historicus Mahmut Erciyas laat het ons lezen in zijn tweede boek: ‘Carina Thuijs en het bloedbad van Sivas’.

In een inleiding laat Erciyas kort het ons welbekende islamitische terrorisme langskomen: New York, Madrid, Parijs en andere Europese steden. Van afkomst Turks en behorend tot de religieuze minderheid van alevieten, is hij zelf al veel langer bekend met discriminatie en geweld tegenover zijn gemeenschap. Hij was 17 toen Carina vermoord, en daarmee ongewild bekend werd onder alevieten. Hoe dat zo kwam lezen we later.

Het boek begint luchtig en beschrijvend. We lezen dat Carina is geboren in Doetinchem, we lezen waar haar ouders vandaan komen en hoe zij elkaar ontmoet hebben. Op het voortgezet onderwijs ontmoet ze toekomstige hartsvriendin Carine, die onder de indruk is van de zelfverzekerdheid van Carina: ze is zelfstandig, slim en op school ook behoorlijk eigenwijs. Halfweg haar pubertijd ontwikkelt ze een interesse in reizen en andere samenlevingen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Molukse Barak, Lage Mierde (1939) te zien in het Openlucht Museum Arnhem © foto Wilma Lankhorst.

Kunst Op Zondag inventariseert ons koloniale verleden in de kunst

ACHTERGROND - Er is de laatste jaren veel te doen over ons koloniale verleden. Kunst op Zondag verkende de uitingen van het koloniale verleden in musea en in andere kunstvormen in ons land. Er zijn talrijke exposities, boeken en theatervoorstellingen ontwikkeld rondom het koloniale verleden. Een speurtocht leverde vele verwijzingen op. Wat weet jij van onze koloniale geschiedenis?

Het koloniale verleden in de musea

Biografie Anton de Kom © foto Wilma_Lankhorst

Omslag van de biografie Anton de Kom.

Anton de Kom in het Openluchtmuseum

In 2020 kreeg de Surinaamse schrijver, verzetsstrijder, antikoloniaal denker, dichter en mensenrechtenactivist Anton de Kom (1898-1945) een eigen venster in de Canon van Nederland. In 1934 kwam zijn boek ‘Wij slaven van Suriname ’uit. Dit werk is een aanklacht tegen racisme, uitbuiting en koloniale overheersing. Anton de Kom was de eerste schrijver die de geschiedenis van Suriname vanuit een niet-westers perspectief beschreef. De Kom streed voor een menswaardig bestaan. Hij kwam niet alleen op voor zijn landgenoten die onderdrukt werden, maar voor iedereen die lijdt onder uitbuiting en onderdrukking. Zijn inzet én strijd werden door de heersende partijen in zowel Suriname als in ons land niet gewaardeerd. Sterker nog hij werd als een gevaar voor de samenleving gezien. Ondanks de toenemende druk van de machthebbers, gaf De Kom niet op. Nu is er een tentoonstelling waarin zijn gedachtegoed aandacht krijgt. In het Openluchtmuseum ontdek je wie Anton de Kom was, hoe hij leefde en werkte. De Surinaamse kunstenaar Ken Doorson heeft speciaal voor deze expositie het kunstwerk ‘Papa de Kom’ gemaakt.

Vorige Volgende