Woorden zijn belangrijk in de politiek. In de mond van politici zijn woorden wapens zoals we in de Nederlandse politiek dagelijks kunnen zien: hoofddoekjes worden kopvodden en de verzorgingsstaat wordt een geluksmachine. Maar ook het omgekeerde is mogelijk: er zijn ook woorden die men liever niet in de mond neemt. Omdat het onderwerp niet altijd vermeden kan worden gebruikt men dan een eufemisme. Natuurlijk hebben politici niet het alleenrecht als gaat om de woordkeus: de journalistiek moet ook meewerken. Journalisten kunnen er voor kiezen of ze meedoen met het spel van de politici of niet. Als het goed is doen ze dat natuurlijk niet.
Publieke omroep is rechtse kerk
Verrechtsing Nederland wordt zo een selffulfulling prophecy. Overigens was in 2008 de meerderheid ook al rechts.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
“Als de NOS een tonnen kostende camera aanschaft, ook al is dit van belastinggeld, kan je ‘m moeilijk uitlenen aan een willekeurige burger. Maar op internet werkt dat niet zo. De omroep kan tonnen uitgeven aan programmeercode, infrastructuur en deze gewoon delen met de wereld. Zoals ik ook al omschreef in PowNed beleidsplan zou het mooi zijn als de P.O. gestandaardiseerd gaat werken en er moeite voor doet om zoveel mogelijk internetcode en infrastructuur beschikbaar te stellen aan de samenleving. Bedrijven kunnen verder bouwen, aanpassen en omzet behalen.”
Oud-GeenStijler Ambroos Wiegers gooit op zijn oude weblog zijn voorliefde voor brullende fijnstofgeneratoren en samenzweringstheorien even aan de kant en komt met een sterke opinie over de rol van de publieke omroep, een beetje langer dan bij zijn vorige werkgever. Volgens Wiegers moet de publieke omroep wèl gewoon nieuws brengen op internet. Maar in plaats van te concurreren met en te pikken van marktpartijen moet de PO juist zorgen dat creativiteit wordt gestimuleerd en publiek bezit echt openbaar wordt. Geen speld tussen te krijgen.
Het lijkt slim geformuleerd van VVD-kamerlid Anouchka van Miltenburg in het Nederlands Dagblad (PDF, pagina 4) ‘Het is de bedoeling dat de nieuwssites van de omroepen verdwijnen’, zegt Van Miltenburg. ‘Kranten moeten proberen op internet geld te verdienen, terwijl de omroepen dat soort beperkingen niet hebben. Het is oneigenlijke concurrentie.’ Ja, het malle internet toch. En dan nu een les media anno 2010 voor het kabinet.
‘Er wordt bezuinigd op de publieke omroep zonder de kwaliteit aan te tasten,’ zegt het regeerakkoord van VVD en CDA. ‘De Nederlandse Publieke Omroep (NPO) krijgt een taakstellende bezuiniging en reduceert bureaucratie, management en coördinatie in de verhouding met de omroepen en laat hen meer ruimte. De NPO beperkt zich tot audiovisuele taken.’ De term ‘audiovisueel’ is in eerste instantie al een sof; dat was de natuurkundeles uit 1981 met een overheadprojector en een bandrecorder ook. Anouchka van Miltenburg bevestigde tegen het Radio 1-journaal de lezing van de oplettende journalist van het Nederlands Dagblad dat daarmee bedoeld wordt dat de toenemende online rol van de omroepen moet worden ingeperkt.
Laat ik duidelijk zijn; het is helemaal niet gek om de publieke omroep te hervormen. Ik ben er een voorstander van dat de pijlers van een publieke omroep cultuur/verstrooiing, educatie en actualiteit zijn. Toen ik afgelopen zondag de zoveelste BNN-presentatrice zag bungeejumpen en zich laven aan de alcohol op een popfestival, stelde ik voorzichtig dat dit soort televisie zijn beste tijd heeft gehad. Hervormen, prima. Je moet de publieke omroep alleen niet willen vervormen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Afgelopen donderdag heeft de Italiaanse autoriteit die de onafhankelijkheid van de pers waarborgt een officiële waarschuwing uitgedeeld. Drie toonaangevende nieuwsrubrieken – waaronder het journaal van RaiUno – hebben een veeg uit de pan gekregen wegens ‘een sterke vooringenomenheid jegens de zittende regering’ van Berlusconi. Nou is dat op zich weinig nieuws – Italië blijft per slot van rekening een halve bananenrepubliek: dat Berlusconi zijn eigen kanalen schaamteloos inzet om zichzelf aan de macht te houden weten we al jaren, en dat Italiaanse politici bij de RAI een dikke vinger in de pap kunnen hebben is ook al meermalen aangetoond. Het toont vooral aan dat er in Italië een groot, en structureel probleem is met de kwaliteit van de informatievoorziening. Over de kwantiteit hoeven we het overigens niet te hebben. De gemiddelde nieuwsuitzending gaat na vijf minuten pseudopolitiek gedimdam over op Hart-van-Nederland-achtige huis-tuin-en-keuken-ellende. Vooral de maandagavonduitzendingen – als iedereen die zich het voorbije weekend heeft doodgereden de revue passeert – zijn een genot voor de morbide medemens. Het credo is: geef de kijker zo min mogelijk relevante informatie, en breng de informatie waar je echt niet omheen kan zo ongenuanceerd mogelijk. Het gebrek aan goede informatie corrumpeert en verlamt het Italiaanse politieke debat de laatste jaren meer dan ooit, en als je als Nederlander een tijdje daadwerkelijk afhankelijk bent geweest van dergelijke pulp, ga je de kwaliteit, integerheid, diepgang én (relatieve) objectiviteit van onze media pas echt waarderen. Daar moeten we zuinig op zijn.
Het begint nu langzaam erop te lijken dat ‘we’ in Nederland vinden dat we die publieke omroep wel even af kunnen schaffen. Het is immers een oud instituut, uit een verleden tijd, en tegenwoordig kunnen we dat heel goed aan andere partijen overlaten – de markt, filantropen, de gek die er wat voor geeft. Dit is althans de teneur van recente betogen van Huub Bellemakers en Simon Otjes. Nou kan je een heel eind meegaan met het idee dat het huidige bestel ‘oud’ is en ‘niet meer van deze tijd’, en er zijn goed argumenten te verzinnen om een aantal zaken te veranderen, maar beide betogen maken uiteindelijk een klassieke utopistenfout – dat de oplossing voor problemen zou zijn om het bestaande volledig uit te wissen en er iets geheel nieuws voor in de plaats te zetten. Een van de weinige constanten in de geschiedenis tot op heden is dat dat wat je terugkrijgt dan altijd minder is als dat wat je had. Bovendien, er zijn, Italië indachtig, gegronde redenen om buitengewoon zuinig te zijn op onze publieke omroep.
[qvdd]
De uitspraak van Henk Hagoort dat Bananasplit wat hem betreft wel van de buis mag verdwijnen, is volslagen onbegrijpelijk. Daarmee serveert hij drie miljoen kijkers af!
Aldus Tros-directeur Peter Kuipers in reactie op op de brief van NPO-voorzitter Henk Hagoort over de toekomst van de publieke omroep. Op het NOS-journaal noemt Kuipers het zelfs elitair om het programma met Frans Bauer naar de commerciële omroep te verwijzen. Het ontgaat mij volkomen wat er elitair is aan het verstandig uitgeven van publieke middelen aan programma’s die iets toevoegen aan wat de RTL-en en SBS6-en op de Nederlandse buis brengen. En het dus niet uit te geven aan programma’s als Bananasplit.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
De nieuwe actualiteitenrubrieken bij de publieke omroep lieten zich deze week ervaren als een teletijdmachine. Decors uit de jaren tachtig, ideologische verzuiling uit de jaren zestig en dat allemaal in een beursklimaat dat veel weg heeft van de jaren dertig. Freaky, vond u niet? Hoogtijd om dit eens te bespreken onder het genot van een vrijdagmiddagborrel. Vanavond heeft u weer de kans om de illustere ankermannen Weesie en Tromp te aanschouwen, zorg ervoor dat u tegen die tijd voldoende op hebt.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.