Ons internationale schuldgevoel

De laatste 5 jaar is de Nederlandse ontwikkelingssamenwerking (OS) gedemoniseerd. Overal hoor je de pavlovreacties ‘bodemloze put’, ‘maakt afhankelijk’, ‘steunt corrupte regimes’, ‘verlengt oorlogen’ (Polman), ‘heeft niet gewerkt’ en ‘wordt nooit wat’. Vooral de vondst dat het de OS-Sinterklazen eigenlijk helemaal niet gaat om arme mensen in Afrika, maar om hun eigen schuldgevoel,  is werkelijk geniaal. Petje af voor die VVD-ers en PVV-ers die mensen die wél wat willen doen aan schrijnende armoede als egoïsten hebben geframed. Veel van de kritiek op OS is echter één-op-één toepasbaar op defensie. Over de oorlog in Afghanistan, en de mogelijk nieuwe ‘trainingsmissie’ bijvoorbeeld, kun je zeggen: het is duur, het maakt de wereld, laat staan ons, helemaal niet veiliger. En was die Karzai ook niet corrupt? Toch is defensie met trots omgeven, want onze mannen en vrouwen doen daar, plaatselijk in ieder geval, goed werk en met gevaar voor eigen leven. Knappe jongen die daar egoïsme in ziet. Defensie heeft niets met schuldgevoel te maken. Of toch wel?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Europese defensie

, door

[qvdd]

Het is bijna onmogelijk om als Europa je belangen te verdedigen met de versplinterde krijgsmachtjes van vandaag de dag, die alleen maar kleiner worden door de huidige bezuinigingen. […] Die bezuinigingen zullen over 20 jaar nog steeds doorwerken. Ik verwacht dat deze ontwikkeling een belangrijke drijfveer zal zijn om te streven naar een Europese defensie.

Professor Rob de Wijk, directeur van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies, denkt dat de bezuinigingen op de krijgsmachten van Europa misschien een onbedoeld, en door velen niet gewenst, bijeffect hebben.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Afghanistan en de artikel 100 brief

, door

De nieuwe regering krijgt opnieuw de vraag van de NAVO voorgelegd of Nederland weer mee wil doen in Afghanistan. Wat moeten we daar, hebben we in de vorige missie iets zinnigs uitgevonden? De vraag licht op in mijn kop als ik deelnemers aan een Tea-party rally geinterviewd zie worden. “Obama is een communist, hij is moslim en bezet het Witte Huis”. De interviewer vraagt beleefd hoe hij daar dan gekomen is: toch niet door een staatsgreep? Hij is gekozen door het volk, met een forse meerderheid en zijn geloof lijkt toch wel christelijk. Maar de Tea-Partygangers zijn onverbiddelijk: dit is een democratie en zij mogen een mening hebben.

Dat is waar, maar een mening die ontoegankelijk is voor argumenten en feiten, mag toch eigenlijk niet zo heten? Is die houding exportartikel naar landen als Afghanistan? De arme Obama heeft twee oorlogen en een economische crisis geerfd: om Irak te verlaten moest hij zijn generaals een “surge” gunnen in Afghanistan. Moeten Nederland daarbij helpen?

Het probleem is drieledig:
1. Ben je als trouwe bondgenoot verplicht Obama te helpen in de afwikkeling van die twee oorlogen van Bush, ook als hij na de komende verkiezingen in Amerika verlamd wordt door populistisch rechts?
2. Is de manier waarop de oorlog in Afghanistan wordt gevoerd een bijdrage aan een rationeel doel, iets als: kunnen we Afghanistan zo moderniseren dat het geen uitvalsbasis voor Moslim-radicalen meer is?
3. Welke voorwaarden zouden voor een dergelijk doel vervuld moeten zijn, voordat Nederland zou kunnen besluiten een bijdrage te leveren?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De ideale burger van Sagem

, door

vingerafdrukHet Franse defensiebedrijf Sagem gaan we nog vaker tegenkomen dan ons lief is. Het bedrijf voert nu twee grote projecten uit in Nederland: de centrale opslag van alle vingerafdrukken en de invoering van de Rijkspas. Ondertussen werkt Sagem hard achter de Europese schermen om ook in de toekomst verzekerd te zijn van biometrische klusjes.

Het is leuk om in de Raad van Bestuur van Sagem te zitten, want het kan niet op. Uit het jaarverslag over 2007: ,,This is a strong growth sector, since demand for protection of people and goods is skyrocketing in this changing and uncertain world. Governments in particular have to address this requirement, and are seeking increasingly reliable solutions.’’ Skyrocketing betekent een gemiddelde groei van 20 procent op jaarbasis. Naar eigen zeggen is Sagem de wereldleider in biometrische identificatie waarmee ‘individuele rechten gemanaged’ kunnen worden van burgers (ID-passen, kies- en verzekeringspassen, paspoorten), reizigers (immigratie, asielzoekers) en access control.

Begin deze maand lanceerde Sagem weer een leuk nieuw speeltje, de IDeal Citiz™.

,,IDeal Citiz™ is the first multi-Match On Card product to include fingerprint, iris and facial recognition technology. The combination of multi-biometry enhances the matching accuracy, giving much more reliability in holder authentication while respecting holder privacy – all holder biometry references remain secret and on the card (behalve als de opdrachtgever dat niet wil, zoals de Nederlandse overheid dat niet wil in het huidige paspoort, dt.). With IDeal Citiz™, Sagem Sécurité and its subsidiaries offers an all-in-one product that meets the full range of government ID requirements, including e-services, digital signature and travel applications. It addresses all ID application needs: national e-ID and corporate e-ID, healthcare/welfare card, driver license, resident permit and qualified signature.’’

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Defensie verkent de toekomst

, door

Het ministerie van Defensie heeft in twee jaar tijd een uitgebreide toekomstverkenning laten uitvoeren. Deze week verscheen het 317 pagina’s tellende rapport Verkenningen dat ingaat op de gevolgen voor de krijgsmacht bij de te verwachten geopolitieke, economische, ecologische en technologische ontwikkelingen. Het besteed aandacht aan de toenemende invloed van China, India, Brazilië en Rusland maar ook aan de maatschappelijke polarisatie en economische crisis hier in Europa die uiteindelijk kan leiden tot verstoring van de openbare orde.


Mondiale zekerheden: minder dominantie Westen, groeiend strategisch belang voor Europa in Indische Oceaan en Noordelijke IJszee, toename immigratiedruk, toename druk op openbare ruimte zoals de hoge zeeën [bron: rapport Verkenningen]

Opvallend voor sommigen zal wellicht de ruimschootse aandacht van Defensie voor de grondstoffen- en ecosysteemcrisis zijn. Het rapport wijst op de destabiliserende impact die uitputting van natuurlijke hulpbronnen en klimaatverandering teweeg kan brengen, de laatste wordt zelfs een “threat multiplier” genoemd. Verduurzaming is de sleutel naar het vermijden van militaire conflicten, zo stelt het rapport: “Een deel van de oplossing kan ook gevonden worden in een geringere afhankelijkheid van de toevoer uit instabiele regio’s. Dit kan worden bereikt door fossiele brandstoffen te vervangen door schone energie (“groene revolutie”). Ook een combinatie van importsubstitutie en geringere afhankelijkheid behoort tot de mogelijkheden”.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verlenging met een jaar is nu de beste exitstrategie

, door

heli afghGisteren heeft President Obama zijn ‘nieuwe’ aanpak van de Taliban in Afghanistan en Pakistan gepresenteerd op de militaire academie West Point (NYT). De veronderstelling is dat de veiligheid van de Verenigde Staten en haar bondgenoten nog steeds zou (kunnen) worden bedreigd door Al Qaeda dat opereert vanuit Afghanistan en Pakistan; uitvalsbases moeten ‘kost wat kost’ aan deze terreurorganisatie worden ontzegd. Het zou hier niet gaan om een ‘war of choice’ maar om een ‘war of necessity’.

Obama’s ‘grand strategy’ bevat drie samenhangende kernelementen: Ten eerste een militaire strategie, vooral gericht op: de opleiding en training van de Afghaanse strijdkrachten en politie, zodat vanaf juli 2011 al kan worden gestart met de terugtrekking van de eerste Amerikaanse eenheden uit Afghanistan, het ‘breken’ van het momentum van de steeds succesvollere Taliban en de vergroting van de veiligheid van (bepaalde) bevolkingscentra. ‘Afghaniseren’ van de oorlog dus.

Het tweede element betreft een ‘civiele’ strategie onder andere gericht op beter bestuur, bestrijding van corruptie (onder andere door de decentrale gezagsstructuur te versterken en niet afhankelijk te blijven van de corrupte Karzai), en het stimuleren van economische ontwikkeling. Het derde element heeft betrekking op een partnership met Pakistan, tenslotte zijn de stabiliteit van Afghanistan en de regio onlosmakelijk verbonden met het vermogen van Pakistan om de Taliban in de eigen achtertuin te bestrijden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

KSTn | De 3e dimensie tussen 2020 en 2030

, door

Logo kamerstukken van de dagMet als fraaie titel “Moderne militaire slagkracht in de 3e dimensie” zat de toekomstbeschouwing van de luchtmacht bij de kamerstukken. Het doet wat minder modern aan dan de titel doet vermoeden doordat het een in PDF gevatte scan van het origineel bevat. Maar dat mag de pret niet drukken.

Uiteraard is het stuk preken voor eigen parochie. Een blik van buitenaf kan dus geen kwaad.
Er zijn een aantal zaken die me opvallen. Ten eerste vind ik de visie op waar de bedreigingen in de toekomst uit bestaan weinig bijzonder. Die is grotendeels hetzelfde als nu, met dien verstande dat men wel verwacht dat naast landen straks ook “partijen” over middelen beschikkingen om in de lucht strijd te voeren. Gegeven de prijs van moderne luchtmachtmiddelen, lijkt me dat een nogal boude uitspraak. Dus in hoeverre dit werkelijk een rol kan spelen bij de zogenaamde asymmetrische conflicten is maar zeer de vraag.

Ten tweede noemen ze klimaatverandering als onderdeel van ontwikkelingen die mogelijk effect hebben op conflicten. Hoewel ik de klimaatverandering wel degelijk als realistische ontwikkeling zie, vraag ik me af of het effect daarvan in de periode 2020-2030 groot genoeg zal zijn.
Tot slot is het interessant om te lezen dat ook criminaliteit tot het aandachtsgebied is gaan horen. Vraag me af of hier niet sprake is van het verschuiven van de taakinvulling van de luchtmacht.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende