Waarom ik sceptisch ben over de ingreep in de jeugdwet

Na de landelijke jeugdzorgstaking in september en een uiterst kritisch rapport van de inspectie, gaat het kabinet maatregelen nemen. Jeroen Hoenderkamp bekijkt het politieke paniekvoetbal met veel scepsis. Het begint duidelijk te worden dat de jeugdhulp onder onacceptabele druk staat. Daar valt van alles over te zeggen, maar de motor lijkt me dat het beschikbaar bedrag per kind enorm is afgenomen. In 2015 was het budget 4 miljard en werden 380.000 jeugdigen geholpen. In 2019 is het budget 3,6 miljard en worden 430.000 duizend jeugdigen geholpen. Tel daarbij 10 procent inflatie en een forse toename van administratieve lasten (10 procent?) en de conclusie is dat het reëel beschikbaar bedrag per kind met 35 procent (!) is afgenomen van 10.500 naar 6.800 euro. Opstelling verandert maar er blijven te weinig spelers Als ik even een voetbal-metafoor mag gebruiken: de regering heeft sinds 2015 het team op het veld verkleind van 11 naar iets meer dan 7 spelers. Gemeenten ervaren dit probleem, en proberen door (te) lage tarieven het aantal spelers te verhogen. Maar dat lukt maar beperkt, omdat er - gelukkig - een grens zit in wat rechter en maatschappij accepteren aan schrale zorg en arbeidsvoorwaarden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verkiezingen in Spanje: dromen en bedrog

ANALYSE - In het fameuze boek Don Quixote van Miguel de Carvantes gaat een idealistische edelman op avontuur, denkend dat hij een onverslaanbare ridder is. Al zijn acties pakken echter verkeerd uit: de kooplui die hij bevocht, slaan hem in elkaar en de knecht die hij trachtte te redden van zijn furieuze meester, krijgt alleen maar een heviger pak slaag. De bekendste scène is waar Don Quixote het opneemt tegen een leger van reuzen, maar er pas later achter komt dat hij windmolens heeft aangevallen.

Pedro Sanchez moet een beetje als Don Quixote hebben gevoeld. Hij had vol strijdlust een nieuwe verkiezing uitgeroepen en oreerde met kracht tegen zijn politieke opponenten. De werkelijkheid was hard te verteren voor de leider van de Spaanse sociaaldemocraten. Terwijl zijn partij geen zetel verder was gekomen na dit avontuur, ging een significant deel van de rechtse stemmers in zee met het extreem rechts-nationalistische Vox.

Vox, dat ultranationalisme combineert met zeer conservatieve houdingen tegenover migratie, abortus en LHBTI-rechten, verdubbelde vorige week haar zeteltal in het Spaanse parlement. Daarmee wordt de partij, die in 2016 nog minder dan vijftigduizend stemmers had, met 52 zetels de op twee-na-grootste partij van Spanje.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Quote du Jour | Kapotte gemeentefinanciën

 

De provincie Zuid-Holland slaat alarm, omdat de financiën van de gemeenten aldaar helemaal kapot gaan. Met alle gevolgen van dien:

Het is voor het eerst dat de provincie merkt dat meerdere gemeenten moeite hebben met het dekkend maken van de begroting. De situatie ‘is te herleiden naar het tekort aan middelen voor Wmo, Jeugd en Participatie.’ Het leidt tot ingrijpende maatregelen. Enkele voorbeelden: 600 tot 800 kinderen kunnen niet mee met schoolreisjes omdat subsidies worden stopgezet (in Zoetermeer), er komt een inkomensgrens voor subsidie van kinderopvang (in Alblasserdam) en plannen voor duurzaamheid en biodiversiteit worden versoberd (in Teylingen).

Smit en Vermeulen vrezen dat de problemen leiden tot een afname van het vertrouwen in de overheid. ‘De samenleving begrijpt in toenemende mate niet meer hoe de politiek zich voor hen inzet, terwijl zij tegelijkertijd ook horen dat het economisch gezien voor de wind gaat.’

Foto: R4vi (cc)

Ruttes Onrust wordt vervolgd

COLUMN - Naast de landelijke ziekenhuisstaking (a.s. woensdag) staan voor november nog een demonstratie tegen de uitrol van 5G (wegens stralingsgevaar), een pleinbijeenkomst van ‘Grootouders voor het Klimaat’ en de volgende landelijke Klimaatstaking (30 nov.) op de agenda.

De lokale overheden mogen hopen dat boeren, bouwers en onderwijzenden voorlopig even zijn uitgeraasd en dat pro-Zwarte Pietermannen hun laatste rookbommen hebben gegooid, want het schijnt dat Sint nog wel een poosje ronddwaalt.

Rutte gaat niet over ‘feestjes’, dus zegt hij er niets over. Heeft hij wel wat in petto voor het ziekenhuispersoneel? We wachten af. Ondertussen zetten wij Ruttes onrust in perspectief.

Een deel van de maatschappelijke onrust betreft arbeidsonrust.

Acties voor betere cao’s, beter loon, betere arbeidsomstandigheden, tegen werkdruk, etcetera. Een van onze lezers zei daarover: “(…) maar wel typisch Nederlands om te denken dat je voor meer loon (wat een private afspraak is tussen werkgever en werknemer) eerst bij de overheid moet wezen”.

Nu is het zo dat werknemers eerst met hun werkgevers soebatten over lonen e.d., en als dat op niets uitloopt volgen acties, stakingen e.d.,  gericht op hun werkgevers. Dat is één.

Ten tweede: er is wel degelijk een relatie tussen lonen en arbeidsomstandigheden en overheidsbeleid.  Met name koopkracht en werkdruk zijn elementen kunnen die mede door kabinetsbeleid beïnvloed kunnen worden.

Foto: R4vi (cc)

Ruttes Onrust 2019

ANALYSE - In diverse media (de NOS, het Financieel Dagblad en het NRC) begint men zich af te vragen waar toch al die acties van dit jaar vandaan  komen. Algehele teneur: niks bijzonders, er was altijd wel maatschappelijke onrust.

Algehele verklaring: nu de economie weer aantrekt willen mensen wel geld zien voor salaris of verbetering van werkomstandigheden. Het Financieel Dagblad (achter betaalmuur) voegt daar nog aan toe: “De gemene deler in de boodschap van al die protesten, zeggen deskundigen, is de verontwaardiging over het handelen van de overheid”.

Of dat nu sterker is dan in andere jaren en bij andere kabinetten, is nader onderzoek waard, maar de onrust onder de kabinetten Rutte is aanhoudend groot. Omdat ik vermoedde dat de aangekondigde bezuinigingen op veel weerstand konden rekenen, ben ik dat in 2010 bij gaan houden in de ‘Onrust Monitor’.

Vlak na aantreden van Rutte I (14 oktober 2010) waren er nog maar 18 acties, maar in 2011 noteerden we 332 acties. In een eerder artikel op Sargasso was te lezen waarom zowel vakbondsacties, als lokale acties onder ‘Ruttes onrust’ vielen. Achterliggende data van onderstaande grafiek in dit exeldocument.

© Sargasso Onrust Monitor 2011

Naar verwachting zou dat in  jaren na 2011 niet veel minder worden. We hebben het niet meer bijgehouden, maar een snelle scan in nieuwsberichten laat zien dat de grote, veelal landelijke onrust, niet is afgenomen. Een overzicht:

Basisinkomen is niet alleen goed voor gezondheid en welzijn, maar ook voor de economie

“Het gaat goed met Nederland, maar niet met iedereen. Volgens het SCP leven 660 duizend landgenoten in armoede, onder wie 272 duizend onder de 18 jaar. Wat betekent dit voor die kinderen, is voor hen nog sprake van gelijke kansen? Eenmaal in de bijstand is het moeilijk eruit te komen. Als je een baan vindt, dan is er een gerede kans dat je er netto op achteruit gaat. Sowieso houd je tot aan modaal van iedere extra verdiende euro maximaal één derde euro over als gevolg van alle inkomensafhankelijke toeslagen en belastingkortingen. Boven modaal houd je van iedere extra euro minimaal 0,5 euro over. Is dat fair?”

Lijkt me van niet … De roep om het sociale stelsel van Nederland te hervormen wordt gaandeweg steeds sterker. Het is wachten op politici met moed die dit op durven te pakken. (Ik vermoed zomaar dat een serieus voorstel in een verkiezingsprogramma een flinke stemmentrekker zou kunnen worden.)

Foto: La Moncloa - Gobierno de España (cc)

Spanje verbiedt ook een digitaal onafhankelijk Catalonië

ELDERS - Zondag zijn er in Spanje opnieuw verkiezingen. Aftredend premier Pedro Sanchez heeft eens te meer duidelijk gemaakt dat hij geen pardon kent voor de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging.

Zonder goedkeuring van het parlement heeft de demissionaire Spaanse regering een aantal wetswijzigingen doorgevoerd die de totstandkoming van een digitale Catalaanse republiek onmogelijk moet maken. ‘Er komt geen onafhankelijkheid, offline noch online. De rechtsstaat zal online evenzeer worden gehandhaafd als in de echte wereld,’ zei Sánchez. De wetswijziging is een reactie op de plannen van Junts per Catalunya, de partij van de gevluchte voormalige Catalaanse premier Puigdemont, om vooruitlopend op de onafhankelijkheid van de regio alvast een digitale republiek op te richten. De maatregel van de regering impliceert de mogelijkheid digitale communicatie, zonder tussenkomst van een rechter te verwijderen, als dat noodzakelijk wordt geacht ‘voor de openbare veiligheid, bescherming van de burgerbevolking, in noodsituaties, ter verdediging van mensenlevens of interferentie met andere netwerken’. Sanchez’ statement richting de Catalaanse separatisten laat geen twijfel bestaan hoe een dergelijke formule in Madrid wordt uitgelegd.

De socialistische premier hoopt waarschijnlijk op deze manier nog wat extra nationalistische stemmen van zijn concurrenten af te kunnen snoepen. Want zijn partij blijft waarschijnlijk wel de grootste, maar het is allerminst zeker dat hij er na deze verkiezingen wel in zal slagen een regering te vormen.

Foto: SP (cc)

Onderwijs in onrust

de school is een wereld waar rust heerst en orde, in regelmaat rijpt daar het pril intellect
slechts klinkt er de heldere stem van de meester,als aan ’t jonge volkje iets moet uitgelegd

Zo opende de cabareteske voorstelling “Een vier is een vier” (1971) van toneelwerkgroep Proloog, een stukje ‘vormingstheater’ voor onderwijzend personeel, onderwijsvakbonden en pedagogische academies.

Het onderwijs is al (meer dan) vijftig jaar geen wereld “waar rust heerst en orde”, waardoor acties zoals die van vandaag, altijd nodig blijken.

De voorstelling ging over de noodzaak tot onderwijsvernieuwing en over “de illusie van gelijke kansen in het onderwijs van onze maatschappij . Onderwijsvernieuwing dient in het licht te staan van maatschappelijke veranderingsprocessen.”

Het sprak een nieuwe generatie onderwijzend personeel wel aan om, in navolging van studenten die twee jaar daarvoor in Tilburg en Amsterdam (Maagdenhuisbezetting) de afbraak te eisen van paternalistisch, regentesk onderwijsbestuur.

In 2015 werd dat Maagdenhuis voor de elfde keer bezet, in 2018 werd een rood vierkant op de deur geschilderd, het protestsymbool uit 2015, ten teken dat de studenten de bestuurscultuur van de universiteit weinig democratisch vonden.

De 50-jarigheid van de eerste Maagdenhuisbezetting werd ruim 6 maanden geleden gevierd met een demonstratie tegen de renteverhoging op studieschuld rond het roemruchte beeld Het Lieverdje.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Patrick Rasenberg (cc)

De racistische motieven van Leefbaar Rotterdam

Leefbaar Rotterdam wil een ‘Marokkanenaanpak’ tegen ‘allochtone’ daders die uit ‘racistische motieven’ enkel van witte ouderen zouden stelen. Het is het zoveelste racistische plan van Leefbaar. Bovendien is met werkelijk elk ‘bewijsstuk’ dat raadslid Hoogwerf claimt te hebben wat mis.

