Kinderen aan een digitaal touwtje
GeenCommentaar heeft altijd ruimte voor gastloggers. Dit stuk is van Dimitri Tokmetzis, een journalist die op zijn weblog over privacy, controle en toezicht in Nederland en daarbuiten schrijft.
Ach, wat een mooi en onschuldig oer-Hollands tafereel is dit toch. Roept het nostalgie op, of niet? Maar het is nep. Kitsch. Leuk voor reclames, liedjes en rechts-populistische politici die een traantje weg kunnen pinken bij het zien van zoveel Hollands glorie. Maar het is geen tafereel waar we ons eigen kroost in laten schitteren. Want wie laat tegenwoordig nog zijn kind zover alleen schaatsen? En dat zonder gps of telefoon. Dat moet wel een slechte ouder zijn. En die boer? Dat is vast een vieze vent met onsmakelijke bedoelingen. Daar mag het jongetje helemaal niet mee praten.
Dit klinkt misschien wat knorrig, maar zeg eens eerlijk: hoe vrij zijn uw kinderen? En hoe vrij was u vroeger zelf?
Ik moest aan deze vraag denken toen ik kort achter elkaar een paar berichten las over de leefwereld van Engelse kinderen. Onlangs verscheen daar een rapport over de actieradius waarin kinderen mogen spelen, dus de afstand die ze van huis mogen afleggen. Die is sinds de jaren zeventig met 90 procent (NEGENTIG PROCENT!!) gekrompen.




