Syriërs: moeite om plek als man te vinden

Jonge Syrische mannelijke vluchtelingen en hun opvattingen over gender- en partnerrollen worden vaak als problematisch, gevaarlijk en onwenselijk beschouwd. Ze zouden afbreuk doen aan de Nederlandse identiteit. Rik Huizinga ontkracht in zijn proefschrift dit negatieve beeld. Aan mannelijke vluchtelingen afkomstig uit islamitische landen worden vaak mannelijkheidsvormen toebedeeld die haaks zouden staan op denkbeeldige genderrollen en -relaties in Nederland. In sociaal-maatschappelijke debatten lijkt hun genderidentiteit aan de ene kant onverenigbaar met kwetsbaarheid, maar ook wordt betwijfeld of zij tot verandering in staat zijn. Sterker nog, hun veronderstelde mannelijkheid wordt regelmatig geassocieerd met gewelddadigheid en gevaar, en wordt daarom als ongewenst gezien. Deze mannen worden dikwijls geportretteerd als gelukzoekers, verkrachters of terroristen. Hierdoor wordt het beeld in stand gehouden dat zij een bedreiging voor de Nederlandse samenleving vormen. Dit beeld bepaalt deels wie zij hier kunnen zijn en beperkt de mate waarin zij zelf hun alledaagse leven kunnen organiseren. Zoektocht naar thuisgevoel Ik wilde graag begrijpen hoe zij in deze veelal ‘vijandige’ omgeving gevoelens van thuis en verbondenheid proberen te ontwikkelen. Daarvoor interviewde ik 42 Syrische mannelijke vluchtelingen in Noord-Nederland. Uit deze gesprekken blijkt dat wanneer zekerheden en routines abrupt wegvallen, het lastiger is om je ergens thuis en op je plek te voelen. Veel mannen waren op zoek naar herkenning, rust, comfort en veiligheid. Maar dit bleek tegelijkertijd erg moeilijk te vinden. Velen vluchtten alleen, waarbij sommigen hun partners en familieleden vooruit reisden. Zij hebben veel hachelijke en gevaarlijke momenten meegemaakt tijdens een uitputtende reis over land en zee, waardoor ze in verschillende mate trauma’s opliepen. Ook in de azc’s woonden zij vaak onder erbarmelijke omstandigheden. Vanwege een gebrek aan privacy daar verkeerden zij in een constante staat van alertheid. Een relatie zorgde voor extra stress. In afwachting van de hereniging met hun gezinsleden verkeerden deze mannen vaak lang in eenzaamheid en onzekerheid. Ook voelden ze een grote verantwoordelijkheid om het toekomstig woonhuis op orde te krijgen, zodat de intrek van hun gezin goed zou verlopen. Statusverlies en machteloosheid Een thuisgevoel wordt verder bemoeilijkt doordat veel mannen weinig toekomstperspectief zien. Ze hebben het gevoel stil te staan in Nederland. Velen voelen zich miskend, ondervinden statusverlies en ervaren een gevoel van machteloosheid. In Syrië hebben zij jarenlang gewerkt aan hun opleiding en carrière. In Nederland worden hun diploma’s echter lager ingeschaald en hun professionele competenties onderschat. Vooral alleenstaande mannen realiseerden zich daarnaast dat er weinig perspectief was op gezinsplanning gezien hun precaire situatie. Tegelijkertijd ervaren zij veel druk van familieleden, vrienden of lokale islamitische gemeenschappen om stappen in hun leven te maken. Dit alles geeft hen het gevoel dat ze niet kunnen voldoen aan maatschappelijke verwachtingen en dat hun mannelijkheid in twijfel wordt getrokken. Discriminatie en racisme Daarnaast hebben deze jonge Syriërs te maken met onaangename ervaringen die het persoonlijke domein overstijgen. Velen van hen ervaren discriminatie en racisme in het dagelijks leven, waardoor ze het gevoel krijgen er niet bij te mogen horen. In het ov worden zij bijvoorbeeld vaker gecontroleerd dan anderen en sommige medepassagiers vertikken het om naast hen te zitten. De jonge Syrische mannen beschrijven hun dagelijkse omgeving daardoor als vijandig. Dit ontmoedigt hen in het zoeken van contact en ze zijn hierdoor geneigd zich vaker terug te trekken. Sommigen besloten hun baard af te scheren, hun kledingstijl aan te passen of erg voorzichtig te zijn met het spreken van Arabisch in de openbare ruimte. Velen voelen zich miskend vanwege de aannames en stereotypes over hun mannelijkheid. Dit wordt vaak gezien als trots van mannen uit islamitische landen. Hun ervaringen met discriminatie en racisme worden zo afgewimpeld als een persoonlijke aangelegenheid en niet gezien als een probleem van de maatschappij. Syrische mannelijkheid benadrukken en aanpassen Om met deze onzekerheden om te gaan, grijpen de jonge gevluchte Syriërs terug op formatieve ervaringen en gebeurtenissen uit hun leven waar zij zich vertrouwd bij voelen. Tegelijkertijd passen zij hun gedrag als man ook aan, afhankelijk van hun verwachtingen en verlangens voor de toekomst. Zo laten zij zien dat zij wel degelijk flexibel kunnen omgaan met genderrollen en relaties. Zij trekken zo het dominante narratief over de mannelijkheid van Syrische mannen twijfel. Vooral jonge mannen proberen hun mannelijke identiteit te verkennen door aspecten die hen ‘anders’ maken juist te benadrukken. Zij ontmoeten elkaar in groepjes bij de Syrische ‘barbershop’ of de ‘Turkse supermarkt’ waar zij onder elkaar Arabisch spreken. In parkjes maken zij gerechten klaar op de barbecue die hen aan thuis doen denken en op pleinen spelen zij luid Arabische muziek af om hun plek op te eisen. Zij besteden extra aandacht aan hun kledingstijl en de verzorging van hun haar en baard. Op deze manier ontwrichten zij de heersende conventionele normen en waarden – jullie horen hier niet – en proberen zij hier hun plek als man te vinden. Andere mannen willen binnen hun gezin graag een goede partner en vader zijn. Zij realiseren zich dat er andere verwachtingen zijn in hun nieuwe situatie. Sommigen nemen bijvoorbeeld meer huishoudelijke en zorgtaken op, terwijl hun partner werkt of stageloopt. Dit is veelal een nieuwe ervaring voor ze. Zij weten soms nog niet goed waar en wanneer zij kwetsbaarheid en emotie mogen tonen, en op welke moment een meer dominante rol wordt verwacht. Soms vallen zij daardoor terug in oude en bekende patronen die niet passen bij de nieuwe situatie. Deze onwennigheid levert dan ook regelmatig frictie op in een relatie. Het zichtbaar uitdragen van Syrische identiteitsaspecten en het terugvallen op oude, herkenbare gedragsnormen beschermen daarom aan de ene kant Syrische mannen tegen persoonlijk leed en sociaal geweld. Aan de andere kant kunnen deze mannelijke identiteiten averechts werken wanneer ze niet passen in een omgeving waarin ze gezien worden als ‘anders’ of een bedreiging. Belevingswereld van de inburgeraar Mijn onderzoeksbevindingen laten zien dat jonge Syrische vluchtelingen kwetsbaarheid op verschillende manieren ervaren en in reactie daarop verschillende vormen van mannelijkheid aanwenden, afhankelijk van wat de omgeving van ze vraagt. Dag in dag uit leveren ze veel ‘emotioneel werk’ voor een veilige en succesvolle toekomst. Zij verkennen hun eigen kwetsbaarheden en gevoelens door emotionele connecties aan te gaan met mensen en alledaagse plekken. Als we kijken naar ‘succesverhalen’ van ‘rolmodellen van integratie’ gaat het echter vooral over ‘harde’ vormen van aanpassing en participatie, zoals zij die de taal onder de knie hebben, hun inburgeringscursus succesvol hebben afgerond of actief zijn op de arbeidsmarkt. Terwijl de verantwoordelijkheid in het Nederlandse inburgeringsstelsel steevast neergelegd wordt bij de inburgeraar, is er bijzonder weinig aandacht voor de belevingswereld van de inburgeraar en de rommeligheid van het dagelijks leven. Maar juist wat van hen verwacht wordt, namelijk het aanpassen van genderrollen en -relaties, haal je niet uit eenzijdige representaties van mannelijkheid in tekstboeken en inburgeringslessen. Het lezen en navigeren van een samenleving heeft tijd en inzicht nodig. Er is daarom meer aandacht nodig voor de emoties en kwetsbaarheden van mannelijke vluchtelingen. Voor hoe zij deze in het dagelijks leven ervaren en welke maatregelen zij nemen om dominante stereotypes om te draaien. Dit artikel verscheen eerder bij Sociale Vaagstukken. Rik Huizinga promoveerde in 2022 bij de Rijksuniversiteit Groningen op het proefschrift ‘Thuis na gedwongen migratie’. Momenteel is hij als postdoctoraal onderzoeker verbonden aan de Universiteit Utrecht.

Door: Foto: Foto Fethi Benattallah via Unsplash.
Foto: Rolf Heinrich, Köln (cc)

Schipperen

COLUMN - Het is schipperen als ‘burgemeester in oorlogstijd’. Laveren tussen xenofobe burgers, het COA en het eigen geweten. En toch…

Als er bij ons een leegstaand hotel beschikbaar zou zijn, zoals in Albergen, dan hadden we het gekocht. En daar de opvang geregeld.

In Krimpen aan den IJssel hield burgemeester Martijn Vroom (CDA) eerder, zoals menig collega, ‘de boot wat af’ toen het COA aanklopte. Maar voor een rechtgeaard CDA’er is geweten een lastig ding. Zeker als de dominee daar ook een beroep op doet (bron PZC 2 september) .

Thuisgekomen van kerkgang zag de burgemeester op televisie hoe makkelijk en snel een goed geoutilleerd tentenkamp overeind gezet kon worden om een feestje (Lowlands) mogelijk te maken. En een tijdelijke opvang voor asielzoekers lukt dan niet? Dat knaagt.

Daar klopte de verlossing aan de deur. Het COA moest een boot verplaatsen. Met aan boord zo’n 150 moeders, tieners, kinderen en baby’s uit onveilige landen. Afkomstig uit Middelharnis.

Het bestuur van Middelharnis (met ook een CDA-burgemeester) had daar al wat ervaring mee. Eerder vond men dat er, inclusief twee maanden verlenging, wel voldoende was gedaan aan naastenliefde en internationale solidariteit. Onder het motto ‘afspraak is afspraak’ moest de riviercruiser ‘Poseidon’, met aan boord 75 asielzoekers, vertrekken. Een petitie van een paar duizend Middelharnissers die opriep de asielzoekers in Middelharnis te houden, mocht niet baten.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Google streetview schermafbeelding

Opvang van hot naar her

In steeds meer gemeenten komen er opvanglocaties voor asielzoekers bij. Dat gaat zo snel dat, eindelijk, het grasveld voor de opvanglocatie in Ter Apel een nachtje bijna leeg was.

In 159 gemeenten is vanaf 14 september vorig jaar tot nu noodopvang beschikbaar gemaakt. (bronnen: COA gerealiseerde opvang en nieuwsberichten over recente opvanglocaties). De helft daarvan kwam tot stand in gemeenten waar al een asielzoekerscentrum is.

Van de 126 opvanglocaties die vermeld zijn in de COA locatiezoeker is 47% een tijdelijke (nood)voorziening.
Daarvan is 22% hotel, 17% een armada van (cruise)schepen en 10% sport-of evenementenhal. Met hartverwarmende of hoopgevende namen als ‘De Rustende Jager’ (hotel Nieuw Vennep), ‘Liberty Ann’ (boot Haarlem) en ‘De Horizon’(boot Rotterdam).

Al die noodopvang is tijdelijk. Soms zelfs heel tijdelijk: één nacht verblijven en de volgende dag terug naar Ter Apel of door naar een andere tijdelijk locatie.
We gaan er maar even niet van uit er een beleidsopvatting achter ligt dat het nu eenmaal de leefstijl van asielzoekers is om van hot naar her te trekken, maar dat veelvuldige verkassen komt de gezondheid van de mensen ook niet ten goede.

Het ontbreekt natuurlijk nog steeds aan meer structurele opvang capaciteit. In 185 gemeenten is (nog?) niets wat concrete solidariteit betreft. Met allerlei smoezen worden de boten afgehouden. Eén zo’n ijzersterke smoes is: in 2015 wilden we wel maar de COA niet, dus nou zoeken ze het zelf maar uit.

Foto: SP Groningen (cc)

Het COA verrast gemeenten

COLUMN - Dat het COA (Centraal Orgaan opvang asielzoekers) voor verrassingen zorgt, is niet uniek voor Albergen, gemeente Tubbergen. Hoewel de ene verrassing de andere niet is, zetten we hier wat recente verrassingen op een rij. Zoek de verschillen en overeenkomsten met Albergen.

29 juni

Buurtbewoners rond twee sporthalen in Waalre waren “verrast over de opvang van asielzoekers”. Ze staan achter de gemeentelijke plannen voor de opvang. Vooral omdat de opvang maar twee tot drie weken zou duren?

21 juli

Een deel van de omwonenden van sporthal de Pompenmaker in Heeze waren verrast over de opvang van 225 asielzoekers voor een periode van drie weken. Loco-burgermeester De Bruijn heeft op een informatieavond uitgelegd dat dit echt niet anders kon. Ik snap dat niet iedereen helemaal tevreden is, maar er is sprake van een crisissituatie”.

10 augustus

In Houten worden 135 vluchtelingen opgevangen in een Van der Valk Hotel. De gemeente hoorde er één dag van tevoren pas van. De burgemeester had het graag wat eerder geweten. De gemeente was al in gesprek met het COA over een structurele opvang over een periode van vijftien jaar.  De lokale politieke partij ITH (Inwonerspartij Toekomst Houten) wil dat het COA nu eerst excuses maakt alvorens de gemeente het gesprek voortzet.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Google streetview schermafbeelding

Opvang met liefde, maar niet in Albergen

COLUMN - Ach, wat lief van staatssecretaris Van der Burg: asielzoekers kunnen naar een hotel in het pittoreske Albergen. Het dorp kent volgens de Wikipedia een rijk verenigingsleven, dus dat is leuk integreren geblazen.

Het hotel, dat door het COA is aangekocht, ligt erg landelijk. Gaat u van hier naar links komt u langs schitterende stulpjes en heerlijk, rustgevend groen. Gaat u naar rechts dan komt u na een halfuurtje lopen in het centrum van het dorpje.

Of u nou links of rechts gaat, je moet de inwoners gelijk geven: hier is geen millimeter ruimte voor  asielzoekers. Het is geen kwestie van NIMBY, maar van riante voortuinen. Je moet er niet aan denken dat een getraumatiseerde Afghaan daar een grasmaaiende robot te lijf gaat in een vlaag van waanveronderstelling dat er een Talibantank op hem afkomt.

Jammer voor het COA en die lieve staatsecretaris, die dacht dat de asielzoekers hier wel tot de nodige rust hadden kunnen komen.

Dat hele asielbeleid krijgt trouwens steeds meer toeristische allure. Behalve tal van hotels en landelijk gelegen kazernes zijn ook zee- en riviercruiseschepen locaties om asielzoekers even uit de zorgen te helpen. Altijd maar even, want na een paar dagen of enkele weken moeten ze weer naar een andere locatie. Zo leren ze het land goed kennen.

Foto: SP Groningen (cc)

Asielcrisis: kwestie van middelen en mensen

Tijdens de Covid-pandemie dachten mensen dat met extra IC-bedden ziekenhuizen geholpen zouden zijn. En nu denken sommige mensen dat extra opvangplaatsen voor asielzoekers de druk op Ter Apel kan verlichten.

Maar als de IND (Immigratie- en Naturalisatiedienst) de asielaanvragen niet vlot weet te verwerken, ontstaat daar de eerste bottleneck waardoor de doorstroom stagneert. Vorig jaar juichte de dienst nog dat achterstanden grotendeels waren weggewerkt. Nu luidt men de noodklok wegens gebrek aan capaciteit dat leidt tot langere wachttijden. Men verwacht dat veel zaken buiten de wettelijke termijn beslist zullen worden.

