Deze week uit Latijns-Amerika: een kaart van in de woestijn gestorven Mexicaanse immigranten moet tragedie inperken, de Venezolaanse katholieke kerk zit bijna zonder miswijn en juridische achtergronden bij de trend van schijnbaar eindeloze herverkiezingen in verschillende landen. Voor Mexicanen (en andere Latino's) die dromen van een bestaan in de VS of Canada, maar niet op legale wijze kunnen immigreren, is de enige optie soms een lange tocht door snikhete woestijnen. Temperaturen van 54ºC en de recent opgerichte muren schrikken niet iedereen af, met dodelijke gevolgen. Een nieuw kaartproject moet hierin verandering brengen. Vanuit Venezuela deze week een sprekend voorbeeld van de tekorten aan alledaagse producten. Waar eerder een kleine stormloop op toiletpapier ontstond geeft nu de katholieke kerk aan bijna zonder miswijn te zitten. Ook gewijd brood is in korte tijd in prijs verdubbeld, aldus een lokale priester tegenover de BBC. Qu'ils mangent de la brioche, dan maar? Tot slot een aardig opiniestuk cum juridische analyse bij Americas Quarterly, over de trend onder Latijns-Amerikaanse presidenten om zich steeds weer herkiesbaar te stellen. De schrijvers zijn niet zozeer tegen onbeperkte herverkiezing, maar beklagen zich wel over het rommelige, ad hoc en ondemocratische proces waarvan presidenten in meerdere Zuid-Amerikaanse landen zich bedienen om herkozen te worden. Ook in het licht van Argentiniës verkiezingen in 2015 en geruchten over een (nu nog onconstitutionele) derde termijn voor presidente Férnandez de Kirchner stipt het artikel enkele relevante internationale verdragen en afspraken aan.
NIEUWS - Het kopen van een woning van minimaal 2,5 ton in Griekenland zorgt voor een verblijfsvergunning voor de koper (en gezin). Als de woning na 5 jaar niet verkocht kan worden, kan de vergunning met nog eens 5 jaar worden verlengd.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
ANALYSE - De verkiezingen in Italië maakten nog eens duidelijk dat een groeiende groep kiezers in de Europese Unie verward is, teleurgesteld en wanhopig. Drie fundamentele kwesties houden Europa in een diepe verdeeldheid, zegt Will Tinnemans.
Ten eerste: migratie. In alle zuidelijke en westelijke lidstaten zijn politici opgestaan die drijven op het verzet tegen immigratie en integratie. Er is niets nieuws onder de zon. Zoals het beginnen van een oorlog lange tijd een bliksemafleider was voor binnenlandse problemen, zo zijn voortgaande migratie en falende integratie al enkele decennia een boksbal voor onmachtige politici. De falende integratie heeft vooral betrekking op immigranten met een islamitische achtergrond. Verzet tegen de voortgaande migratie betreft steeds vaker burgers uit EU-lidstaten als Polen, Roemenië en Bulgarije. Het vrije verkeer van goederen, diensten en kapitaal heeft alle EU-lidstaten veel welvaart gebracht. Maar nu die welvaart deels gebouwd blijkt te zijn op luchtkastelen die de banken voor ons hebben opgetrokken, moet het vrije verkeer van personen liefst beperkt blijven tot de voordelen van vakantiereizen zonder lange rijen voor de douane en wisselkantoren.
Migratiedeskundigen zetten vaak en overtuigend uiteen dat arbeidsmigranten doorgaans economische waarde toevoegen – zeker als ze geen gezin meebrengen – en dat de vergrijzende lidstaten in het zuiden en westen van Europa nu en in de nabije toekomst niet zonder hen kunnen. Vanzelfsprekend moeten we er alles aan doen om ervoor te zorgen dat Roemeense vrachtwagenchauffeurs, Poolse loodgieters en Bulgaarse champignonplukkers geen oneerlijke concurrenten worden voor de laaggeschoolden in eigen land. Maar de weerzin zit veel dieper dan angst voor concurrentie. Een substantieel deel van de burgers ziet de Polen en Roemenen liever gaan dan komen, ook als ze in de vleesindustrie, de land- en tuinbouw werk verrichten waar geen Nederlander voor te vinden is. En de Turken en Noord-Afrikanen – die steeds vaker hier geboren en getogen zijn – kunnen zich in hun ogen maar beter snel en geruisloos aanpassen aan de nationale mores, want anders…, ja, anders wat?
Stel je voor: een zojuist naar Nederland geëmigreerde orthodoxe jood is na het zoveelste pro-Palestina stuk in de krant in de pen geklommen. In een vlammende brief legt hij uit dat de islam een achterlijke cultuur is, dat de koran een fascistisch boek is en dat de Israëli’s dus nooit van z’n leven kunnen vertrouwen op een vredesovereenkomst met de Palestijnen. De krant plaatst. De schrijver zit het nog eens tevreden na te lezen, als de bel gaat. Het is Lodewijk Asscher.
‘Meneer Yehudi,’ zegt Asscher. ‘Herinnert u zich nog dat contract dat ik u heb laten tekenen? Hier in Nederland hebben we respect voor elkaars geloof, dus we laten ons niet denigrerend uit over homo’s, joden of vrouwen.’
‘Maar ik laat me alleen denigrerend uit over moslims. Dat mag toch wel? Iedereen hier doet het.’
‘Voor mensen die hier geboren en getogen zijn, gelden andere regels. Het is een vrij land, dus Geert Wilders mag zeggen over moslims wat hij wil, en als zwaar gereformeerden vinden dat vrouwen niet zelfstandig kunnen denken, soit. We vinden het vervelend dat ze zich niet bij de tolerante meerderheid willen aansluiten, maar we laten het zo. Aan migranten kunnen we die eisen wel stellen. Zij moeten zich aansluiten bij de meerderheidscultuur in dit land, niet bij een van de minderheidsculturen.’
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
ANALYSE - Flip van Dyke analyseert op zijn blog de meest recente migratiecijfers van het CBS.
OPINIE - Een politieker dossier dan Immigratie, Integratie en Asiel is er nauwelijks. Vooral de combinatie van die drie onderwerpen maakt een explosieve mix van maatschappelijke tegenstellingen en klassenstrijd. Dit is zowel het bestaansrecht van het ministerschap als de reden voor de onderhandelaars om deze minister af te schaffen, betoogt socioloog en beleidsadviseur Luc Holleman in reactie op Jeroen van Gerven.
De maatschappij als geheel heeft belang bij immigratie en diversiteit als motor voor innovatie en culturele vernieuwing. Culturele zelfgenoegzaamheid is uiteindelijk de dood in de pot. Amsterdam bijvoorbeeld is een geweldige plek om te wonen en werken omdat de stad altijd open heeft gestaan voor buitenstaanders uit Friesland, Frankrijk en het Midden-Oosten.
Tegelijkertijd is immigratie ook al eeuwen een beproeving. De nieuwkomers stonken, waren vaak als ratten zo arm en communicatie lukte nauwelijks. Een socioloog kan stellen dat een veelheid van culturele conflicten bron is van groei en vernieuwing, je hebt daar geen boodschap aan als je buren een groot migrantengezin is in een gehorig pand.
Bewoners arbeiderswijken betalen de rekening voor de migratie
In de jaren ’60 en ’70 zijn de immigratiesluizen wijd opengezet in Nederland. Bepaalde delen van Nederland zijn overspoeld door analfabete mannen uit Marokko en Turkije. Ze stroomden in aan de onderkant van de samenleving, in de gebieden met goedkope woningen in de buurt van fabrieken. De bedrijven (en daarmee de bovenlaag van de bevolking) profiteerden ervan, de bewoners in de arbeiderswijken zagen hun omgeving verpauperen. Als ze er wat van durfden te zeggen dan waren ze racistisch. Wat voor politiek correct doorging was in feite een vernedering van de autochtone onderklasse.
Een vette kop boven een artikel van van gisteren: Meer NL’ers weg vanwege crisis, waarmee de NOS vooruitloopt op de nieuwe cijfers waarmee het CBS donderdag komt. De NOS:
Steeds meer Nederlanders emigreren. Uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek blijkt dat in de eerste vijf maanden van dit jaar ruim 52.000 mensen naar het buitenland verhuisden. Dat zijn er 344 per dag.
In diezelfde periode vorig jaar vertrokken er zo’n 47.000 Nederlanders. Morgen komt het CBS met cijfers over de maand juni. Daaruit blijkt dat in die maand opnieuw meer Nederland zijn geëmigreerd.’
Ik heb al heel vaak geschreven dat er geen journalist is in Nederland die iets van de migratie snapt; behalve dan pseudo-journalisten die de zaak misleiden. Alles wordt door elkaar geklutst: inwoners van Nederland (wie staat ingeschreven in de Gemeentelijke Basisadministratie [= bevolkingsregister]) worden verward met Nederlanders / buitenlanders (hetgeen betrekking heeft op nationaliteit); en die tegenstelling wordt vervolgens weer verward met allochtonen /autochtonen (dat gaat over herkomstgroep- en geboorteland).
Als je kijkt naar de NOS-tekst dan is de laatste regel inderdaad juist: ‘Daaruit blijkt dat in die maand opnieuw meer Nederland zijn geëmigreerd.’ Dat gaat dus over inwoners van Nederland, want dit zijn die cijfers van het CBS over de eerste 5 maanden: totaal 47.023 emigranten in 2011 en – volgens de voorlopige cijfers 52.382 in 2012. Dat is een vette stijging van 5.000 in één jaar tijd.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
DATA - In het nieuwe regeerakkoord staat het kinderpardon. Gerd Leers was tegen vanwege de vermeende aanzuigende werking. Een discussie die ook gevoerd werd bij het generaal pardon van 2007. Hier weer de cijfers voor de broodnodige feitelijke context.
Ik heb een pijl geplaatst bij de periode waarin het generaal pardon werd omgezet in een wet.
DATA - Het Pew Forum on Religion & Public Life verzamelde wereldwijd gegevens over migratiestromen en de religieuze achtergrond van de betrokken migranten.
Het onderzoek leidde tot een lijvig maar leesbaar rapport (pdf), plus een overzichtelijke website voor wie liever klikt dan leest.
Faith on the Move maakt korte metten met schrikverhalen over een islamitische tsunami. Zo blijkt de absolute meerderheid van de immigranten in de Europese Unie (56%) christen te zijn, terwijl nog geen derde (27%) moslim is, en zelfs als we de migranten uit ándere EU-landen niet meetellen, vormen christenen (met 42%) nog altijd de grootste groep (39% van die groep is moslim). Immigratie zal ons land eerder kerstenen dan islamiseren.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.