De vijand, dat ben je zelf

De nieuwe vijand neemt je sport over in de vorm van een man die vrouw is geworden. De nieuwe vijand maakt dat je je niet meer veilig waant in een gewoon toilet. Of erger nog, de nieuwe vijand beïnvloedt je kinderen al op jonge leeftijd waardoor ze seksueel afwijkend gedrag gaan vertonen. Of nog veel erger, door bijvoorbeeld alleen al een Dragqueen te laten voorlezen, is de helft van de klas binnen no time slachtoffer van pedofielen. Zie hier de nieuwe vijand, het Trans-mind-virus (mutatie van het woke-virus). Er valt heel veel te zeggen over alle vormen waarmee dit vijandbeeld neergezet wordt. En ook van alles over de absurditeit, schadelijkheid en onredelijkheid. En al helemaal over de gesuggereerde "besmettelijkheid". Maar het belangrijkste punt is dat er nu in dit kikkerlandje heel gedachteloos een grote groep mensen (inclusief journalisten van het type "waar rook is, is vuur" en over vuur praten is geld verdienen) hier achteraan hobbelt. En een deel van die mensen zat al op de lijn van het zien van een grote samenzwering achter van alles. Dus dit past prima in hun straatje. Het rare is. Daar hebben ze gelijk in. Hoewel samenzwering een lastig begrip is, is er wel degelijk sprake van een gecoördineerde campagne. Maar niet van het WEF, Soros, Satanisten of reptielen. Nee, van conservatieve, veelal christelijke, witte Amerikanen (en nu dus ook Europeanen). Die zaten immers verlegen om een vijand. De vrijheidsbeperkingen van Corona zijn weg, Biden doet geen heel stomme dingen en is geen vrouw, teveel Amerikanen steunen de positie tegen Rusland in Oekraïne, dat met het verbieden van vermoorden van ongeboren kinderen (abortus) bleek niet goed uit te pakken, ook die groene gekkies blijken toch misschien een punt te hebben en hier is inmiddels de steun voor de nobele strijd van de terreurboeren tegen de kwaadaardig regering ook wat bekoeld. Maar intussen kom je als witte (, christelijke), conservatieve Amerikaan of Europeaan toch steeds meer in de verdrukking. Als in, je bent niet meer in de meerderheid en ziet dat je de grip op de macht verliest. En dat je binnenkort niet eens meer mag barbecueën. Snel! Een nieuw vijandsbeeld. Liefst eentje waar de vijand een kleine minderheid is en liefst ook eentje waar meer mensen onvoldoende zicht of begrip op hebben en daarmee makkelijk in onzekerheid en angst te brengen zijn. De groeiende groep transmensen! Boeit niet dat deze groep alleen zichtbaar groeit omdat er pas de laatste twintig jaar voldoende ruimte is om er überhaupt een beetje open over te praten, laat staan iets mee te doen. Net als eerder met homo's en lesbo's. Boeit ook niet dat het dus ook voor de (medische) wetenschap nog even zoeken is hoe daar het beste mee om te gaan, en dat dit af en toe tot onbalans leidt. Het is een minderheid en ze zijn anders. En anders-zijn is noodzakelijk om goed als vijand te dienen. Veel mensen houden niet van anders. Anders is een bedreiging. En gaan ze nou na het afbreken van het heilige huwelijk tussen man en vrouw ook nog eens die begrippen nog eens helemaal verwarrend maken! Dat is niet te tolereren toch? Dit alles aangewakkerd door die smerige democraten/linksen. Maar goed, u begrijpt het al. De volgende stappen waren makkelijk. Overstroom de (sociale) media met allerlei heftige verhalen, ongeacht of ze waar zijn of niet. Haal selectief wat rapporten naar boven over vermeende problemen. Zorg dat de juiste talking heads op TV of elders in de media er over beginnen. En je hebt al snel de perfecte mix te pakken voor een nieuwe ronde "ophef". En met een beetje geluk denkt de meerderheid dat ze dit zelf "ontdekt" hebben. Maar het blijft natuurlijk niet bij ophef. Maatregelen zijn nodig! Dus daar waar je nog de macht hebt, voer je in noodtempo maatregelen en wetten door of draai je vrijheden de nek om. Kom je krachtig over op je nieuwe angstige achterban. En de "vijand" is een fijne nieuwe pispaal waar iedereen zijn negatieve energie op los kan laten, met alle gevolgen van dien. Hoeven ze zich ook niet bij in te houden, immers, het is gelegitimeerd van bovenaf en het is de vijand, dan mag alles. En hier in Nederland loopt men lekker mee te doen. Denkend dat ze daarmee een of andere duistere kracht bestrijden, maar niet zien dat ze het juist doen omdat ze gemanipuleerd worden. Net als overigens bij veel van die eerder genoemde onderwerpen in het recente verleden. En zich niet realiserend dat dit, als het niet tijdig gestopt wordt, alleen maar weer een stap is. Als het lukt de transmensen te onderdrukken, zijn daarna de lesbo's en homo's aan de beurt. En dan mensen met een lichamelijke of geestelijke beperking (zagen we al gedurende Corona), journalisten (woke!), leraren (extreem woke!), schrijvers (woke dekt de lading niet meer), de vrouwen (doorgeslagen feministen) en tot slot iedereen met een andere mening. En dat bovenop de al jaren gaande pogingen van migranten en mensen met andere "achtergrond" de vijand te maken. Iemand schreef daar ooit een pijnlijk gedicht over. "First they came for X and I did not speak out because I was not X. Then they came for me and there was no one left to speak out for me." Waarbij het "zei niets" inmiddels ook gewoon "ik hielp mee" is geworden. De vijand dat ben je zelf. Vanuit boosheid, ongemak, gevoel van machteloosheid of worsteling met de snelle veranderingen een kunstmatig gecreëerd vijandbeeld volgen, maakt dat je zelf in de val stapt waar je anderen voor waarschuwt. En waardoor er op termijn een maatschappij komt waar ook voor jou, "vrijdenker"/"realist"/"wakkere", geen plaats meer is. Alleen conformisme met die ene conservatieve, christelijke, witte, mannelijke norm is toegestaan. Je bent een nuttig instrument voor het doel van anderen, tot je dat niet meer bent. Vraag je daarom bij iedere nieuwe ronde ophef af: waar komt dit oorspronkelijk vandaan? Wiens belangen ga ik nu dienen? Heeft die ophef echt grond of is het kunstmatig? Hoe ethisch of moreel juist is dit voor mij? En dient wat volgt op die ophef ook mij en mijn toekomst? Wees niet je eigen vijand. En in dit geval, help voorkomen dat opnieuw een minderheid een verschrikkelijk en onderdrukt leven moet leiden op basis van leugens en omwille van de egoistische belangen van anderen.   NB: Daar waar in de tekst "Transmensen" staat, wordt ook gedoeld op verschillende vormen van genderfluïditeit en -expressie. Niet omdat dit het beste woord is, maar omdat dit het label is dat gebruikt wordt door het onderwerp van dit stuk.

Door: Foto: Le Anh Tuan (cc)

Quote du jour | Offended minorities

Here in a nutshell were the ideas and methods of the contemporary Left, including its reactionary humorlessness, its bullying tone, and its impulse to dictate what people may and may not say. […]

By harnessing the passions of offended minorities to the power of social media, the Left has created a hurricane of politicized indignation that can be directed wherever it likes and levels everything it touches.

Conservatief uitgever en commentator Adam Bellow vindt het maar niks dat het uitdragen van rechtse standpunten wel eens tot kritiek kan leiden.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Na de crisis is de integratie van minderheden weer terug bij af

De crisis hakt er hard in bij Marokkaanse Nederlanders, constateert Hasib Moukaddim, directeur van het Samenwerkingsverband van Marokkaanse Nederlanders (SMN).

Een gezin, drie kinderen (Badr, Hasnae en Toufik), vader en moeder. De één monteur en de ander een schoonmaakster. Beide in Marokko geboren en deels getogen, en twintig jaar in Nederland. Twee jaar terug een huis gekocht en twee, weliswaar kleine, auto’s voor de deur. En toen sloeg de crisis in. Zowel vader als moeder in vier maanden tijd werkloos en sindsdien al anderhalf jaar tot elkaar veroordeeld in de huiskamer die verkocht moet worden. Eindeloos solliciteren zonder resultaat. Terug naar de sociale huurwoning in een krachtwijk, waar ze na jaren ploeteren aan ontsnapt waren is het enige alternatief. De schoteltelevisie gaat weer aan. De luiken naar Nederland gaan dicht en de dromen over een nieuw leven in Marokko lijken steeds minder bedrog. En de kinderen? Tsja… die kinderen…

Terwijl de politiek en de rest van het land aan het navelstaren is met de verkiezingen in aantocht, zaagt de realiteit aan de stoelpoten van de werkgelegenheid en daarmee de zelfredzaamheid van de samenleving. En, zoals de traditie van de economische neergang betaamt, zijn het de zwakkeren in de samenleving die als eerste de crisis voelen met etnische minderheden voorop.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Niyam Rajah verslaat de multinationals

De natuurgod Niyam Rajah woont op de top van het Niyamgirigebergte in de Oost-Indiase deelstaat Orissa, een gebergte dat al generaties lang heilige grond is voor de Dongria Kondh-stam. Daar dreigde echter verandering in te komen toen de aan de Londense beurs genoteerde multinational Vedanta, tevens eigenaar van een aluminiumfabriek in Orissa, haar oog liet vallen op de bauxietvoorraad in het Niyamgirigebergte. Logisch, want India heeft een bauxietvoorraad van 3 miljard ton en de helft daarvan bevindt zich in Orissa, evenals dertig procent van de landelijke voorraad ijzererts.

Een jonge Indiase man die nooit van huis weg was reist naar Londen om te protesteren tijdens de jaarlijkse algemene vergadering van Vedanta (foto: Flickr/Steve Punter)

Begrijpelijkerwijs waren de Dongria Kondh fel gekant tegen het plan en zij trokken ten strijde tegen Vedanta Resources. Na jarenlang getouwtrek lijkt Delhi nu eindelijk hun stem gehoord te hebben.

In haar essaybundel Luisteren naar sprinkhanen beschrijft de Indiase schrijfster Arundhati Roy dit klassieke conflict, dat doet denken aan de film Avatar.


India is al sinds het einde van de jaren tachtig in de greep van het vooruitgangsdenken, met een vrijemarktfilosofie die gepaard gaat met privatisering en liberalisering. Veel van de macht in onder meer Orissa is daardoor in handen gekomen van grote multinationals als Enron en Vedanta, die in de mineraalrijke gebieden fabrieken willen neerzetten. Het heeft geleid tot een nieuwe middenklasse die op zoek is naar meer rijkdom, maar ook tot een veel grotere, wanhopige onderklasse. Roy schrijft over tientallen miljoenen mensen die van hun land verdreven zijn door overstromingen, droogte en woestijnvorming als gevolg van slordig milieubeheer en grote infrastructurele projecten zoals dammen, mijnen en speciale economische zones.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Minderheden en ministers boordevol gif?

Bloedonderzoek bij pasgeboren babies uit ethnische minderheden in de VS, Canada en Nederland toont ‘de aanwezigheid van 232 toxische stoffen’. Das logisch zo stelt het rapport [.pdf] van de Environmental Working Group (EWG): want deze groepen hebben vaak vuile risicovolle banen: ze werken in fabrieken, mijnen en op vuilnisbelten en komen zodoende meer dan anderen in aanraking met giftige stoffen. De moeders geven vervolgens deze stoffen via de navelstreng weer door aan hun babies.

Maar een paar jaar terug deed het Wereldnatuurfonds onderzoek [.pdf] naar het bloed van dertien Europese ministers. U weet wel: de elite met zachte studeerkamerhandjes die al generaties lang in de top functioneren [/PVV modus]. Dit onderzoek trof een brede waaier van toxische stoffen in het bloed van de bestuurders aan. Pesticiden, brandvertragers en giftige stoffen om pizzadozen vet-afstotend te maken: jaja… ook de elite eet pizza!

Nu zit de crux van dit verhaal in het feit of er écht significant meer toxische stoffen in het bloed van de minderheden zit dan in dat van de Europese ministers? Het onderzoek aan de minderheden-babies testte op twee keer zoveel chemicaliën dan het ministeronderzoek. Een snelle scan lijkt erop dat in beide groepen steeds de helft van de geteste chemicaliën gevonden wordt. Verdere scrutinizing van beide onderzoeken is aan u, deze (burger)journalist gooit uit tijdgebrek slechts botten om op te kluiven. Maar het staat wel vast dat ieder mens in de geïndustraliseerde wereld een boeiende verzameling toxische stoffen in zijn bloed heeft rond dwarrelen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

GeenCommentaar: Homo’s en Marokkanen

Vanochtend op radio 1 tijdens een gesprek met de voorzitter van het COC in Amsterdam Dennis Boutkan:

Dennis Boutkan (DB): Er zijn nog steeds plekken waar het als homo niet veilig is.

Interviewer (IV): Wat voor plekken bedoelt u dan?

DB: Eh, ja, nou ook gewoon in Amsterdam.

IV: Laten we het beestje nou gewoon bij de naam noemen: u heeft veel last van Marokkaanse jongeren.

DB: Nou, niet alleen hoor…

IV: Ja, maar wel veel toch?

DB: Jazeker, maar ik hecht er altijd wel aan om dit even, ja.

IV: Ja goed, maar u heeft dus veel last van Marokkaanse jongeren, waar komt dat door?

En het gesprek ging verder.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.