Vertrouwen in werelddominantie daalt

Al minstens sinds 1776 is een groep mensen bezig om volledige heerschappij over de wereld te krijgen. Gestart als geheim genootschap de Illuminati nemen ze steeds een nieuwe vorm aan. Lang waren ze vooral de New World Order, maar snel gingen ze slingeren via onder andere de Bilderbergconferentie en nu het World Economic Forum. Tussendoor hebben ze ook nog de VN opgericht als dekmantel en allerlei geheime clubs neergezet zoals Skull and Bones. Daar waar in het verleden het toch vooral over macht achter de schermen ging om uiteindelijk iedereen onder controle te krijgen, grepen ze de laatste decennia naar steeds extremere en ingewikkeldere middelen. Hypnotiserende symbolen op bankbiljetten. Chemtrails om iedereen van de juiste verzwakkende stofjes te voorzien. Tot nu recent het inzetten van een gemanipuleerd virus om uiteindelijk iedereen direct (door het virus) of indirect (door de chips het vaccin) dociel te maken, of gewoon dood te laten gaan. En op twee punten begint het vertrouwen van De Mense in de kracht van deze samenzwering af te brokkelen. Als eerste natuurlijk dat constante rebranding. Mensen zijn merkentrouw. Waarom niet gewoon bij Illuminati blijven en dat merk uitbouwen. Dat werkt minder verwarrend en vooral veel meer intimiderend. Want voor je het weet denkt iemand dat al die zaken als WEF en Bilderberg verschillende, elkaar bestrijdende groepen zijn. Maar de tweede en belangrijkste reden voor het dalende vertrouwen is dat er verdorie gewoon niet geleverd wordt. Al die geheime plannen zijn tegenwoordig zo ondoordacht en ook nog eens slecht uitgevoerd! Die symbolen op het geld hadden alleen maar als effect dat ze er zelf zoveel mogelijk van gingen sparen in hun eigen kluis. Bij de chemtrails hebben ze het vliegverkeer maximaal goedkoop gemaakt want er waren veel vliegbewegingen nodig voor het beste effect. Maar daardoor zaten er uiteindelijk meer mensen in de vliegtuigen dan onder de chemtrails. En neem de laatste poging, met dat virus. Halve wereld in rep en roer en lockdown. Optimale situatie om macht over te nemen. Maar vervolgens verzanden ze in verwarrende boodschappen en ondersteunen van verkeerde wetten die ze in de meeste gevallen er niet eens doorheen krijgen. En nou loopt nog steeds iedereen 's avonds vrij over straat, zijn onvoldoende mensen voorzien van een chip voor totale controle en heeft niemand meer een muilkorf op. Dan ben je toch een waardeloos geheim genootschap? Maak je de halve wereld ziek en angstig, doe je er vervolgens niets mee. Moeten we weer wachten tot "iets" in de toekomst waarmee "alles" anders wordt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat peilingen aangeven dat het vertrouwen in de mensen achter het geheime genootschap ter werelddominantie nog sneller daalt dan dat in politici. En nu ze bezig zijn om grip te krijgen via de digitale identiteit en de manipuleerbare digitale betaaleenheid treedt een cruciale fase aan. Maar dit zijn digitale projecten, en mislukkingen zijn eerder regel dan uitzondering bij centrale (geheime) aansturing Ze moeten nu toch echt aan de slag en resultaten leveren, anders breekt er een revolutie uit en worden ze vervangen. Door wie? Daar gaat mijn volgende boek over....

Door: Foto: Jonathan Urch (cc)
Foto: Anne Helmond (cc)

Koningsdag, hoe ging dat ook alweer?

Meer dan duizend dagen terug! Herinnert u het zich nog? De laatste gewone Koningsdag. Inderdaad – dat u dat nog weet (!) – in Amersfoort.

Wilt u zich verwonderen, verkneukelen, laven of ergeren aan uw landgenoten of vorstenhuis? Hieronder vind u daarvoor geschikt materiaal. Een kleine overzicht van koninginnedagen en een koningsdag, vanaf 1949. Waaronder die van 2009, die om minder vrolijke redenen memorabel is.

Er is overigens, daar beginnen we mee, ook weleens goede televisie over deze nationale feestdag gemaakt. Door de VPRO, als onderdeel van de serie Nederland van boven, in 2011.

 

1949 in Den Haag

 

1965 in Arnhem

 

1979 in Soestdijk

 

1994 op Urk

 

2009 in Apeldoorn

 

2019 in Amersfoort

 

Nu u ze allen tot het eind heeft uitgekeken is het hoog tijd voor oranjebitter. Te gebruiken nadat, gelijktijdig met het bekende handgebaar, men driewerf heeft geroepen: alaaf!

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Gilbert Sopakuwa (cc)

City Mayors neemt Aboutaleb titel ‘Beste burgemeester’ af

Organisatie vermoedde al vals spel.

Het gonsde al even van de geruchten, maar nu bevestigt een woordvoerder van de organisatie van de jaarlijkse race voor de beste burgemeester ter wereld het ook: Burgemeester Aboutaleb van Rotterdam moet zijn titel inleveren.

Desgevraagd licht Matteo Malle Fratse, woordvoerder van de organisatie, toe: “Toen de heer Aboutaleb door de eerste ronde heen kwam was dat opmerkelijk, maar nog niet alarmerend. Je ziet wel vaker dat burgemeesters een goede dag hebben, dus zoiets kan gebeuren. Het gaat die ronde dan ook meer om strategie dan snelheid. Maar het (gedeeld, red.) winnen van de finaleronde deed meer wenkbrauwen fronsen. Vanaf het begin waren er al signalen dat er iets niet klopte”.

De woordvoerder doelde daarmee op diverse hindernissen op het parcours die voor een kandidaat meestal het einde van de race betekenen, zoals een dikke brief van de VN over Rotterdams woonbeleid dat mogelijk mensenrechten zou schenden. Fratse: “Inderdaad, normaliter struikelt een kandidaat daarover, of verliest op zijn minst kostbare seconden”. Maar Aboutaleb leek het niets te doen.

Nadat informatie over het uiteenslaan van de Woonopstand in Rotterdam van afgelopen zondag de organisatie bereikte besloot het de beelden van de race nogmaals te bekijken: “Zoiets doet een winnaar van deze trofee gewoonweg niet. Een vreedzame demonstratie zou een winnende burgemeester zonder ‘hulp’ van buiten met twee vingers in zijn neus tot een goed einde moeten kunnen brengen”, aldus een driftig met zijn vingers quotende Fratse, “Het kan daarom bijna niet anders dan dat Aboutaleb tijdens de race van ongeoorloofde middelen gebruik heeft gemaakt”. Er werden onafhankelijke experts bijgehaald en die bevestigden: Aboutaleb deed het niet alleen. “Het is subtiel, maar op de ingezoomde beelden blijkt duidelijk dat Aboutaleb wordt geholpen door iemand uit het publiek, iemand met een VVD-petje op”. En inderdaad, deze helpt hem behendig om de VN-brief te ontwijken. Fratse: “Wij kunnen dan ook niet anders dan hem de titel ontnemen”.

Foto: Paul Gorbould (cc)

Over reageren – nieuwe features en oproep

Vroegâh, toen Sargasso alleen nog maar oud was in internetjaren, hadden we threaded comments. Het grote voordeel van reacties op reacties in ‘draadjes’ bij elkaar houden is dat het overzichtelijker is voor zowel de mensen die reageren, als voor de mensen die meelezen. Ook het feit dat je niet helemaal naar beneden hoefde te scrollen om een reactie te geven nam een drempel weg.

Maar die overzichtelijkheid had ook zijn beperkingen. Want als je zich ontwikkelende discussies probeerde te volgen, werd dat – zeker als er veel reacties waren – al snel onmogelijk. Want wat zijn nou de nieuwe reacties, en waar zijn ze nu precies terechtgekomen?

Uiteindelijk resulteerde dit erin dat we bewust weer terug zijn gegaan naar een platte reactiestructuur. Het effect was dramatisch, van het ene op het andere moment halveerde het aantal reacties. Dat herstelde zich daarna iets, maar het is nooit meer geworden wat het was.

Bij het ontwikkelen van de nieuwe site stonden threaded comments daarom ook weer hoog op de wensenlijst, op voorwaarde dat we de inherente problemen ervan zoveel mogelijk konden voorkomen of oplossen. Dat heeft geresulteerd in onder andere een andere reactienummering, zodat je weet waarop je reageert. De lijnen aan de linkerkant helpen je om te zien hoe diep je in een reactiedraadje zit.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Closing Time | Covers

Covers. Ik heb er een haat-liefdeverhouding mee. Meestal omdat covers ‘meer van hetzelfde’ zijn. Oninteressant, inspiratieloos. Dertien in een dozijn-bandjes die dertien in een dozijn-muziek maken en alleen kunnen kopiëren wat anderen al eerder gedaan hebben. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, waarbij de artiesten een nummer eigen maken. Iets toevoegen, of juist iets verwijderen waardoor je naar een nieuwe versie luistert die dermate anders en interessant is dat het zich kan meten met het origineel zonder te parasiteren. Wat placebo deed met ‘Running up that hill‘ van Kate Bush, bijvoorbeeld. Of Torre Florim van De Staat met ‘Fire Starter‘ van The Prodigy.

Foto: Hans Splinter (cc)

Berlijn overweegt standbeeld Hitler

De stad Berlijn overweegt een standbeeld van Hitler te plaatsen. Het stadsbestuur wil hiermee een krachtig signaal afgeven tegen de opkomst van extreem-rechts in de stad. Burgemeester Flaue-Küller: “Niets is een krachtiger signaal tegen racisme en onverdraagzaamheid dan het plaatsen van een standbeeld van dé persoon die na zoveel jaren de personificatie is geworden van dat kwaad. Dit standbeeld biedt daarmee een prima kans om het juist te hebben over het verleden, nu de mensen die het hebben meegemaakt bijna niet meer onder ons zijn”.

Zorgen dat het standbeeld juist het verkeerde signaal geeft heeft de burgemeester niet: “We zullen een paar regels duiding bij het standbeeld plaatsen zodat iedereen weet wat voor een onaangenaam heerschap hij was. Natuurlijk zullen we ook wat positieve punten benadrukken, want niemand is 100% slecht en hij heeft ook echt wel een paar goede dingen gedaan. Both sides, fair & balanced, noemen ze dat geloof ik.”

Op de vraag waarom het nu, 75 jaar na de oorlog, zo belangrijk is om dit standbeeld te plaatsen antwoordt de burgemeester: “Juist op momenten van maatschappelijke onrust is het goed om te reflecteren op de geschiedenis. Je ziet het in de VS, waar in de jaren 60 van de vorige eeuw enorme protesten waren tegen rassenongelijkheid. Ook toen reageerde men met het plaatsen van standbeelden van bijvoorbeeld generaals die tegen het afschaffen van de slavernij vochten, allemaal voor de discussie, en kijk hoe ver ze daar gekomen zijn!”.

Foto: Bill Dickinson (cc)

De kerststol, in memoriam

Welkom bij de onregelmatig verschijnende rubriek “Betwetenschap met Sargasso”, waarbij wereldproblemen voor eens en voor altijd pseudowetenschappelijk diezelfde wereld uitgeholpen worden. Vandaag gaan we het hebben over de stol. Een groep wakkere sneeuwvlokjes Nederlanders maakt zich namelijk jaarlijks druk over onder welke naam ze gedwongen worden dat veelal zompige, kleffe – maar hey traditie – ding te consumeren. De rancune richt zich grotendeels op de feeststol, die er verder ook niets aan kan doen, maar blijkbaar wel de belichaming is van de ondergang van het avondland, homeopathische verdunning, chemtrails en anti-vaccinatie. Wist u trouwens dat de maanlanding eigenlijk helemaal niet heeft plaatsgevonden? Fascinerend, maar dat terzijde, ik dwaal af.

Afijn. Team #kerststol, want dat is de naam van de noodlijdende concurrent (niet dat die er wél om gevraagd heeft), claimt dat het gebruik van het woord feeststol iets nieuws is en dat het oprukken van de term aangeeft dat we ons overgeven aan de islam, en dan uiteindelijk voor vrouwenbesnijdenis en homowerpen zijn. Of zoiets, als ik, oikofoob als ik ben, het narratiefje goed begrepen heb.

Maar goed, wetenschap. Harde pseudowetenschap. Er zitten twee aspecten aan de claim. Allereerst dat het een recent fenomeen is, en allertweedst dat het steeds meer gebruikt wordt.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: carlos (cc)

Pleiten voor appeasement in Onzekere Tijden

SATIRE - In de radioarchieven van Hilversum dook onlangs een opname op uit 1938, waarin Telegraafverslaggever Woerd Dalf in het NRCV-radioprogramma ‘Den Dag Doorgenoomen’ zijn bespiegelingen geeft over de dan lopende Münchenconferentie. Presentator is Ties Calvé.

TC: “De Britse premier Neville Chamberlain is de afgelopen week op en neer gereisd naar Berchtesgaden, terug naar Londen voor overleg en daarna weer naar Bad Godesberg vanwege de steeds hoger oplopende spanningen rondom Duitsland. De Britse premier was daar op uitnodiging van de Duitse Rijkskanselier, de heer Adolf Hitler, om te zien of men – samen met de Italiaanse leider Benito Mussolini – tot een overeenkomst zou kunnen komen tussen de Asmogendheden en de zogeheten Entente.

Zoals de trouwe luisteraars zullen weten, heeft nazi-Duitsland in maart van dit jaar Oostenrijk geannexeerd. Nu doet de heer Hitler een aanspraak op Sudetenland in buurland Tjechoslowakije. Ook daar is een aanzienlijk Duits volksdeel woonachtig.

Tegenstanders verwijten Chamberlain slappe knieën en een gang naar Canossa. Op de BBC sprak presentator John King zelfs van de ‘surrender summit’. Voorstanders van deze top spreken echter van de beste kans op duurzame vrede. Zolang men praat, schiet men tenminste niet, zo is het idee.

Hier in de studio is voormalig reizende verslaggever Woerd Dalf, tegenwoordig werkzaam bij de Telegraaf, om zijn kijk op de zaak te geven.

Foto: CC Sargasso

Milieudefensie wil milieubewust wobben

Milieudefensie maakt zich bij monde van woordvoerder Gennamae van Megen zorgen over de toenemende inkt- en papierverspilling bij wob-verzoeken. De zogenaamde Wet Openbaar Bestuur geeft burgers het recht maandenlang genegeerd en aan het lijntje gehouden te worden bij informatieverzoeken bij de overheid.

“Iedereen weet dat de Wet Openbaar Bestuur een lachertje is, maar de overheid maakt het nu wel erg bont. We snappen dat een journalist trollen leuk kan zijn, maar als het enige leesbare woord op een pagina “de”, “het” of “een” is, dan vragen we ons af of je niet beter de pagina gewoon achter kan houden”.

Op z’n minst vraagt de organisatie of de overheid kan overwegen de zwart gemaakte woorden te vervangen door spaties, zodat de inktverspilling afneemt. “Maar dit lost het probleem van papierverspilling natuurlijk niet op”, vervolgt een zichtbaar geëmotioneerde Van Megen.

Vragend naar een definitieve oplossing ziet Milieudefensie ook ruimte: “Veel overheden maken gebruik van de mogelijkheid om het wob-verzoek gewoon te negeren, en sinds een tijdje kan dat ook zonder dat het boetes oplevert”. Het compleet negeren van het verzoek vindt de organisatie ook meer in lijn met de maanden wachten totdat je één of meerdere zwarte a4’tjes in de bus krijgt: “Zo weet iedereen direct waar hij of zij aan toe is. Met een beetje geluk stoppen journalisten dan ook met het indienen van de verzoeken, zodat ook aan die kant de papierverspilling tot een minimum kan worden beperkt. Win-win dus”.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Volgende