Gaan Obama’s nieuwe bankmaatregelen helpen?

President Obama lijkt na een jaar eindelijk klaar om de banken aan te pakken. Ongetwijfeld aangespoord door berichten over nakende miljardenbonussen en een pijnlijk verlies in Massachusetts en om te proberen een nieuwe financial meltdown te voorkomen, stelt Obama een combinatie van maatregelen voor. In de eerste plaats moeten banken die gered zijn door de overheid een extra belasting gaan betalen. Die moet negen miljard dollar per jaar opleveren. Klinkt leuk, maar gezien de bedragen waar het in de grote banken om draait valt dit in de categorie klein bier. Zijn tweede maatregel is een heel stuk interessanter. Banken die op enigerlei wijze tegoeden hebben die door de overheid gegarandeerd zijn, mogen die niet gebruiken om mee te handelen. Ongetwijfeld is deze maatregel mede ingestoken met de ervaring van het afgelopen jaar in het achterhoofd, waarin banken toegang hadden tot supergoedkope federale kredieten. Die kredieten gebruikten ze gewoon om uitgebreid te handelen en daarmee enorm grote winsten te halen; winsten waaruit nu bijvoorbeeld de bonussen betaald worden. Om een idee te geven; Goldman Sachs bespaarde zichzelf alleen op die goedkope kredieten een miljard dollar. Ook zorgt de maatregel dat reguliere banken geen tegoeden van hun klanten kunnen gebruiken om geleveraged, dus in combinatie met forse externe gelden, allerlei deals te doen. Een verstandige maatregel zou je dus op het eerste gezicht zeggen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Jay Phagan (cc)

U wordt gezien (1): Panoptische surveillance

Straatsurveillance van de NYPD in Brooklyn, NY (Foto: Flickr/nyPhone)

Surveillance is in zijn meest basale vorm het systematisch waarnemen en vastleggen van de aanwezigheid of het gedrag van iemand. Het roept al snel associaties op van camerabewaking, of van agent bromsnor die de lokale hangjongeren in de smiezen houdt. Maar er zit zo veel meer in. We kunnen in totaal vijf vormen van surveillance onderscheiden: panoptische surveillance, dataveillance, synoptische surveillance, sousveillance en zelfveillance. Vandaag panoptische surveillance.

Een bekend voorbeeld van panoptische surveillance is George Orwell’s dystopie 1984. Alle partijleden ? het ontwikkelde deel van de bevolking ? staan onder continu toezicht van het ’telescherm’. Controleurs kunnen op afstand ongezien en op ieder moment meekijken wat iemand doet in huis of kantoor, op straat of in bad, in de kantine of het buurthuis. Onduidelijk is echter of ze dat ook doen. Winston Smith, de antiheld van het boek, beschrijft de onzekerheid die het continue toezicht met zich meebrengt: “It was terribly dangerous to let your thoughts wander when you were in any public place or within range of a telescreen. The smallest thing could give you away. A nervous tic or an unconscious look of anxiety, a habit of muttering to yourself ? anything that carried with it the suggestion of abnormality, of having something to hide. In any case, to wear an improper expression on your face (to look incredulous when a victory was announced, for example) was in itself a punishable offence. There was even a word for it in Newspeak: facecrime, it was called.” Het zijn dit soort indrukwekkende en griezelige beelden die de idee van Big Brother in ons collectief bewustzijn heeft geklonken.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Slavernij en arbeidsmigratie

Katoen-plukkende slaven (Foto: Flickr/Okinawa Soba)

Een opmerkelijk bericht: na pakweg honderdvijftig jaar afwezigheid is slavernij weer terug in Nederland. Zo betitelde de burgemeester van het plaatsje Someren althans de omstandigheden waaronder de migranten op een aspergestekerij leefden.

Op zich zou niemand dat moeten verbazen. Werkgevers zoeken nu eenmaal altijd naar manieren om kosten te besparen, en migranten werven in arme landen als – in dit geval – Roemenië, Polen en Portugal levert nogal wat besparingen op. Hoewel sommige niet nader te noemen partijen u anders willen doen geloven is dat een belangrijke oorzaak van de grote migratiestroom naar West-Europa in de jaren zestig (en dus niet linkse boomknuffelaars, want centrum-rechts was bijna onafgebroken aan de macht). Om het in het jargon van een der niet nader te noemen partijen te formuleren: de overheid ging door de knieën voor een smerige lobby van machtsbeluste slavendrijvers.

In zijn boek ‘Land van Aankomst‘ pleit Paul Scheffer voor het opheffen van de arbeidsintensieve industrie zoals de glas- en tuinbouw. Hij stelt zelfs dat deze industrieën een remmende werking heeft op onze ontwikkeling. Werkgevers die beschikking hebben over goedkope arbeid hebben immers geen prikkel om te zoeken naar alternatieven. Een erg interessante parallel is te trekken met het moderne Verenigde Staten, waar immense aantallen vooral ‘hispanic’ illegalen zorgen voor goedkope arbeid. Strengere immigratiewetgeving en bijvoorbeeld het verplicht dragen van identiteitsbewijzen werd volgens Scheffer lang gefrustreerd door een monsterverbond van werkgevers en humanitaire organisaties.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het videospel als cultuurverval

Sommige zijn zelfs draagbaar en in felle kleuren (Foto: Flickr/Eason Hsu)

“De mensheid ontwikkelt zich, of gaat vooruit, zolang haar ‘spelen’ structureel simpeler, maar functioneel complexer worden. Wat dat betreft is een structureel complex, maar functioneel simpel televisietoestel een vorm van totale decadentie.”

De mediafilosoof en cultuurpessimist Vilem Flusser bedenkt een redenering, waarom technologische vooruitgang met culturele decadentie gepaard moet gaan. Het ultieme voorbeeld, voor hem, van een spel dat structureel simpel maar functioneel complex is, is het schaakspel. Iedereen kan met een zakmes en een blok hout z’n eigen schaakspel maken, en de zetten kun je uitleggen aan een kleuter van vier. Maar om het spel optimaal te beheersen, en het op een werkelijk hoog niveau te kunnen spelen, is een zeer hoge intellectuele capaciteit vereist. De parallel kan doorgetrokken worden. Het schaakspel heeft nog zes verschillende stukken. Er zijn aficionados die menen dat het damspel, met slechts een stuk, in zijn implicaties complexer en eleganter is dan schaak. Dit is controversieel, maar dat het go-spel, ook met slechts een stuk, op het hoogste niveau moeilijker is dan schaak wordt vrij algemeen aangenomen.

Toen Flusser stierf stonden computerspelletjes nog in de kinderschoenen, dus komt hij met een vergelijking met televisie. Maar het moderne computerspel is misschien een beter voorbeeld. De technologie die er bij een modern computerspel komt kijken is ontzagwekkend. Het geheugen van een gemiddelde Playstation is veel groter dan dat van de computers waarmee ooit mensen op de maan gezet zijn. Maar het hanteren van een videospel is eenvoudig. Het gaat om een paar knoppen, en voor veel spelletjes, met name shoot ‘em ups, is het wild op die knoppen rammen vaak effectiever dan het gebruik van enige vorm van reflectie of intelligentie. Een schaker die in een soort van blinde roes pionnen naar voren schuift wordt snel afgeserveerd. Een videogamer komt op die manier vaak nog een heel eind. Een beperkte hoeveelheid programmeurs, technische specialisten, zijn misschien buitengewoon begaafd, maar voor de gemiddelde speler ligt de verdomming op de loer. Consoles zijn de ondergang van de beschaving ‘in a box’.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Omar de malicieuze mullah

Omar Little, de geweldadige crimineel uit The Wire (Foto: Flickr/soulsick)

Er zijn mensen, aan de linkerkant van het politieke spectrum, die meenden een kat in de zak gekocht te hebben toen Barack Obama onlangs aankondigde de Amerikaanse militaire aanwezigheid in Afghanistan op te schroeven. Op het gevaar af een open deur in te trappen kan ik zeggen dat ze zich beter hadden moeten informeren.

Henry Kissinger, traditioneel gezien een bete noire van progressief links, liet zich in een interview ooit ontvallen dat hij zich wel kon identificeren met de figuur van de eenzame cowboy, de stereotiepe held uit western-films. Obama heeft een vergelijkbare passie. Hij heeft zijn ‘fascinatie‘ uitgesproken voor het personage Omar uit de serie The Wire. Hij formuleerde het weliswaar voorzichtig, maar hij heeft gezegd dat het zijn lievelingspersonage is.

Omar is een misdadiger, maar één die zich uitsluitend richt op het beroven van drugsdealers. Hij vermijdt het zorgvuldig om onschuldige slachtoffers te maken. Er zijn natuurlijk wel wat verschillen tussen deze Omar en de ‘eenzame cowboy’. Anders dan de typische cowboy-held is Omar zwart, homoseksueel, heeft hij een toch wat islamitisch klinkende naam, en opereert hij niet in het wilde westen maar in de achterbuurten van Baltimore. De gelijkenissen zijn echter treffender. Net als de eenzame cowboy staat Omar buiten de wet, houdt hij er een strikte morele code op na, heeft hij een buitengewoon talent voor het gebruiken van grof geweld, en een misschien wat overdreven bereidheid dan ook geweld te gebruiken. Hij heeft de neiging om, als hij een probleem ziet, dat middels moord en doodslag op te lossen. Dat een president die dit personage als rolmodel heeft niet vies zal zijn van unilateraal militair optreden is niet meer dan logisch.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Waar de oppositie vergat door te bijten

Het spoeddebat van gisteren leverde een hoop vuurwerk op, maar de coalitie had een hele dag besteed aan het vakkundig schoonvegen van hun straatje, dus ging er niemand onderuit. Maar terugkijkend op het geheel knagen er toch twee dingen. Dingen waar de premier zich niet eens uit hoefde te draaien omdat niemand hem erop wees.

Allereerst was er de kanttekening van van Walsum. Dit vormt de kern van de verdediging van de premier dat het volkenrechtelijk allemaal misschien wat [i]shaky[/i] was, maar dat er ook nog politieke factoren kunnen meespelen. Inmiddels heeft hij er de frase ‘met de kennis van toen’ aan toegevoegd, maar het verandert niks aan het gegeven dat zonder die kanttekening hij geen poot had om op te staan. Maar wat staat er nu op die ene zalmroze bladzijde (.pdf, pag.270)?

Allereerst het punt waar de premier ons zo graag aan herinnert: er spelen ook nog andere factoren dan volkenrecht:

“Volgens hem [van Walsum] dient een verantwoordelijke regering zich niet alleen door de regels van het volkenrecht maar ook door de eisen van de internationale politiek te laten leiden. Als de twee met elkaar in botsing komen ontstaat een dilemma, maar geen regering zal accepteren dat haar vitale politieke doelstellingen onder alle omstandigheden voor het volkenrecht zullen moeten wijken.”

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Burger in zijn blootje: onzin van preventief fouilleren

GeenCommentaar heeft altijd ruimte voor gastloggers. Dit stuk is van Dimitri Tokmetzis, een journalist die op zijn weblog over privacy, controle en toezicht in Nederland en daarbuiten schrijft.

Iedereen gefouilleerd (Foto: Flickr/sass_face)

Het NRC Handelsblad had gisteren het volgende bericht (helaas niet online):

De politie wil met mobiele wapendetectoren werken. Handig bij voetbalwedstrijden of bij de ingang van een winkelcentrum.

Uit het onderzoeksvoorstel voor de ontwikkeling van de wapendetector waarmee de politie momenteel universiteiten, onderzoeksinstellingen en bedrijven benadert, blijkt dat ook wordt gedacht aan gebruik buiten gebieden die zijn aangewezen als preventief fouilleergebied. “De urgentie is hoog. De dreigings- situatie op straat blijft groot. (…) Alleen preventieve fouilleermogelijkheid is een te beperkt middel,” zo staat in het voorstel dat onder meer door de Rotterdamse politie is opgesteld. Dankzij een detector weet de politie direct wie er wel en wie er niet nader moet worden onderzocht. In het voorstel worden scenario’s genoemd waarin burgers ? al of niet op de hoogte gesteld ? op afstand worden doorgelicht.

De wapendetector kan volgens de politie ook worden ingezet bij grote evenementen als voetbalwedstrijden, bij het doorzoeken van auto’s en bij de in- en uitgang van het openbaar vervoer en winkelcentra. Bij die laatste twee categorieën geldt “dat de mensenmassa ongemerkt snel wordt gescand op verborgen wapens.”

In de Tweede Kamer zijn in ieder geval het CDA, de PvdA en de VVD positief over invoering. “Het fouilleren van mensen is veel kwalijker voor de privacy dan het gebruik van een detector. Bovendien kost fouilleren veel meer tijd,” zegt Sybrand van Haersma Buma (CDA). Ton Heerts van de PvdA vindt dat er een debat moet komen over de vraag wat belastender is voor de privacy: visitatie van het lichaam, of detectie op afstand. “?Maar de PvdA vindt dat een scanapparaat de voorkeur verdient.” Fred Teeven (VVD) zegt voorstander te zijn van ‘alles wat tijdwinst oplevert voor de politie’, al betwijfelt hij of scannen op afstand minder ten koste van de privacy gaat.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Voldoende bewijs voor veroordeling Wilders

Vandaag is het proces tegen PVV-voorman Geert Wilders begonnen. Hij wordt verdacht van het aanzetten tot discriminatie en haat, en het beledigen van moslims als groep. Hieronder volgt een gastbijdrage van René Danen, voorzitter van de stichting Nederland Bekent Kleur

Vandaag start de rechtszaak tegen PVV-leider Wilders wegens het overtreden van wetsartikel 137 dat minderheden beschermt tegen vreemdelingenhaat en discriminatie.

Opmerkelijk is dat er een nieuwe aanklacht is toegevoegd in de dagvaarding die Wilders onlangs ontving van Justitie. In eerdere procedures ging het met name om discriminatie op basis van geloof. Nu wordt Wilders behalve voor aanzetten tot haat en discriminatie van moslims ook gedagvaard voor discriminatie van niet-westerse allochtonen en Marokkanen. Daarbij speelt godsdienst dus geen rol meer. Het betreft discriminatie op basis van afkomst en etniciteit.

Als je kijkt naar wat Wilders afgelopen jaren heeft gezegd lijkt dat een terechte aanklacht. Want moslims zijn zeker niet de enige bevolkingsgroep die Wilders wil uitsluiten. In de dagvaarding is te lezen dat Wilders de grenzen wil sluiten voor “alle niet-westerse allochtonen”. Maar de PVV-leider gaat nog verder.

In 2006 zei hij bij de BBC dat het “natuurlijk niet acceptabel is” als de grote steden in Nederland in meerderheid niet-blanke steden zijn. En in Kamervragen stelde de PVV dat “het volstrekt onwenselijk is dat Amsterdam maar liefst 177 nationaliteiten telt”. In dit kader moet ook het gewenste onderzoek van de PVV naar de kosten van “niet- westerse allochtonen” gezien worden. Een deel van de bevolking wordt overigens nu al in de verkoop gedaan door de PVV. De Nederlandse Antillen moeten op Marktplaats. “De hoogste bieder mag ze dan hebben”, aldus Wilders inhet AD.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Commissie Davids en overheidsmanipulatie

Het inhoudelijke geweld rondom de Commissie Davids zal vandaag nog wel even aanhouden, met als opwarmer de tweet van Diederik Samson van gisterenavond.

Helaas heb ik nog geen tijd gehad om het rapport (.pdf) goed door te nemen, maar wat mij wel opvalt is dat uit het rapport blijkt dat de Commissie is gehinderd door de ministeries (pag. 34). Allereerst wilden ze dat alle uitnodigingsbrieven voor ambtenaren centraal werden bezorgd, waarna de ministeries ze intern zouden overhandigen aan de betrokkenen. Dit weigerde de Commissie terecht. Daarnaast hebben de ministeries hun ambtenaren nogmaals gewezen op hun rechten en plichten tijdens de gesprekken met de Commissie Davids, wat volgens de Commissie niet nodig was. Ook mochten ambtenaren zich voorbereiden op de gesprekken door de archieven op voorhand in te zien, en werd er vooraf overlegd tussen de ambtenaren, uit eigen beweging, of op initiatief ‘van anderen’.

De Commissie was hiervan niet op de hoogte en het kwam zelfs voor dat geïnterviewden beschikten over stukken die de Commissie zelf niet had. Davids noemt het ‘onjuist’ dat de Commmissie hier op voorhand niet over was ingelicht, maar vindt ook dat dit alles geen invloed heeft gehad op de kwaliteit van de interviews.

Vorige Volgende