Meeste partijloze burgemeesters sinds 2016

2016: Nederland telt sinds deze week acht partijloze burgemeesters. Het zullen er nog veel meer worden (Trouw, 7 december 2016). Journalist Hans Marijnissen heeft gelijk  gekregen. 2017: Een topjaar is 2017 voor de onafhankelijke burgemeester: nooit eerder werden in één jaar vijf partijloze kandidaten benoemd. Van de 388 Nederlandse burgemeesters zijn er nu 18 partijloos (Volkskrant, 18 november 2017). 2018: De Wikipedia-lijst van burgemeesters in 2018 telt 14 partijloze burgemeesters. In november van dat jaar nam de burgemeester van Assen afscheid van de VVD en werd de 15e partijloze burgemeester. 2019: De Oosterhoutse Gemeentebelangen-wethouder Marian Witte is de zeventiende onafhankelijke bestuurder die zo’n positie (burgermeesterschap) gaat bekleden in Geertruidenberg (BNdeStem, 19 juni 2019). Sargasso zou Sargassso niet zijn als we niet uitzochten hoeveel partijloze burgemeesters er nu zijn.  De stand per 25 februari 2020: In 23 van de 355 gemeenten zit een partijloze burgemeester het college van B&W voor.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Onafhankelijke journalistiek: een krant zonder regering

Deel van logo WikiLeaks

In mijn vorige post over WikiLeaks heb ik verschillende aspecten van de ontwikkelingen rond deze organisatie op een rij gezet. De vraag of het goed is wat zij doet heb ik niet echt beantwoord. In het commentaar stelt collega blogger Martijn terecht dat we kritisch moeten zijn over WikiLeaks. Dus daarom nogmaals de vraag: Is het goed wat Wikileaks doet of niet?

Ik denk dat we het er wel over eens zijn dat WikiLeaks zoals het nu is georganiseerd niet ideaal is. Met name als het gaat om de review procedure: wat wordt wel en wat wordt niet gepubliceerd. Wat we wel kunnen constateren is dat de manier waarop WikiLeaks te werk gaat evolueert. Oorspronkelijk bedoeld als plaats om informatie te dumpen, door iedereen – vandaar ‘wiki’ – begint het steeds meer te lijken op een journalistieke organisatie. Ze zijn te klein om zelf de review te doen, maar laten het over aan de traditionele media (van de 250.000 cables zijn er nu iets meer dan 1000 gepubliceerd, op het moment dat ik dit schrijf exact 1311 stuks). De beschuldiging dat het om een dump van 250.000 documenten gaat is dus propaganda. Wat opvalt is dat deze kritiek ook vaak van journalisten komt. Zouden zij zich bedreigd voelen? Veel (Amerikaanse) journalisten hebben in periode tussen 9/11 en de inval in Irak mee gewerkt aan oorlogspropaganda of hun mond gehouden – zijn dit de ‘waakhonden’ van de macht?

Wat voor veel mensen vooral beangstigend zal zijn is dat WikiLeaks niet onder controle staan van een regering. Het zou eigenlijk niets mogen uitmaken: er is toch persvrijheid, en journalisten gaan beroepsmatig dagelijks met geheimen om. Sinds haar ontstaan zijn informatielekken onderdeel van het dagelijks brood van de journalistiek. Het feit dat er nu een organisatie bij is gekomen die de ontvangst en publicatie van deze informatie tot haar hoofddoel maakt zou niemand moeten verrassen of moeten beangstigen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Rechters na zes jaar vervangen?

Rechter in actie (Foto: Flickr/IXQUICK)

Wie barmhartig is voor de wolven doet onrecht aan de schapen!

Deze spreuk lacht je toe op de site van het Burgercomité tegen Onrecht, voorgezeten door Joost Eerdmans. Een paar dagen geleden kwam het comité met het voorstel om rechters te benoemen voor een periode van zes jaar, waarna hun functioneren zou moeten worden geëvalueerd alvorens te besluiten tot nog een termijn van zes jaar. Eerdmans wil af van de aanstelling voor het leven.

Nu is daar op zich nog wel wat voor te zeggen, maar er zitten twee grote problemen aan het voorstel. Allereerst, wie moeten de rechters controleren, en volgens welke normen? En hoe zorg je ervoor dat de rechtspraak politiek onafhankelijk blijft? Als je het pamflet dat op de site staat bekijkt dan bekruipt je als snel het gevoel dat de organisatie zich vooral concentreert op de slachtoffers en de daarbij behorende vergelding. De belangrijkste vraag voor Eerdmans en co. zal zijn of de rechter voldoende zwaar heeft gestraft, bezien vanuit het slachtoffer, en hem – indien de stem van het volk en slachtoffer is genegeerd – te straffen als dat niet het geval is.

En inderdaad, in sommige gevallen lijkt onze rechtstaat wat teveel rekening te houden met de dader, en niet met het slachtoffer. Uiteraard springen de media daar direct bovenop waardoor het probleem flink wordt uitvergroot, en mensen denken dat je als kinderverkrachter eerder bij regel dan uitzondering wegkomt met een taakstraf, of een aai over de bol van een ‘D66-rechter’.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de dag: Volledig onafhankelijk

We zijn volledig onafhankelijk. Sterker nog: we krijgen geregeld mailtjes van de raad van bestuur dat we vooral door moeten gaan met het schoppen tegen heilige huisjes van De Telegraaf, zoals het koningshuis, en dat we ze vooral de Televaag moeten blijven noemen.

Aldus GeenStijl, maar hoe serieus kan je gevraagde schoppen nog nemen? Het doet denken aan ouders die een jointje meeroken; hoe zet je je daar als kind nog tegen af?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bloedgroepen ChristenUnie 2001-2010

Wat je voor GroenLinks kan doen kan je ook voor de ChristenUnie doen: hoe sterk zijn de bloedgroepen nu? En het interessante aan een christelijke partij in Nederland is dat de vertegenwoordigers een veelvoud aan protestantse religieuze achtergronden hebben.

De ChristenUnie is een fusie van twee partijen: de RPF en de GPV.

  • GPV (Gereformeerd Politiek Verbond, 1948) was een protestants-christelijke partij. Haar maatschappelijke basis bestond geheel uit vrijgemaakt-gereformeerden. De partij was gevormd na een kerk scheuring in de aan de ARP gelieerde Gereformeerde Kerk. De partij combineerde conservatieve standpunten op morele vraagstukken, met pragmatische posities op economische kwesties en rechtse standpunten over het openbaar bestuur, het buitenlandse beleid (euroskeptisch en anti-communistisch) en koloniale relaties. In de jaren ’80 gold de GPV als de linksere van de drie protestants-christelijke partijen.
  • RPF (Reformatorisch Politieke Federatie, 1975) was een protestants-christelijke partij. De partij was gevormd als een fusie van gereformeerden die uit de ARP waren gebroken gedurende de jaren ’60 en ’70 toen de ARP naar links schoof. Ook deze partij had conservatieve standpunten op morele vraagstukken, pragmatische posities op economische zaken en rechtse standpunten over het openbaar bestuur, het buitenlands beleid (euroskeptisch en anti-communistisch). In de jaren ’90 gold de sociaal-christelijke RPF als de linksere van de drie protestants-christelijke partijen. De partij bood ruimte aan veel verschillende protestants-christelijke stromingen: leden van de strengere bonden binnen de Protestantse Kerk Nederland (de grote tent-protestantse kerk) de Christelijk Gereformeerde Kerk, Nederlands Gereformeerde Kerk (afgesplitst van de vrijgemaakten) en allerlei evangelische stromingen.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bloedgroepen binnen GroenLinks 1989-2010

Logo GroenLinks (Wikimedia Commons)

GroenLinks bestaat dit jaar twintig jaar. De partij is ooit opgericht uit vier partijen. De communistische CPN, de links-socialistische PSP, de groen-christelijke PPR en progressief-christelijke EVP. Daarnaast waren er onafhankelijken die tot de partij toe traden, waaronder mensen die zich niet bij de PvdA thuis voelden. Een van de opvallende dingen aan de geschiedenis van GroenLinks is dat de oprichtende partijen zich heel snel ophieven, en dat de bloedgroepen de discussies niet beheersten. En toch bleven er mensen actief binnen GroenLinks die uit deze groepen voortkwamen.

Er zijn vijf grote ‘bloedgroepen’, waarvan twee geen echte bloedgroepen zijn, maar wel daarmee te vergelijken zijn.

  • Communistische Partij Nederland (CPN: opgericht 1909): de communistische partij die in de jaren ’70 en ’80 steeds meer een partij werd die zich inzette voor de emancipatie van mensen uit achterstand en achterstelling: het was een partij die zich inzette voor werknemers en uitkeringstrekkers, maar ook voor vrouwen, migranten, homo’s en studenten.
  • Pacifistisch Socialistische Partij (PSP: opgericht 1957): de links-socialistische partij die zich verzette tegen atoomwapens. De PSP was vanwege haar ondogmatische benadering van linkse politiek een partij die open stond voor dissidenten van alle grote stromingen: progressieve christenen, vrijzinnige communisten en linkse sociaal-democraten.
  • Politieke Partij Radicalen (PPR: opgericht 1968): de progressief-christelijke partij die in jaren ’70 en ’80 steeds meer een partij was met een breed groen, post-materialistisch profiel: natuurbescherming, oppositie tegen kernenergie, ontspannen samenleving en democratisering.
  • Evangelische Volkspartij (EVP: opgericht 1981): de progressief-christelijke partij die zich met name in zette tegen kernwapens.
  • Partijlozen: al op de eerste GroenLinks lijst stonden onafhankelijken met allerlei orientaties zoals milieubeschermers als Vos en Duyvendak en vakbondsmensen als Rosenmöller en Voortman.
  • Partij van de Arbeid (PvdA, opgericht 1946): GroenLinks zag zichzelf als een partij links van de PvdA, als zodanig is zij bijzonder open voor mensen die de PvdA verlaten zoals Halsema en Buitenweg.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.