Thatcher, vrijheid en paternalisme

Margaret Thatcher wordt tegenwoordig, net als Ronald Reagan en Milton Friedman, gezien als één van de praktische grondleggers van het moderne neoliberalisme. Maar hoe vrij is de neoliberale vrijheid nu eigenlijk? Het overlijden van Margaret Thatcher maakte bij veel mensen de nodige emoties los. Daarnaast was Thatchers verscheiden een mooie gelegenheid om haar meest geruchtmakende uitspraken weer eens onder de aandacht te brengen, waaronder uiteraard de volgende: And, you know, there is no such thing as society. There are individual men and women, and there are families. Meestal wordt bovenstaande uitspraak opgevoerd om Thatchers vijandigheid ten opzichte van collectieve actie en verantwoordelijkheid te illustreren. Niettemin heeft Thatcher het hier behalve over individuen ook nadrukkelijk over gezinnen. En in die woorden weerklinkt – al dan niet bewust – de bewering van neoliberaal icoon Milton Friedman in zijn boek Capitalism and Freedom dat... [t]he ultimate operative unit in our society is the family, not the individual. Deze overeenkomst is niet toevallig. Bovendien verklaart het in bovenstaande uitspraken uitgedrukte sentiment waarom sommige voorvechters van 'de vrijheid', waaronder zelfverklaarde liberalen, neoliberalen en libertariërs, in de praktijk niet zelden onvervalste conservatieven zijn met een grote, diepgevoelde voorkeur voor autoritarisme en paternalisme.

‘Halsema heeft GroenLinks als een ideologische ruïne achtergelaten’

De grote afrekening is begonnen. En niet alleen door groene politiek filosofen, ook door partijmastodonten.

Bye, bye, Femke! Bedankt voor veertien jaar inzet voor de partij. Het waren mooie jaren, maar ze worden in retrospectief toch niet zo gewaardeerd… Noem het voortschrijdend inzicht, nu de partij in de door jou ingezette koers stevig op de zandbanken is gelopen. Schipbreuk dreigt, en de oude zeerotten beginnen te morren en te muiten.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Brief aan Mark Rutte

Geachte heer Rutte,

Zaterdagochtend gaf u de aftrap voor de VVD campagne. Uw boodschap: pas op voor het rode gevaar. Lekker oldschool! Ik deel uw standpunt dat als de SP het voor het zeggen krijgt, onze staatsschuld heel hard gaat oplopen, wat een heleboel geld gaat kosten. Uw vergelijking van het SP programma met een piramidespel vind ik ook terecht. Maar toen ik uw standpunten doornam, kwam ik ook wel wat rare dingen tegen. Zaken tegen die niet thuishoren in een liberaal programma.

Het mooie aan termen als socialisme en liberalisme, is dat ze duidelijk zijn. In tegenstelling tot de links/rechtsverdeling, die altijd arbitrair is, weet je bij ieder -isme wel zo ongeveer wat je ervan kunt verwachten. Het socialisme vindt dat de overheid erop toe moet zien dat iedereen precies hetzelfde krijgt; het liberalisme vindt dat iedereen zijn eigen boontjes moet doppen en dat de overheid zich nergens mee moet bemoeien. Mooi overzichtelijk.

Ik ben net als u een liberaal. Wat mij daarom stoort in het VVD programma, is het boerkaverbod. Wat doet dat daar? Het Moslimmetje pesten van de afgelopen jaren kwam toch uit de koker van Wilders, hoop ik? Waarom hebben Moslimvrouwen niet net als de rest van Nederland de vrijheid om aan te trekken wat ze zelf willen? Wat hebben we nou voor last van die paar boerka’s? Het is symboolpolitiek van de bovenste plank, en dan ook nog eens een verkeerd symbool.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

VVD is alles behalve liberaal

Waarom wordt de VVD eigenlijk nog aangeduid met “de liberalen”? Er is nauwelijks nog iets liberaal aan.

Een liberale partij is een partij die opkomt voor persoonlijke vrijheid. Een partij die staat voor democratie en gelijke rechten. Daarbij is een liberale partij tegen het ingrijpen van de overheid in de markt, en voor zo weinig mogelijk regels voor ondernemers. Op al deze punten is de VVD inconsequent en scoort zij als het puntje bij paaltje komt behoorlijk slecht.

Moreel

Een liberale partij is ervoor dat mensen mogen wonen waar ze willen. Dit staat haaks op de standpunten van de VVD aangaande immigratie; de grenzen moeten voor personen juist zo veel mogelijk dicht en mensen moeten voldoen aan allerlei inkomenseisen en cursusjes taal en cultuur volgen om hier binnen te mogen komen. Betutteling ten top. Mag je vinden, maar het heeft niets met liberalisme van doen.

Een liberale partij is een partij die mensen vrij laat om met hun lichaam te doen wat ze willen. De VVD is voor het sluiten van coffeeshops, voor het invoeren van de wietpas met een registratieplicht, en voor harde vervolging van wietkwekers. Dit staat allemaal haaks op het liberale gedachtegoed.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Misdrijf

Dus nu gaan we ouders hoofdelijk verantwoordelijk stellen voor het overgewicht van kinderen.

Wanneer ouders niet genoeg doen om hun kinderen slanker te krijgen, kunnen die zelfs onder toezicht worden geplaatst. De Amsterdamse wethouder van der Burg gooide er nog een schep bovenop door in zijn rechtvaardiging van deze maatregel vetzucht bij kinderen gelijk te stellen aan kindermishandeling.

Welja, geef de ouders alle schuld en maak er maar meteen een misdrijf van om een te dik kind te hebben. Zo gaat-ie lekker, meneer van der Burg. Wat is uw volgende voorstel? Zulke ouders in de gevangenis gooien?

Dat inmiddels een kwart van de Amsterdamse kinderen aan overgewicht lijdt, is zorgwekkend. Maar het is raar om ouders daarvoor als enige schuldige aan te wijzen. Ernstig overgewicht bij kinderen is een internationale ontwikkeling, van Europa en de VS tot China en Japan; zou dat nu écht uitsluitend aan die ouders liggen?

Op straat kun je nergens meer spelen, sportvelden liggen ver buiten de stad, kinderen worden voor de veiligheid overal per auto of achterop de fiets naartoe gebracht. Scholen hebben de uren voor sport en gym flink meten wegbezuinigen. In de winkels zijn hele schappen gevuld met snoep en snacks op graaihoogte, en bij de kassa word je bijkans besprongen door suikerwerk. Reclames houden vol dat repen waar noten in zitten ‘gezond’ zouden zijn, al bevatten ze evenveel calorieën als een Mars, en vruchtensap dat stijf staat van de suiker wordt aangeprezen als een ‘verstandige’ keus.

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-03-2022

Paradox: tolerante liberalen moeten intolerantie tolereren

Samira Bouchibti schreef met De islam, de moslims en ik een liefdevolle kritiek op haar cultuur van herkomst – waarover een andere keer meer – en een pleidooi voor een respectvol maar krachtig integratiebeleid. Ze noemt zich liberaal, en dat noemt ethicus Bart Voorzanger zich ook me ook, maar er zijn desondanks een aantal punten waarop ze tot behoorlijk verschillende keuzen komen. Zijn gepieker daarover bracht hem tot het volgende.

Liberalen zijn er in soorten. Zie voor een genuanceerder beeld van het liberale landschap Rutger Claassens Het huis van de vrijheid, waar ik ook graag eens op terugkom. De meest genoemde tegenstelling is die tussen rechtse en linkse liberalen, waarbij rechtse liberalen vrijheid allereerst zien als afwezigheid van dwang, terwijl linkse liberalen eerder, of in elk geval daarnaast, denken aan de beschikbaarheid van reële alternatieven en het vermogen daartussen weloverwogen te kiezen. Een rechtse liberaal is tevreden als niemand de schoenpoetser verhindert om advocaat te worden; een linkse liberaal is dat pas als de rechtenstudie voor de schoenpoetser economisch en sociaal een reële optie is, en als hij geestelijk is toegerust voor een zorgvuldige keuze. Vooral dat laatste maakt linkse liberalen wel eens wat bevoogdend. Hoe dan ook, ik geloof niet dat hier het verschil tussen mevrouw Bouchibti en mij zit.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022

Open brief aan Mark Rutte

Tot voor kort was het meisje van de slijterij, Petra de Boevere, lid van de VVD. Nu niet meer. In een open brief aan Mark Rutte legt ze uit waarom.

Beste Mark,

Het moet me even van het hart. Ik ben sinds 1 januari van dit jaar geen lid meer van de VVD. Ik heb me jarenlang ingezet voor die partij.Voor ik ooit lid werd had ik de beginselverklaring zorgvuldig doorgelezen. Ik kan me namelijk alleen verbinden aan een partij waar ik het mee eens ben met een filosofie die aansluit bij de mijne.

De vijf liberale waarden vormen de basis voor die beginselverklaring. Vrijheid, Verantwoordelijkheid, Verdraagzaamheid, Sociale rechtvaardigheid en Gelijkwaardigheid.

Mark, in 2008 schreef jijzelf een nieuwe beginselverklaring voor de VVD, die was aan een ‘upgrade’ toe. Hij was laten we zeggen een ‘beetje gedateerd’ geworden. In die jaren bezocht ik ook wel VVD-congressen. Op één van die congressen heb ik nog met je gedanst op Meatloafs ‘Paradise by the dashboardlight’ Mark. Weet je dat nog?

Je bent 4 dagen ouder dan ik ben. We zijn beiden watermannen. Net voor we 5 jaar geleden allebei 40 werden en jij in de streek was aan het begin van de campagne voor de Provinciale Statenverkiezingen van 2007 vroeg ik jou hoe jij nu dat 40 worden ervaarde. En wat jij graag na je 40e nog zou willen doen. Wat je goal was. “Als ik in mijn kist lig wil ik graag dat mensen zeggen dat ik er alles heb uitgehaald.” was je antwoord.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

De biecht van Rutte

Als enige krant lichtte het NRC een belangrijke bekentenis uit Ruttes congresspeech. Ontging het overige aanwezige journaille dat Rutte hiermee uit de kast kwam en de eigenlijke drijfveren achter het hak- en snoeiwerk opbiechtte?

Rutte toonde zich, in het begin van zijn speech (hier op youtube) , de premier van alle Nederlanders. Hij somt vragen op, die onder ongeruste burgers leven en geeft blijk goed naar de samenleving te luisteren. Hij begrijpt dat de hardwerkende slager om de hoek, die zijn winkel wel voor elkaar heeft, het moeilijk kan bevatten er ook wat van te moeten voelen als anderen (banken, eurolanden) hun toko niet op orde hebben.

Dan biecht Rutte op: “En ik zeg het u eerlijk: ook als er geen financiële problemen zouden zijn, dan zouden wij deze maatregelen moeten nemen“.
Geen problemen, wel bezuinigen? Daarmee stelt hij zijn criticasters niet echt gerust. Rutte begrijpt dat die redenering nader gemotiveerd moet worden. De enige reden om hard en breed te bezuinigen is: “Simpelweg omdat wij Nederland fundamenteel sterker willen maken“.

Over de sterke en zwakke kanten van dit prachtige land wordt verschillend gedacht. De premier gaat daar niet op in maar maakt na zijn bekentenis een merkwaardige wending. Hij somt de sterke kanten van Nederland op. Heeft hij niet in de gaten, dat hij met die opsomming zijn motivering ondergraaft? Ruttes schets van een sterk Nederland roept meteen weer vragen op.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende