Roddel en achterklap is niet onze niche, maar Sargasso Nazorg voelt zich toch verplicht tot het schrijven van een vervolg op de 'Wikileaks RapeGate'. U weet wel: de ingetrokken beschuldiging van verkrachting aan het adres van de Wikileaks voorman Julian Assange. Het zou volgens sommigen het werk zijn van de CIA die de activistische Assange wil beschadigen. Kwalitietskrant The Mail on Sunday legde de hand op de politieverklaring van de twee vrouwen die Assange in Zweden zou hebben verkracht. Wat blijkt? De vrouwen waren vooral nijdig dat Wiki de Leaking hen zo achteloos 'afwerkte' en hij tijdens het voorspel vooral bezig was met twitteren en 'het lezen van artikelen over hemzelf'. De nerdy narcist, hoe herkenbaar. Verder was er sprake van een schrijnend gebrek aan passie, een gescheurd condoom en angst voor zwangerschappen en andere seksueel overdraagbare aandoeningen. Dat alles resulteerde in een aangifte. Uit de politieverklaring blijkt ook dat Assange uit privacy overwegingen geen treinkaartjes koopt met zijn credit card. Maar wel weer met de-eerste-de-beste groupie die zich bij zijn lezing in een bevallig roze jurkje op de eerste rij positioneert het bed induikt. Assange heeft een 20 jarige zoon die, ondanks dat hij hem al jaren niet heeft gezien, de gang van zaken uit de politieverklaring bevestigt als zijnde 'typisch zijn vader'. Naast de twee verhalen van (1) een wrede verkrachter en die van (2) een erin geluisde activist, blijkt er dus nog een derde verhaal (3) dat van mensen met verwachtingen, driften, angsten en teleurstellingen. Welke gelooft u?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Zo, met deze kop jaag ik het toch al bescheiden aandeel vrouwelijke bezoekers waarschijnlijk naar onwaarneembaar lage percentages. Maar de vraag kwam als vanzelf op na het bestuderen van recente cijfers van het CBS. Het gaat om het aantal uren dat iemand werkt per week, als hij/zij een baan heeft.
Hieronder de grafische weergave voor de mannen. De Y-as geeft de verdeling in procenten aan (bij elkaar dus 100%).
Na de break de versie voor de vrouwen (u bent gewaarschuwd):
Het is duidelijk dat het aandeel min of meer voltijds werkende vrouwen nog steeds afneemt. Nu zou u daar nog tegenin kunnen brengen dat het dan misschien in absolute aantallen nog wel stijgt, maar dat is niet het geval. Ook het aandeel voltijds werkende mannen neemt overigens wat af, maar minder snel. En die hebben nog een lange weg te gaan voor het maar een beetje in de buurt komt van de vrouwen.
Dus wat verklaart deze trend? Is de emancipatie op z’n retour? Zijn vrouwen gewoon lui en komen daar steeds meer voor uit? Vluchten mannen meer in hun werk om toch vooral niet te veel thuis te hoeven doen?
PS: Ja ik weet dat hier al heel veel over gezegd en geschreven is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“Het verschil tussen de joods-christelijke, Westerse beschaving en de moslimbeschaving laat zich in één zin samenvatten: de Westerse beschaving heeft een vrouwelijke structuur. Wij hebben onszelf gefeminiseerd. Dit is de essentie van democratie. We reduceren het testosteron. En dat is heerlijk. Op alle vlakken worden we uniseks.
De moslimcultuur daarentegen heeft een patriarchale structuur. Het is een beschaving van mannen en mannelijke regels. Kijk maar naar het moslimgezin. De man heerst daar over zijn gezin als een tiran. Wat is het toch met die sluier, die de vrouw gevangen houdt? Die staat daar symbool voor! (…)
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
