Kunst op Zondag | Tot op het bot

Fileer de mens tot op het bot en wat blijkt? Iedereen is gelijk! In het diepst van ons wezen zijn we knekels. Doodsaai, dus verzinnen we er van alles omheen. Zelfs ons verzincentrum is bot. We nemen een kijkje in knekel- en curiosakabinetten en bij hedendaagse osteologische kunstenaars. In de late Middeleeuwen was de dodendans een poosje een trendy thema in de kunst. Vermoedelijk was de pandemische pest aanleiding. De pest trof iedereen, oud, jong, arm, rijk. Men werd zich scherp bewust van de vanitasgedachte. Kom daar vandaag nog maar eens om. Michael Wolgemut (1434-1519), Danse Macabre, 1463. De in Brussel geboren arts en anatoom Andries van Wesel (in Latijn Andrea Vesalius) wordt gezien als een van de eerste wetenschappers die de menselijke anatomie in kaart bracht. In deel 1 van zijn ‘De humani corporis fabrica libri septem’ (Zeven boeken over de bouw van het menselijk lichaam) behandelde hij het skelet. Vesalius maakte zelf een aantal gravures van skeletten in diverse poses. Andreas Vesalius (1514 – 1564), Biddend skelet, 1723. En wie was de maker van de eerste röntgenfoto van een roker? Vincent van Gogh (1853 – 1890). Kun je zelfkennis opdoen door een skelet te bestuderen? Lovis Corinth (1858 – 1925), Zelfportret met skelet, 1896. Paul Delvaux had vele obsessies en skeletten waren er een van. En zo kon hij laten zien dat de gemiddelde kantoorklerk niet veel verschilde van mythische verlossers. Paul Delvaux (1897 – 1994), Ecce homo, 1949. Paul Delvaux – Crucifixión 1951. Over wonen en ijdelheid gesproken… Dat bepaalde lieden zich niet alleen een leuk optrekje in de stad kunnen veroorloven, maar ook een alleraardigst stulpje op het platteland, is van alle tijden. Het lijkt wel onuitroeibaar. In het gunstige geval houden we er een museum annex kunstenaarsresidentie aan over. Wel goed dat Olaf Breuning ooit een beetje vanitasgedachtengoed in de tuin van Villa Medici hing. Olaf Breuning (1970 -), Skeletons, 2002. Twintig zitjes, gegroepeerd als een gigantisch skelet zijn bedoeld om eens te mijmeren over wat er al dan niet is overgebleven van de cultuur van de oorspronkelijke bewoners van Indianapolis. Joep Van Lieshout (1963 -), Funky Bones, 2010. Voor de 2013 editie van ‘Sculpture by the sea’ (bij de stranden van Bondi en Cottesloe, Australië) maakte Ken Unsworth een strandwacht en een sterke eenzame fietser. Ken Unsworth (1931 - ), Look this way, 2013. Ken Unsworth - There’s many a slip ‘twixt the cup and the lip, 2013. Deze fontein van Urs Fisher is te duiden als een 'piëta humoresque'. De van het kruis gehaalde Jezus is over de stoel gelegd. Moeder Mary nergens te zien. Oh wacht, dat is natuurlijk die stoel. De watergevende tuinslang stelt dan haar tranen voor. Urs Fisher (1973 - ), Invisible Mother, 2015. Wordt u wel eens verweten bot te zijn? Awel, dan hebt u vandaag kunnen zien dat zulks van alle mensen is.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Kabinet

Nee, dat wordt geen leuk kabinet. Verwacht er geen wonderen van. Laten we eens in diverse kunst- en curiosakabinetten kijken of er kandidaten te vinden zijn voor de diverse ministerposten. En andere nuttige informatie.

Een kabinet waar van nature elkaar vijandige schepsels in één lichaam samen komen? Thomas Grünfeld verklaarde in dit interview (2016) over zijn ‘Misfit’- creaties: “Hier zag ik als beeldhouwer de kans om met echte huid, in plaats van steen, brons of andere materialen te werken. Met iets dat een leven heeft gehad. Met het collageprincipe ontwierp ik nieuwe soorten, die het bijvoorbeeld mogelijk maken om vijanden in de natuur in één lichaam te verenigen.”

Thomas Grünfeld – Misfits (taxidermie), 1992.

Haas en ree
Flickr ID Number THX 1139 Misfits de Thomas Grünfeld au Château d'Oiron Haas en ree 1992 CC BY 2.0

Eekhoorn, zwarte kabeljauw en konijn
Flickr ID Number THX 1139 Château d'Oiron Misfits Thomas Grünfeld Eekhoorn, zwarte kabeljauw en konijn CC BY 2.0

Muskusrat, neusbeertje, wilde eend en ree
Flickr William Chevillon Château d'Oiron Thomas Grünfeld, Monstre, Muskus, neusbeertjes, wilde eend en ree 1992 CC BY-NC-ND 2.0

Wild zwijn, wilde eend en kip
Flickr ID Number THX 1139 Misfits Thomas Grünfeld Château d'Oiron Wild zwijn, wilde eend en kip CC BY 2.0

Een kabinet met nieuw elan. Of wordt het trekken aan een dood paard? Misschien een ideetje om ter waarschuwing dit boven de vergadertafel van de ministerraad te hangen?

Maurizio CattelanNovecento, 1997.
Flickr Ralf Steinberger Helplessness Novecento (1900), by Maurizio Cattelan (1997) CC BY 2.0

De curator van het nieuwe kabinet rekent er wel op dat-ie iedereen aan een touwtje heeft.

Nicolas DarrotInjonction (bevel) I, 2008. Uit de serie ‘Les Injonctions’.
Flickr Fred Romero Artistes & Robots - Grand Palais, Paris Nicolas Darrot Injonctions I 2008

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Closing Time | Summon The Fire

Sinds begin jaren ’90 wisselen vriend A. te G. en ik jaarlijks een muziekverzameling uit. Het toeval wil dat we op dezelfde dag jarig zijn, dus rond onze verjaardag kijken we altijd uit naar wat de ander het afgelopen jaar de moeite waard vond. Allebei houden we van Americana. Omdat we in dezelfde vijver vissen is het regelmatig voorgekomen dat we eenzelfde artiest in onze verzameling hadden. Dat we ook nog eens hetzelfde nummer hadden, komt bijna nooit voor. Afgelopen keer hadden we ineens allebei Summon the Fire van The Comet is Coming.

Foto: Afbeelding cc fair useSteve McPherson - Combination Piece- (Green No1). 2010 copyright ok. Gecheckt 06-10-2022

Kunst van het verzamelen

Verzamelen is geen kunst, het is meer een kwestie van bewaren en eventueel ordenen. Maar verzamelingen kunnen wel bijzonder zijn. De gekste dingen worden verzameld met de grootste verzamelwoede. Daar kennen we allemaal bijzondere voorbeelden van.

Ikzelf heb een aantal verzamelingen (oude kleine blikjes , oude geïllustreerde kinderboeken, houten drukletters, oude postkaarten etc). De verzameling waar ik het meeste plezier aan beleef, is een verzameling fruitstickertjes. Ik pluk in de groentewinkels, op de markt en in de supermarkt de kleine stickertjes van de appels, sinasappels, bananen en van het exotische fruit. Deze plak ik dan in een Moleskine notitieboekje. Nog nooit was het boodschappen doen zo leuk. Elke week kom ik nieuwe stickertjes tegen. Eigenlijk heel alledaags, maar let maar eens op: het zijn prachtige kleine logo’s en mooie kleurrijke drukwerkjes (zie onder).

Ik heb niet de intentie deze verzameling compleet te krijgen, bovendien categoriseer ik mijn verzameling niet eens. Ik plak de stickertjes in zonder te weten van welke fruitsoort ik ze geplukt heb, dat vind ik namelijk totaal niet interessant. Dan zou het verzamelen teveel een doel worden en kijk ik niet meer naar de kwaliteit. Ieder zijn meug, dat begrijp ik.

Er zijn echter mensen die verzamelen en hun verzameling op een hoger plan hebben gebracht. Mensen voor wie het verzamelen onderdeel is geworden van (kunst)projecten waarbij categoriseren en ordenen juist een grote rol speelt. De Amerikaanse kunstenares Lisa Congdon heeft in 2010 elke dag een (deel) van een van haar talloze verzamelingen laten zien op haar blog ‘a collection a day’. Haar collecties heeft ze op die manier gecategoriseerd en gebundeld in een boek.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.