Tweede Kamer incompleet

Prof. Dr. Bert van den Braak, medewerker van het Montesquieu Instituut, constateerde een opmerkelijk fout bij de Tweede Kamer. Dilan Yesilgöz-Zegerius (VVD) werd op 25 mei beëdigd als staatssecretaris. Ze staat op de website van de Tweede Kamer nog steeds als kamerlid vermeld. Dat kan niet, legt dhr. Van den Braak in deze column uit. Een Kamerlid kan volgens artikel 57 van de Grondwet niet óók minister of staatssecretaris zijn. Uitzondering: bewindslieden die al in functie waren toen ze bij de verkiezingen tot lid der Staten-Generaal werden gekozen. Anders gezegd: de uitzondering geldt demissionaire bewindslieden. Dilan Yesilgöz-Zegerius was bij de verkiezingen geen staatssecretaris, dus haar lidmaatschap van de Tweede Kamer dient beëindigd te zijn, betoogt dhr. Van den Braak. Het is, zo stelt hij, niet zomaar een formaliteit, want “als Kamerlid is zij lid van de VVD-fractie en kan zij daarin meepraten over het verloop van de formatie”. Tot zo ver de column van Bert van den Braak. Dit ‘foutje’ heeft ook nog andere gevolgen. De zetel van Yesilgöz-Zegerius dient leeg te zijn, want er is nog geen opvolger/vervanger benoemd. De Tweede Kamer zou momenteel dus 149 leden moeten tellen. De VVD-fractie telt nog steeds 34 leden, terwijl dat nu 33 leden moet zijn. In de recente stemmingen wordt de VVD echter nog voor 34 leden gerekend. Ja maar, de verkiezingsuitslag geeft toch recht op die 34 zetels, dus waar hebben we het over? Welnu, als een fractie leden telt die om wat voor reden dan ook niet actief als Kamerlid zijn, dan is dat op de website van de Tweede Kamer meestal prima terug te zien. Zo telde de D66-fractie tot 15 april geen 24 maar 23 leden. Wieke Paulusma was tot 15 april in quarantaine wegens een COVID-19-besmetting.  Op de website van de Tweede kamer stond de D66-fractie vermeld met 23 leden en was in de stemmingsuitslagen ook te zien dat de fractie met 23 leden voor of tegen stemde. Ook het CDA moest het een paar dagen en een tiental stemmingen met één lid/stem minder doen (14 i.p.v. 15. De zetel van Pieter Omtzigt kwam officieel op 28 mei leeg (wegens ‘tijdelijk ontslag’) en op 1 juni werd de vervanger, dhr. Henri Bontenbal, beëdigd. Het is niet uitzonderlijk dat de Tweede Kamer incompleet is. De maanden voor de verkiezingen telde de Kamer ook niet meer dan 149 leden. De VVD was een zetel kwijt geraakt door het ontslag van Van Haga, die als eenmansfractie verder ging. De VVD ging daardoor van 33 naar 32 zetels. Van Haga nam later de zetel in van Theo Hiddema (FvD). Na zetelroof was hier sprake van zetelheling? En de Tweede Kamer moest verder met 149 leden. Maar hoe nu verder met de casus Dilan Yesilgöz-Zegerius? De Kiesraad informeert ons: Een lid dat niet meer voldoet aan de lidmaatschapseisen (of een onverenigbare baan heeft) moet het in principe zelf melden aan de voorzitter van het vertegenwoordigend orgaan. De voorzitter meldt het dan bij de Kiesraad, die over kan gaan tot voordracht van een opvolger. Nu rijst natuurlijk de vraag: heeft Dilan Yesilgöz-Zegerius (of iemand namens haar) de voorzitter van de Tweede Kamer ingelicht? Of is deze formaliteit aan Rutteaanse vergeetachtigheid ten prooi gevallen? Dat had gekund, maar dan staat het de voorzitter vrij om zelf mevrouw Yesilgöz-Zegerius er op te wijzen. Het is luid en duidelijk genoeg in het nieuws geweest, dus de Kamervoorzitter weet van de benoeming. Wellicht is de benodigde formaliteit aan de aandacht ontsnapt aan de toch al zo druk belaste ambtelijke organisatie van de Tweede Kamer. We gaan, in goed vertrouwen (waar heb je dat nog tegenwoordig?) er van uit dat het foutje spoedig hersteld zal zijn. En dat dus ook de stemmingsuitslagen met terugwerkende kracht worden aangepast. Als dat wettelijk niet mogelijk is, dan moeten een aantal uitslagen ongeldig worden verklaard en de moties, amendementen en wetten opnieuw ter stemming komen. Bezetting Tweede Kamer sinds 31 maart: 31 maart 148 Kamerleden beëdigd. 1 april Tjeerd de Groot (D66) beëdigd – 149 leden. 15 april Wieke Paulusma (D66) beëdigd 15 april hiermee was de Kamer weer op 150 leden. 21 april Marijke) van Beukering-Huijbregts (D66) beëdigd; vervangt ontslagen Sidney Smeets. 29 april Joba van den Berg-Jansen (CDA beëdigd); vervangt Harry van der Molen (ziekteverlof). 25 mei Dilan Yeşilgöz-Zegerius benoemd als staatssecretaris, Kamer zou 149 leden moeten tellen. 1 juni Henri Bontenbal (CDA) beëdigd; vervangt Pieter Omtzigt (ziekteverlof). 2 juni Jan Klink (VVD) beëdigd; vervangt Bas van ’t Wout (tevens demissionair minister van Economische Zaken - met ziekteverlof). Prof. Dr. Bert van den Braak belichtte het fenomeen van de incomplete Kamer al eens in 2017. Het heeft in een paar gevallen tot stemuitslagen geleid, die niet verwacht werden.

Foto: Sergey Melkonov (cc)

Illiberaal Hongarije springplank voor China

De burgemeester van Boedapest, Gergely Karácsony, onthulde deze week vier nieuwe straatnaambordjes in zijn stad. Bijzondere straatnamen: de Oeigoerse martelarenweg, de Bevrijd Hongkongstraat, de Dalai Lamastraat en de Bisschop Xie Shiguangstraat. De nieuw benoemde straten liggen in dezelfde wijk waar de Hongaarse regering een nieuwe universiteit heeft gepland, een tak van de Chinese Fudan universiteit in Shanghai, die geliëerd is aan de communistische partij. De nieuwe straatnamen zijn een duidelijk politiek statement van de burgemeester van de hoofdstad tegen premier Viktor Orbán en zijn Fidesz partij, die enkele jaren geleden de liberale, westerse Central European University de stad uitjoegen.

Karácsony won in 2019 met ‘Dialoog voor Hongarije‘ de lokale verkiezingen in Boedapest. Het was voor het eerst dat de gehele oppositie met één kandidaat de strijd aanging tegen de Fidesz-hegemonie. Dat succes smaakt naar meer. Voor de presidentsverkiezingen van 2022 hebben de oppositiepartijen van links tot rechts opnieuw de handen ineen geslagen. Karácsony heeft zich kandidaat gesteld om de gezamenlijke lijst aan te voeren.

Beloning voor een derde kind

Daarmee is het einde van Orbán zeker nog niet getekend. In de peilingen houdt Fidesz voorlopig nog een voorsprong. Intussen werkt de Hongaarse premier na zijn afscheid van de christendemocratische Europese Volkspartij (EPP) gestaag verder aan een rechtser, conservatiever Europa. Afgelopen maand lanceerden de Visegradlanden (Hongarije, Polen, Tsjechië en Slowakije) een ‘pro-gezinscoalitie‘. Het doel van de nieuwe coalitie is het bevorderen van een gezinsbeleid op lokaal, nationaal en EU-niveau. De V4-ministers die belast zijn met sociale en gezinsaangelegenheden ondertekenden een gezamenlijke verklaring waarin ze hun “samenwerking om onderzoek te doen op het gebied van gezinsondersteuning en gezinsbehoeften, parallel in onze vier landen” uiteenzetten. Gegeven het lage geboortecijfer en de uitstroom van jongeren naar West-Europa geeft de Hongaarse regering al enige tijd een hoge prioriteit aan de ondersteuning van gezinnen. En dat lijkt succes te hebben. Met een flinke bonus op gezinsvorming is het aantal huwelijken in het land de afgelopen jaren fors gestegen. Gehuwde paren kunnen een lening van €30.000 krijgen die ze niet hoeven terug te betalen als ze een derde kind hebben gekregen. De stellen zijn volledig vrij om te beslissen hoe en wanneer ze de renteloze lening besteden. Ze moeten wel aan een aantal criteria voldoen: ze moeten getrouwd zijn, de vrouw moet tussen de 18 en 40 jaar oud zijn en het moet onder meer het eerste huwelijk zijn voor een van de twee.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | Blues Run The Game

Als zowel Nick Drake en Sandy Denny liedjes van jou hebben gecoverd, dan zegt dat wel wat. Dan heb je goeie liedjes gemaakt. Dan laat je, zoals in het geval van Jackson C. Frank, een paar goede liedjes na. Want de man leeft niet meer. Hij had, samengevat, een erg slechte lichamelijke en geestelijke gezondheid. En ook zowel maatschappelijk als sociaal ging het niet goed met hem. Tragisch. Hij stierf blut en bleef als artiest obscuur. Ik zit, terwijl ik dit typ, naar de hoesfoto van de cd van hem te kijken. Een netjes gekamde jongeman, glad geschoren, blouse met trui en met een verlegen oogopslag. Hij weet nog niet welk lot hem te wachten staat. De depressies, de schizofrenie, de ziektes, het ongeluk. Hij ging eerst liedjes schrijven, en zelf zingen. En met andere artiesten bevriend zijn die wereldberoemd zouden worden. De tekst staat trouwens als een huis. When I’m not drinking baby, you are on my mind. Hij wist de blues pijnlijk treffend te verwoorden.

Foto: Mizzou CAFNR (cc)

EarthBNB

COLUMN - Sinds een week of wat heb ik nieuwe huisgenoten. Nogal veel: inmiddels een paar honderd, schat ik. Ze hebben geen longen en in de open lucht stikken ze binnen het kwartier; als hun omgeving te nat is, verdrinken ze. Ze hebben liefst tien hartjes, die gepaard in hun lijfje zitten: vijf setjes van twee. Ze zijn verrassend sterk: als ze kronkelen, voel je de kracht waarmee ze zich verzetten. (Ik durf alleen de grote op te pakken, bij de kleintjes ben ik enigszins benauwd dat ik ze bezeer.)

Mijn huisgenoten zitten in een wormenton, waar ze mijn huis-, tuin- en keukenafval voor me composteren. Plus een boel karton, dat ze nodig hebben voor de cellulose. Ze zijn nu hard bezig de doos waarin zij en hun nieuwe onderkomen hier arriveerden, in stukjes en beetjes op te eten: een prachtig voorbeeld van de kleinschalige recycling waarvoor ik ze in huis heb gehaald.

Maar een roedel compostwormen verzorgen is iets anders dan omgaan met een kat of hond: je kunt niets aan hun snoetjes aflezen. Je moet hun gedrag bestuderen, en kijken of het goed gaat in hun EarthBNB. Dat kost tijd: je ziet de invloed van elke ingreep op z’n vroegst een paar dagen later. Alsof je een olietanker bestuurt, een mammoetschip gemaakt van tijgerwormen.

Foto: Bob Leckridge (cc)

De ondergang van de geesteswetenschappen

COLUMN - Ach ja, de geesteswetenschappen. Deze week is het de Martin-Luther-universiteit in Halle-Wittenberg en dit keer zijn het classici wier instituut wordt bedreigd. Twee weken geleden waren de archeologen in Sheffield de pineut. Er is een petitie hier en er is een petitie daar. U moet ze maar even tekenen, als u denkt dat het nog zin heeft.

Die laatste acht woorden zijn insinuerend. Natuurlijk heeft het wél zin er wat van te zeggen als universiteiten iets waardevols mollen. Dat ik die acht woorden toevoeg, is echter om diezelfde reden. Het is zinvol te noteren dat het geen verrassing is. Een jaar of zes geleden documenteerde ik in een stukje “Ex oriente nox” hoe het traditionele onbegrip voor de humaniora steeds vaker overging in sloop.

Ik had niet de verwachting of hoop dat het iets zou uithalen. De geesteswetenschappen zijn te verdeeld om nog gered te worden. Illustratief is dat maar weinig classici de petitie over archeologie in Sheffield onder de aandacht brachten en dat weinig archeologen de petitie voor de classici in Halle-Wittenberg delen. Zo gaat het altijd in de geesteswetenschappen. Wie wordt bedreigd, kan alleen terugvallen op zijn allernaaste collega’s. Ook in Nederland. Toen de Vrije Universiteit de studierichting Nederlands ophief, maakten vooral de neerlandici reuring. Ze hadden meer bijval verdiend van andere geesteswetenschappers.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Slayer

Ok, we hebben ze nu twee keer gehad in en mashup, een keertje samen met Atari Teenage Riot, en ze staan in onze lijst van de beste live-albums… maar Slayer heeft zelf nog nooit een Closing Time gehad? Nooit? Het machtige Slayer, dat begin jaren 80 een enorme bijdrage heeft geleverd aan de (metal)muziek, en een ongelooflijke invloed gehad op talloze bands in het genre?

Dat we hier op Sargasso nooit aandacht aan hebben besteed, lieve lezers… hier past ons schaamte, diepe, diepe schaamte. Omdat ze zoveel goede muziek hebben (vooral uit de eerste tien jaar uit hun carrière gebiedt de eerlijkheid me te zeggen), begin ik maar waar het met mij mee begon: War Ensemble, het eerste nummer van hun vijfde studieplaat Seasons in the Abyss. Ik hoorde het voor het eerst op een langspeelplaat, geleend bij de lokale bibliotheek (nou ja, wel besteld in de dichtstbijzijnde stad, want Slayer, dat hadden ze niet in ons dorpje), en getrouw overgezet naar een vervolgens kapotgedraaid cassettebandje – die misdaad tegen de copyrightwetgeving is inmiddels wel verjaard, vermoed ik.

Foto: Roel Wijnants (cc)

Luis in de pels

RECENSIE - Op Tweede Kerstdag 1986 wordt Assen rond 8 uur ’s morgens opgeschrikt  door een lichte aardbeving met een kracht van 2,8 op de schaal van Richter. Het KNMI meldt dat het de eerste aardschok is die in Drenthe wordt gemeten. Een link met de gaswinning wordt echter onmogelijk gehouden. Sociaal geograaf Meent van der Sluis gaat onmiddellijk op onderzoek uit, verzamelt getuigenissen en diept eerdere verhalen op over aardschokken in 1976, 1980 en 1984. Op 22 januari 1987 publiceert de NRC een artikel waarin Van der Sluis aan de hand van nogal technische beschouwingen zijn theorie uiteenzet over het verband tussen de aardschokken en de gaswinning. Hij acht de mogelijkheid van een ‘flinke klapper’ niet uitgesloten en waarschuwt voor de stabiliteit van de zoutkoepels die zijn aangewezen voor opslag van radioactief kernafval.

Bodemdaling en gaswinning

Die zoutkoepels hadden al eerder de aandacht van de Drentse activist Van der Sluis. Er was veel verzet in Drenthe tegen de plannen van de regering Den Uyl om de zoutkoepels te gebruiken voor atoomafval. In Gasselte vindt op 2 juni 1979 een demonstratie plaats van 25.000 mensen en er komen meer acties, zoals een ludieke ‘boortorenverbranding’. Meent van der Sluis onderbouwt de protesten met zijn kennis van de bodem in de noordelijke provincies. Hij neemt onvermoeibaar deel aan alle acties ter bescherming van het natuurlijk milieu in zijn omgeving en bereikt met zijn wetenschappelijk onderbouwde argumenten regelmatig de media. Als docent, eerste aan de Pedagogische Academie en later aan de Landbouwhogeschool neemt hij zijn studenten mee voor onderzoek naar de gevolgen van bodemdaling. In 1989 en 1990 publiceert hij twee rapporten over de bodembeweging in de noordelijke provincies in relatie tot de gaswinning. Van der Sluis is bijna twaalf jaar lid van de Provinciale Staten van Drenthe voor de PvdA. Daar zet hij zijn strijd tegen bodemdaling en de gaswinning voort. Het wordt hem niet in dank afgenomen. Hij wordt niet geloofd. Onder aanvoering van de afdeling PR van de NAM wordt hij weggezet als ondeskundige charlatan. In de PvdA blijft hij de onbehouwen, ondiplomatieke solist en dwarsligger die sommige van zijn collega’s liever zien gaan dan komen. Het is pijnlijk dat hij nooit heeft geweten dat zijn inzichten zoveel jaren na zijn vroegtijdige dood in 2000 nu gemeengoed zijn geworden.

Closing Time | Bill McClintock mashups

Enige tijd geleden trakteerde ik jullie al op wat uitermate vermakelijke YouTube-ongein. Er is daar natuurlijk nog veel meer moois te vinden. Zoals ‘mashups’: twee of meer nummers samenvoegen tot één geheel. Dat kan natuurlijk heel lelijk worden, maar meneer Bill McClintock is er uitermate bedreven in. Zoals jullie horen in bovenstaande samenvoeging van Careless van jaren ’80 pophelden Wham! en het geweldige Seasons in the Abyss van Slayer.

Quote du Jour | Vasthouden aan elke euro

Belangrijk voor komend jaar wordt solidariteit en samenhang: ondernemers én werknemers zitten in zelfde schuitje qua onzekerheid. Hoe meer we rekening met elkaar houden, inschikken en elkaar wat gunnen,hoe minder schade er ontstaat. Vasthouden aan elke euro is recept voor ellende

Met de wetenschap van nu zou Sywert van Lienden deze tweet waarschijnlijk niet hebben gepost. Maar waarom moet er nog meer gebashed worden op Sywert? Wel, o.a. hierom:

Closing Time | The My-O-My

Vriend A. te G. was bij zijn oudere neef op bezoek geweest en had bij die gelegenheid even rondgeneusd in zijn ouwe elpeeverzameling. ‘Kun je bij Sargasso niet een keer wat van die lowyoyo stuff van Captain Beefheart doen? Ik luisterde net naar Clear Spot, en dat is goed hoor.’ Nou is Captain Beefheart altijd een beetje aan mij voorbij gegaan. Ik ken hem niet. Behalve natuurlijk dan van die treffend, beroemde foto die Anton Corbijn van hem heeft gemaakt. Maar op youtube zag ik, al grasduinende in het oeuvre van de captain, ineens Sjef van Oekel voorbij komen. En Evert van der Pik ook nog. In Van Oekel’s Discohoek. (Hoe het zangeresje heet, weet ik niet). Daar trad kapitein biefstuk al onwennig playbackend op en doet The My-O-My. Maar volgens mij had hij het wel naar zijn zin. Hij dolt nog wat met pianist die op zijn verzoek een moppie Yesterday doet. En dan krijgt Don Van Vliet tot slot nog een beker, die opgehaald moet worden uit het toilet, uitgereikt, ‘vanwege zijn progressieve succes’, aldus Sjef van Oekel.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende