Sociale woningbouw en kleinschaligheid

Er zijn twee manieren om private eigendom te schenden: de eerste is de manier waarop de armen de rijken plunderen: onverhoeds en gewelddadig. De tweede is de wijze waarop de rijken de armen plunderen: traag en legaal. Het verlies aan zekerheden en veiligheid voor de “kleine inkomens” is geen natuurverschijnsel. De ongelijkheid groeit. Het doet zich ook voor op de woningmarkt, die ik hier wat nader bekijk. Het is een resultaat van decennia van politiek handelen. Het had ook anders gekund. De sociale en egalitaire krachten zijn in het defensief. Het begrip stille klassenstrijd past. In 2.4 miljoen corporatiewoningen wonen ongeveer 4.5 miljoen stemgerechtigden. Zij worden geraakt door het huurbeleid, door de verhuurdersheffing, maar ook door  veranderingen in het huurrecht (tijdelijke contracten).

Quote du Jour | Geen harde overtredingen

‘Je ziet geen harde overtredingen. Maar het feit dat je niet direct een keiharde zaak hebt, betekent niet automatisch dat een markt goed functioneert. We houden ons daarom niet alleen bezig met naleving, maar ook met marktstudies. In de bancaire sector is sprake van heel weinig spelers, hoge toetredingsdrempels en weinig overstappers. Dat komt mede doordat het toezicht op de banken sinds de crisis heel erg gericht is op het beperken van de risico’s. DNB is toen in een kwaad daglicht gesteld, met als gevolg dat ze meer nadruk is gaan leggen op soliditeit in plaats van mededinging. Dat verdraagt zich niet goed met concurrentie, want dan wil je juist scherpe kantjes en het nemen van risico’s.’

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: greensefa (cc)

TTIP en TTP

COLUMN - Er komt steeds weer slecht nieuws boven over TTIP, het Transatlantic Trade and Investment Partnership en TTP, het Trans-Pacific Partnership, waarin de handelsbetrekkingen tussen de VS en Europa, respectievelijk Australië geregeld worden.

De tekst van de verdragen is geheim. Wat de afgelopen maanden is gelekt, suggereert echter dat bedrijven een grotere vinger in de pap krijgen en nationaal beleid behoorlijk in de wielen mogen rijden. Zo kunnen internationale bedrijven een financiële claim indienen wanneer overheidsbeleid hun ‘voorziene’ winst schaadt. Denk bijvoorbeeld aan milieuvereisten en regels rond voedselveiligheid die de ondernemersvrijheid van multinationals nationaal aan banden leggen, of die striktere eisen aan een bedrijf opleggen om in de Europese markt actief te mogen zijn dan in de VS gebruikelijk is.

De verdragen voorzien in een internationaal orgaan waar bedrijven zulke claims kunnen indienen: de zogeheten Investor-State Dispute Settlements (ISDS). Zaken die bij ISDS worden ingediend, worden volgens de gelekte plannen via arbitrage en onder geheimhouding afgehandeld. Er zal geen mogelijkheid tot beroep zijn, en er komt geen rechter aan te pas. Noch iemand die de rechten van burgers in de gaten houdt, trouwens.

De clausule over ISDS was zo controversieel, dat het EU-parlement – dat in de rest van de TTIP-besprekingen vrij mak is – daar een stokje voor stak. Of nou ja: ze stelden bespreking daarvan uit tot later. Wat bepaald niet hetzelfde is als tegenstemmen, helaas.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Politiek Kwartier | Weg met de zorgverzekeraars?

Voor verbetering van de zorg is een ingrijpende reorganisatie zoals de SP bepleit niet nodig.

Het blinde geloof in marktwerking is een hardnekkige ziekte in de Nederlandse politiek. Met name voor de VVD en D66 is marktwerking nog steeds het toverwoord als oplossing voor alle kwalen.

De SP hangt echter de tegengestelde religie aan. Vandaar dat het SP kamerlid Renske Leijten deze week voorstelde de zorgverzekeraars te collectiviseren en onder te brengen onder één overheidsorgaan.

Volgens Leijten betekent dit een grote besparing op de bureaucratie, krijgen artsen en andere zorgverleners de zeggenschap terug over wat voorgeschreven wordt, mogen patiënten niet meer worden geweigerd, komt er een breder basispakket, en wordt er bezuinigd op reclamekosten en verplichte reserves.

Klinkt goed. Maar is dat wel zo?

Om te beginnen haar punt dat artsen en andere zorgverleners de zeggenschap zouden “terugkrijgen”: die zeggenschap hebben zij nu al in hoge mate. Dat kan verbeterd worden, maar daarvoor hoeven de commerciële zorgbedrijven niet samengevoegd en onder de overheidsplu geparkeerd te worden. Dit kan gewoon wetmatig geregeld worden.

En dit geldt ook voor vrije keuze voor zorgverleners, een verbreding van het basispakket, en het verbod voor zorgverzekeraars mensen te weigeren op basis van leeftijd of zorgverleden, dat ook al van kracht is.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: MacUK (cc)

Vertrouwen is de grootste bedreiging van de woningmarkt

OPINIE - Als we eens ophouden met ‘vertrouwen’ in de woningmarkt te hebben, komt er misschien eindelijk eens ruimte voor échte marktwerking.

Net als je denkt dat vriend en vijand het er over eens zijn dat de woningmarkt vooral te lijden heeft onder een gebrek aan doorstromers, besluit NVM gister om toch weer vol in te zetten op ‘de starter’. Dit is immers de motor van de woningmarkt, aldus Ger Hukker. Nu horen we al jaren dat ‘vooral starters nu hun kans grijpen’ vanwege een wisselende set aan actuele NVM verkoopargumenten.

Nog even los van het feit dat er al jaren geen huizentreintjes meer op stoom komen ten gevolge van deze ‘kansenpakkende’ starters, wordt ook maar weer eens het frame van stal gehaald dat starters kopen omdat hun vertrouwen in de markt toeneemt. Ik waag dat te betwijfelen. Volgens mij is ‘vertrouwen’ voor starters een luxe-emotie en koopt men vooral uit angst om de boot te missen, uit hebzucht wanneer er grote prijsstijgingen worden verwacht, uit gebrek aan alternatieven door een falend beleid, of gewoon op de automatische piloot omdat iedereen met een opleiding en twee inkomens dat doet.

Vertrouwen is een luxe-emotie

Het is hooguit een gebrek aan vertrouwen dat aanzet tot nadenken of het wel zo verstandig is om te kopen. Daarmee is vertrouwen voor mij een zogeheten hygiene factor; een voorwaarde om te kopen – maar het gaat niemand tot kopen aanzetten. Misschien verwachten mensen inderdaad minder prijsdalingen en neemt daarmee in de optiek van de OTB/VEH vertrouwensmonitor het vertrouwen toe, er blijken tegenwoordig een stuk meer mensen een voorkeur te hebben voor een huurhuis. Men is gaan nadenken en de gevolgen daarvan draai je niet zomaar terug.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Quote du jour | Intransparantie

[D]e zorgverzekeraars zijn gebaat bij intransparantie, want dan kun je als verzekerde de verschillende polissen niet goed vergelijken en kunnen de verzekeraars doen wat ze willen. Daarom hebben verzekeraars aanvullende polissen die allemaal van elkaar verschillen. Ik vind het bezopen dat mensen nu de feestdagen doorbrengen met het vergelijken van polissen.

Aldus Chris Oomen, topman van zorgverzekeraar DSW.

Het échte doel van het optioneel maken van de vrije artsenkeuze is volgens Oomen dan ook niet om de kosten in de hand te houden, maar om verschillende zorgverzekeringen in feite onvergelijkbaar te maken. En dan hoeven zorgverzekeraars minder hard met elkaar de concurrentie aan te gaan over harde zaken als prijzen en uitgebreidheid van het aanbod.

Overigens is Oomen niet de enige die zich zorgen maakt over het gebrek aan transparantie op de markt voor zorgverzekeringen. Groenlinks wil daarom bij wet regelen dat zorgverzekeraars nog maar twee polissen mogen aanbieden: de naturapolis, waarbij alleen gecontracteerde zorg volledig wordt vergoed, of de restitutiepolis, die de verzekerde het recht geeft op volledige vergoeding van alle zorg:

De onverbiddelijke triomf van de marktwerking

Marktwerking in de zorg zou toch leiden tot ‘kostenbewustzijn’ bij patiënten, zorgaanbieders en verzekeraars?

Maar hoe moeten we dit dan plaatsen?

De SP wil opheldering van minister Edith Schippers (Volksgezondheid) over prijsafspraken die ze met fabrikanten heeft gemaakt over medicijnen tegen bloedstolling. […]

Volgens de Telegraaf besloten ambtenaren van het ministerie van Volksgezondheid dat de Tweede Kamer niets mag weten over de details van een dure medicijnendeal. Dat gebeurde volgens de krant in 2012, nog voor het ministerie de onderhandelingen met twee farmaceuten begon over dure pillen voor tienduizenden trombosepatiënten.

Hoewel de interne regels van het ministerie ‘maximale transparantie’ voorschrijven, ging minister Schippers akkoord met de geheimhouding. Ambtenaren lieten fabrikant Böhringer Ingelheim (BI) ook meedenken over de tekst van de regeringsbrief aan de Tweede Kamer.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende