Een Smart TV? (Nee!)

Heel even leek het erop dat we een Smart TV zouden gaan kopen. Omg! Momenteel hebben we een Dumb TV. Een relatief kleine. Tot een paar weken geleden stond die zelfs in een mooie houten kast met deurtjes die dicht gaan als er geen TV wordt gekeken. De duivelse schermen vreten teveel van onze tijd en aandacht weg. Onze zithoek verdient beter dan de dominante aanwezigheid van een zwart vierkant stuk plastic. En hoe kleiner het scherm, hoe (hopelijk) minder aantrekkelijk het wordt om er achter te gaan zitten. Winst! Toch hebben we besloten overstag te gaan. Een van onze kinderen is slechtziend, een bril kan daar niets aan veranderen. Daarom zit ze altijd op een stoeltje vlak voor de TV als we samen iets kijken. Met een groot scherm zou ze samen met ons vanaf de bank mee kunnen kijken. En daarbij moest onze mooie houten kast met deurtjes weg, want mijn partner, de kinderen en ikzelf hadden de afgelopen jaren dusdanig veel spullen verzameld dat er een efficiënter opbergsysteem rond de TV nodig was. Welkom grote TV! En toen begon de ellende. Want wat voor TV koop je? Ik ben best een nerd, maar weet eigenlijk weinig van TV's zonder kathodestraalbuis. Wat blijkt? Alle grote TV's zijn tegenwoordig Smart TV's. Die in het beste geval je kijkgedrag registreren en verkopen voor onoorbare doeleinden (een extra inkomstenbron voor de fabrikant), en in het slechtste geval je ook afluisteren en zelfs filmen zonder dat je het doorhebt en _lord knows_ waar alles naartoe gaat. Goed. Geen Chinese modellen dus. Dan blijven er TV's over van Japanse en Zuid-Korease makelij, en natuurlijk Philips, die ook al worden ze niet in Nederland gefabriceerd, tenminste onder Europees toezicht worden gemaakt. Maar hoe langer ik me verdiepte in het aanbod, hoe meer het me tegen ging staan. Voor alle modellen moet je voordat je ze kunt gebruiken een overeenkomst ondertekenen waarmee je toestaat dat er profielen van je worden gemaakt die voor commerciële doeleinden worden gebruikt. In veel gevallen moet je een account aanmaken voordat je aan de slag kunt. Dat wil ik allemaal helemaal niet joh! Dus... bij gebrek aan grote 'Dumb TVs' is het nu maar een grote monitor geworden. Iets duurder dan een Smart TV. Zonder afstandsbediening. Maar waar ik zelf een 'Smart' receiver met een HDMI interface aan verbind. Overal om ons heen worden we geprofileerd. Om ons verslaafd te maken aan diensten waar we niet om vragen. Om ons reclames voor te schotelen waar we ontvankelijker voor zijn. Omdat overheden ons in de gaten willen houden. En wie weet wordt er zelfs stemgedrag ondoorzichtig door beïnvloed. Ik ben er helemaal klaar mee. Dan maar Scheiding van Scherm en Receiver. Geschreven door Joep Bos-Coenraad

Door: Foto: gemaakt door auteur met AI

Closing Time | Tunes

Tunes. Vandaag hebben we tunes, themesongs. Listige dingen wel, ze haken zich vast in je geheugen als de bel van Pavlov: het begint! Het gaat beginnen. Na de tune begint het. Want dat is de volgorde, eerst de aankondiging, dan weer een aflevering van de serie.

En het is raar om later het liedje te horen los van de serie. Of je wordt er juist erg overvallen door nostalgie: je hoort het liedje, en je hebt er gelijk beelden bij.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: © VPRO Schermafbeelding website Zomergasten met Humberto Tan

Zomergasten 2022 met Humberto Tan

Let op: dit is niet de recensie. De recensie vindt u hier.

De camper staat weer in het water! Zolang als Janine Abbring de zomergasten verhoort, zolang staat het vakantieonderkomen in de plas.

Sinds 2017 dus. Janine Abbring wordt daarmee de tweede langstzittende presentator van het programma (zes seizoenen met 36 gasten). Peter van Ingen, die de allereerste Zomergasten ondervroeg is ‘klassementsleider’: 7 seizoenen (1988 – 1995) met 37 gasten.

Wie weet worden verrast met een ander decor. De gevolgen van de klimaatopwarming zijn immers op tal van andere manieren in beeld te brengen.

Vanavond is Humberto Tan te gast. Presentator, schrijver en fotograaf volgens de VPRO. Daar doet de omroep hem nog iets te kort mee. ‘Zakenman’ hoort nog op zijn huidige c.v. te prijken. Want Tan is werkelijk van alle markten thuis. Een kledinglijn (‘Humberto tailored’ voor de ‘jonge, veeleisende zakenman’), een brillencollectie en de ‘Humberto relax stoel’, te koop bij een firma die in 2018 door RamBam (BNN-Vara) op de korrel werd genomen wegens ouderenmisleiding.

Goeie actie van RamBam want daar werd de wereld een klein stukje beter van. De stoelenfirma zei van de kritiek te willen leren. Misschien wel op aanwijzing van Tan zelf. Hij kreeg van RamBam de kans om te reageren en zei” “Verleiden mag, misleiden niet. Soms is die lijn heel dun en daar moet je gewoon zuiver mee omgaan” (volgens deze bron).

Foto: Schermafbeelding uitzending WNL 9 november 2020

Clichés domineren beeldvorming moslims op tv

ACHTERGROND - Hoe wordt er op de Nederlandse televisie bericht over moslims? In het kader van Moslims op Tv gaat Ewoud Butter in dit artikel nader in op onderzoek dat is gedaan naar de wijze waarop de Nederlandse tv specifiek aandacht besteedt aan moslims. Hij illustreert dat met enkele filmpjes.

Grote hilariteit ontstond vorige week op sociale media (bv hier of hier of hier) naar aanleiding van de boven dit artikel getoonde illustratie die WNL op 9 november gebruikte in het programma Goedemorgen Nederland. Koranteksten werden ondersteboven vertoond tijdens een gesprek met VVD-Tweede Kamerlid Bente Becker en Amerika-deskundige Jan-Kees Emmer. Veel duidelijker kon niet geïllustreerd worden dat er bij omroepen als WNL wel veel over moslims of de islam wordt gesproken, maar dat er op de redacties vaak sprake is van gebrek aan deskundigheid. Dit heeft ook gevolgen voor de wijze waarop over moslims en de islam wordt bericht.

Sinds eind jaren ’80 wordt er in Nederland onderzoek gedaan naar de berichtgeving van Nederlandse media over moslims. In 2018 en 2019 gaf ik in drie artikelen een impressie van de resultaten van dit onderzoek. Wasif Shadid (emeritus hoogleraar interculturele communicatie) vatte een belangrijk deel van dit onderzoek aardig samen toen hij in het artikel Moslims in de media, de mythe van de registrerende journalistiek (2009) de volgende frames signaleerde die hij steeds ziet terugkeren in de media:

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Quote du Jour | Boerencircus


Harry is ook maar een Mens dus zwichtte hij voor boeren die zijn zendtijd eisten in het tv-programma Business Class. Harry heeft alle begrip voor de boeren, want

“…kennelijk willen ze circus, hebben ze het thuis niet zo naar hun zin…”

Er moet een gepland onderdeel worden geschrapt om de boeren de ruimte te geven, maar eigenlijk komt het wel mooi uit. Harry zet ze nu tussen de geplande items met Henk Otten en Robert Jensen. Boeren onder elkaar, zo zegt Harry:

Recensie Zomergasten | Nazmiye Oral

COLUMN - Op Nederland 3 was gisteravond de eerste uitzending van Zomerpromenade. Dus niet de echte Promenade, maar Zomerpromenade. Met Diederik Ebbinge. Niet dat ik het heb gezien, want ik keek naar Zomergasten met Nazmiye Oral. Net zoiets als Zomerpromenade, maar dan een stuk langer.

Deze derde uitzending van Zomergasten stond in het teken van worden wie je bent. We zagen een scene uit de film Revolver van Guy Ritchie. Waarin de claustrofobische hoofdpersoon vast komt te zitten in een lift en de stemmen in zijn hoofd de vrije loop laat. ‘Je wordt geboren met een fabrieksinstelling’, doceerde Oral. Daarnaast heb je alle ‘voorouderlijke shizzle’ die je meekrijgt. En dan is er invloed van buitenaf die jouw fabrieksinstelling vervormen. Die vervorming, dat is het ego. Het ontmantelen daarvan, is worden wie je bent.

De vraag was natuurlijk: zijn Janine Abbring en Nazmiye Oral in staat om Nazmiye Oral in de drie duur die dit programma duurt te ontmantelen en te laten worden wie ze is?

Worden wie je bent doet vaak pijn, zegt Oral. Mutatie doet pijn. Verandering doet pijn. In een fragment uit Messiah zagen we een Jezus-look-a-like die op de Tempelberg de mensen uitnodigde om zich te laten wegen. Een jongetje stapt naar voren, wordt even later neergeschoten door soldaten, waarna de Messias de kogel uit zijn borst haalt. Het mooie hiervan was, volgens Oral: ‘Er is leven na het oordeel, er is leven na verbanning, er is leven na afgeschreven zijn. Er is leven.’

Foto: © VPRO Zomergasten 2020 Nazmiye Oral

Zomergasten 2020 met Nazmiye Oral

Let op: de recensie vindt u hier.

Ik ben iedereen beu, vooral mezelf. Telkens weer hetzelfde liedje. De woorden zijn anders, maar het is toch dezelfde tune. Een kapotte plaat, dat is het! Er zit een kapotte plaat in mij.

Ik heb het nu wel gehad met Netflix en YouTube-filmpjes, het me, myself and I.

Zal, afgaand op deze twee uitspraken van Nazmiye Oral, Janine Abbring ook vanavond er een zware dobber aan krijgen iets uit de privésoep van haar gast te lepelen? Nee, we vermoeden dat wat Abbring bij Inez Weski niet lukte, bij Nazmiye Oral geen probleem zal zijn.

Abbring hoeft er waarschijnlijk erg weinig moeite voor te doen, want het werk van Nazmiye Oral is grotendeels nauw verbonden met haar eigen leven. In al haar veelzijdigheid speelt de relatie tussen haarzelf en ‘de ander’ een stevige rode draad.

Veelzijdig? Ja, ze maakte en maakt geschreven columns voor De Volkskrant (2003 – 2012), de Gelderlander (sinds april dit jaar) en gesproken columns voor de Nieuwe Maan.

Ze schreef ook de roman ‘Zehra’ (2011). Over een kind dat in haar eentje rondzwerft in een Turks dorp (Oral is als 6-jarige in haar eentje naar Turkije gestuurd) en uiteindelijk een adoptiemoeder treft. Niet geheel toevallig heet die vrouw Havva (de naam van Orals moeder) en is ze weduwe. Orals vader overleed op 47-jarige leeftijd, een jaar nadat Oral het ouderlijk huis verliet en een pad ging bewandelen dat niet zo naar de zin van haar ouders was.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

TV

OPINIE - Toen ik op kamers ging wonen in Amsterdam, kreeg ik van mijn ouders een tweedehands kleurentelevisie voor Sinterklaas. Een enorm bakbeest in een fraaie houten kast waar je nog naar toe moest lopen om van zender te wisselen.

In het studentenhuis waar ik woonde, was het de enige beeldbuis en hij deed dus intensief dienst tijdens EK’s en WK’s voetbal. Zo heb ik die ene goal van Van Basten in 1988 nog meegekregen. En de buitenspelregel. Verder heb ik niets met voetbal.

Toen het bakbeest overleed, ben ik erin geslaagd een tweedehands zwart-wit televisie te scoren. Ook één waar je bij zenderwisseling naar toe moest lopen. Die is meeverhuisd naar mijn eerste woning en begaf het tijdens een bezoek van mijn goede vriend Niall uit Dublin. Zijn opvolger – eveneens zwart-wit en van de handbediening – brandde door tijdens één van Nialls volgende bezoeken aan Amsterdam.

Ik ben Niall bijzonder dankbaar, al had hij met het begeven van beide apparaten niets te maken, behoudens dan zijn toevallige aanwezigheid. In de maanden voor het ter ziele gaan van het laatste apparaat was ik me al in toenemende mate gaan ergeren aan het aanbod. Eigenlijk keek ik alleen nog maar naar de BBC, maar ook daar raakten de programma’s waar ik graag naar kijk, steeds dunner gezaaid.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Taal op de tv

COLUMN - Misschien heb ik de verkeerde vrienden, maar ik ken helemaal niemand die het Groot Dictee der Nederlandse Taal een leuk programma vindt.

Ik heb het zelf één keer gezien. Wat is dat programma saai! Eindeloos lang worden allerlei bizarre zinnen herhaald. En nu in stukjes. Eindeloos lang. Worden allerlei. Bizarre zinnen herhaald.

Eindeloos lang worden allerlei bizarre zinnen herhaald.

Tussendoor komt de jury grappig doen over hoeveel fouten de deelnemers hebben gemaakt en slaan zogeheten BN’ers en BV’ers daar ook nog ironische kwinken over. Waarom iemand naar zoiets zou willen kijken is een van de middelgrote raadsels in dit leven. Maar zolang ze aan het Dictee meedoen, gooien ze niet met vuurwerk, zoals een oud spreekwoord luidt. En nu in stukjes.

Goed gesprek

Dat mensen eraan willen meedoen, dat begrijp ik dan weer wel. Avonden lang woordjes stampen, de moeilijkste gevallen inspreken op je iPhone, zodat je er tijdens het hardlopen steeds weer naar kunt luisteren: het is een overzichtelijke sport die dus bovendien resulteert in het allersaaiste sportprogramma aller tijden.

Dat Warna Oosterbaan er in een artikel voor NRC Handelsblad over klaagde dat het programma niet over taal gaat, vind ik dan ook een beetje overdreven: dat is net zoiets als klagen dat DWDD niet gaat over een goed gesprek, of het Journaal niet over wat er echt belangrijk is op de wereld. Wat wil je dan.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: DryHundredFear (cc)

Meerstemmig

COLUMN - Aan The Daily Show is sinds het vertrek van Jon Stewart ogenschijnlijk niets veranderd. Opvolger Trevor Noah hield het vertrouwde format aan: een politiek item, satirische nieuwsreportages, plus een gast. Net als Stewart verbindt Noah alles met korte reflecties of anekdotes. De rode draad is de onderliggende vraag: ‘Vindt u dat nou écht?’ Politici worden geconfronteerd met oud beeldmateriaal waarin ze totaal iets anders beweerden dan nu, extremistische gasten krijgen hun vermeende gelijk uitvergroot terug geserveerd. Het is dertig minuten lang media-onderzoek: hilarisch en leerzaam.

Toch heeft de show een gedaanteverandering ondergaan sinds Jons vertrek.

Stewart is een middelbare Joodse man, gepokt en gemazeld in het politieke debat, die zijn identiteit vooral gebruikte om aggenebishe grappen over zijn eigen onvermogen te maken. Noah is een jonge komiek, een Zuidafrikaan van gemengde afkomst, die zijn persoonlijk leven gebruikt om politiek te illustreren. ‘Wij konden door de rassenwetten niet als gezin over straat lopen. Mijn vader liep aan de overkant van de straat met ons op. Soms zwaaide hij naar me, en wanneer mijn moeder politie zag naderen, liet ze snel mijn hand los. Ik was haar hete aardappel, het bewijs van haar strafbaarheid.’

Met Noah is The Daily Show van kleur verschoten. Niet dat Stewart ooit iemand discrimineerde, al zette hij zichzelf graag neer als een goedbedoelende, maar licht ouderwetse man. Maar echte diversiteit zien we pas nu: in elke aflevering trekken mannen en vrouwen van allerlei pluimage aan ons voorbij.

Volgende