Kaj, auteur op Sargasso

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-03-2022

Sisyfus Obama

23 oktober 2011 , 10:00 , door Kaj

Obama krijgt waarschijnlijk zijn tweede termijn, maar met veel liefde zal het niet gaan. In plaats van de enthousiaste meute die in 2008 stond te popelen om de nieuwe belofte in het Witte Huis te krijgen, moet Obama vechten voor iedere stem. Daarna zal hij vier jaar lang in de loopgraven moeten doorbrengen om zijn hervormingen uit zijn eerste termijn veilig te stellen.

Mitt Romney is Obama’s grootste bedreiging. Niet om waar Romney voor staat – dat kan namelijk iedere dag veranderen – maar omdat het enthousiasme voor Obama zelf zó enorm laag is dat steeds meer mensen een keuze tussen Obama en Romney zien als een keuze tussen lood of oud ijzer. Gedesillusioneerde Democraten zullen in een strijd tussen Romney en Obama thuis blijven of uit boosheid misschien zelfs op Romney stemmen. Het is precies dat sentiment dat Team Romney wil voeden door politiek in het midden te blijven en de verschillen tussen hem en Obama te minimaliseren.

Team Romney ondertussen vaart een gevaarlijke koers. Romney mag niet te ver afdrijven van Obama, maar ook weer niet te veel naar links overhellen om onacceptabel te zijn voor de rechtse kiezers in de Republikeinse voorverkiezingen. Maar als hij slaagt in die spagaat en hij wordt de kandidaat, dan wordt Obama gedwongen zelf naar links te gaan bewegen om het broodnodige ideologische contrast met zijn opponent te creëren. Er moet immers wat te kiezen zijn. Het gevaar is duidelijk: schuift Obama te veel op naar links, dan wordt Romney vanzelf aantrekkelijker als de veilige kandidaat van het midden. En daar, in het electorale midden, worden de verkiezingen gewonnen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Advies: ‘Verdien extra geld, wacht met nieuwe huurcontracten!’

19 september 2011 , 10:57 , door Kaj

Belangenvereniging Vastgoed Belang adviseert zijn leden – particuliere verhuurders en beleggers in particulier vastgoed – te wachten met het tekenen van huurcontracten tot ná 1 oktober. Vanaf die datum kunnen hogere huren gevraagd worden dankzij de wetsveranderingen van minister Donner, die de puntentelling voor huurwoningen met 15 tot 25 punten verhoogt. Met name verhuurders in schaarstegebieden (lees: de steden in de Randstad, zoals Amsterdam) wordt op het hart gedrukt mensen te laten wachten tot hen een hogere huur berekend kan worden. Een huurverhoging van wel 125 euro. Zie een afbeelding van de nieuwsbrief die ik vanavond kreeg toegestuurd:

Zo gaat dat dus. Maar hiervoor was de puntentellingverhoging toch niet bedoeld, meneer Donner? Die huurverhoging was toch bedoeld om de woningmarkt weer in beweging te krijgen? Nu blijft iedereen zitten…

[kaj]

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ook rechts niet meer onschuldig

30 juli 2011 , 10:00 , door Kaj

Naast Noorwegen is er nog een groep die zijn onschuld verloren heeft: de rechtse boys & girls die moord en doodslag zonder blikken of blozen in de schoenen schuiven van ‘dé islam’ of ‘dé linksen’, maar die – nu het een rechtsdragende mafkees was die in Noorwegen moordde – roepen dat hij een eenzame gek was die in het geheel niet in verband mag worden gebracht van enig rechtsdragend denken.

‘Welkom bij de club mensen, hoe voelt het nu?’, denk ik al een paar dagen als ik zo’n rechtse Van Dam of Jensma verontwaardigd hoor krijsen. Een Afshin Ellian hier en een Pamela Geller in de VS die op bizarre wijze islam alsnog de schuld in de schoenen proberen te schuiven, een verzameling Fox News-commentatoren die glashard ontkennen dat Breivik een Christen was, hoewel de Noor in zijn geschifte boekwerk van 1500 pagina’s kristalhelder maakt dat hij zichzelf als een Christen beschouwt, en wel van de militante soort. (Ter vergelijking: de jongste versie van de King James-bijbel telt 1888 pagina’s.) En wat zeggen deze mensen dan eigenlijk? Als christen mag je wel haten, je mag alleen niet schieten? Ik kan mij zeer wel voorstellen dat er mensen zullen zijn voor wie het maar een klein stapje is van ‘haten’ naar ‘schieten’. Sterker nog…

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Woorden doen ertoe

25 juli 2011 , 10:33 , door Kaj

Geert Wilders is niet verantwoordelijk voor de terroristische aanslagen van Anders Breivik, de Noor die vrijdag 92 mensen doodde. Dat staat als een paal boven water en iedereen die toch probeert Breivik’s gestoorde daad in de schoenen van Wilders te schuiven, doet dat met een politieke agenda om Wilders te beschadigen. En wie dat doet is ironisch genoeg niet anders dan Wilders en wat hij met de islam probeert te doen. Maar dat Wilders niet verantwoordelijk is, ontslaat hem niet van de verantwoordelijkheid zijn woorden te wegen.

In de discussie over de vraag of Wilders nu wel of niet verantwoordelijk te houden valt voor de daden van Breivik, is het belangrijk de feiten in de gaten te houden. Want feiten zijn in zulke discussies vaak het eerste slachtoffer: de houders van meningen proberen de feiten dan zo te vervormen dat ze passen in hun visie van de wereld.

Feit is dat de meningen van Wilders over islam en multiculturalisme onmiskenbaar een leidraad vormden door de gedachten van Breivik. Dat spreekt klip en klaar uit het ‘manifest’ van de Noor. In zijn waanzinnige geschrift zet Breivik Wilders neer als een held, als een eenzame roepende in de woestijn. Hij citeert Wilders uitgebreid en haalt hem aan als een politieke, dan wel ideologische leider. Wie het niet met Wilders eens is, wordt door Breivik neergesabeld en weggezet als een verrader. Sterker: wie het niet met Wilders’ gedachtengang eens is, is een aanhanger van het ‘cultureel Marxisme’, een verrader, en moet van Breivik dood. Waarvan akte.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het kan rechtvaardiger

2 juli 2011 , 11:00 , door Kaj

Keti Koti was begonnen in Amsterdam. Het festival dat het afwerpen van de ketenen door slaven herdacht trok sambaënd het Oosterpark binnen. Aan de ene kant van de straat, op de stoep, stond een Fiat Panda stil. Enkele mensen laadden kookspullen uit voor in het park. Aan de andere kant van de straat, ook op de stoep, stond een rij dikke auto’s stil. Notabelen werden afgezet uit de Mercedessen en Lexussen. Ook duidelijk bedoeld voor het park. Een politieagent zag de Panda op de stoep en trok zijn bonnenboekje. Protesten mochten niet baten. Na de Panda-bestuurder te hebben bekeurd, sjokte de agent het park binnen. De Panda-bestuurder keek woedend naar de overkant van de straat, waar de chauffeurs deden alsof ze niets hadden gezien.

[kaj]

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kaj gaat de polletiek in

27 februari 2011 , 13:02 , door Kaj

Nou ja, soort-van. Ik ga iets heel nieuws doen. Ik ga werken voor zaken die mij na aan het hart gaan. Ik ga mijn cynisme afwerpen. Ik ga mijn ziel en zaligheid inzetten voor de stad Amsterdam. Ik ga werken voor de Amsterdammers die ook in 2050 nog in een stad willen wonen die van en voor iedereen is. Ik ga werken voor de partij van Lodewijk Asscher en Frank de Wolf, en voortbrenger van illustere namen als De Miranda en Schaefer. Ja, ik ga werken voor de PvdA Amsterdam. En daar ben ik fucking trots op.

Wat bezielt mij om deze stap te zetten? Betrokkenheid. Dat eerst en vooral. Ik ben 35, ik heb 17 jaar journalistiek op mijn journalistieke CV, en ik heb in die periode dus vooral vanaf de zijkant beschreven wat er gebeurde. En ik kan je zeggen, daar kan je behoorlijk cynisch van worden.

Er zijn zaken die in de loop der jaren een gegeven zijn geworden, zaken die wij nu voor lief nemen, als onvervreemdbare rechten. Contracten met rechten en plichten voor werknemer en werkgever, arbeidsrecht, een hoogwaardige gezondheidszorg die bereikbaar is voor iedereen, de AOW, betaalbaar onderwijs.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Assertiever Egypte zegen voor Israël

21 februari 2011 , 14:44 , door Kaj

Kaart van Midden-Oosten en Noord-Afrika (Beeld: Kaj Leers)

Alles is politiek. Zo ook de uitkomst van de revolutie in Egypte, die op vele fronten politieke repercussies heeft, maar die vooral voor de positie van Israël en de Palestijnen van belang zal blijken te zijn. Want waar Israël in de publieke opinie zichzelf met enig succes kon neerzetten als ‘de enige democratie’ in het Midden-Oosten, moet het straks waarschijnlijk rekening houden met een nieuw, democratisch en assertief Egypte dat machtig genoeg is om concessies af te dwingen jegens de Palestijnen. Maar in plaats van daarvoor te vrezen, zou Israël dit gegeven moeten omarmen.

