Een schoon internet

Grote internetbedrijven schuwen een open debat over de grenzen van de uitingsvrijheid. Dagelijks zijn zo'n honderdduizend mensen beroepshalve bezig om aanstootgevende filmpjes, foto's en tekst te verwijderen van het internet. Ze werken voor Facebook, Twitter en andere social media waar mensen alles kwijt kunnen wat er maar in hen opkomt, en dat is dus ook veel rottigheid. Veel van dat werk wordt uitbesteed aan lage lonen landen, zoals de Filippijnen. Zoals dat vaker gebeurt in de ICT-wereld. Maar dan gaat het vaak om routineklussen en je kunt je afvragen of het beoordelen van porno en geweld als routinewerk beschouwd kan worden. Op den duur eist het zijn tol van de content moderators, schrijft Adrian Chen in Wired. Veel mensen haken na verloop van tijd af. Ze worden nog lang achtervolgd door de afgrijselijke beelden waarmee zij geconfronteerd zijn. Over wat zij te zien krijgen, wat hun afwegingen zijn, wat ze verwijderen en wat ze door laten hoort de buitenwereld niets. Ze krijgen hun opdrachten en mogen er, zelfs met hun collega's, niet over praten. Voor een discussie over de grenzen van de uitingsvrijheid is geen tijd. De content moderators moeten voor hun schamel loon duizenden beelden per dag verwerken en in seconden beslissen of iets door mag of niet. Gezien de overvloed aan rottigheid op het internet lijkt er geen alternatief te zijn voor deze particuliere bewaking van de fatsoensgrenzen.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 21-02-2022
Waan van de dag

‘Google wil sites met incorrecte feitenweergave lager in zoekresultaten zetten’

, door

Zo meldt Tweakers:

Onderzoekers van Google werken aan een methode om websites in zoekresultaten te rangschikken op basis van hoe zij feiten presenteren. Zo moeten websites die onwaarheden verspreiden lager in de zoekresultaten terechtkomen. […]

In zijn onderzoek heeft Google de betrouwbaarheid van 119 miljoen websites geanalyseerd. Uit een handmatige analyse van een aantal resultaten bleek dat de ‘feitenchecker’, die een zogenaamde Knowledge-Based Trust-score berekent, zijn werk goed deed. Google concludeert daarom dat de technologie veelbelovend is en beter werkt dan huidige methoden om websites te rangschikken in zoekresultaten.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: JD Lasica (cc)

Bedrijven als staat

, door

COLUMN - Raar, dacht Julian Assange: ga je in op een verzoek van Google-topman Eric Schmidt om samen uitgebreid te praten over de toekomst van technologie en internet, en dan neemt Schmidt drie companen mee, allemaal hoge pieten van Buitenlandse Zaken.

Voor Assange was die ontmoeting – ‘one part Google, one part Wikileaks, three parts State Departement’ – aanleiding om de banden tussen Google en het hogere echelon van de Amerikaanse overheid in kaart te brengen. Vooral met de afluisterdienst NSA en het ministerie van Buitenlandse Zaken blijken die hecht: er wordt veel samengewerkt, ze leveren elkaar technologie, en de drie zien elkaars personeelsbestand als natuurlijke kweek- en visvijver.

In zijn recente boek When Google met Wikileaks toont Assange vrij overtuigend aan dat Google meer dan internetpolitiek bedrijft. Assange vat het zo samen: ‘Wanner een Amerikaanse internetmonopolist haar invloed in de wereld wil behouden, kan zij de politiek niet links laten liggen. De buitenlandstrategie en economische hegemonie van de VS zijn een noodzakelijke voorwaarde geworden om je eigen marktaandeel te behouden en te vergroten.’

Daar is niks mis mee, zou je kunnen zeggen, maar opmerkelijk is dat Schmidt al doende vaak opereert als een voorpost van de regering. Schmidt is feitelijk een tweede minister van Buitenlandse Zaken, maar dan wel een die zich meer kan permitteren dan de echte, en die bovendien nooit door het Amerikaanse Congres ter verantwoording kan worden geroepen.

Foto: Carlos Luna (cc)

Handlangers van Google, dat zijn wij

, door

De digitale wereld is bijna alomvattend. Tussen jou en je vrienden zit Facebook en Whatsapp. Tussen jou en je muziek zit Spotify. Tussen jou en wat je leest en kijkt, zitten Amazon, Bol.com, Blendle en Netflix. En Google zit als grootste speler op dit terrein tussen jou en wat je zoekt, wilt weten, inplant, waar je heen gaat en hoe je daar komt.

Hans de Zwart, directeur van Bits of Freedom, laat ons voelen hoe diep we ons in het virtuele bevinden tijdens de eerste Privacyrede die SETUP samen met Studium Generale organiseerde.

Sporen die we online achterlaten zijn moeilijk uitwisbaar. Alles lijkt traceerbaar. En het is lang niet alleen de overheid die we moeten wantrouwen. Meestal zijn het juist commerciële bedrijven die onze gegevens bewaren en geïnteresseerd zijn in waar we ons geld uitgeven. Het doel is niet te zien wat we doen, maar ons gedrag te voorspellen. Het verzamelen van data en het opstellen van profielen is de sleutel daartoe. Maar de hoofdrolspeler in het surveillancecircus, dat zijn we zelf.

Googles ogen, oren, handen en voeten

De Zwart noemt veel voorbeelden van manieren waarop we zelf bedrijven als Google en Amazon helpen de controle te vergroten. Google Maps gebruikt satellietfoto’s. Google Streetview gebruikt auto’s met camera’s. Google Glass gebruikt jou voor de plekken waar de satellieten en auto’s niet kunnen komen. In cafés, winkels of bij mensen thuis.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Waan van de dag

Op Blogger alleen nog ‘openbaar nuttig bloot’.

, door

NIEUWS - Blogger, de blogservice van Google, wordt gekuisd. Vanaf 23 maart mogen er geen seksueel expliciete afbeeldingen en filmpjes meer worden geplaatst. Als Google naaktheid ontdekt zal de blogger gemaand worden zijn stek af te schermen of de naakte content van zijn blog af te halen.

Mag er dan helemaal niets meer tegenwoordig? Jawel, op de helppagina van Google/Blogger staat:
“We staan nog steeds naaktheid toe als de inhoud voldoende openbaar nut heeft, bijvoorbeeld in een kunstzinnige, educatieve of wetenschappelijke context of een documentaire”.

Foto: AJ Cann (cc)

Martijn Bevelander wenst selectief vergeten te worden

, door

NIEUWS - Sargasso heeft eerder al de nodige aandacht besteed aan het ‘recht om vergeten te worden’, het besluit van het Europese Hof van Justitie dat bepaalde dat zoekmachines kunnen worden verplicht om bepaalde zoekresultaten over particuliere personen niet langer weer te geven (zie bijvoorbeeld hier en hier).

En nu kregen we er zelf mee te maken. We ontvingen namelijk een keurig mailtje van Google:

Vanwege een verzoek op basis van de Europese wetgeving over gegevensbescherming kunnen we een of meer pagina’s van uw site niet langer weergeven in onze zoekresultaten voor bepaalde zoekopdrachten naar namen of andere termen die specifieke personen identificeren. Dit geldt alleen voor resultaten in Europese versies van Google. U hoeft verder niets te doen.

Deze pagina’s zijn niet volledig uit onze zoekresultaten geblokkeerd. Ze worden nog steeds weergegeven voor andere zoekopdrachten dan de zoekopdrachten zoals opgegeven door individuele personen in de verzoeken om Europese gegevensbeschermingswetgeving die we hebben gehonoreerd. Uit individuele privacyoverwegingen kunnen we niet bekendmaken om welke zoekopdrachten het gaat.

Het hoeft niet altijd zo te zijn dat iemands naam prominent op de pagina wordt genoemd voor de betreffende zoekresultaten. Het kan bijvoorbeeld zijn dat de naam alleen in het gedeelte met reacties wordt genoemd.

Deze actie heeft effect op de volgende URL’s:

https://sargasso.nl/martijn-bevelander-spamt-zich-weer-het-apelazarus/

Waan van de dag

Europees Parlement wil opsplitsing Google

, door

Nu.nl:

Het Europees Parlement wil dat Google zich gaat opsplitsen, waarbij de zoekmachine los wordt getrokken van Googles andere internetdiensten.

Dat meldt The Financial Times op basis van gelekte documenten. Googles zoekmachine heeft in Europa een marktaandeel van 90 procent. […]

Uit de gelekte documenten blijkt dat de Europese Unie de zoekmachine wil opsplitsen van Googles andere commerciële diensten. Deze commerciële diensten bestaan onder andere uit het advertentiesysteem, Gmail en Google Maps.

Hoewel het Europees Parlement geen opsplitsing bij Google kan afdwingen, heeft het via de Europese Commissie wel de mogelijkheid om nieuwe wetgeving in te voeren die mogelijk invloed heeft op de werkzaamheden en rechten van de zoekgigant.

Waan van de dag

Assange: Google is niet wat het lijkt

, door

LONGREAD - Eminent politiek wetenschapper/filosoof Sheldon Wolin stelt in zijn Democracy Incorporated (2008) dat er in de Verenigde Staten al decennialang een soort Gleichschaltung (godwins in origineel) gaande is tussen het bedrijfsleven de overheid waar we ons behoorlijk zorgen over zouden moeten maken.

Dit intrigerende fragment uit When Google Met Wikileaks (2014) van Julian Assange zou je kunnen zien als een treffende illustratie daarvan. De verwevenheid tussen Silicon Valley in het algemeen – maar Google in het bijzonder – met de Amerikaanse overheid en enkele van ’s werelds invloedrijkste NGO’s en ‘denktanks’ overstijgt ieder voorstellingsvermogen, is bijna geheel compleet zou je kunnen zeggen.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende