Ongestoord Nederland

Ha, fijn, een nieuwe rechtse omroep. Dit keer wordt er eentje opgericht voor ‘Ongehoord Nederland', net als de vorige twee initiatieven. Je weet wel, dat Nederland dat al jarenlang in elke actualiteitenrubriek en elke krant mag vertellen dat zijn (ja, meestal zijn) verhaal niet gehoord wordt. Dat je iets niet mag zeggen, omdat de media links is en de politiek ook. Althans daar slaat de naam op, volgens de initiatiefnemers. Ik kan me moeilijk voorstellen dat ze niet ook hebben nagedacht over de andere betekenissen van het woord ‘ongehoord’. Zoals onbehoorlijk en onfatsoenlijk. Natuurlijk hebben ze dat. Wel intrigerend om te zien hoe je een racistische dogwhistle in je naam kan verwerken. Ja, wij zijn er ook voor jou, ‘rassenrealist’, ‘immigratierealist’, ‘klimaatrealist’ of wat voor een soort ‘realist’ dan ook. Maar goed, dat was zo ook wel duidelijk met oprichters als Joost Niemöller, Arnold Karskens en godbetert Ybeltje Berckmoes - die jarenlang in de Tweede Kamer ongehoord zat te wezen - aan boord. Want natuurlijk gaat het ze niet om kunnen zeggen wat ze willen zeggen. Want dat kunnen en doen ze al. Het belangrijkste is dat ze het kunnen zeggen zonder dat het consequenties heeft. Dat een interviewer, in plaats van een kritische vraag, gewoon instemmend knikt als wordt beweerd dat zwarte mensen meer verkrachten, en dat dat komt doordat ze zwart zijn. Dat we overspoeld worden door buitenlanders en dat het hier Eurabië wordt. Of dat klimaatverandering niet bestaat, of geen ramp is. Jezelf lekker kunnen wentelen in een feitenvrije, kritiekloze omgeving. Wat ongehoord Nederland werkelijk wil is een Ongestoord Nederland, van vreemde smetten vrij.

Door: Foto: Beverly & Pack (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lachen om Joost Niemöller

niemollerseksuelevoorlichtingZelfverklaard ‘nieuw-realist’ (een eufemisme voor rassenrealist = racist) Joost Niemöller kan het maar niet laten zichzelf onsterfelijk belachelijk te maken:

Nadat hij eerder deze week tot de hashtag ‘#niemolling’ inspireerde met zijn krankzinnige voorspelling dat het varkensvlees onder druk van de moslims uit de schappen van de Jumbo zou verdwijnen, presteerde hij het daags daarop een Europabrede, meertalige website met elementaire lichaamsvoorlichting over gezondheid, relaties en seksualiteit af te schilderen als campagne van de Duitse overheid om asielzoekers te leren blanke vrouwen te bevruchten.

Er prijken namelijk gestileerde plaatjes van interraciale koppels op die site, ziet u, dus in het brein van schedelmeter Niemöller vertaalt zich dat tot propaganda voor white genocide. “Ik verzin dit niet,” zegt ‘ie er ook nog bij.

Interraciale seks

Die man leeft dan dus echt in zijn eigen racistische waanwereldje, want er is geen enkele expliciete indicatie dat deze informatie zich specifiek richt op asielzoekers. Nou ja, behalve de interraciale seks dan, waar Niemöller op aanslaat. Kennelijk ziet Joost daar een probleem in. Maar waag het niet hem een racist te noemen of de draak met hem te steken, want dat dan speelt ‘ie de gedemoniseerde Calimero.

Verdomd, Joost, je hebt ons door: wij multiculturalisten voeren een heimelijke campagne om het blanke ras te te verdunnen met de genen van de zwarte zwerm donkergetaande half-alfabeten die op het punt staan Europa te overspoelen zoals de miljoenen leprozen in Raspails Camp des Saints. En iedereen die daar licht op schijnt maken we monddood met het etiket ‘racist’. Je bent een martelaar voor het blanke ras, joh! Hopelijk vind je troost in die gedachte.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Jeroen Mirck (cc)

‘Het etnische taboe’

COLUMN - Roepen dat er een etnisch taboe is in Nederland, nadat Geert Wilders gedoogkwast van een heus kabinet is geweest, is de gotspe van de eeuw tot nu toe. Ik wilde er eigenlijk geen woorden aan vuil maken, Joost Niemöller, maar als in een land een “Marokkanenprobleem” wordt besproken in de volksvertegenwoordiging, kun je nauwelijks meer van een etnisch taboe spreken.

Toch heb je wel een beetje gelijk, Joost. Op bepaalde etniciteiten berust in Nederland wel degelijk een taboe. Zo heb ik in de kranten heel veel gelezen over de gebeurtenissen in Haren, maar daarbij wordt nooit de etniciteit van de daders vermeld. Dat laten de politiek correcte media over aan de lezer – die mogen zelf raden wie daar de schuldigen waren. Zelfs voornaam plus initiaal van veroordeelde relschoppers wordt niet vermeld. U moet het hebben van de foto’s. Tsja. Dat kunnen natuurlijk net zo goed Polen zijn, toch?

Wat actueler is het SNS-schandaal. En kijk, er is iemand gearresteerd: Buck G. De Telegraaf, bekend om haar welhaast verkrampte politieke correctheid als het gaat om etniciteit, vermeldt er niets bij. We moeten gissen uit welke cultuur deze verdachte van het betere graaiwerk afkomstig is. Misschien heet hij wel Buck Green en is het zo’n Amerikaanse graaiert, en misschien wel Buck Groenhof. Een Vlaming natuurlijk! Het zou zomaar kunnen, de krant maakt ons niets wijzer.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Leugenpropaganda

Dat PVV-apologeet en schrijver Joost Niemöller niet-Westerse allochtonen een inferieur soort mensen vindt, wordt uit zijn stukken zeer aannemelijk. Dat hij daarom een broertje dood heeft aan ‘donkerharige’ asielzoekers, die hij beschouwt als “uitkeringsbeluste beschavingsvernietigers” en ongedierte dat in reuzenzwermen op Europa neerdaalt, is inmiddels ook wel duidelijk. En dat Niemöller geen kaas heeft gegeten van statistiek, dat staat onderhand wel vast.

Dus wat er gebeurt wanneer Niemöller zich waagt aan een stukje statistiek over asielstromen en asielbeslissingen in verschillende Europese landen laat zich licht raden: dan ontstaat er spontaan xenofobe leugenpropaganda.

Malle pietje

Je zou het niet zeggen als je de berichtgeving hoort over de tienermeisjes die door minister Leers worden teruggestuurd naar Afghanistan om daar onder de boerka te kruipen, of over de zwakbegaafde Somaliër die op het vliegtuig naar Mogadishu werd gezet, maar Nederland is zowaar het asielwalhalla van Europa. U zou het niet weten als u de krant leest, want de journalisten van het Parool en de GPD zijn goddoeme nog te lui om even de rapporten op te zoeken achter de persberichten die ze overschrijven.

Gelukkig is daar het baken van feitelijkheid en grondigheid, Joost Niemöller, om ons te vertellen hoe de vork werkelijk in de steel steekt. Als de journalisten even verder hadden gekeken dan hun neus lang is, zo houdt onze alerte speurneus de lezers van de Dagelijkse Standaard voor, dan zou hun mond open zijn gevallen van verbazing. Nederland is namelijk het meest asielvriendelijke land van het continent! Alle andere landen zijn superstreng, maar Nederland wijst slechts 57% van de aanvragen af: “Nederland: 17 145 aanvragen, slechts 9 575 afwijzingen.”, aldus Niemöller. Daarmee zijn we tevens het malle pietje van Europa, is de boodschap, want zodra asielzoekers daar achter komen, staan ze natuurlijk binnen de kortste keren allemaal op Schiphol in plaats van op Charles De Gaulle of Heathrow airport.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

‘Zwarten hebben een lager IQ en verkrachten vaker’

Nieuwe Revu proeft de nieren van zelfverklaard rassenrealist Joost Niemöller. Waarom mag Joost weten, maar het resultaat is niet fraai:

’Criminelen zijn crimineel omdat ze een laag IQ hebben. En zwarten hebben gemiddeld een laag IQ. Ze hebben trouwens wel meer testosteron dan blanken, en zéker meer dan Aziaten. Vandaar dat verkrachtingen onder zwarten ook vaker voorkomen.’ (…)

’Ik zeg ook niet dat Aziaten en blanken níet verkrachten’, vertelt Niemöller. ‘Maar het zou heel goed kunnen dat de daders van die vreselijke Indiase groepsverkrachtingen relatief donker zijn.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Onvervalst racisme op webstek Joshua Livestro

‘Ik kom tegenwoordig niet meer in Amsterdam, want het ziet er zwart van de mensen! Ha ha ha!’ Iedere familie kent wel zo’n oom, die op feestjes en verjaardagen zijn foute grappen en grollen vertelt. Joost Niemöller is zo’n foute oom, maar in plaats hem naar de keuken te dirigeren, geeft de Dagelijkse Standaard deze verlopen schrijver een platform om zijn racistische praatjes te tappen.

“Europa kleurt donker door Arabische migranten”, zo schalt Niemöller op het podium van de buurttent. “Als sprinkhaanzwermen bezetten de donkerharige jongens met de sjofele leren jasjes het voormalige toeristeneiland Lampedusa.” (…) “De werkelijkheid is dat er op alle Noord Afrikaanse kusten massaal in bootjes wordt gestapt door uitkeringsbeluste beschavingvernietigers.” (…) “Libië, en -vooral- Egypte zullen pas echt de miljoenen gaan aanleveren die de Europese cultuur gaan verpletteren.”

‘Donker kleuren’, ‘donkerharige jongens’; de “spleetogen” van Arend Jan Boekestijn zijn er niets bij. Duizenden vluchtelingen worden hier bovendien even voorgesteld als vraatzuchtig ongedierte: sprinkhanen, een bekend beeld uit antisemitische lectuur. Oompje Niemöller kent z’n klassiekers: in de nazi-propagandafilm Jud Süß klonk het al over de Joden: “Als Sprinkhanen komen zij over ons land”. Ditmaal moeten de Arabische moslims het ontgelden. Nou hoeft dat niet te verbazen van iemand die meent dat Turken genetisch inferieur zijn aan Duitsers, maar toch.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De migratiemythes van rechts

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat vandyke met een stuk over de migratiemythes van Joost Niemöller. Het stuk verscheen eerder in aangepaste vorm op zijn weblog, maar is door redacteur Johanna en vandyke herschreven voor GeenCommentaar.

De migratiemythes van rechts

Joost Niemöller (foto: joost-niemoller.nl)In rechts Nederland doen allerlei mythes over migratie de ronde, die over het algemeen niet op waarheid berusten maar wel een eigen leven leiden. Denk aan Wilders en de massa-immigratie uit moslimlanden, Mark Rutte en de vergeten EU-immigratie en Sietse Fritsma’s immigratieramp, over wie ik al eerder schreef. Deze keer richt ik mijn pijlen op Joost Niemöller, publicist bij onder meer de Dagelijkse Standaard, Het Vrije Volk en Artikel 7. Hij publiceerde vorige maand het artikel Immigratie NL: de schokkende feiten, een titel die de lading niet dekt, zoals we zullen zien.

Onlangs publiceerde het CBS de voorlopige cijfers over de immigratie in de eerste helft van 2010, aanleiding voor Niemöller om er zijn artikel, ruim vijf pagina’s lang, te schrijven. Ik zou een veelvoud nodig hebben om álle mythes te weerleggen en beperk me daarom tot de zes belangrijkste onderwerpen. Ik geef u per onderwerp de feiten, gevolgd door relevante citaten van Niemöller. De links leiden u naar mijn bronnen en mijn berekeningen vindt u in deze Excel-file.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.