In reactie op het nieuws over de bloedprik-babbeltruc haalt Leefbaar Rotterdam een plan van vorig jaar in geradicaliseerde vorm van stal. ‘Allochtoon pakt bewust blanke’, mocht Hoogwerf vorige week weer in de Telegraaf zeggen. Naar aanleiding van woningovervallen en straatroof deed Hoogwerf vorig jaar al een oproep voor een onderzoek naar de “racistische motieven van allochtone overvallers, die voornamelijk blanke ouderen beroven”. Toen dacht Hoofwerf dat het zou gaan om daders van Marokkaanse, Turkse of Antilliaanse achtergrond, maar nu moet er meer gericht een ‘Marokkanenaanpak’ komen.

Racistische motieven

Laat ik vooropstellen dat het feit dat ouderen vaker en langer alleen wonen een goede reden is om meer aandacht te besteden aan hun veiligheid: dat maakt deze groep inderdaad kwetsbaarder. En criminologisch gezien is de vraag naar racistische motieven best interessant – als racisme doorsijpelt in beslissingen over op wie je gaat stemmen en wie je een baan of huis wil geven, waarom dan niet in beslissingen over wie je gaat beroven. Al betwijfel ik dat het daadwerkelijk zo is dat allochtone daders niet “hun eigen nest willen bevuilen”, zoals Hoogwerf denkt, en daarom witte ouderen uitkiezen als doelwit. Misschien – als het al zo is – heeft het wel te maken met de inschatting dat ouderen met een autochtoon-Nederlandse of Aziatische achtergrond er financieel iets warmer bijzitten dan groepen ouderen uit de ‘eigen’ groep van de vermeende daders.

Foto: Pixabay

Overheidsinstanties. Wat een zootje.

COLUMN - Dat overheidsinstanties steeds slechter lijken te functioneren heb ik de afgelopen weken zelf tot 2 keer toe mogen ervaren. In beide gevallen nota bene bij mijn oude werkgever, de Gemeente Amsterdam. Waar ik als ambtenaar altijd met trots en liefde mijn best deed voor de burger. Maar het is er een zootje geworden.

Een paar weken geleden vond ik in mijn brievenbus maar liefst 5 brieven tegelijk van de gemeente. Vreemd, maar oké.

Wááát?

De eerste die ik openscheurde ging over de erfpacht. O ja, de mijne loopt af in 2027, dus daar moet ik wel wat mee. Gelukkig had ik er net een artikel over gelezen, want geen hond die begrijpt wat ze nou precies bedacht hebben. Het advies: doe sowieso een aanvraag voor een bod, je kunt later beslissen of je dat aanneemt. En aanvragen voor 1 januari 2020 profiteren van een voordeligere regeling. Dus ik naar het portaal.

Bummer. Mijn aanvraag liep vast, omdat ik behalve een woning ook een parkeerplaats in bezit heb. Dat is geen uitzonderlijke situatie, weet ik uit mijn tijd bij Parkeergebouwen. Dus welke nitwit dit portaal op deze manier heeft opgezet, ik weet ’t niet, maar hele hordes burgers kunnen hun aanvraag dus niet op deze manier doen. Advies; stuur een e-mail. Zo gezegd zo gedaan. Het automatische antwoord dat ik ontving luidde: vanwege de vele aanvragen kan het lang duren voor u antwoord ontvangt. Wááát? Dus je maakt een regeling, stelt een deadline, en dan ben je niet voorbereid op de stroom aanvragen die daarop volgt? En de gemeente blijkt ook niet bereid om de deadline op te schuiven. Lekker dan. Maar goed, ik heb mijn aanvraag gedaan en heb daar bewijs van, dus mij maken ze niks. Hoop ik. Zie de volgende casus.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende