Ode aan zwangere Britney Spears

Voorjaar 2017
Sophie stapte uit de bus en liep naar het de ingang van het natuurgebied. Mooie dag voor een lange wandeling. Een wandeling over haar wandelpad. Niet dat ze eigenaar was. Maar het voelde wel een beetje als haar wandelpad. Ze was immers heel direct betrokken geweest bij de realisatie van het pad. Een schitterend pad door drie verschillende stukken natuurgebied, bij elkaar 25 kilometer lang. Ze ging door het hek en met stevige tred het bos in.
Dat zou ze tien jaar geleden nooit bedacht hebben. Dat ze politiek betrokken zou worden om zoiets voor elkaar te krijgen. Politiek leek een hopeloze vastgelopen ding in die dagen. Met politici die niet langer geloofwaardig waren en geen aansprekende visie hadden. En met heel veel klagende mensen die het allemaal maar niets vonden. Zij hoorde daar ook bij, bij die klagers. Het leek ook zo duidelijk in die dagen. De politiek luisterde niet naar de burgers en deed precies de verkeerde dingen. En ze waren ook alleen maar met elkaar bezig. Zelfs de revolte van Pastors, na die van Fortuyn veranderde weinig aan de situatie.

Ze stond even stil bij een klein meertje met wat drassige stukken er omheen. Een kleurrijke kikker ploegde zich een weg door de modder. Ondanks de kakofonie van vogelgeluiden was het er heel vredig. Toch maar mooi dat dit ontsloten was voor meer mensen. En wel op zo’n manier dat de natuur er weinig last van had.
Ze kon zich niet meer zo goed herinneren waar de dingen nou precies gingen veranderen. Hoe het nou kwam dat politiek ineens weer ging leven en het een stuk interessanter werd.
Ergens in 2007 begonnen wat nerds allerlei informatie van de overheid toegankelijker te maken nadat de overheid eindelijk ontdekt had hoe ze het fatsoenlijk moesten aanbieden aan de mensen. In het begin ging het eenvoudig door zogenaamde feeds op onderwerpen. Je kon opgeven wat jou interesseerde, bijvoorbeeld milieu, en kreeg dan alle documenten te zien die daarmee te maken hadden. Eerst alleen landelijk en later ook van gemeentes en andere instellingen. Daar kon je toen nog niet zoveel mee. Toch was het aardig. Zeker toen er programma’s bij kwam die van de stukken een korte samenvatting maakte. Kon je snel zien of het voor jou relevant was of niet.
Het werd pas echt leuk toen men ook nog eens online kon bekijken hoe de politici nou gestemd hadden voor bepaalde onderwerpen. Op diverse manieren kon je daar in duiken. Bijvoorbeeld hoe het CDA had gestemd bij onderwerpen over de zorg. Of hoe verschillende partijen gestemd hadden over al die over elkaar heen duikelende voorstellen voor alternatieve energievoorzieningen. Eindelijk kon je makkelijk zien hoeveel van wat die politici nou riepen ook hard gemaakt werd, zonder afhankelijk te zijn van de selecties van de krant en de TV. Dat was voor veel mensen toch wel een eye-opener geweest. Ook voor haar. Bleek dat die Pastors bijna altijd hetzelfde stemde als de mensen van het CDA. Nou, die was door de mand gevallen zeg.