Castricum vindt zijn Waterloo bij DWDD

De epische Untergang van Rutger Castricum bij DWDD. De Powned verslaggever dacht even zijn boekje over Ibiza te pluggen maar hij werd genadeloos op z'n plek gezet door mannen met net iets meer hersenen dan hijzelf. FILMPJE!! In de Nederlandse twittersfeer brak direct een overwinningsfeest los dat nu al uren aanhoudt. Geenstijl deed dezelfde avond nog huiliehuilie en WNL probeerde in het ontbijtnieuws de schade voor Castricum te beperken. Maar de meerderheid van de Nederlanders lijkt erg ingenomen met het feit dat deze 'journalistieke' wildplasser de roze rode plopkap op zijn neus kreeg. Jean-Pierre van Geelen zag in deze aflevering van DWDD een Amerikaanse western en schreef in Volkskrant: "Dat kenmerkt de betere western: het gevaar loert van alle kanten. Spannend, reputaties aan flarden schieten".

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 08-03-2022

Po(w)News

Ik kijk nooit naar PowNews en nu zeker niet meer. Terug van een Griekenland-vakantie ging ik nog een laatste keer kijken omdat een item ook over Griekenland ging. Achteraf bleek het kijken weliswaar niet nodig te zijn geweest, maar nu weet ik in ieder geval waarom.

Op vakantie deden wij onze dagelijkse boodschappen in een kleine supermarkt die door twee broers werd gerund. De winkel was zeven dagen per week open, van ’s ochtens acht tot middernacht. De broers waren altijd aan het werk en nooit vrij. Ook in andere winkels, restaurants en hotels was het niet anders, overal werd door iedereen hard gewerkt. De vraag is natuurlijk of iedereen met zijn harde werk ook nog wat verdiende. Het leek van niet.

Gelukkig gedroegen de toeristen zich wel, nare opmerkingen als: ,,Hee Wassili, schiet eens op met die Souvlaki van je, wij hebben die miljarden euro’s niet voor niets betaald”, hebben wij gelukkig niet meegemaakt. Althans niet in Griekenland zelf, maar wel weer terug in Nederland. In het programma PowNews  zag je medewerker Rutger Castricum op locatie in Griekenland zich grondig misdragen. Hij vernielde spullen van plaatselijke winkeliers omdat hij daar kennelijk zin in had en omdat die toch al van hem waren. Mijn vermoeden is dat het allemaal in scène was gezet, maar toch.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Linksmensje pesten, van uw belastingcenten

We hebben het nu een half jaartje kunnen aanschouwen, en het is wel duidelijk dat de bende van de roze plopkap wat elementen toevoegt aan het publieke medialandschap die in ieder geval ‘nieuw’ zijn. ‘Wenselijk’ mag u zelf bepalen. ‘Aangenaam’ is niet per se van toepassing. Zo ontdekte Peter Breedveld dat je als doodgewone anonieme Nederlander tegenwoordig gewoon onder werktijd op je werkplek overvallen kan worden door camera, microfoon en ego van Rutger Castricum of Jan Roos die even een persoonlijk rekeningetje komen vereffenen (of dat van een vrindje). Er waren een paar aardige primeurs, maar Pownews blinkt de eerste zes maanden van zijn bestaan vooral uit in het treiteren, voor schut zetten en afzeiken van al wat niet in het bedompte, moralistische, pseudovrijgevochten, maar eigenlijk vooral zeer rechts-conservatieve framepje van Weesie & Co past.

Donderdag was er een demonstratie van Libiërs op het binnenhof. Daar was ook een mevrouw die ze bij PowNews beschouwen als beroepsdemonstrant (ze hebben een archiefje voor d’r), en het itempje laat zien hoe te midden van die groep Libiërs de cameraman zich specifiek richt op deze mevrouw. Vervolgens:

‘waarom film je mij?’
‘ja, ja da weeknie, da moest’
‘van wie?’
‘van Jan’
‘ja maar Jan is niet goed bij z’n hoofd… Waar is ie?’.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Balkenende krijgt kopjes

Michiel Wijnbergh is fotograaf. Meer van zijn werk vindt u op zijn eigen site.


Dit is nou de nieuwe journalistiek. Reporter Rutger Castricum interviewt demissionair premier Balkenende op het Plein in den Haag. Het wordt een soort afscheidsinterview, want Castricum denkt hem niet meer als premier te zullen zien, het rechtse kabinet Rutte aanstaande. Aan het einde van het interview wil Castricum toch nog even zijn genegenheid voor de premier laten blijken door even tegen hem aan te schurken en kopjes te geven. Balkenende kon niet uitwijken naar achteren en moest het gelaten over zich heen laten gaan.

Kopjes geven aan de premier. Ik zou haast zeggen: typisch soft gedrag van zuiver linkse geitenwollensokkenjournalisten.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

PowNed: de ToN-zuil in omroepland

Logo PowNed

Er staat momenteel een poll op GeenStijl: “Waarom lid van PowNed?” In de beste Noord-Koreaanse traditie is er slechts één vakje om te kiezen: “Omdat het kan.” Dit dan in aanvulling op de motivatie op de aanmeldingspagina zelf: “Omdat in het huidige bestel een grote groep mensen niet wordt gehoord.”

Al eerder heb ik aangegeven dat ik bij die grote groep hoor. Ik wil meer black metal op de radio of in ieder geval een avontuurlijkere popprogrammering op 3FM (daar heb ik zelfs ooit actie voor gevoerd). Verder zie ik graag oppervlakkig rechts-populistisch gewauwel aangevuld met interviews met de-man-in-de-straat-die-er-niks-vanaf-weet-en-er-toch-een-mening-over-heeft als EénVandaag en voor te veel geld gekochte samenvattingen van Heracles – FC Utrecht verdwijnen ten bate van meer diepgravende documentaires en speelfilms van favoriete regisseurs als Aki Kaurismäki en Wes Anderson.

Het zou kunnen dat PowNed in die behoefte gaat voldoen. Maar om de een of andere vage reden vertrouw ik er niet blind op. Ik zou graag wat meer informatie hebben.

Dominique Weesie lichte wel een klein tipje van de sluier in Pauw & Witteman (vanaf 5:00), maar echt helder wordt het niet. “Het wordt lastig” en de inhoud van het weblog laat zich inderdaad niet goed rechtstreeks vertalen naar televisie, zoveel wil hij wel toegeven. Er moet een rechts geluid komen, dat is zijn meest concrete punt. Maar Weesie geeft wel meteen toe dat bij programma’s als Pauw & Witteman net zo vaak linkse als rechtse politici aanschuiven.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende