Vier uur bij het Capitool

Vandaag is het een jaar geleden: de bestorming van het Capitool, het gebouw waar de Amerikaanse volksvertegenwoordigers hun werk doen. Op 6 januari zou daar de verkiezingsuitslag bevestigd worden. Dat er jarenlang ophitsende speeches, verdachtmakingen van pers, wetenschap en de verkiezingen aan vooraf gingen, is ons wel bekend. Hoe het zover heeft kunnen komen is wat dat betreft wel duidelijk. Op die 6e ging Donald Trump, de verliezer van de verkiezingen, nog eens flink te keer en riep zijn volgelingen op om te vechten voor de democratie. Vanavond zendt NPO2 de documentaire "Four hours at the Capitol" uit, met nog niet eerder vertoonde beelden van demonstranten, agenten en Senaatsleden. Je kunt het al bekijken op internet, het is een indrukwekkend relaas. Behalve beelden, is er ruimte voor de verhalen van Senaatsleden en ordetroepen, maar ook voor die van demonstranten. Eén ding is duidelijk, met zoveel geweld had het makkelijk allemaal heel anders kunnen aflopen. [caption id="attachment_335411" align="aligncenter" width="1024"] Beeld uit de documentaire[/caption] Complotdenkers Er zijn nog steeds heel veel Amerikanen die geloven dat de verkiezingen zijn "gestolen". De jarenlange verdachtmakingen hebben effect gehad. In Nederland zie je hetzelfde gebeuren. Bij verkiezingen in 2018 en 2020 riep Forum voor Democratie op om stembureaus te "controleren" en een "civiel leger" te vormen om "het land terug te pakken". Regelmatig wordt door hen gesproken over een "tirannieke overheid" die "ten val gebracht moet worden" door "elkaar op te zoeken en in verzet te blijven". Na een klacht van Volt politicus Nilüfer Gündoğan over intimiderend gedrag door FvD aanhangers richting haar en zelfs haar moeder, reageerde FvD'er Van Meijeren: “Ik ben trots op onze achterban dat zij alles op alles zetten om mevrouw Gündoğan ervan te overtuigen dat ze met haar absurde beleid moet stoppen”. Het dreigen met een tribunaal ligt iedereen nog vers in het achterhoofd. Afgelopen nacht stond een "coronademonstrant" met een brandende knots aan de deur bij Sigrid Kaag. Samen met enkele anderen schreeuwde hij leuzen die naadloos aansluiten bij wat er vanuit FvD in de Kamer en op internet wordt gezegd. Alles op alles zetten dus. Terwijl protesten uit de hand lopen, lijkt er voor sommigen nog steeds geen rem. Ze blijven dag in, dag uit, olie op het vuur gooien. De mogelijke gevolgen daarvan kunnen we vanavond zien in deze documentaire. Eén ding is zeker: met democratie heeft dit nog maar bitter weinig te maken.

Foto: boxlace (cc)

De kunst van het geduldig graven, gesterkt door tien hartjes

Je redt er de wereld niet mee, maar nuttig, leerzaam en leuk is het wel, wormen houden. In mijn douche staat sinds driekwart jaar een wormenbak, waar ik eens per week een portie groente- en fruitafval in begraaf. Inmiddels heb ik al ruim 5 kilo prachtige compost uit mijn wormenbak weten te oogsten. Mijn planten zijn er dolblij mee: die schieten de lucht in.

Ik mag graag boven de bak hangen om mijn poop troopers te observeren. Zo leerde ik dat ze even makkelijk voor- als achteruitkruipen en dat ze graag bovenop en naast elkaar liggen. Ik weet nu dat ze een onder- en een bovenkant hebben (hun buik is lichter), dat ze volkomen doof en blind zijn maar trillingen en licht prima registreren. Ze zijn verrassend snel en sterk. En ik las dat ze tien hartjes hebben: vijf setjes van twee. Alleen daarom al viel ik als een blok voor ze. Zo klein, en dan tien hartjes!

Nadat ik op Twitter had geïnformeerd of iemand literatuur wist over de sociologie van compostwormen, kreeg ik een geweldige tip. Darwin had hetzelfde gedaan als ik: eindeloos naar zijn wormen kijken. Hij deed dat liefst veertig jaar lang. Hij had zelfs zijn hele familie aan het werk gezet om hem te helpen bij zijn studie. Darwin schreef uiteindelijk zelfs een boek over compostwormen, zijn allerlaatste, en daarvan werden er in het eerste jaar meer van verkocht dan van On the Origin of Species.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Camille King (cc)

Excuses: de lijm voor sociale relaties?

Excuses zijn de lijm om misstappen te herstellen. Maar hoe werken ze precies? En kunnen verontschuldigingen elk conflict uit de weg ruimen?

April 2017. Frisdrankbedrijf Pepsi lanceert zijn nieuwste reclamespotje. In het filmpje zien we een vrolijke groep Black Lives Matter-demonstranten van verschillende etniciteiten door een stad bewegen, met realityster Kendall Jenner in hun midden. De sfeer is vrolijk en uitbundig. Plots komt de protesterende massa tegenover de politie te staan. De sfeer wordt gespannen. Totdat Jenner naar voren stapt. Ze biedt een agent een blikje Pepsi aan. Het geluid van het blikje doet het feest weer losbarsten.

Pepsi’s bruisende commercial probeert een positieve boodschap uit te stralen over samenzijn, gelijkheid en acceptatie. Het effect was echter minder positief. De campagne werd op sociale media overspoeld met boze reacties. Ook Kendall Jenner kreeg de volle laag.

Wat ging hier mis? Critici namen aanstoot aan de manier waarop Pepsi de Black Lives Matter-protesten portretteerde. De commercial zou hun strijd tegen racisme en onrecht niet serieus nemen. Kendall Jenner die met één blikje cola dit complexe conflict oplost? Zo makkelijk gaat dat niet. Pepsi nam de kritiek ter harte en bood zijn excuses aan door het volgende bericht te verspreiden:

“Pepsi was trying to project a global message of unity, peace and understanding. Clearly we missed the mark, and we apologize. We did not intend to make light of any serious issue. We are removing the content and halting any further rollout. We also apologize for putting Kendall Jenner in this position.”

Foto: Maria Willems (cc)

3G Nieuwjaar

Een nieuwe dag in een nieuw jaar. Wij wensen iedereen een 3G (goed, gelukkig, gezond) nieuwjaar toe. Een aantal van onze redacteurs richten zich persoonlijk tot u en geven aan wat zij het liefst van 2022 verwachten.

-o-o-o-
Gwen van Eijk: Nieuw jaar, nieuwe kansen. Na een jaar zonder noemenswaardige aanpak van de klimaatcrisis, waarin we de pandemie hebben laten razen omdat we niet zorgen voor elkaar en rijke landen het niet nodig vinden de vaccinpatenten te delen, een jaar waarin we niet eens in eigen land een poging hebben gedaan om armoede en dakloosheid uit te roeien, gaan we dit jaar alles anders doen toch? TOCH? Optimisme is een morele plicht. Optimisme is een morele plicht. Optimisme is…

-o-o-o-
János Betkó: voor de wereld een beetje hoop. Minder sterke mannen en wat meer democratie. Urgentie en daadwerkelijke vooruitgang bij de grote uitdagingen van deze tijd, of dat nou de pandemie, de klimaatcrisis, toenemende ongelijkheid of de bescherming van natuur en biodiversiteit is. En voor mezelf: dat er alsjeblieft weer wat bandjes te bekijken gaan zijn, en wat te festivallen valt. Dat mis ik echt.

-o-o-o-
Jos van Dijk: Als Brussel er keer op keer niet in slaagt de ondermijning van de rechtsstaat in landen als Hongarije en Polen te keren, mogen we hopen dat de bevolking meer succes gaat boeken. Uiteindelijk zal de democratie toch door de burgers zelf gerealiseerd moeten worden.
Op naar betere tijden. Ik wens u en alle andere Europeanen een goed nieuwjaar!

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Danilo Urbina (cc)

Quasi oprechte ‘maar-mensen’

COLUMN - Je spreekt niet van een ‘explosie’ als je écht vindt dat trans zijn oké is

Er verschijnen tegenwoordig veel artikelen waarin de zorgverlening aan en de positie van trans mensen ter discussie worden gesteld. Ze worden steevast geïntroduceerd met een plichtpleging: ‘Niet dat er iets mis is met trans mensen, maar…’. Het is de obligate knieval, die als vrijbrief dient om precies dat te doen wat je zegt niet te doen: discrimineren.

Want vervolgens leggen de maar-mensen uit dat er sprake is van een zorgwekkende trend. Er zou een ‘explosie’ zijn van trans mensen, vooral van pubermeisjes die zich jongen voelen, en mensen zouden ‘te makkelijk’ in transitie mogen gaan. Vooral de notie dat iemand niet langer verplicht een pakket van ingrepen hoeft te doorlopen voordat ze hun geslachtsaanduiding op hun identiteitsbewijs kunnen veranderen, roept protest op.

Wat opvalt: het zijn vooral gendervaste mensen die zulke bezwaren aanvoeren. Het doet me denken aan mannen die vrouwen haarfijn uiteggen hoe zij zich dienen te gedragen om ‘succesvol’ te zijn, of heteroseksuele mensen die uiteenzetten wat homoseksuelen niet moeten doen indien ze ‘aanvaard’ willen worden.

‘Vragen stellen’, noemden deze maar-mensen het. Dat verklaart niet waarom kranten zulke stukken met enige gretigheid afdrukken. Je spreekt niet van een ‘explosie’ als je écht vindt dat trans zijn oké is. Mij lijkt het conditionele acceptatie. ‘Ze’ moeten eerst aan ‘onze’ voorwaarden voldoen, anders is de boot aan.

Foto: Yuri Samoilov (cc)

Kwetsbaren? Dat zijn de anderen.

OPINIE - Een triest bericht vandaag: econoom en politicoloog Robin Fransman is overleden aan de gevolgen van covid-19. Fransman had altijd oog voor de minder bedeelden, kritiek op trickle down denken, pleitte voor hogere belasting op kapitaal en was dat betreft toch een VVD’er zoals we die tegenwoordig veel te weinig zien.

Recenter gebruikte hij zijn bekendheid voor het Herstel-NL project, het veel bekritiseerde plan waarmee Nederland in corona-tijd ‘open’ zou kunnen. In het kort kwam het er op neer dat ‘ouderen en kwetsbaren’ in veilige zones werden gebracht, afgezonderd van de rest van Nederland. Deels op fysieke locaties zoals hotels, en deels op speciale dagen of uren. Ze kunnen dan veilig winkelen of naar de bioscoop en de rest van Nederland kon gewoon lekker door. Ergens in het begin van 2020 klonk dit misschien nog logisch.

Ouderen en kwetsbaren

Ook onze Rijksoverheid communiceerde veelvuldig over “ouderen en kwetsbaren beschermen” en later over “ouderen en kwetsbaren vaccineren”. Gedurende 2020 en 2021 werd echter duidelijk dat covid-19 iedereen kan treffen en iedereen hard kan treffen bovendien. De alfa variant van het virus was besmettelijker dan het origineel en zorgde voor meer ziekenhuisopnames, vervolgens verergerde de delta variant dat nog eens. Over de ernstige en langdurige klachten na ziek te zijn geweest, het zogeheten ‘long covid’, werd mondjesmaat steeds meer bekend. De ziekte verloopt grillig, het genezingsproces kan werkelijk alle kanten op. Van een paar dagen snotteren, naar aanhoudend concentratieverlies of anderhalf jaar later nog geen trap op kunnen lopen. Covid-19 is een bitch.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Screenshot Wintergasten 2021 - Yuval Noah Harari

Recensie Wintergasten met Yuval Noah Harari

RECENSIE - Het lijkt wel of het niemand is opgevallen, maar deze week presenteert Janine Abbering 4 avonden Wintergasten. Vanavond werd haar interview getoond met Yuval Noah Harari, de bekende Israëlische historicus, schrijver en futuroloog. Die heb ik hoog zitten, al moet ik bekennen dat ik geen een van zijn boeken heb gelezen. Mijn interesse is puur gebaseerd op wat er over hem in de media is verschenen. Hij zegt hele verstandige dingen, en daarom was ik zeer benieuwd naar zijn “ideale tv-avond”.

Tot mijn niet geringe verbazing en vreugde trapt hij af met een fragment uit de historische tekenfilmserie “Er was eens…”. Die was ik helemaal vergeten! Op de lagere school werd het soms getoond in de geschiedenis- of biologielessen, en ik ben het tot ver na mijn jeugd blijven kijken. (Ik had overigens geen idee dat het een Franse serie is, die blijkbaar wereldwijd werd uitgezonden.) Het deed precies wat het beoogde; je leerde er iets van en tegelijk was het gewoon heel lollig. Het was voor Harari de reden dat hij historicus werd. En het is óók de perfecte illustratie van de ideeën die hij heeft over het leven, en hoe de mens erin staat. Het is allemaal storytelling. Én ons vermogen tot samenwerking. Iets waar ik het alleen maar hartgrondig mee eens kan zijn. Volgens hem is die samenwerking waarschijnlijk de reden dat de homo sapiens het won van de Neanderthalers – die fysiek en misschien zelfs intellectueel onze meerdere waren (ze hadden in elk geval grotere hersenen). Maar vooral de verhalen die we vertellen, de “werkelijkheid” die we voor onszelf creëren, vind ik een interessant gegeven. Het is een concept dat ik al lange tijd overpeins en dat me helpt om de wereld te begrijpen.

Foto: Marco Verch Professional Photographer (cc)

Schermschot uitslag + Bonus

Er vanuit gaande dat wegens de coronamaatregelen iedereen zich geen raad wist wat te doen op eerste Kerstdag verzorgden wij de Kerstlockdown Special.

Deze eerste kerstdag is ook de dag dat Sargasso twintig jaar geleden net 5 dagen oud was. We vonden in de archieven nog wat amusement: de Schermschotquiz. Samengesteld door onze toenmalige redacteuren Crachàt en mark.

Eén nostalgisch onderdeel was de Schermschotquiz. Gevonden in onze archieven, afgestoft en met vijf nieuwe schermschotjes de lezers tot enige interactiviteit geprikkeld. Daar zouden wel veel reacties op komen. Immers een welkome afwisseling bij het lamlendig op de bank wat op je phone zitten scrollen?

Daar hadden we buiten de waard gerekend. De supermarkten bleven open.

Maar, zoals beloofd, op deze derde kerstdag toch de uitslag van de schermschotquiz.

Schermschot 1 werd vlot geraden door Richard: de roemruchte film Festen (1998) was op de eerste kerstdag wel een schermschotje (uit de openingsscene van de film) waard.

Schermschot 2 werd 2 minuten vlotter onthuld door Joost: de geheugenthriller Memento (2000). Het schermschot komt uit een van de eerste scenes van de film, waarin de hoofdrolspeler de man vermoord, die hij eerder (in de film dus even daarna) buiten bij de auto’s spreekt.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende