van Alexander Beunder. Genoeg over Shambala, het drankje dat helpt ‘je innerlijke guru’ te vinden en ‘je hart te openen’. De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) kondigde onlangs aan het kruidendrankje te onderzoeken, nadat in het televisieprogramma Radar vraagtekens werden gezet bij de veiligheid ervan. Als er voor december een uitspraak volgt, kan het wellicht alsnog veilig in de surprise of onder de kerstboom. Of moet het voorgoed in de ban. Het zou zonde zijn als men door de Shambala-affaire het hele Kukuru afschrijft. Zo heet de populaire spirituele podcast van BNNVara-dj Giel Beelen waarmee hij Shambala lanceerde. Het is een serie diepzinnige gesprekken met bijvoorbeeld rapper Typhoon, Emile Ratelband, en vooral heel veel spirituele denkers, schrijvers en life-coaches. ‘Handige tools voor een optimaal leven’ is de slogan. Met taal als ‘De Wereld Ontwaakt’. Zo heet de achtdelige serie gesprekken met de jonge wereldberoemde guru Bentinho Massaro. De eerste aflevering begint wat vreemd, met de constatering van Massaro dat landen op spiritueel niveau van elkaar verschillen. De vraag die hierop volgt, van Beelens sidekick Thijs Lindhout: ‘Zit er ook een bepaalde - ik wil het woord haast niet gebruiken - hiërarchie in ofzo, bepaalde levels?’ Maar Massaro weerspreekt dat en het gesprek heeft een niet al te serieuze toon. Later in de show zegt Beelen bovendien: ‘Ik wordt altijd een beetje kriegelig van levels omdat je dan al snel in een soort ranking van mensen komt.’ De rest van de Massaro-reeks is een soms abstracte, soms interessante dialoog over spiritualiteit, ego, energie, relaties en liefde. Maar ook over de worsteling van Massaro met de beschuldigingen dat hij een soort sekte bouwt en zijn volgelingen complottheorieën leert over 9/11, aliens en ufo’s. Conspirituality wordt dat inmiddels genoemd: de combinatie van spiritualiteit en complotdenken. Tijn Touber schoof ook aan bij Kukuru. De oprichter van de band Loïs Lane is bedenker van ‘stadsverlichting’, een ‘initiatief om een cultuur van vrede en verlichting te creëren’. Na een uur vraagt Beelen naar zijn drie favoriete boeken - een vast onderdeel in elke show. Toubers nummer twee: Inwijding, een boek uit 1953 van de Hongaarse yoga-instructeur Elisabeth Haich (1897 - 1994). ‘Dat is voor mij een soort model geworden’, zegt Touber, ‘waardoor ik het leven gewoon beter snap’. Aan het eind vraagt een ijverige gast uit het publiek: ‘Wat was de naam van dat tweede boek?’ Touber spelt: ‘H-a-i-c-h’. Beelen vult aan: ‘Er komt een hele boekenlijst van al mijn gasten’. Kukuru, meer dan een podcast. Een soort informele spirituele academie, met een eigen boekenkast. Ik doe even mee. Inwijding van Haich is autobiografisch geschreven, waarin de Hongaarse vertelt hoe zij in een eerder leven in Egypte een spirituele ‘inwijding’ onderging van haar oom Ptahhotep. Zijn lessen vormen de kern van het boek. ‘Fascinerend’, maar een boek met ‘vreemde raciale ideeën’ zegt een lezer op Amazon. Dat klopt. Het is halverwege te vinden, waar gesproken wordt over ‘hogere’ en ‘lagere’ mensenrassen, weliswaar zonder kleuren of afkomsten expliciet te benoemen. ‘Beetje bij beetje sterft het hogere ras uit’. Dit hogere ras leefde spiritueel, liefdevol en onbaatzuchtig en ‘bezat alle geheimen van de natuur’. Lagere rassen daarentegen ‘leefden in primitieve oerwouden, worstelend met natuur, elkaar en met dieren’. Hierna volgen nog een paar pagina’s over schedelvormen, de hiërarchie tussen rassen en ideeën over erfelijkheid die het citeren niet waard zijn. Touber zegt tegen Giel over het boek: ‘Het is zo gedetailleerd dat je denkt, dit kun je niet verzinnen!’ Gedetailleerd is het zeker. Flauw misschien, om zo’n extreem element uit Kukuru te cherrypicken. Maar er hangen meer opmerkelijke kersen aan de Kukurustruik. Reïncarnatietherapeut Maarten Oversier bestempelt de coronapandemie als een vooropgezet plan van hogere machten, zonder serieus weerwoord van Beelen. De gesprekken met life-coaches Michael Pilarczyck en Tessa Koop zijn vrij neutraal, maar zijn wel een gateway drug naar extremere ideeën: Pilarczyck deelt op zijn twitter allerlei complotmedia, zoals Gezond Verstand of een video van Thierry Baudet over de Great Reset; de door Koop mede opgerichte website Want To Know - in Kukuru kritiekloos besproken - blijkt een pro-Trump blog vol complottheorieën. ‘Handige tools voor een optimaal leven.’ Dat zit er zeker in. Maar net als Shambala, kan Kukuru zélf ook een goede bijsluiter gebruiken. Mogelijke bijwerkingen: raciale ideeën, Trumpisme, complotdenken en algemene paranoia.
Muziek uit Algerije, woestijn-blues, Toeareg-blues. Repeterend gitaarspel, lichte percussie, trancesfeertje. Maar de mannen kunnen hun gitaar ook op ‘ruig’ zetten. Volgens het tourschema (ze hebben een nieuwe plaat: Aboogi) op hun website, staan ze op 19 maart in Het Patronaat Haarlem en 21 maart in het Paard, Den Haag.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Maandag beloofden in Glasgow leiders van honderd landen een einde te maken aan de ontbossing. Daaronder was ook Polen, het land dat dit voorjaar nog in strijd met uitspraken van het Europese Hof besloot de bijl te zetten in het woud van Białowieża, een bijzonder waardevol bosgebied aan de grens met Wit-Rusland. In het bos, dat ongeveer even groot is als de provincie Utrecht, verblijven wolven en Europese bizons. Het wordt een oerbos genoemd, omdat een groot deel van het woud in zijn natuurlijke staat is behouden. Het staat al tientallen jaren op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Milieubeschermers die jarenlang actie voerden tegen de aantasting van dit gebied verliezen het bij de Poolse regering van de houtkappers. Het Europese Hof heeft Polen in 2018 al verboden om bomen in het bos te kappen. Een eerdere weigering om te stoppen met kappen kostte Polen een boete van 100.000 euro per dag. De regering zegt nu net als drie jaar geleden bomen te willen kappen om paden vrij te maken, de plaatselijke bevolking te voorzien van brandhout en de bomen te beschermen tegen een schorskever.
Een muur in het bos
Niet alleen de houtindustrie bedreigt het bos. Natuuronderzoekers van het Zoogdieronderzoeksinstituut in Białowieża waarschuwen voor de negatieve gevolgen van de bouw van een muur aan de grens met Wit-Rusland. De Poolse regering wil een muur bouwen om de migranten tegen te houden die vanuit Wit-Rusland het land proberen binnen te komen op weg naar Duitsland. De wetenschappers wijzen er op dat een muur ook een negatieve invloed kan hebben op de migratie van dieren in het Białowieża-woud. Zij vrezen dat een muur in het bos er toe zal leiden dat het Białowieża-bos van de UNESCO-werelderfgoedlijst wordt verwijderd. De regering kondigt de oprichting aan van corridors voor dieren. Het conflict met Wit-Rusland over de migranten, die Loekasjenko opzettelijk de grens over zou sturen als reactie op de sancties van de EU tegen zijn bewind, escaleerde deze week toen Poolse militairen ’s nachts oog in oog kwamen te staan met gewapende Wit-Russen die zich volgens Polen aan de verkeerde kant van de grens bevonden.
COLUMN - Nederland houdt zich vast aan vergane glorie. We prijzen onze liberale opvattingen van leven en laten leven, onze polderpolitiek en compromisbereidheid: liever eindeloos praten dan de hakken in het zand zetten.
Rutte vindt ons zodoende nog steeds een puik land. Maar doorpakken kunnen of durven onze politici niet, wanneer iets tegen de gevestigde orde in gaat: niet bij de aardbevingsschade, niet bij het almaar uitdijende toeslagenschandaal, niet bij de Belastingdienst die tegen alle regels in zwarte lijsten van burgers aanlegt, en al helemaal niet bij de coronacrisis.
Zachtjes aan, dan breekt het lijntje niet, lijkt het devies: maar juist door dat halfzachte beleid neemt het wantrouwen jegens de overheid toe en ondergraaft de regering haar eigen beleid. Daar komt het inhoudelijke gezwalk nog eens bovenop. Telkenmale wordt het kabinet ‘verrast’ door ontwikkelingen die elk weldenkend mens van mijlenver zag aankomen. En wie krijgt de schuld van de wederom oplaaiende pandemie? De burgers, die niet goed genoeg luisteren of niet weten wat goed voor ze is.
Intussen blijft Rutte roepen hoe geweldig wij zijn, wat vooral een verpakte zelffelicitatie is: want dat vermeende succes schrijft hij uiteraard op eigen conto. Maar Nederland gaat zich permanent te buiten aan doorschuif- en afwentelpolitiek. In doorschuiven zijn we echt heel goed. De ziekenhuizen kunnen de toevloed van coronapatiënten voor de derde keer niet aan? Geen reden om het beleid grondig te herzien: we maken gewoon weer een plan om zieken over te brengen naar Duitsland, daar hebben ze nog wel bedden. (Hier hebben we die al jaren geleden wegbezuinigd: Nederland heeft twee ziekenhuisbedden per duizend inwoners, waar Duitsland er zes per duizend heeft, plus een relatief veel grotere IC-capaciteit.)
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De film The United States vs Billie Holiday is in première gegaan in Nederland. Een film over een deel van het leven van deze jazz zangeres met actrice Andra Ray als Billy Holliday. De song Strange Fruit is hierin te horen. Maar omdat ik de film (nog) niet gezien heb, kan ik er ook niet over oordelen. Niet over de film en ook niet helemaal over de zangkwaliteit van Andra Ray. Wel zijn er al verschillende recensies verschenen. En die zijn niet eensluidend in hun oordeel.
RECENSIE - Wat weten wij van de Middeleeuwen in de Maghreb, het hedendaagse Marokko, Algerije, Tunesië? Wie heersten er toen in Egypte, Syrië? De horizon van onze geschiedschrijving ligt eigenlijk nog steeds in de Middelandse Zee. Uit de oudheid kennen we Carthago omdat ze in Rome zeiden dat het verwoest moest worden, maar dan houdt het wel zo’n beetje op met de kennis van de geschiedenis van Noord-Afrika. Goed dus dat Mark Blaisse ons aan de hand van de filosoof, rechtsgeleerde, historicus en politiek raadgever Ibn Khaldûn (1332-1406) een kleine introductie geeft in deze wereld. Tussen de ruïnes heet zijn boek en dat verwijst naar een typering van deze tijd door Ibn Khaldûn zelf. De islamitische wereld was eind 14e eeuw in verval geraakt en een van de belangrijkste vragen die Ibn Khaldûn in zijn geschriften stelt is hoe het komt dat ‘de grote naties waarover de eens zo welvarende en dominante dynastieën heersten waren teruggebracht to minuscule staatjes die elkaar bevochten in plaats van een solide eenheid te vormen’.
Dat Ibn Khaldûn een antwoord zocht op deze vraag was op zich al een uiting van een originele geest. Tot dan toe bestond geschiedschrijving vooral uit chronologische opsommingen van elkaar afwisselende machthebbers en hun goede daden. Ibn Khaldûn was als rechtsgeleerde en adviseur in dienst van verschillende sultans en zag hoe de sultanaten van zijn tijd ten onder gingen aan een te grote weelde van de leiders, corruptie en paleisruzies. Het verval was in zijn ogen onvermijdelijk als er een tekort was aan sociale cohesie, aan een gevoel van saamhorigheid , in het Arabisch asabiyyah. En macht corrumpeert. Ibn Khaldûn’s bijdrage aan de geschiedschrijving stijgt boven zijn eigen islamitische wereld uit door de voor die tijd nieuwe, pre-sociologische analyse van macht en politiek in de samenleving. In Blaisses inleiding op zijn werk deed hij mij sterk denken aan Macchiavelli, een naam die slechts één keer helemaal aan het einde van het boek wordt genoemd. Bij alle verschillen tussen deze schrijvers, zien we bij beide pre-sociologische noties, met name in hun focus op het verschijnsel macht. Wat zijn de condities voor goed leiderschap, vraagt Ibn Khaldûn zich net als de latere Italiaanse schrijver af. Hij zocht naar patronen in de geschiedenis. In zijn cyclische geschiedschrijving beschouwt hij macht als de motor van de geschiedenis. ‘De macht is voor de beschaving wat de vorm is voor de materie’, citeert Blaisse een van zijn biografen.
ACHTERGROND - Zoals u weet oefende de zogenaamd Islamitische Staat ofwel ISIS ofwel Daesh recentelijk een schrikbewind uit in het noorden van Irak en het westen van Syrië. De terreur vormde een opvallend wreed en sadistisch hoofdstuk in de sowieso gewelddadige geschiedenis van deze regio. Het gebied heeft sinds de ondergang van het Ottomaanse Rijk rust noch duur gekend. Het zou voor de westerse media makkelijk zijn geweest de gebruikelijke oriëntalistische stereotypen van stal te halen, en dat gebeurde ook wel, maar dit keer was er ook iets anders. Er waren tevens berichten over de door ISIS georganiseerde plunderingen en verwoestingen van cultureel erfgoed. Toen ik Irak in oktober bezocht, waren die niet te missen.
Eerst een kanttekening. Er zijn inderdaad plunderingen geweest en er zijn inderdaad antiquiteiten verkocht. Het was makkelijk. Er bestond immers al een door de autoriteiten gedoogd handelsnetwerk voor illegaal verworven oudheden. De westerse landen waren niet alleen grootafnemers, ze faciliteerden de zwarte handel ook met enerzijds een financiële structuur om belasting te ontwijken en geld wit te wassen en anderzijds academici die heling goedpraatten (meer).
Hoewel ISIS van dit alles heeft geprofiteerd, is dat niet het hele verhaal. Van de best-gedocumenteerde plundering, Apamea in Syrië, staat vast dat het reguliere leger de plundering uitvoerde. Elders waren het arme Syriërs en Iraki’s die van het machtsvacuüm profiteerden om schatten te zoeken. Die hebben ze vermoedelijk niet gevonden. Ze zijn althans nog niet aangeboden. Tot zover plundering.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op de dubbelelpee Choc Choc Coc 1983 van Le Grand Maitre Franco en Le Seigneur Rochereau, staan lekker veel nummers. Of nee, toch niet, er staan er maar vier op. En van die vier was Suite Lettre N.1 altijd mijn favoriet. Omdat het zo’n fijne slijper is waar je zo lang slow op kunt wiegen? Dat subtiele lichte gitaarspel, die steeds herhaalde motiefjes, die meerstemmige zang, die zachte saxofoon, die geheimzinnige klanken die ik niet kan verstaan?
OpenAI is een bedrijf dat de kracht kent van de angst. Het bedrijf kwam vorig jaar met een taalcomputer, GPT-3, een computer die kan schrijven, en het bedrijf heeft de angst voor die ontwikkeling op subtiele manieren weten te voeden. Worden computers nu echt zo slim dat ze artikelen en verhalen kunnen schrijven die ons meer weten te boeien dan wat er uit mensenbolletjes komt?
Bij de vorige versie, GPT-2, weigerde het bedrijf een tijdlang de algoritmes vrij te geven omdat dit “te gevaarlijk” zou zijn. Als dit in de verkeerde handen viel, dan ging de doos van Pandora van het geloofwaardige fake news en allerlei andere ellende pas echt open. Een effect daarvan was dat deze modellen pas echt serieus werden genomen. Ik kan me maar niet onttrekken aan de gedachte dat dit precies de bedoeling was van die o zo ethisch lijkende stap. Voor GPT-3 werden de algoritmes sowieso niet meer vrijgegeven, nu niet vanwege de veiligheid maar omdat het bedrijf inmiddels commercieel was geworden.
Of al die angst gerechtvaardigd is, weten we niet. Er zijn wel her en der voorbeelden opgedoken van teksten die GPT-3 geschreven zou hebben, en als je betaalt, kun je er ook zelf mee aan de slag, maar dat op een heel beperkte manier: het programma blijft op de servers van OpenAI draaien, je kunt alleen eigen programma’s schrijven die vragen stellen aan dat programma.
Afgelopen zaterdagochtend kwam ik van de bakker en dacht ik, kom, laat ik ‘ns een heel klassiek een Volkskrant kopen, net als vroeger. Leuk, die weekendbijlagen, en dan ook nog zo’n kleurenkatern, sorry, Magazine erbij. Cadeautje aan mezelf. En ik haalde vast een twee euromunt uit mijn broekzak. ‘Dat is dan vier euro negen en veertig’, zei de juffrouw van de CIGO vanachter haar plexiglasscherm. En ik was gelijk weer in het heden: wat, een kleine 10 gulden voor een krant?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.