Nu de mooiste analyses bij het debat over de regeringsverklaring al gemaakt zijn door Tom Louwerse (verschilt het taalgebruik van Balkenende en Rutte? En wat zijn de patronen in het stemgedrag in de eerste stemmingen met dit nieuwe kabinet?) rest mij niets anders dan een inhoudelijke analyse te geven van het eerste optreden van het Kabinet-Rutte, zijn gedoogpartner Wilders en oppositie. De formatie van het minderheidskabinet was in mijn ogen een mogelijkheid om de traditionele tegenstelling tussen oppositie en coalitie te overwinnen. Een mogelijkheid voor dualistischere politiek. De progressieve partijen, GroenLinks, D66 en de ChristenUnie, zouden het CDA en de VVD kunnen overhalen om socialer en groener beleid te maken: papaverlof, AOW-leeftijd, innovatie, dierenwelzijn, ontslagrecht noem maar op. De echte beslissingen zouden kunnen worden overgelaten aan de Tweede Kamer.
(Meer op Hallie’s eigen webstek, volg hem ook op twitter!)
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De (linkse) oppositie moet weigeren om met Rutte-1 samen te werken.
Rutte roept de oppositie op om constructief met zijn kabinet samen te werken. Op zich logisch, want er valt immers wat de halen voor de oppositie gezien de wankele basis van de gedoogconstructie. Rutte pretendeert hiermee min of meer een handreiking te doen naar links, maar iedereen weet dat het er geen is. Rutte heeft de oppositie gewoon hard nodig, want de PVV heeft weliswaar aangegeven het kabinet niet te laten vallen over zaken die in het regeerakkoord staan, maar dat betekent nog niet dat ze de inhoud van het akkoord dus ook klakkeloos steunen.
De oppositie moet Rutte lekker laten zitten met zijn gebakken peren. Links heeft er geen enkel belang bij om dit kabinet op punten te steunen, sommige linkse stokpaardjes zijn al in goede handen (met dank aan de PVV) en voor de rest: als het kabinet eenmaal gevallen is dan zien we wel verder. Er zijn namelijk goede redenen om Rutte geen vinger, laat staan een hand te geven:
• Het regeerakkoord is het recept voor een economisch drama, alleen hard bezuinigingen maar zonder enige structurele hervormingen. Dit heeft niets te maken met andere keuzes, maar simpelweg met slecht beleid. Alle vooraanstaande vaderlandse economen van links tot rechts hebben dit bevestigd.
[qvdd]
Het antwoord op de vraag hoe je de PVV-stemmers kunt terughalen, zit in de centrale uitgangspunten van de PvdA. Dat is het begrip bestaanszekerheid op een behoorlijk niveau voor veel mensen. Dat moet je opnieuw vorm en inhoud geven.
Die bestaanszekerheid zit in de eerste plaats op economisch terrein. Daar is weer de grootst mogelijke behoefte aan, door de economische crisis: mensen zijn door de globalisering niet meer zeker van hun baan.
Tweede punt is onzekerheid op het sociaal-culturele terrein. Mensen voelen zich onzeker doordat ze terechtgekomen zijn in een samenleving waar ze niet om gevraagd hebben. Dat is voor ons een reden om te zeggen: aan integratie en inburgering moet veel aandacht worden besteed. Niet op bezuinigen, maar juist mee doorgaan. En ten derde geeft onzekerheid een gevoel van onveiligheid. Op dat terrein doet het kabinet dingen die ik wel begrijp.
In een interview met de Volkskrant van vandaag kondigt PvdA-leider Job Cohen aan dat hij scherp oppositie gaat voeren.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Vandaag lekte de ‘PvdA oppositiestrategie’ uit via de Telegraaf. Misschien wel omdat de mokkende medewerkers van deze krant de laatste tijd wat vaker contact hebben met de vakbonden? Afijn, als we de Telegraaf mogen geloven gaat de PvdA voortdurend de spanningen in de coalitie blootleggen dat ze consequent het ‘kabinet Wilders’ zal noemen. Hierbij zal samenwerking gezocht worden met de milieubeweging, ouderen- en jongerenorganisaties. Groenlinks, SP en D66 worden slechts als figuranten gezien, de PvdA wil altijd de centrale spil in het oppositiefront zijn. Dit laatste is in tegenspraak met de oproep voor Een Ander Nederland waarbij Kamerleden van PvdA, SP en GroenLinks juist pleiten om samen op te trekken?
Rechtssite Elsevier was er als de kippen bij om tegenstrijdigheden in deze oppositiestrategie bloot te leggen. Maar aangezien de keuring van deze strategie uiteraard gedaan moet worden door mensen die daadwerkelijk het kabinet Wilders verafschuwen biedt Sargasso u hier de mogelijkheid om u uit te spreken over deze aanpak. Hier werd immers twee jaar geleden het al op voorhand verguisde concept Links Terugneuken bedacht, toen was Nederland er nog niet klaar voor maar wellicht zijn we inmiddels wel op het vereiste niveau beland?
Gisteren liet PVV-fractievoorzitter Wilders weten dat hij bereid is tot compromissen. Om deel te kunnen nemen aan de regering wil hij water bij de wijn doen rond de thema’s immigratie en Islam. Tegelijkertijd stelt hij dat de AOW-leeftijd onbespreekbaar is. De logische vraag is: waarom zegt hij dit juist nu? Het klinkt als bereidheid om te regeren, maar is het dat ook echt?
Iedereen weet dat compromissen horen bij regeren. Maar zijn strategie was tot nu toe om geen millimeter toe te geven, wat een oorzaak is van zijn populariteit. Je kunt je afvragen of hij nu niet aan populariteit zal inboeten. Wellicht gokt Wilders erop dat het verlies aan stemmen bij het rechtlijnige deel van zijn achterban zal worden goedgemaakt door stemmen uit het VVD- en CDA-kamp. Zij wilden in deze interpretatie tot nu toe niet op hem stemmen, omdat hij toch de oppositie in zou gaan. Nu Wilders laat zien dat hij ook in praktijk bereid is tot regeren kan hij wellicht daar nieuwe stemmen aanboren.
Een andere motivatie, die de eerdere niet uitsluit, is dat het hem een mogelijkheid geeft om als “winnaar” de oppositie in te gaan. Wilders wilde immers wel, maar de andere partijen wilden niet. Dat genereert genoeg wrok bij de aanhang om het nog vier jaar uit te zingen. In BNN-today werd er gisteren op gewezen dat Wilders helemaal niet klaar is om te regeren. Hij heeft zijn schaarse goede kandidaten moeten opofferen aan de gemeenteraadsverkiezingen, en dankzij de mol van HP/De Tijd is bekend dat het talentenklasje een lachertje is. Na drie maanden training wisten zij nog niet wie de burgemeester van Almere is. Daarom zou Wilders eigenlijk nu al op de oppositie willen aansturen, en zijn partij de tijd geven zich te ontwikkelen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Het spoeddebat van gisteren leverde een hoop vuurwerk op, maar de coalitie had een hele dag besteed aan het vakkundig schoonvegen van hun straatje, dus ging er niemand onderuit. Maar terugkijkend op het geheel knagen er toch twee dingen. Dingen waar de premier zich niet eens uit hoefde te draaien omdat niemand hem erop wees.
Allereerst was er de kanttekening van van Walsum. Dit vormt de kern van de verdediging van de premier dat het volkenrechtelijk allemaal misschien wat [i]shaky[/i] was, maar dat er ook nog politieke factoren kunnen meespelen. Inmiddels heeft hij er de frase ‘met de kennis van toen’ aan toegevoegd, maar het verandert niks aan het gegeven dat zonder die kanttekening hij geen poot had om op te staan. Maar wat staat er nu op die ene zalmroze bladzijde (.pdf, pag.270)?
Allereerst het punt waar de premier ons zo graag aan herinnert: er spelen ook nog andere factoren dan volkenrecht:
“Volgens hem [van Walsum] dient een verantwoordelijke regering zich niet alleen door de regels van het volkenrecht maar ook door de eisen van de internationale politiek te laten leiden. Als de twee met elkaar in botsing komen ontstaat een dilemma, maar geen regering zal accepteren dat haar vitale politieke doelstellingen onder alle omstandigheden voor het volkenrecht zullen moeten wijken.”
De afgelopen paar weken hebben op GC de antwoorden gestaan die de oppositiepartijen op onze vragen hadden gegeven. Sommige partijen dreunden platgetreden talking points op, andere hadden wat frissere standpunten. Sommige stukken waren lang en gedetailleerd, andere juist kort en puntig.
Er waren zeer duidelijke verschillen tussen de oppositiepartijen en hun antwoorden (lees ze nog eens terug: SP, ToNL, VVD , PvdD, D66, SGP, GroenLinks en PVV), waarvoor u uw waardering – die wordt meegewogen in de uitkomst – al heeft kunnen uitspreken.
Nu staat u voor de vraag welke partij u het meest de titel ‘GC’s oppositiepartij van het jaar’ gunt. Uiteraard staat het u vrij om elkaars gedachten te proberen te beïnvloeden in de reactiepanelen. Geachte lezers, de stembussen zijn (tot woensdag 23.59 uur) geopend! De poll staat hieronder.
Wie vindt u de beste oppositiepartij van het jaar 2009?(poll)
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Is Balkenende aanstaande donderdag bij het AOW-debat? Het zal mij persoonlijk jeuken, maar de voltallige Nederlandse oppositie in de Tweede Kamer vindt het van nationaal belang. Onbehoorlijk, minachting, genant, etcetera, etcetera, dat zijn de termen die gebruikt worden: Halsema, Rutte, Wilders, Pechtold en Kant vallen elkaar in de armen als het gaat om wie het debat van de kant van de regering zou moeten voeren. Maar je kunt je bij zo enorm veel ketelmuziek toch echt afvragen: Hebben ze nu echt niets beters te doen in Den Haag?
Waar het debat over gaat is uit zicht verdwenen bij dit sullige opstootje, wat misschien ook wel de bedoeling is: op de inhoud kan de oppositie namelijk geen vuist maken tegen de AOW-plannen. De verdeeldheid is enorm: VVD en D66 zijn het eens met de verhoging van de AOW-leeftijd naar 67, SP en PVV zijn fel tegen en GroenLinks heeft een alternatief voorstel. Verdeeldheid alom tegenover een opvallend eensgezind kabinet. Het is een wanvertoning van de oppositie.
Het komt wel vaker voor dat een minister of staatssecretaris niet aanwezig kan zijn. Maar dat is hier niet aan de hand: de verantwoordelijke minister Donner zal gewoon het woord voeren en neemt zelfs zijn (voor dit debat geheel overbodige) staatssecretaris Klijnsma mee. De Tweede Kamer nodigt uiteraard zelf uit. Maar het kabinet kan zelf bepalen wie het afvaardigt naar een debat. In dit geval maken Balkenende cum suis een logische keuze voor de vakminister.
De afgelopen weken zijn de oppositiepartijen niet alleen druk geweest met het voeren van oppositie in de Tweede Kamer: ook de vragen die GC en de GC-lezers aan SP, PvdD, D66, GroenLinks, VVD, ToNL, SGP en PVV stelden, hebben ongetwijfeld tot veel overleg in de fractievertrekken geleid.
Gezien de compleet afwezige chemie tussen de coalitiepartijen CDA, PvdA en ChristenUnie, het imago van luchtverplaatsers dat aan het kabinet blijft plakken en de recente verhalen over een mogelijk vertrek van onze premier naar de EU, is er alle reden om te vermoeden dat deze coalitie de eindstreep niet gaat halen. Waarschijnlijk houden de oppositiepartijen daar rekening mee, want ze gingen met graagte op onze vragen in. Sommige uitgebreid, andere een stuk beknopter.
GC geeft met de ‘oppositiepartij van het jaar-verkiezing’ deze partijen een kans om ons duidelijk te maken waar ze voor staan en wat ze denken bereikt te hebben in het afgelopen jaar. Vanaf morgen zullen we elke dag een partij aan het woord laten.
Omdat we dit jaar de antwoorden van de partijen willen laten meewegen in de eindscore van de partijen, is het mogelijk om per partij een cijfer (5-10) te geven. Het gemiddelde cijfer van elke partij vermenigvuldigen we daarna met het aantal stemmen voor die partij in de stemronde. De partij met het hoogste aantal punten mag zich GC’s oppositiepartij van het jaar noemen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.