Soms heb ik last van een fascinatie, een obsessie haast voor verkeerde zaken, voor interessegebieden waar ik eigenlijk geen interesse voor heb. Maar van die fascinatie heb ik alleen maar last als ik achter m’n laptop zit en kriskras door het internet ga: kunst, poëzie, literatuur, nieuws, showbizz, gossip en sport. En als ik dan bij de Telegraaf langsga, ik ben niet eenkennig, dan is daar de vaste hoeveelheid MaxNieuws. Vroeger had de Telegraaf voor de lezer het dagelijkse rantsoen Andre Hazes klaarstaan, maar nu is het Max. Max voor en Max na. Dag in, dag uit. Elke keer weer een nieuw nieuwtje, een nieuw feitje. Gridstraf, Qatar, pole position, vriendin, Abu Dhabi en z’n eeuwige tegenstander, Lewis Hamilton.
Dit gaat dus allemaal over autoracerij, de Formule 1. Hamilton rijdt voor het automerk Mercedes en Max die rijdt voor het merk Red Bull, dat zijn die lege, verfrommelde energiedrankblikjes die overal in de berm liggen. Max, goeie naam voor een coureur, heet Verstappen van achteren. En zijn vader heet Jos. En die was ook coureur. Max heeft de winkel van zijn vader overgenomen.
Maar de F1 is een sport waar de media van houden. Waar mensen ’s nachts voor op blijven. En waarin nogal wat geld in omgaat. Er zijn belangen in het spel. En elk detail daarvan wordt breeduit per clickbait gepresenteerd. En dan zie ik weer een foto van die jonge gozer, met zijn eeuwige petje, die in zijn racekostuum, vol met reclames, op een podium een fles champagne leegspuit.
En ik misgun niemand zijn pleziertje of zijn/haar sport, op curling na dan misschien, met een bezem voor een fluitketel op het ijs gaan lopen vegen (maar echt, wat voor mensen doen dat?) maar een beetje een overexposure is het wel, beste Telegraaf.
Reacties (2)
Toen ik als jongetje het woord smurrie had geleerd, moeten mijn ouders door een hel zijn gegaan, want het moet een tijdlang het enige zijn geweest dat over mijn lippen kwam. Smurrie is zo’n woord waarvan zowel de klank als het mondgevoel bij het uitspreken met de betekenis ervan samenvloeien. Enfin, alles dat ook maar een enigszins beweeglijke consistentie had was smurrie, vooral als het op mijn bord lag.
Hoe mijn ouders die brei aan smurrie hebben ervaren, kan ik nog steeds schriftelijk ervaren op het provinciale nieuws, dat een tijd geleden de bezoekers zelfs met twee Verstappens bombardeerde, een moordzaak werd vlak voor het verjaren weer opgerakeld en bovengenoemde coureur, die van het Belgische Maaseik naar Monaco is verhuisd en nooit in Nederland heeft gewoond.
Misschien is de overdaad daar nog wel erger dan in de T, zeker in verhouding met de rest van de koppen.
Voor het overige verdient curling toch meer waardering, al is het maar omdat die sport geen hooligans kent.
Nee, nee, nee!