Burgerlijke bijsturing

Het regent lekken: na de Panama Papers hebben we nu de TTIP-documenten in handen. Eindelijk valt er een redelijk volledige versie van het Transatlantic Trade and Investment Partnership te lezen, het handelsverdrag dat de VS en de EU nog voor eind van dit jaar willen beklinken. Via TTIP willen de partners dubbele bureaucratie omzeilen: producttesten die in Europa vereist zijn, worden in de VS vaak niet geaccepteerd, of vice versa, en de eisen die aan de veiligheid voor consumenten worden gesteld, lopen vaak nogal uiteen. Maar TTIP wil tevens internationale bedrijven vergelijkbare rechten verlenen als nationale partijen nu hebben, wat van kwesties zoals aanbestedingen een heidens karwei zal maken – terwijl dat nu al bepaald geen kattenpis is.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: OccupyReno MediaCommittee (cc)

‘Bricks’ versus ‘clicks’, slachtoffer: het milieu

Gastredacteur Kees Kodde, Programmaleider Greenpeace, ziet met lede ogen aan hoe door webwinkels het terugdringen van de verkoop van schadelijke producten, zoals glyfosaat, wordt teniet gedaan. 

Het aantal Nederlanders dat zijn boodschappen online doet, groeit razendsnel. De omzet van online winkels neemt navenant toe. Maatschappelijk verantwoord ondernemen dreigt het slachtoffer te worden van de bikkelharde strijd tussen fysieke winkels en virtuele shops, tussen ‘bricks’ en ‘clicks’. Waar steeds meer bekende winkelketens hun verantwoordelijkheid nemen en de verkoop van schadelijke producten als glyfosaat in de ban doen, vinden diezelfde producten online nog gewoon hun weg naar de consument. De regering staat erbij en kijkt ernaar.

In het eerste halfjaar van 2015 hebben Nederlanders bijna 8 miljard euro uitgegeven via webwinkels. Dat is een stijging van maar liefst 18 procent ten opzichte van een jaar eerder. Webwinkelverkopen maken inmiddels 8,5 procent uit van alle detailhandelverkopen. De concurrentiestrijd is hard; veel winkelketens proberen een graantje mee te pikken van de snelle groei online. Dit geldt niet minder voor winkels die handelen in glyfosaat, de werkzame stof in het omstreden product Roundup van Monsanto. Ook bedrijven als HG, Syngenta, Bayer en Pokon verkopen onkruidmiddelen met glyfosaat.

Producten die glyfosaat bevatten zijn zeer schadelijk voor het milieu. Wetenschappers wijzen op negatieve gevolgen voor bijvoorbeeld bodemleven, vissen, kikkers en padden. De Wereldgezondheidsorganisatie WHO heeft glyfosaat bestempeld als ‘waarschijnlijk kankerverwekkend’. Drinkwaterbedrijven dringen al jaren aan op een verbod op glyfosaathoudende middelen; zij zijn regelmatig genoodzaakt de drinkwaterwinning stop te zetten vanwege te hoge concentraties glyfosaat en afbraakproducten daarvan die worden aangetroffen.

Foto: Chesnot Jérôme (cc)

De brutaaltjes van Greenpeace

Greenpeace was het eerste goede doel waar ik me ooit mee verbonden voelde. Als tienjarige vond ik hun acties tegen gemene zeehondenknuppelaars geweldig aansprekend. Meer dan 25 jaar vulde ik trouw acceptgiro’s in, tot mij bij het lezen van het ledenblaadje steeds vaker het gevoel bekroop dat ze van het padje geraakt waren. De acties werden misschien spectaculairder, op het onverantwoorde af, maar de effectiviteit was onduidelijk. Ik zei mijn lidmaatschap op.

Kennelijk bewaarden ze mijn gegevens bij Greenpeace niettemin goed, want in de affaire rond de Arctic Sunrise belden ze me op, ongetwijfeld met de gedachte dat mijn sympathie hernieuwd moest zijn. Ik legde uit dat ik, net als hun eigen oud-kapitein, weel snapte dat de Russen het schip hadden opgebracht en de bemanning gearresteerd. Daar wilde de telefoniste het liever niet over hebben.

‘Maar weet u eigenlijk wel waarom we daar protesteerden?’
‘Jazeker.’
‘Zou u het niet geweldig vinden als we erin slaagden de boringen daar te stoppen?’
‘Ik weet niet of jullie actie daaraan bijdraagt.’

Niet lang daarna kwam het gesprek tot een einde met de spijtige constatering van de telefoniste dat ik niet gevoelig was voor emotionele chantage. Een paar dagen later kreeg ik een brief. ‘Uw jaardonatie 2014′ stond erop. In de brief trok Greenpeace de credits voor het voorkomen van olieboringen op Antarctica naar zich toe en nam het op zich dit ook voor de Noordpool te gaan regelen. ‘Wij geloven erin. U ook?’ las ik. Er zat alvast een acceptgiro bij.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Geheime TTIP documenten onthuld

Greenpeace Nederland onthult maandagochtend geheime documenten van de TTIP-onderhandelingen.

“Deze documenten laten zien dat miljoenen mensen terecht bezorgd zijn over TTIP”, zegt Faiza Oulahsen, campaigner bij Greenpeace Nederland. “TTIP is een gigantische verschuiving van de macht van burgers naar grote bedrijven.”

De Duitse Europarlementariër Sven Giegold van de Groenen vindt de openbaarmaking een service aan de democratie.

Update 2-5-2016: Nu staan ze online.

“Europa kan alleen een akkoord met de Amerikanen bereiken als het haar principes overboord gooit; de enige juiste conclusie is om met de onderhandelingen over TTIP te stoppen.” stelt GroenLinks-Europarlementariër Bas Eickhout na de openbaarmaking van TTIP-documenten door Greenpeace.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Monsanto lobbyist Patrick Moore slikt zijn woorden in

Maar niet de Roundup (bestrijdingmiddel en succesnummer van Monsanto) waarvan hij tien seconden eerder claimt dat het toch echt ongevaarlijk is voor mensen. In zijn eigen worden: “I’m not an idiot!”.

Patrick Moore, ex-Greenpeace activist, heeft overigens wel groot gelijk dat hij niet even een pintje Roundup achterover slaat. Tenminste als je (net als hijzelf) eerder The Lancet gelooft dan Patrick Moore. De conclusie van deze maand in The Lancet gepubliceerd onderzoek is dat het actieve ingrediënt Glyfosaat in Roundup “probably carcinogenic to humans” is. Stiekem is Patrick Moore toch liever hypocriet dan dood, zo blijkt.

Greenpeace-activisten beschadigen werelderfgoed

Trouw:

De Peruaanse overheid wil Greenpeace aanklagen voor het beschadigen van de Nazca-lijnen, de mysterieuze figuren die sinds duizenden jaren in het zand staan gegrift. Activisten hebben de lijnen beschadigd door voetstappen achter te laten tijdens een stunt in de woestijn.

In het kader van de klimaattop die van 1 tot 12 december in Lima plaatsvindt heeft Greenpeace met enorme gele letters een boodschap in het zand gelegd: “Time for Change, the future is renewable”. Daarbij betraden ze een ‘strikt verboden’ gebied in de woestijn van Peru, door de VN uitgeroepen werelderfgoed.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Volgende