Geroepen hadden ze en hoe: om het hardst. Maar het bleven roependen in de woestijn met hun boodschap dat de zeespiegel door zou stijgen tot er geen dijk meer tegen gewassen zou zijn. De nieuw-rechtse coalities die ons land sinds het begin van de jaren tien regeerden hielden echter star vol dat er geen morzel gronds aan de zee mocht worden afgestaan. Miljarden werden gestoken in dijkverhogingen, golfbrekers, schiereilanden voor de kust, waarop godbetert dan ook nog een vliegveld onder het toekomstige zeeniveau. Helaas kregen de roepers in de woestijn gelijk. Het water kwam toch. In maart 2072 deed zich de fatale combinatie van waterstanden en windrichting voor die maar eens in de vijftienduizend jaar voorkwam. Althans op de oude, nog niet opgewarmde aarde. Op zich hadden de dijken het moeten houden. De zeespiegel was nog net geen 2.62 meter gestegen t.o.v. het niveau van honderd jaar daarvoor. De harde westenwind blies het water bij springtij hoog tegen de Nederlandse kust. Maar toen het hoogste punt voorbij was, waren alle dijken nog intact. De wind ruimde sterk naar noord-noordwest. En toen kwam de verrassing. Op het moment van laag water was de verhoging nog steeds meer dan het normale hoogwaterniveau. Er werd onmiddellijk groot alarm geslagen.
Denkt u dat er binnen Europa over één generatie (2030) tijd er
a) een vreedzaam samenleven is tussen moslims en blanke Europeanen?
b) er voortdurend ernstige gewelddadige conflicten zullen uitgevochten worden?
c) hele andere ontwikkelingen de hoofdtoon voeren?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Eind maart van dit jaar verscheen het Handboek Literatuuronderwijs 2009-2010, naar aanleiding van de Dag van het Literatuuronderwijs in november 2008. Op deze dag werden door leraren, schrijvers en anderen gediscussieerd en vragen gesteld als: Hoeveel zinvolle manieren van vertellen over literatuur zijn er eigenlijk? Vertellen nieuwe media ook een literair verhaal en is dit verhaal anders per medium? ‘Leest’ een film anders dan een boek en waarom?
Veel docenten gaan op een goede manier met literatuuronderwijs om. Er zijn ook scholen waar het minder goed gaat. Soms staan twee typen docenten tegenover elkaar: de vakgek en de vluchter. De één staart zich blind op de heiligverklaring van de vaderlandse letteren, de ander raffelt literatuur af met opdrachten uit een weinig creatieve lesmethode die door een educatieve uitgeverij is opgesteld. Niet iedere taaldocent is enthousiast over literatuur. Dat geeft niet, zolang elk docententeam maar een ‘literatuurprofessional’ in dienst heeft, die desnoods alleen het ’taaloverstijgende’ vak Literatuur zou mogen geven.
Stoommachine
‘Mediapedagoog’ Daniël Lechner nam vorig jaar op de opiniepagina van de Volkskrant stelling over literatuuronderwijs in zijn artikel Literatuur niet meer van deze tijd. ‘Literatuur is best een aardige expressievorm, maar ondertussen wél een relikwie van vervlogen tijden geworden.’
Goed nieuws is geen nieuws, of toch wel? Wel als het goed nieuws is over de onvermijdelijke transitie naar een duurzame economie. Want die moet er komen, experts zijn het over eens: het is deze eeuw de dood of de gladiolen.
In Spanje is de grootste commerciële zonnetoren ter wereld geopend nabij Sevilla. Het gaat hier om thermische zonneenergie waarbij honderden spiegels het inkomende zonlicht concentreren op een toren waarin een stoomturbine vervolgens electriciteit opwekt. Goedkoper, robuuster en krachtiger dan fotovoltaïsche cellen. De PS20 van Abengoa Solar zal met zijn 20 megawatt 10.000 huishoudens gaan voorzien van stroom en in de toekomst zal dit project groeien naar 300 megawatt en 240.000 huishoudens. Daarna kan dit plan worden uitgerold over de Sahara! Het complex zal 800 hectare beslaan en permanent 300 banen genereren. Hierdoor hijgt Spanje inmiddels Duitsland in de nek als kampioen zonneenergie. Bekijk (vooral) de eerste twee minuten van dit filmpje en adem de toekomst.
Windmolens zijn voor bepaalde regio’s dé aangewezen vorm van duurzame energie. Met name kustregio’s waar het vaak hard waait zijn geschikt. Een probleem van windmolens is echter dat ze voor nogal wat collateral damage onder vogel- en vleermuispopulaties zorgen. De beestjes vatten maar niet dat die wieken ronddraaien en ze schatten de snelheid verkeerd in *pats*. Bijzonder jammer, met name ook omdat juist langs de kust veel vogels vliegen. Onderaan een windmolen ontstaan zo ware vogel killing fields. Maar hier biedt de techniek uitkomst! Een windpark in de VS is als eerste uitgerust met radartechnologie om vogelzwermen te detecteren. De windmolens stoppen automatisch met draaien als grote zwermen in aantocht zijn (IPS). Nu nog zelfdenkende molens die ook een beetje afremmen om die ene woon-werk verkeersmus veilig te laten passeren en de wereld is perfect.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Je kan zeggen van Microsoft wat je wil, maar de jongens en meisjes in Redmond ontbreekt ’t niet aan verbeeldingskracht over wat de toekomst ons gaat brengen. Dankzij dit schitterende nieuw filmpje kunnen we nu meekijken over Microsoft’s schouder de nabije toekomst in.
En hoe ziet 2019 eruit volgens Microsoft? Het codewoord lijkt heel duidelijk Augmented Reality: binnenkort hoeven we niet meer achter onze PC’s of laptops te zitten om informatie gepresenteerd te krijgen en te verwerken, maar wordt die informatie overal om ons heen geprojecteerd en wordt alles een computing platform. Alles praat met alles en er lijken geen compatibiliteitsproblemen meer te bestaan. Al met al doet het filmpje erg denken aan de wandeling die Tom Cruise maakt in de film Minority Report, die overigens ook werd ingegeven door valide toekomstvisies.
Nu zou je kunnen denken dat Microsoft wel heel erg optimistisch is met hun voorspellingen en dat 10 jaar wel erg kort is voor alle getoonde ontwikkelingen. Maar als we een korte blik werpen op bestaand onderzoek is het tijdsraam ineens een stuk minder gek.
2009 Is een belangrijk jaar. In dit jaar wordt in belangrijke mate ‘bepaald’ wat de ontwikkelingsrichting van onze planeet zal zijn: verdergaande integratie, of desintegratie. Een korte uitleg waarop deze best wel dramatische conclusie is gebaseerd. De ‘wording’ van Europa – een redelijk goed goedresultaat, via een lange en vooral bloedige weg – is een interessante case study ter inleiding.
Europa heeft zich in de afgelopen 500 jaar ontwikkeld van een anarchistische verzameling van staten naar een ‘waardengemeenschap’ waarin – over het algemeen – het Europese belang prevaleert boven nationale belangen, en ruzies tussen Europese staten niet meer worden beslecht door oorlog en geweld. Conflicten waren in dit Europese integratieproces in hoge mate instrumenteel. Een goed gesprek bleek vaak niet mogelijk of onvoldoende. Vier grootschalige conflicten – systeemoorlogen, dat wil zeggen conflicten ter grootte van het systeem – leverden telkens een ‘nieuw’ – beter georganiseerd Europees systeem op (de Dertigjarige Oorlog, de Franse Revolutionaire en Napoleontische Oorlogen en de Eerste en Tweede Wereldoorlog). Door deze vier oorlogen werd het Europese systeem als het ware weer (tijdelijk) in balans gebracht; dat wil zeggen dat de verhoudingen in – en de spelregels van het systeem weer even een afspiegeling vormden van de feitelijke machtsverhoudingen. Op basis van deze vier systeemoorlogen kunnen vier relatief stabiele perioden worden onderscheiden. Tijdens deze perioden vonden ‘slechts’ kleinschalige oorlogen in Europa plaats. Het blijkt dat de oorlogsfrequentie lineair afnam (tot nul na de Tweede Wereldoorlog), met andere woorden de stabiliteit van Europa lineair toenam. (Voor meer achtergrond informatie).
Vanaf 1945 is er geen sprake meer van een Europees internationaal systeem, maar van een globaal systeem, met andere spelers, die in toenemende mate de internationale dynamiek beïnvloeden, zoals China, Japan, Brazilië, India, etc. Europa is weliswaar niet meer een anarchistisch systeem, op mondiaal niveau is dat nog wel degelijk het geval. Een dergelijk – veelal niet planmatig – integratieproces dat zich in Europa heeft voltrokken (maar nog niet is afgerond) vindt nu plaats op mondiaal niveau. Het gaat met horten en stoten, net zoals dat in Europa het geval was.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“This generation of children, is the first generation in modern history that is not going to be as healthy as their parents.”
Kanker, diabetes en onvruchtbaarheidsproblemen. Wie van jullie allen heeft iemand van dichtbij in de familie of vrienden, die deze ziektes al gehad heeft?
Via een aantal rethorische vragen en harde voorbeelden stelt de maker van de film die vandaag uitkomt de problemen die we in de toekomst gaan kunnen ervaren. En het gaat over iets zeer nabij’s: uw eigen gezondheid, nu, tijdens of op het laatst van de rit hier.
Een asceet in de traditie van de oudheid is iemand die afziet, volgens Van Dale ‘iemand die zich aan vrome boetedoening wijdt.’ Een nieuwe asceet is in mijn optiek iemand die zijn handen van het publieke domein heeft getrokken en zich heeft los geworsteld van de massahysterie, maar dit alles wel naarstig goed in de gaten houdt. Anders dan de absurde wereld zoals Albert Camus het beschreef in L’homme Revolté uit 1951 (’Het laat ons achter in een impasse. De eerste en enige zekerheid die me zo wordt gegeven, binnen de ervaring van het absurde, is de opstand’) weet de nieuwe asceet dat opstand geen zin meer heeft.
Rare imam daar, rechtse rakker hier
Eigenlijk komt de opvatting van de Banality of Evil (1963) van Hannah Arendt dan nog dichter in de buurt. Het gaat ver om deze tijd naast de massavernietiging in de Tweede Wereldoorlog te plaatsen, maar de banaliteit van een ambtelijk apparaat dat ingezet moest worden bij de geoliede machines die de concentratiekampen waren, is dezelfde die ingezet wordt bij het creëren van de huidige banale perversie die ons omringt: woonboulevards met discountbanken die door kinderhanden worden gemaakt, kilo’s vleeswaren vol varkenscollageen en E-nummers, plasmaschermen op afbetaling. Dit alles in een xenofoob en ontwricht landschap, maar ondertussen wel op een gekoeld strand van Dubai willen liggen.
Zie hier, de toestand aan de andere kant van de Grote Plas binnen één jaar. Althans als Igor Panarin: decaan aan de ‘diplomatenschool’ van het Russische ministerie Buitenlandse Zaken, gelijk krijgt. Panarin ziet de Verenigde Staten in 2010 uiteen vallen in verschillende regio’s die in de invloedssfeer of geheel onder controle staan van China, Europa, Rusland, Mexico en Canada. Lees het allemaal in de Wall Street Journal.
In Rusland vindt Panarin’s apocalyptische theorie gretig aftrek want het is balsem op de gekrenkte Russische ziel. De Russen zagen immers hun machtige Sovjet-Unie uiteen vallen ten gunste van de NAVO, EU en andere (nieuwe) geopolitieke spelers. Een theorie die de in Rusland zo gehate VS hetzelfde laat overkomen biedt dan troost, das logisch. Maar is deze theorie ook waarschijnlijk?
Dat het met de Verenigde Staten niet zo goed gaat mag bekend zijn. De Amerikaanse economie stagneert, de overheidsschuld is astronomisch hoog en na de bankensector lazert nu ook de auto-industrie om. Het aantal werklozen stijgt gestaag en de hypothekencrisis ontneemt een toenemend aantal Amerikanen hun (koop)woning. Na acht jaar neoconservatief buitenlandbeleid zijn de VS in de wereld nog nooit zo impopulair (ja zelfs gehaat) geweest. Decennialang zijn de gezondheidszorg, infrastructuur en openbare ruimte verwaarloosd. Het machtigste land op aarde heeft in veel opzichten meer de kenmerken van de Tweede Wereld zoals Rusland en China dan van de moderne Eerste Wereld waartoe Europa behoort. Maar betekent dit nu ook het einde van de Verenigde Staten zoals Panarin voorspelt? Laten we Panarin’s nieuwe staten eens onder de loep nemen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