Het tekenen van de vredesakkoorden tussen Israël en Egypte betekende meer dan alleen het zwijgen van de kanonnen. Het betekende ook dat Hosni Mubarak’s Egypte definitief zijn positie als regionale supermacht aan de kapstok hing en aan ging liggen bij de andere Arabische machten die zich laafden aan de Amerikaanse tiet.

Want dat was de trade off: als je vrede sluit met Israël, komen wij Amerikanen je cadeautjes brengen. Het door en door corrupte Egyptische regime greep die kans en Egypte dommelde in slaap, zoals je dat wel eens doet na een copieuze maaltijd. En die copieuze maaltijd werd iedere dag opgediend vanuit Washington in de vorm van miljarden dollars die naar het land vloeiden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Campagne-update: verder waar het 9 juni ophield

20 februari 2011 , 13:50 , door Kaj

De Provinciale Statenverkiezingen? Vergeet het maar, dit is de Tweede Kamerverkiezingen van 2010 versie b. De politieke partijen gaan gewoon door waar ze op 9 juni stopten. Nemen sommige partijen af en toe nog het woord ‘provincie’ in de mond, andere partijen – met name de oppositie – laten de schroom helemaal varen en maken de verkiezingen op 2 maart al tot een referendum over het kabinet-Rutte. En tot nu toe reageert het electoraat precies zoals het ook reageerde in de aanloop naar 9 juni: lauwtjes.

VVD
Mark Rutte en zijn VVD hebben weinig te winnen en alles te verliezen. Dat blijkt ook wel uit de voorzichtige manier waarop de partij tot nu toe campagne heeft gevoerd: de partij schuift telkenmale Rutte naar voren en laat vooral Ivo Opstelten en Fred Teeven als aangevers en frontsoldaten optreden op het onderwerp ‘veiligheid en criminaliteit’. Maar de VVD leunde de afgelopen maanden wel erg sterk op de bewindslieden en lijkt daardoor de focus wat kwijt te zijn. Rutte ontdekt nu wat het is om te moeten laveren tussen enerzijds het uithangen van de staatsman, en anderszijds het campagnevoeren voor de Senaat Provinciale Statenverkiezingen. De VVD-campagnestaf zag heel goed in dat de oppositiepartijen met flink veel modder zouden gaan smijten en men besloot de twee kopstukken van het bezuinigingskabinet, Rutte en CDA-voorman Maxime Verhagen, uit de wind te houden. Want dit kabinet mag koste wat kost niet negatief geframed worden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De strijd om de ziel van het CDA

17 februari 2011 , 10:40 , door Kaj

Loopgraven in de Eerste Wereldoorlog

Op 2 maart gaat het CDA zeer waarschijnlijk weer een knallend verlies lijden bij de Provinciale Statenverkiezingen. Juist in de regionale vertegenwoordigingsorganen, door CDA’ers zelf gezien als traditionele CDA-bastions, gaat de partij volgens peilingen op historische wijze zetels verliezen aan de PVV van Geert Wilders en de VVD van Mark Rutte. De oorzaak: het CDA heeft geen boodschap en geen koers, en dreigt nu gekaapt te worden door de rechtervleugel van Maxime Verhagen en Hans Hillen. Een tegenbeweging kon niet uitblijven en die lijkt er nu te zijn: het ‘Slangenburgberaad’. De troepen verzamelen zich voor een strijd om de ziel van de partij die na 2 maart zal losbarsten. Instabiliteit bij de regeringspartner dreigt.

Dat was vast even schrikken voor prominente CDA-leden als Elly Blanksma, Pieter Omtzigt, Jack Biskop, Ad Koppejan (Tweede Kamerleden), Wim van de Camp (Europarlementariër) en Ruth Peetoom (kandidaat-partijvoorzitter en vrouw van CDA-prominent René Paas). Zo denk je lid te zijn van een besloten gezelschap, en zo sta je pardoes met naam en toenaam op NRC.nl.

De namen vallen op. Het zijn niet de usual suspects als Doekle Terpstra, Bert de Vries of Dries van Agt, mensen met uitgesproken kritiekpunten die bij een fiks deel van de CDA-achterban inmiddels tot weinig meer dan een schouderophalen leiden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Senaat: de sleutel ligt bij de PVV-kiezer

11 februari 2011 , 10:31 , door Kaj

Debat in het Senaat (Foto: Flickr/Minister-president)

In peilingen voor de Tweede Kamer, zoals die van de Politieke Barometer, scoren de coalitiepartijen VVD, CDA en PVV (ja, die rekent dit blog tot de coalitie want het gaat om macht) steevast een redelijk solide meerderheid. Maar het is gevaarlijk om dat soort peilingen één op één door te vertalen naar Senaatszetels, zoals Synovate hier wel doet. Want dan wordt uitgegaan van een relatief hoge opkomst, en juist bij die aanname rijzen problemen. Niet eens zozeer dankzij het kwakkelende CDA, maar vooral dankzij de PVV-achterban.

Dat laatste schrijft het blad Binnenlands Bestuur op basis van een onderzoek van TNS-Nipo.

Het is geen verrassing. Er is al veel geschreven over het electoraat van de PVV van Geert Wilders. Een deel ervan is zonder meer waar, maar veel is toch ook gebaseerd op aannames omdat er één groot probleem is met ongeveer een derde van het PVV-electoraat, en dat is: de peilers weten niet precies wie die mensen zijn. Dat maakt het lastig ze te bevragen.

Ongeveer één derde van dat electoraat bestaat uit mensen die de afgelopen jaren slechts zelden het stemhokje van binnen hebben gezien. Dat was toen ze stemden op de LPF, vlak na de moord op Pim Fortuyn in 2002, en twee keer op Geert Wilders, in 2006 en 2010 (ongeveer 21% van de PVV-stemmers in 2006 waren voormalig LPF-stemmers, zo weet het Nationaal Kiezersonderzoek, in 2010 was dat vermoedelijk meer).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Jeanine Hennis: Eurobashing hypocrisie

4 februari 2011 , 10:32 , door Kaj

Jeanine Hennis (Foto: Wikimedia Commons/Vvdwebmaster)

Jeanine Hennis-Plasschaert is voormalig Europarlementariër voor de VVD en tegenwoordig lid van de Tweede Kamer. Haar hartje klopt op blauwgeel bloed, zo erg houdt ze van Europa. Zij was ook één van de Europarlementariërs die een broertje dood had aan het Europa-bashen waar nationale politici zich aan bezondigen als het hun uitkomt. Niets is zo makkelijk als ‘Europa’ bashen, want terugpraten doet men daar toch niet. Welnu: tegen de achtergrond van het bloedige geweld in Egypte lijkt Hennis-Plasschaert toch doodleuk aan het spelletje mee te doen.

Dat spelletje werkt ongeveer zo. Wordt er een slecht voorstel gedaan door ‘Europa’? Dan is het ‘fout!’, ‘mag niet!’, ‘geld terug!’, ‘waar bemoeien zij zich mee!’, ‘de Europees Commissaris moet z’n biezen pakken!’, en zo verder. Soms komen zulke uitspraken zelfs in het verkiezingsprogramma. Het allerleukste is natuurlijk dat ‘Europa’ geen enkele grote beslissing neemt zonder dat de nationale ministers erin gekend zijn – niet zelden dezelfde minister die een minuut later, na eerst volmondig ingestemd te hebben met het slechte voorstel, voor de camera tégen hetzelfde voorstel staat te fulmineren. De Eurokritische kiezer moet gerustgesteld, weetuwel.

Maarrrrrr…! Heeft ‘Europa’ een goed voorstel? Dan was het niet ‘Europa’ dat het binnenhaalde, nee, dan was het de Nederlandse minister die zich namens Nederland in Europa bemoeid had met het voorstel. Glimmend van trots staat hij of zij dan voor de camera uit te leggen hoe hij/zij het voorstel toch maar mooi voor de poorten van de Brusselse Hel wegsleepte.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Groenlinks 2.0: de glorie of de chaos

30 januari 2011 , 13:28 , door Kaj

Er is een geboorte gaande van het kindeke Groenlinks 2.0. De bevalling is pijnlijk en riskant; er is een kans dat moeder Jolande Sap het niet overleeft. Vroedvrouw Femke Halsema bast persbevelen, de Tweede Kamer-fractie moedigt met spandoeken aan en de camera’s registreren de verbijstering die te lezen valt op de gezichten van de partijleden die rond het bed staan.

Buiten de kraamkamer staan partijvoorzitter Henk Nijhof, Bram van Oijk en de strategen Thof Thissen en Tom van der Lee nerveus te roken. Wie van hen nou precies de vader is, is niet bekend; ze worden er allemaal van verdacht. Bij de deur van de wachtkamer staat kamerlid Ineke van Gent verwoed op haar Blackberry te rammen.

Dit moet het moment worden: nu moet Groenlinks 2.0 de plaats in gaan nemen van de gemankeerde voorganger, die volgens Halsema & co te vastgeplakt zat aan een groen en links stigma. Er bleek een onbestemd plafond te zijn dat de ambities van de partij onder de 12 Kamerzetels hield. Halsema, Kees Van Oijk, Van der Lee en nog een paar mensen beseften dat het plafond een creatie van de partij zelf was, een ontwerpfout uit de tijd dat Groenlinks tot stand kwam door een fusie van diverse partijen. De groene en linkse coltrui bleek een verstikkend harnas te zijn geworden.