De IND zoekt nu honderden nieuwe medewerkers. Volgens berichtgeving uit juni zijn  er 500 medewerkers gezocht. Er zijn 300 mensen aangenomen en 80 rondden binnen afzienbare tijd de sollicitatieprocedure af. Er vanuit gaande dat die 80 sollicitanten zijn aan genomen, zoekt de IND dus nog 120 nieuwe collega’s. Dat schiet niet echt op.

Mocht u het wat lijken om bij de IND te werken: de dienst heeft 28 vacatures voor 54 werkplekken in de aanbieding (gepeild op 20 juli 2022). Verdiensten variëren van 2269 tot 6547 euro.

Er zijn 24 (44%) functies die direct het primaire proces betreffen(asielaanvragen, vervolg, bezwaren en ondersteuning daarvan). Management en overige functies vormen 31% van het aanbod en 24% betreft IT-gerelateerde functies.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Marcel Oosterwijk (cc)

Wetsvoorstel: geen voorrang voor vergunninghouders, deel 2

Aanstaande woensdag hervat de Tweede Kamer het debat over het wetsvoorstel van Alexander Kops (PVV), dat een verbod beoogt op het toewijzen van sociale huurwoningen aan vergunninghouders (asielzoekers met een verblijfvergunning).

Het wetsvoorstel loopt achter de feiten aan en zou dus eigenlijk van de agenda gehaald kunnen worden. Het eerste deel van het debat maakt twee dingen duidelijk:

Er is geen meerderheid in de Tweede Kamer voor het wetsvoorstel. Alleen JA21, Groep van Haga, FvD en BBB zijn voorstanders, samen met de PVV goed voor 29 stemmen. Zelfs met de VVD (34 stemmen) kan er geen meerderheid worden behaald.

De PVV verdedigt het wetsvoorstel met voorbeelden waaruit geen enkel sjoege blijkt van kennis van zaken. Een exemplarisch voorbeeld:

PVV-Kamerlid Machiel de Graaf opende het debat met een betoog dat de complexe huisvestingsproblematiek van vergunninghouders tot enkele, bijna cartooneske schetsen terugbracht. Op dezelfde wijze pareerde De Graaf vragen uit de Kamer.

Zo wilde CDA-Kamerlid Geurts van hem weten hoe gemeenten de halfjaarlijkse taakstelling voor vergunninghouders voor elkaar moeten krijgen? Dat probleem zou er volgens De Graaf helemaal niet zijn als andere landen meer vluchtelingen opvangen.

Als voorbeeld schudt De Graaf Kazachstan uit zijn mouw: “(…) ongeveer 80 keer zo veel landoppervlak als Nederland. Het heeft 1 miljoen inwoners minder. Het is rijk aan gas en olie. Ze hebben twee ziekenhuisbedden per 1.000 inwoners meer dan Nederland. Joepie, gezondheidszorg! Dat is een welvarend land waar het vrij goed gaat en waar heel veel ruimte is om heel veel asielzoekersdorpen te bouwen.”

Foto: Marcel Oosterwijk (cc)

Wetsvoorstel: geen voorrang voor vergunninghouders

Morgen wordt in de Tweede Kamer gedebatteerd over een initiatief wetsvoorstel van Alexander Kops (PVV).  De PVV wil de Huisvestingswet 2014 wijzigen zodat vergunninghouders (asielzoekers met verblijfsvergunning) geen voorrang krijgen bij het toewijzen van sociale huurwoningen.

Mosterd na de maaltijd

Het wetsvoorstel is vorig jaar september ingediend. Beetje vreemd, want vier jaar eerder (juli 2017) trad al een wijziging van de Huisvestingswet in werking en werd de verplichte voorrangspositie voor vergunninghouders geschrapt.

Als gemeenten een urgentieregeling in hun huisvestingsverordening opnemen, zijn ze verplicht twee  categorieën urgente woningzoekenden op te nemen. Dat betreft (Huisvestingswet 2014, artikel 12):

Woningzoekenden die verblijven in een voorziening voor tijdelijke opvang van personen, die in verband met problemen van relationele aard of geweld hun woonruimte hebben verlaten en woningzoekenden die mantelzorg als bedoeld in artikel 1.1.1, eerste lid, van de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 verlenen of ontvangen

Verder staat het de gemeenten vrij ook andere categorieën toe te voegen., Bijvoorbeeld vergunninghouders. Hoe ziet dat er in de praktijk uit? Het Rapport Evaluatie Huisvestingswet (12 mei 2020) meldt dat er in 2020 166 Nederlandse gemeenten een urgentieregeling in hun huisvestingsverordening hebben opgenomen. Slechts vijftien gemeenten hadden vergunninghouders niet in de urgentieregeling opgenomen. (i)

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Directie Voorlichting (cc)

Opvang naar vermogen

ANALYSE - In ons artikel van gisteren constateerden we dat van de vijftien rijkste gemeenten, er slechts één een (tijdelijke) noodopvang voor (zieke) asielzoekers had.

De aanleiding tot dit onderzoekje was tweeledig:
1) In het NOS Kiezersdebat voor de gemeenteraadsverkiezingen (16 maart) stelde Lilian Marijnissen (SP) voor om de Oekraïense vluchtelingen op te vangen “in de rijke buurten, in de rijke gemeenten”. Ze is van mening dat niet de armste gemeenten de zwaarste lasten moeten dragen, zoals in 2015 het geval was bij de opvang van duizenden Syriërs die de oorlog ontvluchtten.

2) EenVandaag (AvroTros) zocht het uit en zag dat Marijnissen gelijk had:

De armste 25 procent namen zo’n 11.000 vluchtelingen op, terwijl de 25 procent rijksten maar 3.300 vluchtelingen opnamen.

Huidige situatie

Om ons artikel van gisteren volledig te maken, hebben we nu naar alle huidige gemeenten gekeken. Is er wat er veranderd sinds 2015? Nee, nog steeds vangen de rijkste gemeenten maar zuinigjes asielzoekers op. We kunnen vandaag concluderen dat:

De armste 25 procent nemen zo’n 9.668 vluchtelingen op, terwijl de 25 procent rijksten maar 215 vluchtelingen opnemen.

Het verschil is dus groter geworden. Verdelen we de 344 gemeenten in 172 gemeenten met minder vermogen dan de andere 172, dan dragen ook hier de minder vermogende gemeenten de zwaarste lasten:
De ‘armere’  50 procent nemen zo’n 28.375 vluchtelingen op, terwijl de 50 procent ‘rijkere’ maar 8.378 vluchtelingen opnemen.

Foto: SP Groningen (cc)

Vluchtelingen in rijkste gemeenten

In het NOS Kiezersdebat voor de gemeenteraadsverkiezingen (16 maart) stelde Lilian Marijnissen (SP) voor om de Oekraïense vluchtelingen op te vangen “in de rijke buurten, in de rijke gemeenten”.

Ze onderbouwde die opvatting met een verwijzing naar de opvang van Syrische vluchtelingen in 2015:

De vorige keer dat er veel vluchtelingen hierheen kwamen, waren het gemeenten met laagste inkomens die drie keer meer vluchtelingen opvingen dan de gemeenten met de hoogste inkomens

EenVandaag (AvroTros) zocht dat uit. En jawel:

De armste 25 procent namen zo’n 11.000 vluchtelingen op, terwijl de 25 procent rijksten maar 3.300 vluchtelingen opnamen.

Hoe gaat het nu?

We keken naar de gemeenten waar het doorsnee vermogen van huishoudens (CBS 2019) boven de zogenaamde ‘Balkenendenorm’ ligt. Dat zijn vijftien gemeenten:

Bloemendaal, Laren (NH.), Rozendaal, Heemstede, Alphen-Chaam, Hilvarenbeek, Bunnik, Oirschot, Bergen (NH.), Heeze-Leende, Blaricum, Bergeijk, Staphorst, Reusel-De Mierden en Landsmeer.

Vervolgens keken we welke van die gemeenten momenteel een COA-locatie hebben. Dat bleek alleen in de gemeente Bergeijk het geval. Daar is een tijdelijke noodopvang voor asielzoekers die besmet zijn geraakt met Covid.
Volgens de COA-informatie loopt het contact met de gemeente tot 31 maart. Of de opvang inderdaad gesloten is of misschien verlengd, konden wij nergens vinden.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Vorige Volgende