Gemekker

Ik heb me de afgelopen tijd enorm vermaakt met het gemekker van rechts/conservatief Nederland over de spijbelactie van onze schooljeugd rond het klimaatbeleid. Toegegeven, ik heb niet alle columns gelezen, het wordt soms een beetje teveel van hetzelfde: Kinderen horen op school te zitten. Ze worden voor het karretje van de klimaatgekkies gespannen. Het is allemaal een complot. Indoctrinatie! Kinderen voor politieke doeleinden inzetten is kindermishandeling. Doe. Normaal. Indoctrinatie Om te beginnen met die indoctrinatie. News flash, elk kind wordt vanaf zijn geboorte geïndoctrineerd. Dat heet opvoeden. En onderwijs. Dat zeker in Nederland bepaalt niet van ideologie is verstoken, gezien ons systeem. Gaan we (of beter gezegd; ze) nou opeens moeilijk doen over de waarden en normen die we onze kinderen mee willen geven? Serieus? Klinkt nogal totalitair. Het is letterlijk onvermijdelijk dat een kind zich de ideeën van haar ouders en onderwijzers eigen maakt. Tegenwoordig hebben we ook een dingetje dat internet heet, waar datzelfde kind bestookt wordt door influencers, en die hebben het echt niet alleen maar over de laatste mode. Gelukkig niet. De mode-industrie is behoorlijk slecht voor het milieu.

Door: Foto: https://pixabay.com/en/sheep-curious-look-farm-animal-1822137/
Foto: earldan (cc)

Tere zieltjes

COLUMN - Verschijnen er eindelijk eens een paar vrouwelijke superhelden op het witte doek en op de tv – eerst Marvels Wonder Woman, daarna de aankondiging van een nieuwe incarnatie van Dr. Who – of mannen beklommen fluks de barricaden om luidkeels tegen deze ellende te protesteren, plus plechtig te verklaren dat ze nu nóóit meer zouden kijken: hun liefde was in de kern aangetast, hun halfgoden ontheiligd! (Dat belooft nog wat wanneer Idris Elba eindelijk de nieuwe James Bond wordt: die is weliswaar geruststellend man, maar tevens zwart: vast ook een enorm schandaal.)

Vervolgens valt een akelig groot deel van Nederland in katzwijm wanneer de gemeente Amsterdam en de NS besluiten om mensen in het kader van grotere inclusiviteit voortaan niet meer als ‘dames en heren’ maar lekker genderneutraal als ‘geachte aanwezigen’, ‘beste burgers’ of ‘onze reizigers’ aan te spreken. Al is hun aanwezigheid, dat burgerschap, dat onderweg zijn de crux om ze überhaupt aan te spreken: het vlugzout moest eraan te pas komen. Hun mannelijkheid werd hen evident ontnomen, hun kloten werden gekneusd, hun essentie was aangetast.

Die arme, tere mannenzieltjes toch. Dat ravotten, wat SIRE ze kennelijk zo graag ziet doen, kunnen ze heus beter achterwege laten: straks raakt hun haar nog in de war. Voetballen doen Nederlandse vrouwen de laatste tijd trouwens ook beter, net als ze de Giro eerder wonnen dan een man deed – vier keer, zelfs: Marianne Vos in 2011, 2012 en 2014, en Anna van der Breggen in 2015. Niettemin werd Tom Dumoulin deze zomer neergezet als de eerste Nederlander die de Giro ooit won. Een akelig staaltje fake male news.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Emile Ratelband gaf ooit in Hitkrant wanstaltige adviezen aan wanhopige tieners

Emile Ratelband is een pathologische positivist. Je beste vriend is onder een auto gekomen? Focus je wat minder op je verdriet, lieve schat. Je stiefvader heeft je verkracht? Zet op een rijtje wat voor positieve dingen dat heeft opgeleverd? Je houdt niet van masturberen en je denkt dat je daarom raar bent? Niemand is raar, ik neuk drie keer per dag.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Scholieren weer vroeg op

DATA - In het periodiek met de gezellige titel “Morbidity and Mortality Weekly Report“, stond vorige week een toepasselijk artikel voor de tijd van het jaar. De onderzoekers van het “Centers for Disease Control and Prevention” zochten uit hoe vroeg de scholen in de V.S. starten met de lessen. Veel mensen hebben slaaptekort, en dat geldt nog sterker voor pubers. Het toegenomen aantal schermen leidt er bovendien toe dat we steeds minder slaap krijgen. Zo op de eerste dag na de vakantie voel ik dat ook.

Op basis van een enquête onder middelbare scholen in de V.S. schat men in dat de gemiddelde aanvangstijd 8:03 is. Slechts 17,7% begint om 8:30.

Het percentage scholen dat om half negen of later start varieert per staat: van 0% in Hawaii, Mississippi en Wyoming tot meer dan driekwart in Alaska en Noord-Dakota. Scholen die om 8:30 of later starten maken het mogelijk voor teenagers om 8,5 tot 10 uur slaap te krijgen, zoals aanbevolen door de American Academy of Pediatrics en de National Sleep Foundation.

Even opmerkelijk vind ik overigens dat is sommige staten 20 tot 25% van de scholen vóór half 8 start. Ik denk niet dat er veel scholen in Nederland zijn die zo vroeg starten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De opmars van mediawijze pubers

Deze gastbijdrage komt van Rob Martens, hoogleraar / hoofd onderzoek bij het Ruud de Moor Centrum van de Open Universiteit.

Dit is een deel van de filmposter van The Informers. Het boek is van Bret Easton Ellis. Je zou meer van hem kunnen lezen. Doe dat nou maar.

De wat stichtelijke website Mijn kind online gaat over het gebruik van internet door kinderen en tieners. Gisteren publiceerde de stichting een interessant onderzoek. Daaruit blijkt dat tieners enorm beïnvloed worden door beelden. Staat Britney of Lindsay ergens te tongen met een vrouwelijke collega, dan duiken de weken daarna steevast talloze zelfgemaakte foto’s op van vriendinnen die dit nadoen. Maar er is ook ander nieuws. Het bleek dat fotoshopvaardige tieners zich bewuster zijn van fotomanipulatie in de media dan tieners die dat minder doen. Meisjes die wat pubervet digitaal bij zichzelf wegzuigen herkennen dergelijke beeldmanipulaties door anderen veel beter, zo bleek.

Op het E-learning 2.0 congres zag ik eergisteren een heftige PowerPoint-presentatie van Justine Pardoen, hoofdredacteur van Mijn kind online. Flauwe woordspeling, maar Pardoen moest vaak pardon zeggen. Moraal van haar verhaal was dat tieners niet de mediawijsheid hebben die sommigen veronderstellen, en zich zelden realiseren dat wat ze aan digitale kruimelpaden en vooral plaatjes achterlaten op internet, hen nog jaren kan en zal achtervolgen. Ze liet wat voorbeelden zien. To get the picture: de piemelfoto’s in het Volkskrant Magazine van half mei staken er maar magertjes bij af. Opnames, gemaakt door scholieren die zich nauwelijks realiseerden dat met een paar muisklikken van de handige Pardoen hun gewaagde zelfportretten en filmpjes frontaal klassikaal op het smartboard pronkten.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.