Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
VVD wil hasj-verbod
De VVD wil een totaalverbod op hasj. Gesteund door PVV en CDA zal de partij daar bij de minister op “aandringen”. Mocht de partij daarin slagen dan maakt het Nederland weer ietsje minder Nederland zoals we het al jaren kennen. Softdrugs (waaronder hasj) horen nou eenmaal een beetje bij Nederland.
Maar Nederland is een democratie, dus zo’n voorstel moet kunnen, hoewel het wel een beetje neigt naar “dictatuur van de meerderheid”-wetgeving. De reden die de partij opgeeft is dan ook een beetje vaag. Het heeft niets van doen met Nederland, maar met het buitenland. Er schijnen buitenlandse criminele organisaties te profiteren van het Nederlandse gedoogbeleid. Joh! Verhip! Zo had ik het nog nooit bekeken. Je tolereert een illegaal middel, en vervolgens wil je gaan het verbieden omdat het geleverd wordt! Ook vanuit het buitenland! De logische conclusie is dan dus dat als Nederlandse wetgeving er de oorzaak van is dat het buitenland schade leidt dat we het dan moeten verbieden? Misschien moet de minister eens met Shell om de tafel over Nigeria.
Goed ik dwaal af. Buiten het feit dat het een mooi staaltje is van het omdraaien van de oorzaak en het gevolg (vraag het maar aan de VS), lijkt dit me juist hét moment om ons gedoogbeleid (of algehele legalisatie) van softdrugs te exporteren. Juist nu, nu ook (zelfs!) in de VS steeds meer duidelijk wordt dat de “war on drugs” jammerlijk heeft gefaald. En we hebben de cijfers om het hard te maken dat het gedoogbeleid echt werkt. Dat moet de VVD toch ook inz… Oh nee, wacht.
Nieuw kabinet zonder nieuwe verkiezingen?
Het politieke staatsrecht hangt aan elkaar van normen die minder zijn dan hard staatsrecht maar ook meer dan een politieke praktijk. Conventies heten ze, of staatskunde. Ze zijn samengesteld uit een combinatie van parlementaire geschiedenis en normatieve ideëen. Als ware ijsmeesters houden staatsrechtgeleerden de dikte van dit soort conventies in de gaten. Dit blog verzamelt graag de resultaten van de metingen. Dit keer: twee opinies over de vraag of Rutte terug naar de kiezer moet als ze er straks met de PVV niet uitkomen in de nieuwe bezuinigingsronde. Eerder gaf ik voor mijn standpunt dat er dan vanwege de Conventie van 1966 in beginsel inderdaad nieuwe verkiezingen moeten komen.
Bert van den Braak meldt vanaf Parlement.com dat het ijs van die staatsrechtelijke conventie inderdaad dik genoeg is. Daarvoor voert hij een sinds 1972 gehanteerde praktijk aan en het standpunt van Den Uyl dat het hier om ‘gewoonterecht’ ging. Als uitsmijter voegt Bert daaraan toe: ‘Als iets in 1977 al een gewoonteregel was, is het dat vijfendertig jaar later nog sterker.’
Oud-Staatsraad Hoekstra vindt het ijs echter nog te dun. Dat het in 1977 gevroren heeft, sluit immers niet uit dat het sindsdien ook nog gedooid heeft. Eigenlijk is er nooit een duidelijke keuze gemaakt tussen de waarde van continuïteit en de directe democratie, vervolgt Hoekstra, zodat er per geval zal moeten worden gekeken. Eerder meldde Hoekstra in het NRC al dat wat hem betreft de crisis voldoende grondslag is om de PVV zonder verkiezingen in te wisselen voor een ander gedoogblok.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Kabinet wil af van dubbele nationaliteit
Vrijheid van meningsuiting anno 2011
Het is de week van de lijstjes en de jaaroverzichten. Wat kunnen we uit 2011 melden over de vrijheid van meningsuiting in Nederland? Ik noem vier onderwerpen die er dit jaar wat mij betreft uitsprongen.
1. De vrijspraak in het proces Wilders was zoals verwacht. Het proces-dat-beter-niet gehouden-had-kunnen-worden ontaardde in een nachtmerrie voor de rechterlijke macht. Wilders en zijn advocaat kregen volop de gelegenheid de onafhankelijkheid van ons rechtssysteem in twijfel te trekken. Dieptepunt was ongetwijfeld Wilders’ chanterende opmerking dat hij het vertrouwen in de rechterlijke macht zou opzeggen als hij niet zou worden vrijgesproken. Dat zijn vrijspraak tenslotte het vertrouwen in de rechterlijke macht heeft doen toenemen , met name bij PVV-stemmers, is verontrustend. Het suggereert dat men geen boodschap heeft aan de onafhankelijkheid van de rechter bij uitingsdelicten.
Voor iedereen die nog wel gelooft in de scheiding der machten laat de vrijspraak van Wilders veel vragen open. Sommige van zijn uitlatingen waren op de grens maar niet over de grens, zei de rechter. Maar over waar we nu precies de grens moeten leggen zijn we helaas niet veel wijzer geworden. Welke uitingen zouden in de ogen van de rechter wel strafbaar geweest zijn? Hier raken we aan de problemen die de strafwetsartikelen 137 c en d met zich meebrengen. De toepassing van deze artikelen (belediging en haat zaaien) blijft lastig als je een vrij maatschappelijk debat over tal van actuele punten niet wil frustreren. Deze artikelen zouden beter kunnen worden afgeschaft of zodanig aangepast dat alleen daadwerkelijke bedreiging met geweld overblijft als grond om iemand in zijn uitingsvrijheid te straffen. In dit verband mag ook nog wel eens opgemerkt worden dat het een schande is dat een politicus in Nederland vanwege zijn uitspraken nog steeds beveiligd moet worden.
De biecht van Rutte
Als enige krant lichtte het NRC een belangrijke bekentenis uit Ruttes congresspeech. Ontging het overige aanwezige journaille dat Rutte hiermee uit de kast kwam en de eigenlijke drijfveren achter het hak- en snoeiwerk opbiechtte?
Rutte toonde zich, in het begin van zijn speech (hier op youtube) , de premier van alle Nederlanders. Hij somt vragen op, die onder ongeruste burgers leven en geeft blijk goed naar de samenleving te luisteren. Hij begrijpt dat de hardwerkende slager om de hoek, die zijn winkel wel voor elkaar heeft, het moeilijk kan bevatten er ook wat van te moeten voelen als anderen (banken, eurolanden) hun toko niet op orde hebben.
Dan biecht Rutte op: “En ik zeg het u eerlijk: ook als er geen financiële problemen zouden zijn, dan zouden wij deze maatregelen moeten nemen“.
Geen problemen, wel bezuinigen? Daarmee stelt hij zijn criticasters niet echt gerust. Rutte begrijpt dat die redenering nader gemotiveerd moet worden. De enige reden om hard en breed te bezuinigen is: “Simpelweg omdat wij Nederland fundamenteel sterker willen maken“.
Over de sterke en zwakke kanten van dit prachtige land wordt verschillend gedacht. De premier gaat daar niet op in maar maakt na zijn bekentenis een merkwaardige wending. Hij somt de sterke kanten van Nederland op. Heeft hij niet in de gaten, dat hij met die opsomming zijn motivering ondergraaft? Ruttes schets van een sterk Nederland roept meteen weer vragen op.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.