De ANWB-enquête is een quiz
Opinie-wetenschapper en WRR-lid Will Tiemeijer stelt gisterenochtend in de NRC-next en op Radio1 (vanaf 7u10) dat de ANWB-enquête slecht is opgezet. Zijn kritiek richt zich op drie punten: hij trekt vooral mensen met een extreme mening, de vragen zijn moeilijk en soms onduidelijk. Neem nu bijvoorbeeld deze vraag:
Het OV is geen alternatief in de spits omdat het nu overvol zit.
Volgens Tiemeijer zegt het antwoord op deze vraag meer over wat mensen denken over het OV, dan over de wenselijkheid van het rekeningrijden. Hij zegt zelf altijd genoeg ruimte in de trein te hebben. Prima, maar dan reist hij zeker niet op mijn traject. En hier draait het wel om: de enquête is vooral een peiling over de perceptie van mensen over de mobiliteit en in zekere zin test het daarmee ook hoe rationeel mensen tegen het vraagstuk aankijken. Op de radio werd de volgende vraag te moeilijk genoemd:
Het is oneerlijk dat mensen die veel rijden, bij voorbeeld voor hun werk, het voordeel verliezen wat ze nu van een vaste belasting hebben.
Als dat te moeilijk is, dan kun je je afvragen of de respondenten überhaupt wel bevoegd zijn om hun mening over dit onderwerp te geven omdat dit nu juist het hart van de zaak raakt. De ANWB zou bij deze vraag de keuzemogelijkheid ‘ik snap de vraag niet’ moeten aanbieden, en als iemand die aanklikt de volgende reactie geven: ‘Bedankt voor uw mening, maar hij doet niet ter zake.’ Tiemeijer noemt de vragenlijst een kruising tussen een beleidsnota en een enquête omdat er veel uitleg tussen de vragen zit. Maar dat lijkt me juist een goede zaak: mensen worden gedwongen om zich in de zaak te verdiepen en over deel-[i]issues[/i] hun mening te geven. Wie dat niet kan, of alleen maar ‘voor!’ of ’tegen!’ wil roepen, verdient het ook niet om naar zijn mening gevraagd te worden.