Nicholas Carr: Het ondiepe – Hoe onze hersenen omgaan met internet

Volgens Nicholas Carr maakt internet ons dommer. In het boek Hoe onze hersenen omgaan met internet, en al eerder in het artikel Is Google making us Stupid? zet hij uiteen dat internet ons denken op een subtiele manier beïnvloed. Door veel bezig te zijn op internet veranderen onze hersenen. We zijn sneller afgeleid, niet meer instaat om ons goed te concentreren op lange teksten en kunnen daardoor ook minder goed nadenken. Zeker als we dagelijks 8 uur naar een beeldschermen kijken. We zijn hierdoor geneigd tot multitasking, we kijken om de paar minuten naar onze email-inbox, en we raken afgeleid door de vele links en andere irrelevante informatie die op een webpagina zichtbaar zijn.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Helpdesk

Dit is een gastbijdrage van iamzero en het stuk is ook op zijn site te lezen.

‘Goedemiddag! UPC Helpdesk, u spreekt met Debby, waarmee kan ik u van dienst zijn?’
‘Goedemiddag mevrouw, ik heb een probleem met mijn televisie.’
‘Zegt u het maar, meneer.’
‘De laatste paar weken verschijnt er om de haverklap een irritant klein mannetje in mijn beeld.’
‘Een irritant klein mannetje?’
‘Juist, een irritant klein mannetje met een kale kop en een bril op zijn neus.’
‘En wat is dat precies voor mannetje, meneer?’
‘Nou, hij zegt dat hij cabaretier is maar ik heb daar zo mijn twijfels over.’
‘Aha. En kunt u aangeven wanneer het probleem precies optreedt? Is dat de hele dag of alleen op bepaalde momenten?’
‘Ik heb het idee dat het meestal ‘s avonds is, maar overdag werk ik en kijk ik geen tv. Ik zou niet durven zeggen dat het mannetje dan niet ook verschijnt.’
‘En waar verschijnt hij, meneer? Kunt u dat ook aangeven?’

‘Nou, als het aan hemzelf ligt schermvullend, maar hij is dus nogal klein. Hij heeft wel een grote waffel, dat wel.’
‘Ik bedoel eigenlijk: op welke zenders?’
‘Op allemaal, zo ongeveer! Ik heb hem volgens mij alleen nog niet op CNN gezien.’
‘Hebt u al geprobeerd de stekker eruit te trekken en opnieuw erin te doen?’
‘Helpt niet.’
‘De kanalen opnieuw ingesteld?’
‘Heb ik ook gedaan, maar ik heb de indruk dat dat een averechts effect heeft gehad.’
‘Heel vervelend, meneer. Eens kijken… doet het mannetje ook nog iets of is hij alleen hinderlijk in beeld?’
‘Was het maar zo! Nee, hij hoort zichzelf heel graag praten maar hij heeft een stem als een transistorradio zonder ontvangst.’
‘En wat zegt hij dan bijvoorbeeld, meneer?’
‘Hij zegt bijvoorbeeld om de haverklap “De mensen zijn het spuug- en spuug- en spuugzat”. De ene keer zegt hij wat vaker “spuug” dan de andere. En hij zegt, voor zover ik het kan verstaan tenminste: “Voor je het weet ben je een soort Pieter Storms, en dat wil ik niet want dan moet ik met Nina Brink dansen”, en dan begint hij onbedaarlijk te lachen. Heel irritant.’
‘Maar u zei toch net dat hij cabaretier was?’
‘En ik zei dat ik daar mijn twijfels over had.’
‘Dat is waar. Luister meneer, wij hebben het probleem dat u schetst de afgelopen weken inderdaad vaker gehoord. De meeste mensen zijn er alleen heel erg enthousiast over, we krijgen eigenlijk alleen maar positieve reacties. Ik ben dus bang dat wij u niet verder kunnen helpen.’
‘Nee, dat zegt die eikel nou ook al de hele tijd!’
‘Wat ik u ter compensatie kan aanbieden, meneer, is een half jaar gratis abonnement en geheel vrijblijvend een maand lang ons internationale zenderpakket met 324 buitenlandse zenders. We hebben stellig de indruk dat het probleem op buitenlandse zenders significant minder voorkomt.’
‘Nee, ik ben niet geïnteresseerd in uw aanbiedingen; ik wil niet voor een dubbeltje op de eerste rij zitten met het goedkoopste abonnement en dan bij het minste of geringste probleem om het hardst gaan klagen dat ik niet goed genoeg geholpen word.’
‘Ik begrijp niet goed wat u bedoelt.’
‘Daar was ik al bang voor. Goedemiddag, mevrouw.’
‘Goedemiddag, meneer.’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Krijg de ziekte!

Greg HouseEen groot aantal ziekten en syndromen is genoemd naar hun ontdekker, niet zelden een arts of patholoog. Wanneer je geregeld naar de serie House MD kijkt – met de nurkse botterik Greg House (Hugh Laurie) als diagnosticerend arts in een Amerikaans ziekenhuis – ben je vast reeds bekend met een heleboel van dit soort aandoeningen. Het gros van deze ziektebeelden is behoorlijk zeldzaam. Al zou je dat niet zeggen aan de hand van de frequentie waarmee ze in de kliniek van dokter House als mogelijke diagnose over tafel vliegen.

Het gaat dan om ziektes als die van Addison, Chagas, Cushing, Creuzfeldt-Jacob, Hodgkin, Huntington, Parkinson, maar ook bijvoorbeeld Wegener’s granulomatosis of het syndroom van Guillain-Barré. En vergeet natuurlijk ook Alzheimer en Korskakov niet. (Wie?) Dit maakt deze ziektes tot eponiemen, oftewel begrippen die vernoemd zijn naar een persoon.

De onverbeterlijke misantroop House heeft welgeteld één vriend, tevens het voortdurende mikpunt van zijn schimpscheuten en beledigingen, James Wilson, gespeeld door Robert Sean Leonard. Het is dus vast geen toeval dat er ook een Ziekte van Wilson bestaat, volgens wikipedia ‘een zeldzame autosomaal recessief erfelijke aandoening waarbij de uitscheiding van koper via de gal verminderd is. Hierdoor worden langzamerhand vele organen vergiftigd, vooral de lever en de hersenen.’ Afgaande op de serie House zou je trouwens de Ziekte van Wilson eerder typeren als een welhaast pathologische vorm van blijmoedig gedragen masochisme.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomerquote | Sport zelfs populairder

zomerquotes3 “Still, for the most part sports are surging, and the question is why. ‘I think part of it is HD TV,’ says Brad Adgate, senior vice president of research at Horizon Media, and author of the new report. ‘It’s the killer app for sports.’”
(Time)

Opmerkelijke berichten over de kijkcijfers van het afgelopen seizoen in Amerika: terwijl American Idol met 14% omlaag ging, CSI 19% moest inleveren en Dancing With the Stars 9%, blijft het kijken naar sport het goed doen. Relatief lijkt sport zelfs in belang te gaan winnen. Hoe kan dit in een tijd van internet, satellietschotels, digitale televisie, gamen en ‘ik bepaal zelf wel wanneer ik kijk’?

Het heeft er alle schijn van dat enkele factoren juist het kijken naar sport in de kaart spelen. Door HDTV en vertraagd afspelen zijn alle details nog beter te zien en lijkt de belevingswaarde van sport voor de kijker behoorlijk te stijgen. Verder is sport bijna alleen interessant als je een wedstrijd live kunt kijken. Doordat kijkers live de allerbeste beeldkwaliteit willen krijgen is internet dus geen bedreiging maar juist een aanvulling gebleken op het kijken naar sport. Daarnaast hebben we hier in Europa te maken met voetbalcompetities met financiële problemen. Maar deze cijfers lijken erop te wijzen dat sport toch gewoon een blijvertje is op tv, en relatief zelfs belangrijker zal gaan worden. Eén aanvullend voordeel van het web: we kunnen de scheidsrechter op Twitter uitschelden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bos rookt shag?

Gisteren Pauw en Witteman gezien? Wouter Bos was te gast, niet als politicus maar als mens. Dat was wennen. Hij had een vaal versleten vest aan. Dankzij zijn drukke pappadagen was het ongestreken en misschien zelfs ongewassen. Dat was nog niet alles. Wouter Bos draaide op zijn dooie gemak een shagje. Een Samsom shagje. Pauw en Witteman leken nog verbaasder dan het publiek in de zaal en zeiden niets over het vale vest of het Samson shagje. In plaats daarvan vroegen ze Bos iets over Uruzgan. “Ach, Uruzgan”, zei Bos na een lange stilte. Hij bekeek zijn professioneel gedraaide shagje. “Ik weet het ook niet hoor. De ene dag denk ik dat we daar goed werk doen, de andere dag denk ik dat we er niets te zoeken hebben. Eigenlijk ben ik een notoire twijfelaar, maar dat wisten jullie al” Hij zei het op een ondeugende toon, als een kleuter die een geheimpje verklapt.

De spanning

Pauw keek met halfopen mond naar Bos. Witteman wist er een vraag uit te persen. Hij stamelde: “Maar u beweerde toch juist dat u inzake Uruzgan vasthield aan uw principes?” Bos keek vriendelijk terug. Hij haalde een aansteker uit zijn zak en stak zijn shagje in brand. Hij inhaleerde diep en blies de rook kalmpjes in de richting van Pauw. Niemand zei iets. De spanning was voelbaar, alleen Wouter leek volkomen op zijn gemak. “Ach, Uruzgan” was het enige dat hij zei. Na een nieuwe haal aan zijn peuk vervolgde hij: “Wanneer neem je nu een goed besluit? Neem nou dat debat nou over de economische crisis. Ik had mijn riedel over sterke schouders afgestoken, Mark begon met zijn gezanik over doorschuiven naar de volgende generatie. In de pauze trof ik Mark aan bij de pisbakken. Ik vroeg hem of hij nou werkelijk geloofde dat de VVD wél de juiste oplossingen had. Mark lachte en zei dat Nederland als een bootje is dat dobbert op de zee die wereldeconomie heet. Of zoiets. We moesten er beiden in ieder geval hartelijk om lachen. Geschikte vent, die Rutte.’

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Quote du Jour | Johan Derksen een drug?

“Nee, geef mij Johan Derksen maar. Ik ben verslaafd geraakt, en verkeer daarover in permanente staat van verbijstering.”
(Willem Pekelder in Trouw)

Deze Trouw-scribent verklaart zich een fan waarvoor eigenlijk geen genezing meer mogelijk is. Want is dat niet zo bij alle echte verslavingen? Toch is het zo dat Studio Sportzomer met Jack van Gelder twee keer zoveel kijkers scoort als het RTL 7-programma met Johan Derksen, René van der Gijp en Wilfred Genee. Inderdaad een wonderlijke zaak. Kijkt het Nederlandse volk dan liever naar iemand die beter kan slijmen? Wat niet moeilijk is als je op dit punt moet concurreren met iemand die Johan Derksen heet. Of is het gewoon iets praktisch? Zoals het feit dat Jack van Gelder meteen op hetzelfde net achter de voetbalwedstrijden aankomt. En Derksen en companen de kijkers op eigen kracht moeten verdienen op een ander net.

Quote du Jour | Stemadvies

Dit is opnieuw een voorbeeld dat de staatsomroep de weg kwijt is. Nu gebruikt men ons belastinggeld om mensen politiek te beïnvloeden.

Oelala, de KRO heeft in een brief aan haar leden gezegd dat stemmen op PVV of Groen Links stemmen op beleid is dat mogelijk het einde van de KRO zou kunnen inhouden. En daar is de PVV uiteraard bedroefd over, zo blijkt uit deze uitspraak van kamerlid Martin Bosma. Maar verenigingen (wat de PVV dus niet is) zijn niets meer dan groepen van mensen met een gedeeld belang of interesse, en het is normaal dat een vereniging zich uitlaat over zaken die haar voortbestaan bedreigen.

Vorige Volgende