Zomerquote | Feestje bouwen?

"Any repetition of these celebrations this year would be completely unacceptable. Megrahi remains a convicted terrorist responsible for the worst act of terrorism in British history." (Guardian) Abdelbasset al-Megrahi werd veroordeeld voor de Lockerbie-aanslag. Toen artsen zeiden dat hij nog maar kort te leven had mocht de Libische Megrahi naar huis om te sterven. Eenmaal terug in Tripoli bleek dat hij misschien nog wel zeven jaar door kon... Het Britse Foreign Office wil niet dat Libië de eerste verjaardag van de terugkeer van de 'doodzieke' Megrahi gaat vieren. Nee inderdaad, zoiets doe je niet: een feestje bouwen voor een veroordeelde terrorist. Libië heeft al een tijdje geleden aangegeven dat het weer bij de 'normale' landen wil horen en dan ga je niet de grootste schandvlek uit je vaderlandse geschiedenis indirect tot nationale feestdag uitroepen. Waar is de REPSECT?!

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

CDA & de respectloze samenleving

Simon Otjes is associated blogger voor GeenCommentaar. Het onderstaande artikel verscheen eerder op zijn eigen weblog.

Na een voorstel van het CDA-kamerlid Sander de Rouwe, wil CDA-minister Camiel Eurlings het doorsnijden van een rouwstoet verbieden, zo schrijft de Volkskrant. Het moet (weer) verboden worden om met je auto tussen twee auto’s van een rouwstoet terecht te komen, die de lijkwagen volgt naar het crematorium of begraafplaats. Zo’n verbod zegt, aldus Eurlings, ‘veel over de mate van respect in de samenleving in den brede.’ Maar dat is niet zo: een verbod en respect staan haaks op elkaar.

Respect is een innerlijke gemoedstoestand, die kan leiden tot handelingen. De overheid kan moeilijk die innerlijke toestand veranderen, je dwingen je anders te voelen. Dat kan alleen jij zelf. De overheid kan alleen maar bepaalde handelingen verbieden of stimuleren. En dat is precies wat De Rouwe en Eurlings willen: een verbod op het doorsnijden van een rouwstoet. Daarmee worden dus wel bepaalde handelingen aanbanden gelegd, maar de geestestoestand van mensen wordt niet beinvloed. Of ze nu respect hebben voor de overledene en de nabestaanden of niet iedereen moet stoppen. Dat roept de vraag op wat dit nog met respect te maken heeft: als mensen niet in een rouwstoet gaan doorsnijden omdat dat verboden is, omdat ze straf vrezen, doen ze dat dus niet uit respect.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dhimmi Air

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder een stuk van Jaap, dat eerder verscheen op zijn eigen weblog.

Een vliegtuig van BMI stijgt op (Foto: Flickr/Valter Jacinto)

Lisa Ashton, stewardess voor British Midland, gooide in 2007 de knuppel in het hoenderhok. Ze wilde zich in Saoedi-Arabië niet langer laten vernederen door haar eigen werkgever. BMI verplicht haar vrouwelijke personeelsleden namelijk om, ongeacht hun rang, in islamitische landen áchter de mannelijke collega’s te blijven lopen. Bovendien worden zij in die landen geacht zich buiten het vliegtuig met een abaya te bedekken. Lisa verdomde het en werd deze week ontslagen.

“It’s outrageous. I’m a proud Englishwoman and I don’t want these restrictions placed on myself.” Terecht, en dat staat helemaal los van wie Lisa is en wat haar motiveerde. De richtlijn in kwestie is in z’n geheel door BMI zelf verzonnen; geen enkel Arabisch land heeft BMI verzocht haar stewardessen te islamiseren. Deze richtlijn is, volgens een woordvoerder van BMI, ingegeven vanwege respect voor andere culturen.

Hetzelfde geldt ongetwijfeld voor de richtlijn (ook van BMI) die het meenemen van bijbels, kruisjes, Christoffelhangertjes en knuffeldieren door het personeel op vluchten naar Saoedi-Arabië verbiedt. Het zou zomaar als belediging opgevat kunnen worden, en dat wil BMI niet. Ook Lisa’s vakbond vond het kennelijk de normaalste zaak van de wereld en waarschuwde: “[The abaya] was considered part of the uniform and she could face disciplinary action if she did not wear it”.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Respectste Beroep (Uitslag)


1. Onderwijzer (klassieke talen)
2. Verloskundige / (goeie) Kraamzorg
2. (Dieren)ambulancebroeder
3. Verplegend personeel / Geestelijke / Zwakzinnigenzorg

Zie hier het topje van de ijsberg van de Sargasso Lijst voor Het Respectste Beroep. Bijna drie weken terug vroeg ik u beroepen te noemen waarvoor u veel R.E.S.P.E.C.T. heeft. De verwerking van de inzendingen heeft gezien het chaotische karakter van zowel inzenders als verwerker even op zich laten wachten. Toch bleek het mogelijk uit de chaos een ranglijst te distilleren, met de franse slag weliswaar.

Verschillende ingezonden beroepen zijn samengevoegd. Soms zijn inzendingen als “iedereen die vlot de overgang heeft gemaakt van egocentrisch puberdom naar mededogende volwassenheid” hoe scherp ook geprullebakkeerd, terwijl andere niet-beroepen als Woman (is the nigger of the world) weer zijn gespaard. Enkel zo kon er een respectvolle afspiegeling van uw mening gemaakt worden, klagen heeft bijvoorbaat dus geen zin.

Wat direct opvalt aan de uitslag is dat u veel R.E.S.P.E.C.T. heeft voor beroepen die zich ontfermen over de zwakkeren in de samenleving: zieken, kinderen en gehandicapten: verplegend personeel en onderwijzers scoren hoog. Opmerkelijk voor een vermeend anti-autoritair blog als Sargasso scoort het beroep van agent ook hoog: een zesde plaats nét boven de burgerjournalist. Eerst orde dan bloggen? R.E.S.P.E.C.T.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een rondje sherry voor iedereen

Is het al sherry tijd?Naast het mij druk maken over smeltende ijskappen en sneue ijsberen, de goedkope H&M kleren gemaakt in Cambodja door bevende kinderhandjes, duurzaam opgewekte energie waar ik mijn vinger niet op kan drukken hoe dat dan precies werkt en waarom, denk ik na over het combineren van moederen en werken.
En meestal val ik dan meteen spontaan in slaap.
Tot nu toe…
Als ik om mij heen kijk, dan is het vrij normaal om drie maanden na het werpen van de baby weer terug achter een bureau te schijven. Op mijn werk ben ik in korte tijd gepeild door de andere werkende moeders. Of ik ook zo blij was om weer eens wat anders te zien dan de supermarkt en eindelijk weer deel te nemen aan normale conversaties in plaats van het maken van koetjiekoe geluiden. Nee, het is geweldig om terug te zijn op een plek waar implementatie, trajectfinanciering en ketenaanpak de normaalste woorden van de wereld zijn. Ik zou zonder problemen mijn ambtseed inleveren voor een leven samen met man, kind en het internet. Uit een recente Cambridge University studie komt naar voren dat er een attitudeverschuiving plaatsvindt over het beeld van de supermoeder die productief is op de werkvloer en fluitend haar kind naar bed brengt. Er lijkt sprake te zijn van een growing sympathy for the old fashioned view that a place is in the home, rather than in the office. Fok, dat is goed nieuws.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sargasso Lijst – Het Respectste Beroep

RESPECT !!!R.E.S.P.E.C.T. iedereen heeft er de mond van vol. Van Ali B tot Balkenende, iedereen hamert op meer R.E.S.P.E.C.T. in de samenleving. Alles wat niet (meer) deugt in Nederland komt immers voort uit een gebrek aan R.E.S.P.E.C.T. zo zegt men. De jeugd groeit op galg en rad vanwege gebrek aan R.E.S.P.E.C.T. voor de onderwijzer. In het openbaar vervoer is het levensgevaarlijk door gebrek aan R.E.S.P.E.C.T. voor de conducteur. En in ziekenhuizen is het een puinhoop vanwege R.E.S.P.E.C.T. voor de arts.

Sargasso gaat daarom op zoek naar de Het Respectste Beroep. Welk beroep verdient veel meer R.E.S.P.E.C.T. dan dat het momenteel ontvangt?

Is het de verpleger in het bejaardenhuis die de vergrijzende samenleving in toenemende mate de billen wast? Of is het de verloskundige die bij nacht en ontij juist vecht tegen deze vergrijzing? Zijn het de raamprostituee en het Tweede Kamerlid, beide legale beroepen maar doorgaans verguisd. En wie houdt een bedrijf nu werkelijk draaiende en verdient daarvoor respect: de in de media afgebrande topman met de gouden handdruk óf toch de systeembeheerder die ervoor zorgt dat u dagelijks uw mail kunt lezen?

Plaats uw lijstje van Respectste Beroepen (max. 10) in de comments en later deze week zal de balans worden opgemaakt. R.E.S.P.E.C.T.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Eurlings: Rouwstoet doorsnijden verbieden

Eurlings wordt geïnterviewd (Foto: Flickr/Wessoo)

Ah, de kamer houdt zich weer bezig met de belangrijker zaken van het leven. Of liever, de dood. Minister Eurlings (van de ‘fatsoen moet je doen, of we dwingen je wel’-partij) wil namelijk het doorsnijden van begrafenisstoeten verboden maken. Voor 1990 was dit al verboden, maar begrafenisstoeten waren in toenemende mate niet meer te onderscheiden van normaal verkeer, dus was het verbod niet langer houdbaar.

Blijkbaar is de technologie nu zover gevorderd dat dit niet meer het geval is, en kunnen mensen nu ruiken dat ze te maken hebben met een auto die deelneemt aan zo’n stoet. Het voorstel kan op een brede meerderheid in de Tweede Kamer rekenen. Madlener van de PVV vindt het zelfs een sympathiek idee: “Volgens mij vinden de meeste mensen het al vanzelfsprekend dat je even wacht op deze voertuigen.”

Ah, en daarom maak je er maar meteen een wet van. Laten we dan het niet bedanken na een cadeautje en het voordringen bij de kassa ook maar meteen strafbaar stellen. Dat is immers ook niet meer dan vanzelfsprekend. Fractiewoordvoerder Sander de Rouwe ziet behalve het toenemende (gedwongen) respect nog aanvullende voordelen: het is goed voor de doorstroming en de verkeersveiligheid.

Ja, meneer de Rouwe, ik denk dat het aantal files en ongelukken met rouwstoeten hierdoor flink zal verminderen. Zeker gezien de vergrijzing, die ervoor zal zorgen dat de rouwstoeten straks in colonne stapvoets op de wegen rijden.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige