Wat eet zo’n Libische rebel eigenlijk?
, door
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Hoe fout is zout?
, door
Van allerlei kanten, het Voedingscentrum voorop, horen we dat het absoluut minder moet met het zout in onze voeding. Nu is het waar dat kant-en-klaar producten vaak oneetbaar zout zijn. Kennelijk is het nog steeds niet doorgedrongen dat zout toevoegen makkelijker is dan zout ergens uit verwijderen. Hetzelfde geldt voor suiker.
Maar natuurlijk gaat het de voorlichters niet in de eerste plaats om de smaak, maar om onze gezondheid. Meer dan zes gram zout per dag is niet best voor ons. Ik heb al statistieken voorbij zien komen waaruit bleek dat de sterfte aanzienlijk zou afnemen als we ons allemaal aan die zes-gramnorm hielden.
Juist in dat licht is het opmerkelijk dat in diverse buitenlanden steeds meer studies komen die erop lijken te wijzen dat zout helemaal niet zo fout is. Eerder al kwam uit Leuven het bericht dat een behoorlijke zoutconsumptie zelfs de kans op een hartaanval kan beperken en nu is er in Groot-Brittannië weer een publicatie verschenen waarin wordt gemeld dat zoutreductie weliswaar tot een geringe verlaging van de bloeddruk lijkt te leiden, maar dat dit zich niet vertaalde in verminderde sterfte of incidentie van hartziekten.
Wat je daar nu weer mee moet als gewone sterveling? Ik wou dat ik het wist. We hebben in het verleden soortgelijke dingen over vet gehoord, vóór we erachter kwamen dat er heel veel verschillende soorten vet zijn met heel verschillende effecten die we ook nog steeds niet accuraat in kaart hebben gebracht.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
(geen) Komkommertijd
, door
Eerst kwamen ze nog even uit Duitsland, maar onze oosterburen waren slachtoffer, geen dader. Ze kwamen in feite uit Spanje en hoewel NOS-nieuwslezer Rachid Finge nog even meldde dat ze van een Nederlandse teler kwamen, bleek ook dat niet waar.
Feit is dat er komkommers in omloop zijn waar je ziek van wordt, en goed ziek ook. Ze zijn besmet met de EHEC-bacterie, een variant van e-coli die ook gezonde mensen stevig te pakken kan nemen. De bacterie is afkomstig uit de veeteelt; de komkommers raken besmet doordat ze met dierlijke mest worden geteeld.
Vervelend is dat de consument onmiddellijk van geen komkommer wil weten. Op zich wel begrijpelijk onder het motto “liever blode Jan dan dode Jan”, maar zuur voor de Nederlandse telers die part noch deel hebben aan dit probleem en voor wie het seizoen nu zo ongeveer aarzelend moet beginnen.
Ro Bergenhenegouwen, de “komkommerman” van Twitter, was in elk geval woest: “Heel het voorjaar aan het vechten tegen Spaanse dumpkomkommers en nu helpt Spanje buiten zijn seizoen onze consument naar de sodemieter! Bedankt Spanje!”.
Nou doet Spanje dat natuurlijk niet alleen. Sterker: wij zouden hier niet één Spaanse komkommer eten als we (zowel in als buiten het seizoen) niet zo van goedkope komkommers hielden en de super ons daarin niet graag terwille zou zijn. Hetzelfde geldt overigens voor Duitsland, en natuurlijk gaat het ook niet alleen over komkommers.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Niks aan ’t handje, zegt de nVWA
, door
Het staat, vermoedelijk mede door de ophef rondom de brand in een chemische fabriek in Moerdijk, niet hoog in de itemlijst van het journaal: het Duitse dioxineschandaal. In Nederland zijn we in elk geval alweer over tot de orde van de dag, nadat de nVWA gisteren een sussend bericht liet verspreiden: we hoeven nergens bang voor te zijn. Het grootste deel van de 136.000 verdachte eieren die naar Nederland zijn gekomen, is geblokkeerd. Een klein deel is in producten verwerkt. Daardoor zijn ze zo verdund, dat er geen risico meer is.
Ik haal de informatie van de site van het Voedingscentrum en link daar ook naar omdat de informatie op de site van de nVWA zó goed verstopt is dat ik ze in elk geval niet gevonden heb. De jongste waarschuwing voor levensmiddelen dateert daar van 8 oktober en betreft een mij onbekend goedje genaamd Miracle Mineral Solution.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik van deze houding van de nVWA niet zoveel begrijp. Nee, het zal best dat je zelfs na het leegeten van een hele pot mayo waarin een fractie van een met dioxine besmet ei is verwerkt niet meteen dood zult gaan of zelfs ziek zult worden of wat jeukende huiduitslag krijgt. Maar dioxine is een gif met een gemene eigenschap: het is vetoplosbaar. Dat betekent dat als je het éénmaal in je lichaam hebt, het daar ook blijft. Als je 34 jaar geleden in de buurt van Seveso bent geweest en nu een patatje met nuttigt, heb je kans dat je een optelsom maakt. Dioxine is in het menselijk lichaam een tikkende tijdbom. Welke druppel de emmer doet overlopen, weet je nooit.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Denken over eten
, door
Het is de tijd van kerstdiners, van gevulde restaurants en van copieuze maaltijden. In familieverband, met collega’s en met vriendengroepen wordt er nu heel wat afgegeten. En dan rijst de vraag wat maakt eten goed?
Ik ben nu al een aantal keer ontevreden uit restaurants gekomen met het gevoel dat wat mij daar werd voorgeschoteld niet mijn behoefte voor goed eten had vervuld. Dat het stapeltje gebakken groente dat me verkocht was als een lasagna van mediterrane groente of de rode-bietjescarpaccio mij aanzienlijk minder hadden gedaan dan het bruine brood met roomboter vooraf.
Het gaat mij hier om deugdelijk eten in de klassieke Aristoteleaanse zin dat het zijn doel als voedsel goed doet. Net als een goede docent meer doet dan kennis overdragen, maar dat doet met passie en overtuigingskracht, is ‘voedzaam’ zijn niet genoeg. Daarnaast wil ik de vragen over eerlijk eten (vegetarisch, biologisch, fair trade) even parkeren.
Ik kan komen tot drie dingen die een maaltijd goed maken:
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol