Ik zie m’n oma alleen op het internet

[i]De woensdagmiddag is op Geencommentaar.nl Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.[/i]

Iedereen met een digitale camera kent het probleem: Na enkele dagen/weken/maanden (doorhalen wat niet van toepassing is) schieten heb je een archief van enkele gigabytes en dan?

Microsoft is nu met twee technieken bezig die met dat archief hele leuke dingen kunnen doen. De technieken hebben de codenamen Seadragon en PhotoSynth gekregen. Dit zegt natuurlijk niet zoveel, maar ik zal proberen uit te leggen wat het doet.

Seadragon is een opslag mechanisme voor grafische informatie. Je kan er gigabytes aan informatie in opslaan en er doorheen bladeren en zoomen zonder enige vertraging. Dit klinkt niet zo spannend, maar als je de demo bekijkt is het heel mooi. Nu is mooi leuk, maar je kan er niet zoveel mee. Daarom gebruikt Microsoft Seadragon als basis voor de volgende techniek:

PhotoSynth is een stuk software wat foto?s analyseert en automatische aan elkaar kan linken. Je fotografeert bijvoorbeeld je huis van alle kanten en stopt deze foto?s in het systeem. Photosynth zal dan herkennen dat het meerdere foto?s van hetzelfde object zijn en de foto?s met elkaar gaan vermengen. Je krijgt nu een 3d model van je huis waarbij je van foto naar foto kan springen. Ook is het mogelijk om informatie uit te wisselen via de foto?s. Als ik op een foto een opmerking plaats, zal deze opmerkingen ook op andere foto?s van hetzelfde onderwerp naar voren komen.

[i]De woensdagmiddag is op Geencommentaar.nl Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.[/i]

Afgelopen maandag was het precies 30 jaar geleden dat de Voyager 2 gelanceerd werd. En tot mijn grote spijt hoorden we er bar weinig van in de media. Het is natuurlijk veel interessanter voor de media om allemaal ellende te tonen in plaats van een technisch hoogstandje dat nu al 30 jaar onafgebroken baanbrekend onderzoek verricht. Daarom zetten we vandaag de Voyagermissie even in het zonnetje.

Op 20 Augustus 1977 werd de Voyager 2 gelanceerd vanaf Cape Canaveral om een maand later (5 september 1977) gevolgd te worden door de Voyager 1. De twee toestellen maakten gebruik van de zwaartekracht van de planeten waar ze langs vlogen om meerdere keren te versnellen. Hierdoor konden de 4 grote planeten (Jupiter, Saturnus, Uranus, Neptunes) in slechts 12 jaar gepasseerd worden in plaats van de 30 jaar die het normaal zou duren. Op het moment van schrijven is de Voyager 1 het verst door mensen gemaakte object in de ruimte. Voor veel wetenschappers begint nu een verschrikkelijk interessante fase want het toestel staat op het punt het zonnestelsel voorgoed te verlaten. De toestellen worden aangedreven door een kleine nucleaire reactor die tot 2020 de toestellen van energie moet voorzien. Met een beetje geluk kunnen er nog veel metingen buiten het zonnestelsel worden uitgevoerd.

De woensdagmiddag (of begin avond :-) is op Geencommentaar.nl Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

[url=http://www.nytimes.com/2007/08/09/us/09bridge.html?_r=2&th&emc=th&oref=slogin&oref=slogin]Vorige week werd bekend[/url] dat het instorten van de brug over de Mississippi waarschijnlijk te wijten is aan een fout in het ontwerp van de koppelings platen waarmee de balken aan elkaar zaten. Ook zat er weinig buffer in het ontwerp: als een het zou begeven, zou de hele brug het begeven. Dat laatste is trouwens iets wat willens en wetens in het ontwerp meegenomen moet zijn, maar ik wil hier even inzoemen op die koppelingsplaat en de hysterie die in het algemeen uitgebroken is. Zelfs in Nederland werd er even vragen over gesteld en ook in [url=http://www.nu.nl/news/1193636/24/rss/Doden_bij_instorting_brug_in_China.html]China[/url] zijn instortende bruggen ineens een hot topic.

Moet je nu bang zijn als je over een brug loopt? Zijn ze niet voor de juiste belasting berekend? Ja; natuurlijk. Bij de meeste constructies wordt er gerekend met een zogenaamde veiligheidsfactor: je berekent wat de maximale belasting waarvan je denkt dat die op zal treden en je vermenigvuldigt die dan nog een keer met een factor. Meestal 4 of hoger voor een brug.

Waar gaat het dan mis? Er bestaan legio werken over het maken van ontwerp- en gebruikersfouten. En sinds een paar jaar kun je ook dit soort rampen op Discovery en National Geographic bekijken. Maar toevallig bestaat er ook een erg informatief – en met vlagen vermakelijk – boekje voor ingenieurs wat dit soort zaken behandelt aan de hand van, jawel, instortende bruggen.

De woensdagmiddag is op Geencommentaar.nl Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Ieder jongetje droomt ervan astronaut te worden (als in ruimtereiziger, niet de bekende blogger met dezelfde naam). Er waren altijd twee manieren om deze droom te verwezenlijken: een doorgeslagen carriere als straaljagerpiloot volgen of excelleren in een of andere wetenschap waarbij je je proefjes in de ruimte moet doen. Mede dankzij de geldnood van de ex-Sovjet-ruimtevaart is daar de afgelopen jaren een derde mogelijkheid bijgekomen. En nu kan een groep mensen die het werkelijk toekomt eindelijk in een cool pak de ruimte in: de Puissant Rijken.

Sinds 2002 verzorgt het Amerikaanse bedrijf Space Adventures reizen per Russische Soyuz raket naar het ISS ruimtestation. Een retourtje kost je 20 Miljoen dollar, geen geld voor een gemiddelde Internetondernemer die zijn inner Geek een plezier wil doen.

Maar voor een echt spannende ruimtesafari is het natuurlijk niet genoeg om veilig binnen te blijven zitten, en dus gaat Space Adventures in zee met het Russische ruimtevaartbureau Roscosmos om voor een lousy 15 Miljoen dollar extra een ruimtewandeling mogelijk te maken. Gehuld in een Russisch Orlan ruimtepak wurmen de toekomstige ruimtewandelaars zich door een airlock naar buiten voor een wandeling van anderhalf uur, terwijl onder ze de aarde een volledige omwenteling doormaakt. De tourist zal dus in het korte tijdsbestek zowel een zonsopgang als -ondergang kunnen meemaken: een uniek vooruitzicht voor ieder buitenmens.