Ik ben pas voor de tweede keer begonnen in mijn een van mijn favoriete boeken. Dat tegelijk ook mijn minst favoriete boek is. Want het is de laatste van de beste schrijver die ooit op deze aardkloot heeft rondgelopen. Een woordkunstenaar, de Meester, met een ongeëvenaard gevoel voor humor, inzicht in de menselijke natuur en een fantasie waar je stijl van achterover slaat. Ik zeg dat met grote stelligheid, omdat ik me niet kan voorstellen dat iemand er anders over denkt. Al zal dat vast het geval zijn. Mocht jij zo iemand zijn, dan heb je vast nooit iets van hem gelezen. Of je humorknobbel is kapot. Terry Pratchett doet mij hardop lachen als ik zijn schrijfsels lees. Niet een beetje grinniken, maar echt onvervalst in een deuk liggen. En tegelijk zit er altijd een diepere laag in zijn verhalen, die je aan het denken zet. Ik heb heel wat kennis en menige wijsheid uit zijn boeken gehaald (en dat zijn er belachelijk veel, meer dan 60 met een totale oplage van zo’n 30 miljoen). Die wijsheid kwam vast uit hemzelf, maar veel kennis ontleende hij aan coauteurs Jack Cohen (bioloog) en Ian Stewart (wiskundige).
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Van 14 tot en met 24 april vindt in de hoofdstad voor alweer de 26e keer het Amsterdam Fantastic Film Festival plaats, onder de naam Imagine. Voor degenen die het nog niet weten: het AFFF is al jaren het leukste filmfestival van Nederland. Het richt zich op fantastische films, horror, science fiction en animatie en heeft als stralend middelpunt de beruchte ‘Night of Terror’, die dit jaar in de nacht van 17 op 18 april zal plaatshebben. Dit jaar heeft het filmfestival weer een nieuwe locatie: het Kriterion filmtheater, waar het festival in 2000 en 2001 ook al eens te gast was. Net als afgelopen jaren zal uw trouwe GeenCommentaar verslaggever zich tussen het perscorps voegen en verslag doen van het festival. Vandaag een blik vooruit, wat heeft het 26e AFFF voor u in petto?
Een blik op de Imagine website laat in zien dat van de crisissfeer van vorig jaar geen sprake lijkt te zijn: Het themaprogramma Eastern Promises werpt de blik – zoals de naam al zegt – oostwaards. Niet helemaal naar Azie, waar afgelopen jaren zoveel goede horror, SF en animatie vandaan kwam, maar iets dichter bij huis in ons eigen Oost-Europa. Uit Rusland, Hongarije en Servië komt een vijftal – overwegend magisch-realistische – films. Zo is daar het Mermaid (Rusalka), een melodramatische, prijswinnende film over een jonge Moskovitische vrouw die met haar wilskracht wel erg veel voor elkaar krijgt. Aan de andere kant van het spectrum The Life and Death of a Porno Gang over een groepje acteurs die tegen het einde van Milosevic’ tijd door Servië trekken. Een blik op de geplaagde natie door de ogen van professionele outcasts.
Vandaag start het Imagine: het 25e Amsterdam Fantastic Film Festival en ook dit jaar is GC erbij. We bekeken vast wat films die op dit leukste filmfestival van Nederland te zien zijn.
In het moderne Franse sprookje La Crème zit het hoofdpersoon Francois Mangin niet mee: hij zit niet alleen werkeloos thuis en kan daarom niet voor zijn jonge gezin zorgen maar na een sollicitatiegesprek moet hij ook nog eens met een lotgenoot strijden om één en dezelfde baan. Dan lijkt het tij gekeerd als hij een mysterieus potje gezichtscreme onder de kerstboom vindt.
Zodra hij een lik van deze crème opgebracht heeft ziet iedereen om hem heen Francois plotseling als een bekende Fransoos: overal wordt hij onthaald als een heuse celebrity. Ietwat verbaasd weet Francois hier al snel een slaatje uit te slaan en hij lijkt het beroemd zijn in eerste instantie slim uit te buiten. Maar zoals verwacht heeft ook deze medaille een keerzijde en ontdekt onze held dat het leven van een celeb niet altijd over rozen gaat.
La Crème laat zien dat je ook zonder special effects een intrigerende fantasy-film kan maken. De film laat haarscherp en met veel humor zien waartoe de blinde en belachelijke heldenverering van BF’ers (of BN’ers) kan leiden.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Afgelopen zondag was dan de laatste, maar niet minder feestelijke dag van het Amsterdam Fantastic Film Festival. Op die dag werden, naast de persoonlijke keuzes van festivaldirecteur Phil van Tongeren, ook de winnende films van de festivalprijzen vertoond.
De publieksprijs, de Silver Scream Award, ging naar de Spaanse Zombie-thriller [REC], het zoveelste succes voor de -echt enge- spaanse film waarvan deze week ook de eerste trailer van de Amerikaanse remake, Quarantine, te zien is. [REC] stond al de hele week bovenaan in de tussenstand en wist ook na de laatste voorstellingen die voorsprong te behouden: Met een score van 8.79 won hij dan ook, net voor de Beatlesmusical Across the Universe en de komische zombiefilm Fido.
Naast de publieksprijs haalde [REC] ook de derde plek binnen in de verkiezingen voor de beste Europese fantastische film, de Zilveren Méliès. Deze werd gewonnen door het matige The King of the Hill voor de Deense film The Substitute. En dan had je nog de Black Tulip Awards juryprijs. Daar won Timecrimes de eerste plaats, gevolgd door 5 Centimeters per Second en The Signal.
Opvallend is dat de winnende films van de drie prijzen allemaal uit Spanje afkomstig zijn. Waar vorig jaar de Deense fantastische film het AFFF domineerde is er dit jaar dus duidelijk een invloed vanuit het zuiden.
AFFF zaal 4 in Tuschinski was gisteravond volledig uitverkocht en dat is niet heel gek als je weet dat de nieuwste George Romero zombiefilm Diary of the Dead vertoond werd. Romero is zonder enige discussie de vader van de zombiefilm. Hij was het die in 1968 de regels van de zombiefilm opstelde in zijn eersteling Night of the Living Dead en vooral de geliefde cult klassieker Dawn of the Dead. Met Diary of the Dead is er alweer sprake van een ‘Dead Pentalogie’.
Deze nieuwste low-budget uitspatting van de oude meester doet een dappere poging het apocalytische gegeven van de levende doden helemaal naar het hier en nu te halen. Dood en verderf worden geheel in ‘Blair Witch/REC-stijl’ gefilmd door de hoofdpersonen, een groepje filmstudenten met het doel de boel te uploaden naar het Web. We zien de complete chaos die ontstaat als de doden weer op staan door hun ogen (al dan niet via door hen gefilmde tv-beelden en youtube-filmpjes).
Romero’s zombiefilms staan al jaren bekend om het geslaagde gebruik van sociale satire onder de horror-toplaag. In Night of the Living Dead werd het kleinburgerlijke racisme van de jaren ’60 op de hak genomen en Dawn of the Dead staat bekend als dé anti-consumentenfilms (denk daarbij aan de zombiewalk). Bij Diary of the Dead verruilt Romero de verborgen maatschappijkritiek door een frontale aanval op van alles en nog wat. Naast racisme, vreemdelingenhaat, en blind consumentengedrag werden duidelijk ook kleinburgerlijkheid, de dubieuze sentationaliserende rol van de oude media, bloggers en youtubers, oud geld, het amerikaanse leger en de Irak-oorlog allemaal flink op de hak genomen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
We zijn op dag zeven van het Amsterdam Fantastic Film Festival, hoog tijd om een tussenbalans op te maken. Zonder twijfel is dat een positieve balans, want de editie van dit jaar is een bijzonder succesvolle. Met een eregast van wereldfaam, volle zalen en een succesvol kinderprogramma lijkt het AFFF van dit jaar de groei van de afgelopen jaren voort te zetten. Natuurlijk gaan er soms kleine dingetjes mis (zo waren er eergisteren een hoop problemen met de vertoning van de Japanse animatiefilm Sword of the Stranger), maar tot nu toe verhogen die alleen maar de vrolijke festivalchaos die er deze dagen in Tuschinski heerst.
Wat ook opvalt is hoe goed de vertoonde films ontvangen worden door het publiek. Op zaterdag worden de publieksprijzen, de Silver Scream awards, bekendgemaakt en tot die tijd kan het publiek na afloop van elke voorstelling hun waardering of afkeer voor de film uitspreken. Op de AFFF website wordt de tussenstand bijgehouden. Op dit moment gaat met een gemiddelde van 9.01 punten [REC] aan de leiding, maar deze wordt verassend op de hielen gezeten door de Beatlesmusical Across the Universe. Aan deze twee best beoordeelde films is ook de veelzijdigheid van het AFFF en haar publiek af te lezen. Waar [REC] in het klassieke horrorplaatje past is Across the Universe een echte musicalfilm met hier en daar wat psychedelische scenes die de plek op het fantastische filmfestival rechtvaardigt. Niet dat de film rechtvaardiging nodig heeft, ieder festival wordt beter met deze geweldige film.
Zijn het Boekenbal, de Mattheüs Passion, en de Kerst-Notenkraker jaarlijkse hoogtepunten van de hochkultur, voor de lowbrow cultuur is er maar één kandidaat: The Night of Terror op het Amsterdam Fantastic Film Festival. De editie van dit jaar was afgelopen zaterdagnacht, of liever gezegd zondagochtend want om 0.30 pas deed festivaldirecteur Phil van Tongeren een dappere poging de legendarische horrornacht te openen. Zelfs nadat van Tongeren een betere microfoon in zijn handen gedrukt kreeg lukte het hem niet boven het ge-HOERR-en-HOMO-roep van de volgepakte Tuschinskizaal uit te komen. De toon bleek weer gezet.
Door het geschreeuw van het publiek blijft er van de angstaanjagendheid van de vertoonde horrorfilms meestal niets over. Maar de Spaanse openingsfilm [REC] was dusdanig vernuftig in elkaar gezet dat hij ondanks ‘afleidende’ kreten (‘Pas op achter je, homo’) toch nog heel wat effect behaalde. Tijdens de eerste pauze vertelden twee verbaasde hoerroepers elkaar dat ze even daadwerkelijk geschrokken waren van één van de vele zombie-aanvallen. Een beter compliment kan je als filmmaker haast niet krijgen. Ik weet zeker dat [REC] in een doodstille bioscoop heel wat mensen de stuipen op het lijf zal jagen.
Tussendoor was het dan tijd voor een nieuwe traditie op de NOT: de screamqueen contest. Een vijftal dames en een als zombie verkleedde heer (sorry, vijf hoeren en een homo) deden hun beste Fay Wray/Jamie-Lee Curtis imitatie in een ‘omkijken – schrikken – schreeuwen – sterven’-routine. De gelukkige winnares ging met een AFFF-goodiebag naar huis, tegelijk uitgescholden en toegejuichd door het publiek.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Na het publieksinterview met Tim Burton, barstte het Amsterdam Fantastic Film Festival dan echt los. Vanaf gisteren tot en met de 20e draaien er ’s middags en ’s avonds drie fantastische films tegelijkertijd in de Tuschinski-bioscopen. Dat betekent moeilijke keuzes maken welke films je gaat zien. Wij kozen gisteren voor Dynamite Warrior en het European Fantastic Shorts programma.
Het European Fantastic Shorts programma is wat mij betreft altijd het hoogtepunt van het reguliere programma op het AFFF. In anderhalf uur tijd krijg je van alles te zien: superkorte en langere films, professioneel gemaakte animaties en zolderkamertjes-knip-en-plakwerk. Maar van alle filmpjes die vertoond worden druipt het filmtalent en de liefde voor de genrefilm af.
Mijn persoonlijke favoriet van gisteravond was de poppen-animatie-opera ‘Love and War’. Een klassiek opera-verhaal met libretto, animatie en regie door de Zweedse maker Fredrik Emilson. Dit filmpje liet goed zien wat de kracht van animatiefilms zijn: ze maken universele thema’s nog universeler doordat de karakters niet door mensen gespeeld worden, maar door abstractere poppetjes. Het filmpje liet de anders zo rumoerige zaal doodstil achter.
Gelachen werd er bij het heerlijk chaotische tijdreisfilmpje Unpossible, duidelijk gemaakt met een micro-budget door de Engelsman Robin King. Hij speelt ook het enige personage, Greg, die een tijdmachine uitgevonden heeft. Binnen 5 minuten is Greg al een handvol keren een paar minuten naar het verleden gereisd om zichzelf te waarschuwen tegen zichzelf die zichzelf tegenhoudt als hij zichzelf neer wil steken. Je snapt het al: chaos alom.
Niet alleen besteedt GeenCommentaar dit jaar weer ruim aandacht aan het Amsterdam Fantastic Film Festival, dat is ook geheel wederzijds. Zo mochten we vrijkaarten weggeven, is ons een perskaart toegekend en zijn er twee heuse screeners opgestuurd. Verderop in dit stukje maken we de vijf gelukkige winnaars van de AFFF-prijsvraag bekend. Maar eerst een korte bespreking van de twee films die we alvast mochten bekijken om jullie lekker te maken voor het festival: King of the Hill en Voices of a Distant Star.
King of the Hill (imdb), of El Rey de la Montana, zoals hij in de moerstaal heet, is alweer de 10e film van Gonzalo López-Gallego. We volgen de hoofdpersoon Quim, een nietsvermoedende automobilist die in een tankstation in the middle of nowhere van Spanje een mysterieuze schone, Bea, ontmoet. Omdat ze naast mysterieus ook nog eens kleptomaan is en zijn portemonnee gejat blijkt te hebben achtervolgt Quim haar en rijdt hij het onherbergzame Spaanse bergland in. Bijna onmiddelijk wordt hij vanuit die bergen beschoten door een onbekende scherpschutter. Wat volgt is een ijzingwekkend uur film, dat doet denken aan films als Deliverance en The Hills Have Eyes, waarin Quim en Bea aan hun belager proberen te ontsnappen.
De plottwist komt op 2/3 van de film, als we eindelijk te weten komen wie of wat de ‘King of the Hill’ is, die achter de schietpartijen zit. Daar valt weinig over te zeggen zonder die plotwending te verklappen. Maar iedereen die wel eens een first person shooter heeft gespeeld zal veel bekend voorkomen. The King of the Hill laat goed zien dat er op het AFFF niet alleen hardcore SF of horror te zien is, maar ook degelijke thrillers met een fantastisch tintje. De film is tijdens het festival te zien op 11, 16 en 18 april (zie website afff voor het volledig programma).
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.