Ik zweef niet, ik dwarrel

Waarin de auteur tot de conclusie komt dat hij zich door niemand vertegenwoordigd voelt.  Ooit, ergens aan het begin van deze tot nu toe enorm gezellig eeuw, besloot ik om de rest van mijn leven D66 te stemmen als er landelijke verkiezingen waren. Leek me wel zo makkelijk. Een mens moet immers al zoveel keuzes maken in het leven. Vervolgens ging D66 in zee met VVD en CDA (terwijl ze aan een vriend van mij, per mail, hadden bezworen, inclusief spuug door vingers, dat ze dat nooit zouden doen). Als straf besloot ik bij de gemeenteverkiezingen PvdA te stemmen. Ik had er spijt van zodra ik het stembiljet in de bus deed. Het voelde als verraad. Ik besloot toch weer voor D66 te gaan. 

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 27-03-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 26-10-2022

Strategisch stemmen bestaat niet

Waarom stemmen we eigenlijk? Is dat rationeel? En bestaat er eigenlijk zoiets als een strategische stem?

Vandaag is het zover. We mogen ons eindelijk –bewapend met paspoort en stempas- melden bij een stemlokaal om daar met een rood potlood aan te kruisen welke politieke partij onze idealen het beste vertegenwoordigt. Voor sommige mensen is het nog altijd een democratische plicht om te stemmen, het ultieme teken van onze vrijheid. Andere mensen zien het misschien als iets dat je gewoon doet, weer anderen vinden het de moeite niet.

Waarom we eigenlijk stemmen, dat is voer voor politiek psychologen. Maar kijk je er vanuit economisch perspectief naar, dan is stemmen volgens de wetenschapper Mancur Olson volkomen irrationeel. De moeite die het kost om je stemkeuze te bepalen en de gang naar het stemlokaal te maken, wegen niet op tegen de baten van jouw ene stem. Dat ene stemformulier met jouw rood gekraste vakje maakt namelijk helemaal geen verschil in de totale uitslag.

Rationele keuze theorie

‘Vanuit de wetenschap zijn er twee manieren om naar rationaliteit te kijken,’ legt Huib Pellikaan, docent Rational Choice Theory aan de Universiteit Leiden, uit. ‘Mancur Olson ziet rationaliteit als economisch beginsel: hoe effectief en efficiënt is een bepaalde manier van handelen?’ Aanhangers van deze theorie geloven dat een rationeel mens nooit zal stemmen. Tussen al die miljoenen stemmen zal jouw ene stem er nooit toe doen. En als een handeling niet effectief is, doe je het niet.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 27-03-2022

En nu iets heel anders.

In aanloop naar de verkiezingen vertellen enkele Sargasso-redacteuren wat ze gaan stemmen. De stembiecht van P. J. Cokema.

Het is al laat en straks moet er gestemd worden. ‘Moet’, want ik vind dat het deze keer harder nodig is dan anders. Na de stemverklaringen van de collega’s wordt het tijd voor P.J. Cokema’s ‘late avond’-stembiecht.

Nooit eerder heb ik zoveel twijfels als nu. Voorheen stemde ik wisselend GroenLinks en SP. Eén enkele keer heb ik de strategische stemmer uitgehangen en PvdA gestemd. En twee keer overwoog ik D66 te stemmen. Maar na de, mijns inziens, vrij belabberde oppositievoering en het nog beroerdere Lente-akkoord, wist ik het niet zo goed meer.

Daarbij komt: ik ben ook snel heel erg egoïstisch geworden. Het antwoord van ‘De Politiek’ op de bankencrisis en de eurocrisis is in uitermate negatieve zin merkbaar in werk en privéleven. Maar ik mag niet klagen. Stemmen wel.

In mijn werk (sector zorg en welzijn, daklozenopvang) vielen de eerste echte  klappen in oktober 2010 en dat hield niet meer op. De laatste klappen moeten nog worden uitgedeeld. Collega’s kwijtgeraakt (ontslagen) en een gestaag groeiende stroom nieuwkomers. Mijn functie (werkvloercoördinator) is wegbezuinigd en een paar aardigheidjes (minder seniorenverlof) zijn uit de cao geschrapt, waardoor de lol een stuk minder is. Solliciteren naar andere banen verloopt moeizaam, want de banen liggen niet voor het opscheppen.
Maar ik mag niet klagen. Ik doe het wel, maar het mág niet. Ik heb immers mijn werk nog.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Ik kies voor de Piraten

In aanloop naar de verkiezingen vertellen enkele Sargasso-redacteuren wat ze gaan stemmen. Voor Dimitri Tokmetzis wordt het de Piratenpartij.

In alles lijk ik een D66’er. Ik ben voor een versoepeling van het ontslagrecht, maar dan alleen voor de midden- en hogere inkomensgroepen. Ik ben voor een drastische verkorting van de WW een verhoging van de AOW-leeftijd. Federalist in hart en nieren. Beter onderwijs, ook al kost dat meer geld. Stimuleren van fundamenteel onderzoek. Democratische vernieuwing is ook prettig. En hoewel ik van de Kunduz-akkoorden heb gegruweld, is D66 de enige van het clubje dat zijn rug recht heeft gehouden en niet terstond op de aangekondigde zurigheden is teruggekomen.

Ontevreden ben ik dus niet over mijn vorige stem. Maar toch wordt het deze keer iets anders: de Piratenpartij.

Ik stond van begin af aan al sympathiek tegenover de Piraten. Hun voornaamste onderwerp – internetvrijheid – is een onderwerp dat mij na aan het hart ligt. Het gaat daarbij niet alleen om vrijheid, maar om het besef hoe ICT onze wereld verandert en tot welke kansen en bedreigingen die omwenteling leidt. Ik heb het idee dat de Tweede Kamer op dit punt volledig onwetend is. Het is goed om een partij te hebben die a) een oogje in het zeil kan houden op privacyschendingen en ICT-flaters en b) belangrijke zaken kan agenderen. Ook een kleine partij kan effectief zijn: dat heeft de PvdD wel aangetoond.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

VVD? Stem liever D66

Waarin de auteur aan VVD-stemmers een voorstel doet.

OK. Dus je bent rechts. Je hebt geen zin in dat hippie-gezeik, dus je stemt VVD. Dat milieugezanik, dat overleven we allemaal wel, en zo niet, dan waren wij echt niet degenen die er iets aan hadden kunnen veranderen. Gezever over ozon en CO2 en zure regen en wat dan ook is allemaal maar sowieso hopeloos speculatief gedoe. Over tien jaar vinden ze wel wat nieuws uit. Als er niet een of andere meteoriet of vulkaanuitbarsting komt die de zaken er toch al compleet anders uit zal laten zien.

Ondertussen: de realiteit van vandaag de dag. Je hebt je huis met een aflossingsvrije hypotheek gekocht en je bent nu naast je werk even lekker toe aan genieten. Je wilt daarom van je eerlijk verdiende loon niet graag bijdragen aan het levensonderhoud van handophouders. De economie wordt tenslotte gebouwd door ondernemende mensen en niet door uitkeringstrekkers en subsidieraven. Waar niemand voor wil betalen is het volgens jou niet waard om kunstmatig in leven gehouden te worden.

Criminelen? Geen zin in, opsluiten en nooit meer over praten. Nederlander worden? Kan je vergeten, we hebben het hier goed zat en daar kunnen we geen profiteurs bij gebruiken. Europese samenwerking? Europa ziet er prima uit zoals het nu is. Crisis? Welke crisis? Oh, tekorten! De overheid heeft genoeg zieligheidprojecten lopen waar nog een hele hoop af kan. Iedereen die wil kan zijn eigen pech toch betalen? Met jou en de jouwen gaat het in ieder geval goed.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ik kies voor PvdA, maar waarom eigenlijk?

Waarin de auteur tot drie keer toe probeert zijn stem te rechtvaardigen. Nota bene op de partij waar hij al jaren lid van is. Het zijn drie onaffe verhalen. Hij weet het niet. Dus hij stemt op een outsider die hij toevallig goed kent.

Ik ga woensdag stemmen op Astrid Oosenbrug van de PvdA. De kandidaat op nummer 36, die bij de huidige peilingen net buiten de boot valt. Een tof wijf dat op haar CV achter ‘hoogst genoten opleiding’ met trots heeft ingevuld: ‘Mavo, niet afgerond’. Een dame die vindt dat er meer bewijs is voor het bestaan van homo’s, vrouwen en overtuigingskracht, dan voor het bestaan van God. Een vrouwtjesnerd bovendien, die de komende regeerperiode met haar XS4ALL-achtergrond aan kernfysicus Samsom kan uitleggen waarom de Piratenpartij soms best wel een punt heeft.

Het probleem is: ik ken haar heel lang en goed. En nu moet ik mijn stem overtuigend gaan duiden. Ik betaal al jaren contributie aan de PvdA-kas, daar niet van. Maar ik heb de laatste jaren toch vooral GroenLinks gestemd. Vanwege Femke. Nu ga ik stemmen op de PvdA. En vraag me af of ik dat – los van mijn favoriete nummer 36 – rond kan redeneren.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Stemcomputer, de zombie die maar niet dood wil

Waarin de auteur nogmaals uitlegt waarom met rood potlood stemmen de veiligste optie is.

U heeft gestemd - of niet?Terwijl stemcomputers in Nederland al vier jaar verboden zijn, blijken fundamentele misverstanden over de kern van het probleem rond stemcomputers te blijven bestaan. Afgelopen maand deden de VVD en D66 wederom voorstellen om elektronisch stemmen in Nederland weer in te voeren. Eerder dit jaar riep ook het Nederlands Genootschap van Burgemeesters op tot herinvoering (opmerkingen over niet-gekozen bestuurders die zich bemoeien met het kiesproces in de comments graag ;-).

De vele knullige security problemen (video) of de afwezigheid van de broncode van de software (in het geval van Nedap en SDU stemcomputers) zijn weliswaar prima aanleidingen geweest om het onderwerp via de media op de politieke agenda te krijgen, maar deze zaken zijn niet de kern van het probleem. En hoewel het dossier stemcomputer op het Ministerie van Binnenlandse zaken inmiddels een fel fluoriserende ‘radioactief, niet aankomen!’-sticker heeft, blijft het risico bestaan dat lagere overheden of leveranciers blijven denken dat stemmen per computer best kan ‘als we maar even die bugjes oplossen’.

De werkelijke bezwaren zijn veel fundamenteler en hebben weinig te maken met securitybugs of beschikbare broncode. Het gaat veel verder. Het gebruik van stemcomputers doet fundamentele democratische principes geweld aan. In het eerste jaar van de acties van de werkgroep wijvertrouwenstemcomputersniet.nl werd vaak geroepen door overheid en leveranciers dat men niet zo wantrouwend moest zijn. Nederland was tenslotte een net land en de suggestie dat iemand fraude zou plegen met zo iets fundamenteels als verkiezingen werd als ridicuul van de hand gedaan. Het was simpelweg ondenkbaar en verdere discussie of verantwoording erover was derhalve niet noodzakelijk.

Foto: copyright ok. Gecheckt 28-09-2022

In Your Dreams: IMF-rapport biedt oplossing voor de crisis

Waarin de auteur keihard in een nepeditie van NRC Next trapt en zichzelf in een klein hoekje plaatst om zich kapot te schamen.

Waarin een gehackt IMF-rapport een uitweg uit de financiële crisis belooft door het beleid radicaal om te gooien.

“Yes it can” staat er groot op de voorpagina van NRC Next die mij vandaag gratis werd aangereikt op station Amsterdam Sloterdijk. Hackers hebben een ‘explosief IMF-rapport’ gehackt, waarin staat dat we met een radicaal andere aanpak de financiële crisis kunnen doorbreken.

“In your dreams”, was het eerste wat ik dacht. Eigenlijk denk ik dat nog steeds nu ik het artikel heb gelezen. Maar je weet het nooit natuurlijk. Het rapport is geschreven door vijftien hoge IMF-functionarissen en toponderzoekers. Volgens de hackers wil IMF-directeur Christine Lagarde het rapport geheim houden. 

Het 55 pagina’s tellend document heet ‘The Only Way Out’ en stelt dat de maatregelen die het IMF tot nu toe heeft genomen om de financiële crisis te bestrijden een contraproductief effect hebben gehad. Het beperken van overheidsuitgaven en een gunstig monetair beleid voor de financiële sector hebben alleen maar tot meer problemen geleid. “Want terwijl overheden banken overeind proberen te houden, draaien zij ook nog eens op voor de kosten van een ontwrichte economie: de lagere belastingopbrengsten en toegenomen kosten van werkloosheidsuitkeringen.” Staatsschulden lopen verder op, bedrijven en consumenten houden de hand op de knip met een verslechterde economie tot gevolg. Willen we uit de crisis komen, dan moet de focus niet meer op het redden van de financiële sector liggen. En ook niet op strenge begrotingsnormen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 04-10-2022

Met Gewoon Jos door Gewoon NL, afl. 7: Nierop

Waarin Max Molovich de charismatische Jos Kuintjes volgt op campagne door gewoon Nederland. Aflevering 7: Nierop. Over de crisis die niet bestaat.

Buiten staat een eenzame demonstrant met een bord in zijn hand waarop wij lezen: “Pleurop uit Nierop!” Of de boodschap aan Jos Kuintjes is gericht, wordt niet duidelijk. Binnen is Jos bezig aan een gloedvolle speech over de stand van zijn land en over de naderende verkiezingen. De massaal toegestroomde nieuwsgierigen in partycentrum ‘t Luifeltje hangen aan de lippen van de man die wel de Nederlandse Obama wordt genoemd.

Vergeet Mark Rutte, vergeet Emile Roemer, vergeet Geert Wilders en vergeet vooral ook niet Diederik Samsom te vergeten: hier staat de toekomstige leider van ons land. De man die ons de crisis uit zal loodsen. Niet door malle socialistische ideeën, niet door holle frasen over je handen uit de mouwen steken en aanpakken in plaats van doorpakken, maar gewoon door gewoon na te denken en gewoon logisch te redeneren.

Er is namelijk geen crisis, betoogt Jos Kuintjes. “Kijk naar buiten. Woedt daar een crisis? Nee. De mensen rijden in hun auto’s, kijken naar hun tv’s, wonen in hun huizen, gaan naar hun werk. Een uitzondering niet te na gesproken. En nu weet ik wel dat je ook de uitzonderingen niet mag negeren. Integendeel. De uitzonderingen zijn zeer belangrijk. Maar de uitzonderingen bevestigen de regel, ze zijn het niet. In dit land hebben we de neiging om het om te draaien. Om de uitzondering als de regel te zien en ons beleid op de uitzondering te baseren vanuit de vrees dat de uitzondering de regel wordt en alles op z’n kop zet. Maar ondertussen zet je alles op z’n kop. Ondertussen ben je met paniekvoetbal bezig. En die paniekvoetbal, waarde mensen, die paniekvoetbal, dát is de crisis.”

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Ik zweef!

Waarin de auteur geen stemverklaring kan geven, omdat hij het nog niet weet.

Nog nooit heb ik zoveel nagedacht over naderende verkiezingen en de gevolgen ervan. Ligt het aan ‘de crisis’ dat het lijkt alsof deze verkiezingen de belangrijkste in decennia zijn? Of aan het inzicht dat we op een punt zijn aanbeland dat er serieus(!) werk gemaakt moet worden van de verduurzaming van onze economie? Of misschien is het wel gewoon mijn voortschrijdende leeftijd. Oscar Wilde schreef ooit: “The old believe everything; the middle aged suspect everything: the young know everything.” En nu ik de dertig gepasseerd ben, ga ik inderdaad twijfelen aan mijn ooit zo rotsvaste overtuigingen.

Ik zweef. En dat is een vreemd gevoel.

Ik heb mijn hele leven op GroenLinks gestemd, ben zelfs lid, maar nu is er twijfel. De diverse wijzers, kompassen en hulpen kunnen deze twijfel niet bevestigen, want GL staat telkens stijf bovenaan, maar toch neig ik er steeds meer naar om op de PvdA te stemmen. En dat voelt een beetje als vreemdgaan. Bovendien vind ik het eigenlijk wel een beetje lullig voor Jolande Sap, die zo ontzettend haar best doet, hoewel ik in haar allerminst de gedroomde lijsttrekker zie.

Word ik dan meegezogen in de succesroes van ‘wonderboy’ Samsom? Ik sluit niet uit dat zijn sterke optredens een rol spelen. Diverse onderzoeken tonen aan dat peilingen wel degelijk invloed kunnen hebben op het stemgedrag van mensen. Als een partij stijgt in de peilingen, zeker als dit benadrukt wordt door de media, wordt dit effect nog eens vergroot doordat mensen graag meegaan in dit succes. Noem het ‘kuddegedrag’.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige Volgende