Dubbele moraal in paspoortdebat
Als iemand Nederlander wil worden, dan moet hij zijn oude nationaliteit opgeven. Maar als een Nederlander een buitenlandse nationaliteit aanneemt, is dat prima. Een onbegrijpelijke dubbele moraal in het onbegrijpelijke dossier van de dubbele paspoorten.
Even terug naar de essentie. Diverse nationalistische partijen vinden dat er een wet moet komen waarin staat dat als je het Nederlanderschap aanvaardt, je afstand moet doen van je oude nationaliteit. Daarnaast moet je aan diverse eisen voldoen, zoals 5 jaar in NL wonen en werken, stinkend rijk zijn en vloeiend Nederlands spreken.
De belangrijkste motivaties voor het afstand doen van de oude nationaliteit is dat het de integratie zou bevorderen en dat het zogenaamde loyaliteitsconflict zou oplossen. Voor beide punten is geen feitelijk bewijs aangevoerd, anders dat iemand dan niet meer opgeroepen kan worden voor dienstplicht in zijn geboorteland.
De hele toelichting op de wet maakt duidelijk dat het vooral bedoeld is als anti-immigratie maatregel. Dat immigratie niet het probleem is en dat het de verkeerde groepen treft, doet kennelijk niet terzake.
Maar het debat over dit onderwerp werd gisteren plots helemaal vreemd. Want wat blijkt, de expats (in dit geval Nederlanders die langdurig in het buitenland werken) die een tweede nationaliteit hebben aangenomen (soms noodzakelijk, vaak handig) zouden de dupe worden. Want ze moeten dan hun Nederlandse paspoort inleveren. En dat kan toch niet de bedoeling zijn!
Met 8.2 % werkeloosheid, terwijl de helft van de