55plus met het UWV succesvol op weg naar werk?

Het geld bij de instelling waar ik 12 tot 14 uur per week werkte was op. Er restte niets anders dat mijn werkgever en ik uit elkaar gingen. In goede harmonie, dat wel; geen gouden handdrukken, maar wel oprechte waardering voor wat ik de afgelopen jaren had gedaan. Daarmee was ik parttime werkloos met recht op een WW-uitkering voor drie jaar en twee maanden. Met 58 jaar op de teller is het vinden van een andere baan geen eenvoudige opgave. Gelukkig is er het UWV. Wie in de WW belandt, is daar automatisch cliënt. Je merkt dan al snel dat het UWV er een merkwaardige manier van afspraken maken en communiceren op nahoudt. Zij stellen een dag en tijdstip vast en als cliënt krijg je dan een ‘bevestiging afspraak’. Ik weet niet beter dan dat je een afspraak met zijn tweeën maakt. Maar bij het UWV gaat men er blijkbaar van uit dat je als WW’er de hele dag niets te doen hebt en dus ieder moment oproepbaar bent. Deze ‘bevestiging van afspraak’ gaat altijd vergezeld van de afsluitende mededeling dat het niet verschijnen gevolgen heeft voor de uitkering.

Quote du jour | Vraag

Meer dan ooit geldt dat als je erbij wilt horen in Nederland je een baan nodig hebt. Niet zo gek dus dat iedereen in Den Haag juicht als er meer vacatures ontstaan. Of het nu om callcentermedewerkers of tabakslobbyisten gaat – zelfs bij GroenLinks gaan de handen op elkaar. En als je een gemiddelde econoom vraagt naar het grootste probleem van dit moment, dan zal hij wijzen op het gebrek aan ‘vraag’ – maakt niet uit naar wat.

Maar misschien is er wel te veel vraag.

Misschien is er wel te veel vraag naar afstompende marketing, te veel vraag naar overbodige administratie, te veel vraag naar vervuilende troep en te veel vraag naar dubieuze financiële producten. En misschien is er juist te weinig tijd voor de dingen die we echt belangrijk vinden, waarvan we op ons sterfbed zeggen: daar had ik graag meer tijd aan willen besteden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Politiek kwartier | Jaloers op een bijstandsmoeder

COLUMN - De bedragen van de bijstand zijn voor wie ze nuchter bekijkt alleszins redelijk. Het probleem met sociale zekerheid in Nederland is eerder de toegankelijkheid daarvan.

Het was weer een mooie week voor rechts medialand, met de column van Annemarie van Gaal, waarin ze wat cijfers uit haar duim zoog over bijstandsmoeders. Dit ontging het journaille van de krant van nog-niet-wakker-Nederland helaas volkomen, want ondanks dat de correctie hier op dit blog dinsdagavond al voor iedereen te bezichtigen was, werd het bericht de volgende dag kritiekloos doorgepost.

Soms heb je het gevoel alsof je het allemaal voor niets doet. Wat heeft het voor zin om telkens met de juiste cijfers te komen als de grote media kritiekloos de ene leugen na de andere blijven publiceren? Ik zal de eerste blogger niet zijn die hierom uiteindelijk de handdoek in de ring gooit. Het ontmoedigende van de politiek in Nederland: de leugen regeert.

Maar goed, terwijl jaloers Nederland zich dus schuimbekkend boog over het fictieve grootkapitaal van een bijstandsmoeder met twee kinderen, rekende ik, met hulp van vele reaguurders op dit blog en op de sociale media, uit hoeveel die bijstandsmoeder nu in werkelijkheid kreeg – hetgeen een stuk minder bleek te zijn dan Annemarie van Gaal en de Telegraaf maar al te graag geloofden – en vergeleek ik dit met het inkomen van iemand met een minimuminkomen en een modaal salaris.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

440 miljoen uitgegeven ‘om werkloosheid te voorkomen’

Nu.nl:

Van de 600 miljoen euro die het kabinet heeft uitgetrokken voor banenplannen is tot dusver circa 440 miljoen euro uitgegeven.

Minister Lodewijk Asscher van Sociale Zaken heeft dat dinsdag aan de Tweede Kamer geschreven. In totaal zijn 79 plannen goedgekeurd en in uitvoering.

[…] Het gaat vooral om scholing en begeleiding naar ander werk.

Vanuit de oppositie is er nogal wat kritiek. CDA en D66 zeggen dat de plannen niet voor extra werkgelegenheid zorgen. [Duh!] Maar volgens Asscher is het voorkomen van werkloosheid ook belangrijk.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Het verdriet van Dokkum

Trouw:

Een gezond bedrijf werd leeggehaald en verplaatst naar het buitenland. De mannen van de metaalfabriek uit Dokkum stonden op straat, soms na 40 jaar. Werk is er niet voor ze.

Het artikel toont wat dit voor gevolgen heeft voor de ex-werknemers: achteruitgang in inkomen, gevoelens van nutteloosheid, tevergeefse sollicitaties:

“Als ik tien keer solliciteer, krijgt ik twee keer een antwoord. Acht keer niet eens een afwijzing.”

‘Bollenpeller word je echt niet zomaar’

Er is werk zat en er komen grote tekorten op de arbeidsmarkt, wordt vaak gezegd. Renzo Verwer merkte er weinig van.

Het is vreemd: een land met massawerkloosheid én met arbeidsmigranten. Ik vond dat ook, totdat ikzelf een paar keer werkloos werd. Banen op mijn vakgebieden: media, communicatie en bibliotheekwereld, lagen niet voor het oprapen. Ik moest dus verder kijken en zo reageerde ik in 2005, 2009, 2010 en 2011 meerdere malen op banen als bollenpeller, lopendeband-medewerker, aardbeienplukker en schoonmaker.

Als er al werd gereageerd, ging dat als volgt:

Maken robots mensen nu echt overbodig?

In deze video wordt uitgelegd hoe robots nu toch echt het werk van veel mensen gaan vervangen. Is dit de zoveelste bangmakerij? Of gaan robots mensen nu toch echt op grote schaal vervangen in het arbeidsproces?

Een veel gehoorde reactie op dit soort stellingen is dat het niet zo’n vaart zal lopen. Deze video maakt echter op overtuigende wijze duidelijk dat er nu al heel veel mogelijk is en de makers zien dit als een voorbode op wat nog komen gaat.

Stel dat het geschetste beeld realiteit wordt, wat betekent dit dan voor de maatschappij? Extreem hoge werkloosheid? Misschien is het dan toch hoognodig tijd om eens serieus over het basisinkomen te gaan nadenken.

‘Stijging werkloosheid vlakt af door terugtrekken jongeren’

Zo meldt het CBS:

Het aantal werkenden is meer afgenomen dan dat het aantal werklozen is toegenomen. De werkzame beroepsbevolking kromp de afgelopen drie maanden met gemiddeld 10 duizend personen per maand. De totale arbeidsdeelname (werkzame- plus werkloze beroepsbevolking als aandeel van de bevolking) is daarmee afgenomen. Dit wordt vooral veroorzaakt door jongeren die zich terugtrekken van de arbeidsmarkt, bijvoorbeeld door te blijven studeren.

Hoewel er duidelijke tekenen zijn van economisch herstel, groeit het aantal mensen dat geen baan kan vinden vooralsnog gewoon door.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende