Een politieker dossier dan Immigratie, Integratie en Asiel is er nauwelijks. Vooral de combinatie van die drie onderwerpen maakt een explosieve mix van maatschappelijke tegenstellingen en klassenstrijd. Dit is zowel het bestaansrecht van het ministerschap als de reden voor de onderhandelaars om deze minister af te schaffen, betoogt socioloog en beleidsadviseur Luc Holleman in reactie op Jeroen van Gerven. De maatschappij als geheel heeft belang bij immigratie en diversiteit als motor voor innovatie en culturele vernieuwing. Culturele zelfgenoegzaamheid is uiteindelijk de dood in de pot. Amsterdam bijvoorbeeld is een geweldige plek om te wonen en werken omdat de stad altijd open heeft gestaan voor buitenstaanders uit Friesland, Frankrijk en het Midden-Oosten. Tegelijkertijd is immigratie ook al eeuwen een beproeving. De nieuwkomers stonken, waren vaak als ratten zo arm en communicatie lukte nauwelijks. Een socioloog kan stellen dat een veelheid van culturele conflicten bron is van groei en vernieuwing, je hebt daar geen boodschap aan als je buren een groot migrantengezin is in een gehorig pand.
DATA - In het nieuwe regeerakkoord staat het kinderpardon. Gerd Leers was tegen vanwege de vermeende aanzuigende werking. Een discussie die ook gevoerd werd bij het generaal pardon van 2007. Hier weer de cijfers voor de broodnodige feitelijke context.
Ik heb een pijl geplaatst bij de periode waarin het generaal pardon werd omgezet in een wet.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Een vette kop boven een artikel van van gisteren: Meer NL’ers weg vanwege crisis, waarmee de NOS vooruitloopt op de nieuwe cijfers waarmee het CBS donderdag komt. De NOS:
Steeds meer Nederlanders emigreren. Uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek blijkt dat in de eerste vijf maanden van dit jaar ruim 52.000 mensen naar het buitenland verhuisden. Dat zijn er 344 per dag.
In diezelfde periode vorig jaar vertrokken er zo’n 47.000 Nederlanders. Morgen komt het CBS met cijfers over de maand juni. Daaruit blijkt dat in die maand opnieuw meer Nederland zijn geëmigreerd.’
Ik heb al heel vaak geschreven dat er geen journalist is in Nederland die iets van de migratie snapt; behalve dan pseudo-journalisten die de zaak misleiden. Alles wordt door elkaar geklutst: inwoners van Nederland (wie staat ingeschreven in de Gemeentelijke Basisadministratie [= bevolkingsregister]) worden verward met Nederlanders / buitenlanders (hetgeen betrekking heeft op nationaliteit); en die tegenstelling wordt vervolgens weer verward met allochtonen /autochtonen (dat gaat over herkomstgroep- en geboorteland).
Als je kijkt naar de NOS-tekst dan is de laatste regel inderdaad juist: ‘Daaruit blijkt dat in die maand opnieuw meer Nederland zijn geëmigreerd.’ Dat gaat dus over inwoners van Nederland, want dit zijn die cijfers van het CBS over de eerste 5 maanden: totaal 47.023 emigranten in 2011 en – volgens de voorlopige cijfers 52.382 in 2012. Dat is een vette stijging van 5.000 in één jaar tijd.
DATA - Het Pew Forum on Religion & Public Life verzamelde wereldwijd gegevens over migratiestromen en de religieuze achtergrond van de betrokken migranten.
Het onderzoek leidde tot een lijvig maar leesbaar rapport (pdf), plus een overzichtelijke website voor wie liever klikt dan leest.
Faith on the Move maakt korte metten met schrikverhalen over een islamitische tsunami. Zo blijkt de absolute meerderheid van de immigranten in de Europese Unie (56%) christen te zijn, terwijl nog geen derde (27%) moslim is, en zelfs als we de migranten uit ándere EU-landen niet meetellen, vormen christenen (met 42%) nog altijd de grootste groep (39% van die groep is moslim). Immigratie zal ons land eerder kerstenen dan islamiseren.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Terwijl iedere scheet in de Amerikaanse presidentsverkiezingen wordt opgeblazen tot orkaanproporties, blijft de aandacht voor China minimaal. En dat is jammer, want de ontwikkeling van China lokt alleen maar superlatieven uit. The Economist heeft sinds kort een speciale sectie in zijn blad om het land eindelijk eens wat beter voor het voetlicht te brengen en dat levert mooie verhalen op.
Onderstaand filmpje vertelt even kort hoe gigantisch de veranderingen in China zijn aan de hand van de volksverhuizingen. Ik zou zeggen kijk en verwonder.
Er lijkt veel consensus te zijn dat categoraal integratiebeleid zijn langste tijd gehad heeft. Professor Han Entzinger verwoordt in een interview voor Socialevraagstukken de opvatting van velen: je helpt mensen niet vooruit door ze een cultureel etiket op te plakken. Filosoof en adviseur wijkaanpak Klaas Mulder denkt daarentegen dat we de grote verschillen wel moeten blijven benoemen.
Er is een flauw grapje over een boer die zijn twee paarden niet uit elkaar kan houden. Na diverse mislukte pogingen heeft hij de oplossing gevonden: de staart van het witte paard is drie centimeter langer dan die van het zwarte.
Dezelfde verkramptheid zien we al vijftig jaar in het integratiedebat. We zoeken naar nette woorden om een verschil uit te drukken omdat we denken dat het denigrerend is om de meest in het oog springende kenmerken hardop te benoemen. Als ik als jong kind slecht bij elkaar passende kleren had aangetrokken zei mijn moeder altijd dat ik ‘voor Turk liep’. Niet zo raar dus dat het jarenlang gemeengoed was om het over ‘Turkse mensen’ te hebben. ‘Turken’, dat was grof.
We verzonnen vreemde woorden om doelgroepen te benoemen. Het waren onze etiketten die onze agenda weerspiegelen: de buitenlandse werknemer, de medelander, de allochtoon. Na 50 jaar categoraal beleid rijst de vraag of etiketten helpen om achterstanden te bestrijden. Maar wie heeft beslist dat een verschil er alleen toe doet als het achterstanden kan verklaren of oplossen, zoals Entzinger suggereert? Is de progressieve fixatie op achterstanden niet even zelf-normatief als het populistische pleidooi voor totale aanpassing? Wie achterstand heeft, wijkt af van een norm die de kenniselite zelf in stand houdt. Er is geen vierjarige die ‘achterstand’ heeft als hij later heftruckchauffeur wil worden. Pas door de doorstroomcijfers naar Havo en VWO als uitgangspunt te nemen wordt een probleem gecreëerd.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
DATA - Onlangs was er een debat in de Tweede Kamer over het al dan niet verlengen van de beperking van het vrije verkeer van werknemers uit Bulgarije en Roemenië. In principe loopt die beperking van deze twee jongste EU-leden per 1 januari af, maar een verlenging met twee jaar is in principe mogelijk. Daar ging het debat in dus over, maar het ging ook in belangrijke mate over de hier al aanwezige Oost-Europeanen en hun uitkeringen.
Henk Kamp, Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, in antwoord op de eerste termijn van de Kamer:
(…) de afgelopen jaren [is] een grote stroom arbeidsmigranten uit Midden- en Oost-Europa naar Nederland [gekomen] (…) Op dit moment zijn er 12.000 mensen tussen de 18 en 65 jaar uit Midden- en Oost-Europa die in Nederland zijn en een uitkering krijgen. (…) Zoals wij allemaal weten, zijn er in ons land honderdduizenden mensen met een uitkering. Ik meen dat het circa 500.000 mensen betreft tussen de 18 jaar en 65 jaar.
Wat bedoelt de minister met ‘ik meen dat het circa 500.000 mensen betreft’? Hij krijgt toch tig-duizend euro’tjes om zoiets te weten? Hij loopt inmiddels al 15 maanden rond. Dan hoort hij toch te weten hoeveel het er zijn? Het aantal mensen beneden de 65 met een uitkering bedraagt 1,4 miljoen en niet 500.000. 12.000 is dan maar een schijntje.
Een bijdrage van Lucas Maillette de Buy Wenniger. Het stuk is ook te lezen op Sciencepalooza.
Midden in de Atlantische Oceaan koloniseerden Europese slakjes ver voordat de mens zijn eerste zeilboot bouwde het eiland Tristan da Cunha, ondanks dat de dieren niet tegen zout water kunnen. Ze zouden daar tussen de veren van stormvogels naartoe zijn gevlogen, maar mogelijk namen ze een minder appetijtelijke route.
Landslakken van het genus Balea komen niet alleen in Europa voor, maar ook op verschillende mid-Atlantische eilanden, waaronder IJsland en dus het zuidelijke Tristan da Cunha.
Vijf jaar geleden publiceerden Naturalis-onderzoekers de stamboom van deze slakken, en bleek dat de dieren nauw verwant zijn aan Europese soorten. Blijkbaar hebben enkele van de hermafrodiete slakken ooit met succes de overtocht gemaakt en op de eilanden koloniën gesticht.
pluimage
De verklaring die Darwin hier ooit aan gaf, en die de onderzoekers destijds ook aanvoerden dat ze als verstekeling zouden zijn meegereisd in het pluimage van grote trekvogels. Andere verklaringen zijn onwaarschijnlijk, want de weekdieren leggen bij blootstelling aan zeewater snel het loodje.
Nieuw onderzoek uit Japan suggereert nu dat de slakjes mogelijk economy vlogen, in plaats van business class.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.