The Politics of Bollocks
, door
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Rusland betrekken in gasleiding die als doel heeft Rusland te omzeilen? [Poll]
, door
Geen winter zonder gasconflict tussen Europa en Rusland. Deze winter was het weer goed raak: de huiskamers van Boedapest en Sarajevo waren ijzig koud doordat het Russische Gazprom haar zakelijke conflict met doorgeefluik Oekraïne weer eens in hartje winter uitvocht. Iedere winter zodra het traditionele gasconflict weer oplaait verzucht men in Europa dat we eigenlijk onafhankelijker zouden moeten worden van het Russische gas. De geplande Nabucco gasleiding van Azerbeidjan en Iran via Georgië, Turkije en de Balkan zou deze onafhankelijkheid kunnen bieden. Oostenrijk zou vervolgens de Zuid-Europese gashub kunnen worden aldus voorstanders van dit in 2002 gestartte project.
De Franse europarlementariër Anne Laperrouze stelt echter nu voor om de Russen uit te nodigen om deel te nemen aan het Nabucco project. Volgens haar zou dit irritatie bij het Kremlin weghalen en competitie met concurrende Russische gasprojecten vermijden. Euroblogger Nosemonkey onderschrijft deze aanpak, volgens hem is het een strategisch slimme zet om de gevoelige Russische ziel te balsemen met een hulpvraag vanuit Europa en zo de sterk verslechterde Europees-Russische relaties te verbeteren.
Ik vraag me af of het betrekken van Rusland wel zo’n slimme zet is? Het betrekken van Rusland ondergraaft namelijk direct de motivatie voor deze specifieke gasleiding: Rusland omzeilen. Zodra Rusland een vinger in de pap krijgt zal het haar vergrote invloed aanwenden om de betrokken landen zowel op de Kaukasus als in Europa wederom te chanteren. Eerder op dit blog verklaarde energie-expert Rembrandt overigens al dat het Nabucco project nu al een doodgeboren kindje is omdat Rusland al haar invloed in de regio aanwendt om bijvoorbeeld via het concurrende South Stream project de Nabucco gasleiding overbodig te maken. Daarbij zal een ‘Ruslandvrije’ gasleiding ook niet gevrijwaard zijn van politieke chantage. Zo dreigde de Turkse premier Erdogan in januari nog dat het de medewerking aan de gasleiding zou opzeggen als de onderhandelingen over de toegang tot de EU zouden worden afgebroken. De leverancier van een groot deel het gas dat door de Nabucco leiding moet gaan stromen: Azerbijdjian is als enige onvoorwaardelijk positief. De president van Azerbeidjan Aliyev -die wel in Davos bleef- liet daar weten dat zijn land de gasproductie de komende jaren zal verdubbelen om de Nabucco pijpleiding te vullen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Het einde van de Verenigde Staten
, door
Zie hier, de toestand aan de andere kant van de Grote Plas binnen één jaar. Althans als Igor Panarin: decaan aan de ‘diplomatenschool’ van het Russische ministerie Buitenlandse Zaken, gelijk krijgt. Panarin ziet de Verenigde Staten in 2010 uiteen vallen in verschillende regio’s die in de invloedssfeer of geheel onder controle staan van China, Europa, Rusland, Mexico en Canada. Lees het allemaal in de Wall Street Journal.
In Rusland vindt Panarin’s apocalyptische theorie gretig aftrek want het is balsem op de gekrenkte Russische ziel. De Russen zagen immers hun machtige Sovjet-Unie uiteen vallen ten gunste van de NAVO, EU en andere (nieuwe) geopolitieke spelers. Een theorie die de in Rusland zo gehate VS hetzelfde laat overkomen biedt dan troost, das logisch. Maar is deze theorie ook waarschijnlijk?
Dat het met de Verenigde Staten niet zo goed gaat mag bekend zijn. De Amerikaanse economie stagneert, de overheidsschuld is astronomisch hoog en na de bankensector lazert nu ook de auto-industrie om. Het aantal werklozen stijgt gestaag en de hypothekencrisis ontneemt een toenemend aantal Amerikanen hun (koop)woning. Na acht jaar neoconservatief buitenlandbeleid zijn de VS in de wereld nog nooit zo impopulair (ja zelfs gehaat) geweest. Decennialang zijn de gezondheidszorg, infrastructuur en openbare ruimte verwaarloosd. Het machtigste land op aarde heeft in veel opzichten meer de kenmerken van de Tweede Wereld zoals Rusland en China dan van de moderne Eerste Wereld waartoe Europa behoort. Maar betekent dit nu ook het einde van de Verenigde Staten zoals Panarin voorspelt? Laten we Panarin’s nieuwe staten eens onder de loep nemen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Huntington overleden, theorie springlevend
, door
De geestelijk vader van bovenstaande kaart (hier scrollen) is niet meer: de Amerikaanse politicoloog Samuel Huntington, de auteur van het boek ‘The Clash of Civilizations’, is op 24 december op 81-jarige leeftijd overleden (DeTijd).
Toen begin jaren ’90 de Amerikaanse filosoof Francis Fukuyama ‘Het einde van de geschiedenis en de laatste mens’ aankondigde waarin de seculiere vrije markt-democratie wereldwijd zou zegevieren en gewapende conflicten tot het verleden zouden behoren weersprak Huntington deze analyse. Met zijn daarna uitgebrachte boek Clash of Civilizations voorspelde hij juist een opleving van gewapende conflicten tussen volkeren en staten. De scheidslijnen voor de toekomstige conflicten zouden grotendeels bepaald worden door verschillen in religie en maar ook door verbondenheid in taal en geografie.
Wat er daarna gebeurde mag bekend zijn: Ariel Sharon banjerde over de Tempelberg, in New York vlogen er twee vliegtuigen het WTC in, op de Afghaanse berghellingen regenden het daisy cutters, in Bali, Madrid en Londen ontploften er bommen met als doel zoveel mogelijk burgerslachtoffers te maken. Ondertussen werd in Nederland een recalcitrante cineast afgeslacht om z’n woorden en vloog in Syrië de Deense ambassade in de fik vanwege een cartoon. En last but not least trilde Bagdad onder een Shock & Awe campagne die tienduizenden burgerslachtoffers maakte, werd ‘onthoofdingsvideo’ een normaal woord en voerde de nieuwe Iraakse regering een grondwet in die dichterbij de sharia lag dan de oude grondwet van de inmiddels opgehangen (ooit seculiere) dictator.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Europa verliest invloed in de wereld
, door
In de afgelopen jaren heeft Europa de helft van haar steun in de wereld verloren aan met name Rusland en China. Samen met de Verenigde Staten wordt er in de wereld steeds minder naar Europa geluisterd. Een onderzoek naar stemgedrag in de Verenigde Naties onthult nieuwe allianties en een anti-Europese as.
Dat de machtsverhoudingen in de wereld aan het schuiven zijn daarover kan iedere reaguurder op een salonblog of verjaardagsfeestje wel een partijtje meetoeteren. Maar harde cijfers overtuigen beter, want meten is weten! De European Council for Foreign Relations (ECFR) liet de invloed van Europa binnen de Verenigde Naties in kaart brengen. Ja die zieltogende vergaderclub in New York, die de afgelopen decennia zelf keihard aan invloed inboette. Maar hoe de verschillende landen in de VN stemmen is toch weer een afspiegeling van de internationale machtsverhoudingen. Dus tóch overtuigend bewijs, best wel.
De onderzoekers bekeken over een periode van ruim 15 jaar het stemgedrag van de landen in de VN aangaande mensenrechten en volkenrechtelijke aangelegenheden: een Europees stokpaardje bij uitstek. Want zeg nou zelf: van welke regio kan men iets positiefs verwachten voor de mensenrechten? De Verenigde Staten zijn nog jaren zoet met hun erfenis van Guantanamo Bay en de Patriot Act. Rusland zakt steeds verder weg in oude autoritaire reflexen, de vrije pers is er allang weer monddood gemaakt. Met een roze bril op kan men de voortrekkers van de Bolivariaanse revolutie in Zuid-Amerika nog enige compassie met mensenrechten toedichten, maar voorlopig gun je je ergste vijand nog niet één nacht in een politiecel in Caracas. China: Tibet & Darfur say no more… Afrika dan? Hou toch op… Nee Europa is best belangrijk als het gaat om het uitdragen van mensenrechten in de wereld. Maar de laatste tijd willen steeds minder landen luisteren naar Europa.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Einde aan de miskenning van Rusland
, door
Miskende grootmachten zijn misschien wel de gevaarlijkste? En dan heb ik het niet over Amerika dat zich al jaren miskend voelt door een niet aflatende stroom Amerika-bashing vanuit met name Sargasso. Nee dan doel ik op Rusland. Zonder mij hier te willen opwerpen als expert van de russische ziel (hier op Sargasso is dat namelijk Olaf Koens die weer een aardmagnetisch medium vormt voor Anatoly Vitalievitsj: de ware Rus) valt het mij op dat de Russen die ik de afgelopen jaren sprak steevast na twee zinnen conversatie denken te moeten benadrukken dat Rusland een machtig land is met een rijke geschiedenis.
Het heeft iets zieligs dat gebedel om erkenning. Maar ik ben de rotste niet en mij terdege bewust van de grootsheid van Rusland dus een complimentje is snel gemaakt. Begin deze eeuw roerde ik boomlange bebaarde Rus in strakke speedo-zwembroek tot tranen toen ik onder de brandende zon op een toeristische partyboat voor de kust van Vietnam de ‘Russische Bodemkunde’ roemde. “Really, Russia can be regarded as the founder of modern soil science”. Het liet deze bioloog uit St. Petersburg niet onberoerd, eindelijk kreeg zijn volk de erkenning van die gladde superieure Westerlingen.
Ook bij de huidige crisis rondom Georgië, Oekraïne en het raketschild gaapt het Grote Onbegrijpen tussen Oost en West en draait het om dat russische verlangen naar erkenning. Onze franse vrienden bij France24 spraken hun netwerk van burgercorrespondenten aan op zoek naar meer duiding met als resultaat: vijf korte russische reacties op de huidige crisis en twee fotofucks: “Looking for nuclear war? Bring it on!” Wat opvalt is dat het gebedel om erkenning lijkt te zijn geëvolueerd in het oogsten danwel afdwingen van erkenning. Een stemming van “en nu doorpakken…” , “anders plaatsen wij gewoon raketten op Cuba en in Syrië” , “moeten we nuken, geen probleem: bring it on!”. Terwijl Washington en Brussel op vakantie waren is Moskou al begonnen aan zijn inhaalslag om R.E.S.P.E.C.T. Misschien moeten wij in het Westen maar eens heel snel echt gaan begrijpen hoe ‘de Rus’ (“dé Rus bestaat niet” vrij naar prinses Maxima) denkt of anders laat hij het ons zelf wel even weten.