Klaar!

Het was het meest gehoorde en meest oppervlakkige argument van 2020: ‘ik ben er wel klaar mee.’ Waar ik persoonlijk klaar mee ben: zijn mensen die ‘geen zin’ hebben om hun eigen gedrag aan te passen, hoewel ze anderen daarmee grote schade berokkenen. Hun ‘coronamoeheid’ is een van de redenen dat de zorg nu al driekwart jaar overuren maakt en toch alsnog uit zijn voegen barst. Hun onwil om voorzorgsmaatregelen in acht te nemen, bevordert dat mensen die buitengewoon kwetsbaar zijn voor het virus, amper hun huis uit kunnen en vrijwel niemand durven te zien. Waar ik klaar mee ben...

Door: Foto: cc Afbeelding van jorono via Pixabay
Foto: John C Bullas BSc MSc PhD MCIHT MIAT (cc)

Kerstpakket 2020

Een van de leuke tradities die overgebleven is van december (Sint is dood en Piet is even op non-actief gesteld, het knalvuurwerk werd verboden, alcoholverkoop na 20.00 uur werd ook verboden in hotels) was het Kerstpakket.

Het Kerstpakket was een doos met daarin het blijk van waardering van de werkgever voor de werknemer. En zoiets kan vele vormen aannemen, bijvoorbeeld een code voor een web-catalogus waarin allerlei leuke overbodige spulletjes. Maar, heel verstandig zoiets, want dat beperkt de verkeersbewegingen van de werknemers, en dat is in coronatijd wel zo veilig. En soms was het kerstpakket een doos, een tas die je op kon halen in een leegstaand gedeelte van het gebouw. Of je dan nog wel even je krabbel achter je naam wilde zetten op die lijst. En thuis wroette je dan tussen de chips, de houtwol, de snippers naar de fles wijn, de crackers, de blikjes, iets duurzaams vaak ook . Maar wat gebeurde er dit jaar bij het bedrijf waar ik werkzaam ben? Kreeg ik een code? Kon ik een pakket ophalen, mijn krabbel achterlaten? Nee. Ik kreeg een kerstkaart van de top van het bedrijf, met een liefdevolle groet daarop van de CEO, de CFO en de COO (nee, ook geen idee wat dat is) van de club. Op de kaart spraken ze hun waardering uit voor ons, de medewerkers. Dat wij het verschil maakten in de geluksbeleving van de klanten. Maar ja, moeilijk jaar, pittig, lastig, lastig, corona immers. En de kaart besloot met een bedankje voor de inzet van de medewerker en ‘Het mooiste cadeau dat je elkaar kunt geven, zijn mooie herinneringen.’ Daarom nodigden de CEO, de CFO en de COO mij uit om herinneringen te maken met mijn collega’s. Geen kerstpakket dus? Alleen een kaart? Wacht. De tekst op de kaart ging nog verder: ‘Toost op de collegialiteit en neem de eerste slok met vertrouwen op de toekomst.’ Een toost? Mooi, maar waarmee dan? Er zat geen fles bij de kaart. Er zat verder helemaal niks bij de kaart. Toost, maar neem je eigen drankje mee.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doxer VizierOpLinks gedoxt

Het moment dat je wist dat ging komen, en – surprise – het blijkt een extreemrechtse sympathisant met gezellige dogwhistles in de namen van zijn andere accounts, zoals 14 en 88.

@VizierOpLinks is een twitteraccount dat ‘linkse’ mensen ‘ontmaskert’. In veel gevallen behelsde dit niet veel meer dan het publiceren van privégegevens van mensen waar rechts het mee oneens is, waarbij hij de kinderen van deze mensen niet ontzag.

Foto: Franklin Heijnen (cc)

Huis-aan-huis-verspreiding

COLUMN - Plots schrik ik wakker; dat geluid was van de deurbel. Het was aan het begin van de avond, en ik was even ingedommeld op de bank. Ik was moe, omdat ik in de voorgaande nacht wakker was geworden en niet meer kon slapen. Het gebeurt de laatste jaren wel vaker dat mijn hoofd niet meer tot rust komt. Omdat ik mij zorgen maak, bijvoorbeeld over mensen die via social media worden geprofileerd en gemanipuleerd. Of omdat ik bedenk dat ik de onbetrouwbare elastiekjes van de mondkapjes nog vast moet nieten, voor mijn bezoek aan de tandarts. Of ik denk na over mijn broer, voor wie een oogoperatie is uitgesteld vanwege de coronacrisis. Vanmiddag spraken we elkaar nog, op gepaste afstand, in de voortuin. Hij komt het hele jaar al niet meer bij anderen in huis omdat een coronabesmetting voor hem grote risico’s met zich meebrengt.

Beduusd doe ik de voordeur open. Voor mijn neus staat de krantenbezorger, die mij het huis-aan-huisblad in de handen duwt en een beetje ongemakkelijk gelukkige feestdagen begint te wensen. De rest van de boodschap interpreteer ik niet zo goed omdat mijn hersenen onderwijl een analyse beginnen te maken van de besmettingsgevaren bij deze vorm van gegevensoverdracht. Zo’n woord als ‘feestdagen’, is dat een geschikte formule voor het overdragen van een coronavirus?

Foto: Jernej Furman (cc)

Het virus trekt zich niets aan…

COLUMN - Het virus trekt zicht niets aan van…

Ja, waarvan zo al niet? Het coronavirus trekt zich niets aan van oud en jong, dun en dik, vrouw en man, arm en rijk. Het virus is daarin sterk grensoverschrijdend, weten we uit de WHO cijfers.
Het enige waar het coronavirus zich wel wat van aantrekt, zijn de maatregelen die worden getroffen om de verspreiding in te dammen en het zodoende ‘uit te doven’.

Helaas is het nog veel te vroeg om een afdoende studie beschikbaar te hebben, waarin de wereldwijd genomen maatregelen met elkaar vergeleken kunnen worden. Dus kan iedereen ‘ins blaue hinein’ beweren wat men wil. Ja, het ene land is het andere niet. Maar Nederland doet internationaal verband [cynische mode aan]’aardig’ mee[/cynische mode uit].

De laatste keer dat we daar iets over schreven, was in juni. Daarna ging het stukken beter en leek het virus langzaam aan te verdwijnen. Inmiddels zijn we door de treurige waarheid ingehaald.
En Nederland spreekt nog steeds een woordje mee. Ruim 12 keer meer besmettingen dan in juni. Dik 1,6 keer zoveel doden.

Hier wat cijfers. De WHO cijfers van 235 landen en gebieden. De complete lijst in dit exceldocument. Verder geen commentaar.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Rose Davies (cc)

Doorstroomlocaties

COLUMN - Een bevriende schilder exposeerde in het Museum Amstelland en omdat ik daar nog nooit was geweest, fietste ik er deze zondag even naartoe. Zes kilometer. Bij binnenkomst was er een fles zeep en een blocnote om je naam en telefoonnummer op te schrijven. Iedereen droeg mondkapjes. Er was een groot plastic scherm bij de kassa. Je kon betalen voor het museumbezoek door geld in een soort plastic kubus te gooien. Toen ik naar het volgende vertrek wilde wandelen, stapte een medewerker zorgvuldig voor me opzij. Er was prima ventilatie. Er waren maximaal tien aanwezigen tegelijk. Kortom: hier werden de corona-regels voorbeeldig nageleefd.

Ik kan hetzelfde zeggen over museum Coda in Apeldoorn en museum De Waag in Deventer, waar ik heen ben gefietst toen ik in Apeldoorn moest zijn, of het Allard Pierson in mijn woonplaats Amsterdam. Iedereen houdt zich aan de regels.

Ik vertel dit omdat het kabinet nieuwe corona-maatregelen gaat nemen en ik de bui alweer zie hangen. De musea zullen wel weer op slot gaan. Hoewel de bezoekers zich daar keurig aan alle corona-regels houden en er niets gevaarlijks gebeurt. In oktober gebeurde dat immers ook en een reconstructie van de besluitvorming in het NRC Handelsblad toonde dat het kabinet dat toen vooral deed om, tijdens een impasse in de besluitvorming, te laten zien dat het iets deed.

Foto: © Sargasso Lijstjes

Lijsten

O ja, we zitten weer in de tijd van de eindejaarslijstjes. En de alternatieve eindejaarslijstjes“, schreef een van onze lezers.

Zo nu en dan konden we het op Sargasso ook niet laten. Bijvoorbeeld in 2008 met een lijstje van de beste wetenschap- en technieksites om te kijken wat het beste, mooiste hipste van 2008 was. Met de wetenschap regelmatig onder vuur, zou dat eigenlijk wel een herhaling waard zijn.

Eind 2010 was daar de ‘niet-top2000-muziek-top2000’. Uiteraard met medewerking van onze lezers. Helaas geen 2000 titels, wel nog een indrukwekkende 1200.

In 2011 wilden ook wij wel eens een ‘Person of the year’ of een ‘Nederlander van het jaar’ binnenslepen. Met de dol-enthousiaste medewerking van onze lezers werd een ‘Mens van het jaar’ gevonden. In 2012 rolde er zodoende een ‘Geen Mens van het Jaar’ uit de bus.

In 2013 kon de redactie geen fatsoenlijke lijst samenstellen van wie echt de meeste invloed in Nederland hebben. In 2019 konden we wel zonder eindejaarslijstje met input van lezers. We benoemden de stille meerderheid tot ‘Mens van het jaar’.

Andere lijstjes

Wij laten ook andere lijstjes niet altijd links liggen. Deze keer een kort lijstje, uitgelokt door een andere lezer, die schreef: “Lijst Henk Krol? Ik kan geen partij vinden die de 2e kamer gehaald heeft, waarvan de naam van de oprichter in de partijnaam staat. Nou ja, eentje dan, maar de oprichter zelf heeft dat niet meer meegemaakt, LPF.”

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Essem W (cc)

Intimidatie

COLUMN - Vervloekt zij de mensen die ministers en parlementsleden op straat belagen, omdat ze het niet eens zijn met hun beleid. Die hen de vrije doorgang belemmeren, of hen lukraak beschuldigen van massaal kindermisbruik (wat serieuze pogingen om misbruik van kinderen bloot te leggen overigens in diskrediet brengt).

Vervloekt zijn de viruswaanzinnigen, die medewerkers van verpleegtehuizen en zorgcentra de dood toewensten.

Vervloekt zij de mensen die afgelopen week de schilderingen op het gebouw van The Black Archives in Amsterdam vernielden door er de stupide leus ‘Roetveegpiet is genocide’ overheen te kladden. (Is er ooit – ergens, waar of wanneer dan ook – iemand gestorven vanwege de verschijning of het handelen van een roetveegpiet? En toch kom je aanzetten met genocide, de moedwillige en doelgerichte uitroeiing van een complete bevolkingsgroep?)

Vervloekt zij de boeren die met tractors de snelwegen blokkeerden en de deuren van provinciehuizen ramden, omdat ze meenden dat hun belang zo zwaar woog dat ze het recht hadden om alle wetten, regels en fatsoen, inclusief elk ander belang, aan hun laars te lappen. Fuck de rechtsstaat, leve ons!

Vervloekt zij de brullende boeren. Stoer lullen over ‘valse berekeningen’ die moesten worden ‘gerectificeerd’ zolang ze op een tractor prijken met banden waaronder ze alles dreigen te vermalen, maar die, zodra ze in een debat over stikstofuitstoot een wetenschapper treffen die ze kalmpjes corrigeert, met de staart tussen de benen afdruipen. Oeps, foutje.

Foto: Matthijs (cc)

Een koepelgevangenis van glas

COLUMN - Als ik in 2021 weer eens op de campus mag komen, dan staat daar een fraai nieuw gebouw waarin ik het laatste jaar van mijn PhD-traject af mag ronden. Het ziet er mooi uit, staat in de prachtige, lommerrijke omgeving van de Nijmeegse campus, en is ook nog eens duurzaam. Fantastisch. Maar zonder negatief te willen zijn (nee, deze column komt voort uit verwondering!), brengt mij dit bij het onderwerp “koepelgevangenis”.

Panopticon

Dat zal ik u uitleggen. Het idee achter een koepelgevangenis is het panopticon. Voor de mensen die niet weten wat dat is (en geen zin hebben om op de link te klikken): het idee dat je vanuit het midden van een grote, cirkelvormige ruimte alle kamers (cellen) kan zien die aan die ruimte liggen, en aan meerdere galerijen daarboven. Eén bewaker in het midden van de koepel kan dus tientallen cellen tegelijk in het oog houden, liefst nog zonder dat men vanuit die cellen de bewaker kan zien. Wiki zegt hierover: “Het panopticon maakt het mogelijk groepen te controleren, te disciplineren, te bewaken, bestuderen, vergelijken en te verbeteren.”

Het is de vraag of dit panopticonische principe geschikt is voor medewerkers in het hoger onderwijs. Ik vermoed namelijk van niet*. De meesten die ik ken willen niet bewaakt, bestudeerd en vergeleken worden terwijl ze aan het werk zijn – om van controle en disciplinering maar te zwijgen. Maar dat mooie, nieuwe gebouw waar ik dit verhaal mee begon, daar maakte ik laatst een ommetje door. De de vleugel waar ik kom te werken had een grote, ovaalvormige binnenruimte, van enkele verdiepingen hoog. De meeste werkkamers grenzen daar aan, en al die muren zijn van glas.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Provoceren zonder te brallen

COLUMN - Iedere week sturen neerlandici een boek aan Mark Rutte, met een begeleidende brief die uitlegt waarom hij dat boek moet lezen. Deze week een bijdrage van Marc van Oostendorp die het project eerder in deze brief toelichtte.

Geachte heer Rutte,

Dertig jaar geleden heb ik u nooit ontmoet, maar in onze oren galmt soms vast hetzelfde Leidse studentengebral nog na. Ik vermoed dat u niet hebt meegebrald, of in ieder geval niet zo vaak, u was geen lid van het corps, maar wel van de JOVD, en die twee overlapten elkaar. Ik had was geen van beiden lid, maar verzeilde telkens weer in kringen van corpsleden en JOVD’ers, omdat die indertijd nog gezellig waren.

Wanneer ze een paar biertjes op hadden, begonnen de provocaties.


Wim Kok was een communist. Een Brabantse huisgenoot, die ijverig meedronk, had een zachte g en dat verklaarde waarom hij gezakt was voor een tentamen. De broek die ik aanhad was fout, alles wat ik aanhad was trouwens fout, ik was een foute man, misschien wel een homo. De volgende dag stond zo’n jongen dan bij mij op de stoep omdat hij dichter wilde worden en hij wist dat ik gedichten las – of ik eens wilde kijken of het iets was? Of hij kookte een enorme pan erwtensoep voor het hele huis.

Vorige Volgende