Palestijnse eenheidsregering: een eerste stap op weg naar verzoening

De Palestijnse Autoriteit heeft sinds maandag 2 juni 2014 een nieuwe regering. Een regering van nationale eenheid waaraan voor het eerst sinds 2007 zowel Fatah als Hamas hun steun hebben verleend. Het is de eerste stap in een verzoeningsproces. Maar de echte grote beslissingen moeten nog komen. Israël is er niet blij mee, dit nieuwe eenheidskabinet. Weliswaar is het een 'zakenkabinet' met louter technocraten, onder leiding van Rami Hamdallah, die ook de vorige regering leidde, en zonder kopstukken van welke Palestijnse groepering dan ook. Maar een regering die mede door de 'terreurbeweging' in Gaza wordt gesteund is voor Israël taboe. Mahmoud Abbas mag dan in diverse toonaarden hebben verklaard dat de nieuwe regering alle akkoorden die in het verleden met Israël zijn gesloten zal respecteren, geweld heeft afgezworen en zal treden in de voetsporen van het beleid van de Palestijnse Autoriteit, de Israëlische regering is er niet van onder de indruk. Voor Benjamin Netanyahu maakt het namelijk allemaal niets uit.

Foto: Cabinet Office (cc)

Israëlisch-Amerikaanse hypocrisie

OPINIE - De VS zijn niet blij met de verzoening tussen de Palestijnse bewegingen Fatah en Hamas. Verbaast dat iemand?

De woordvoerder van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, Jen Psaki, zei donderdag dat dit het einde kan betekenen van het vredesproces. En een niet met name genoemde hoge Amerikaanse regeringsfunctionaris zei donderdag dat de VS hun hulp aan de Palestijnen opnieuw tegen het licht moeten houden als de twee groeperingen samen een regering gaan vormen.

‘Iedere Palestijnse regering moet duidelijk en ondubbelzinnig uitspreken dat zij tegen geweld is, dat zij de staat Israel erkent en dat zij eerder aangegane overeenkomsten en verplichtingen tussen de partijen zal honoreren,’ aldus deze functionaris. ‘Als er een nieuwe Palestijnse regering wordt gevormd, zullen we haar beoordelen naar gelang zij zich schikt naar deze zaken en op basis van haar daden en politiek. En dan zullen we op basis van de Amerikaanse wetgeving beslissen welke gevolgen dat heeft voor onze hulp.’

Israël was evenmin verheugd over de toenadering tussen Hamas en Fatah. De Israëlische regering – die meerdere ministers telt die een Palestijnse staat sowieso nooit hebben zien zitten – heeft donderdag de vredesbesprekingen (die inmiddels besprekingen waren geworden over het al of niet houden van besprekingen) volledig opgeschort. Ook werd, na een kabinetszitting van zes uur, aangekondigd dat Israël met strafmaatregelen zal komen zodra er een regering van Fatah en Hamas wordt gevormd.

Fatah en Hamas willen weer samenwerken in één regering

Zo meldt nu.nl:

De rivaliserende Palestijnse organisaties Fatah en Hamas zijn overeengekomen weer één Palestijnse regering te vormen. Dit is woensdag van een Fatah-leider vernomen.

Israël is not happy:

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu heeft gewaarschuwd voor een mogelijke verzoening tussen Fatah en Hamas. De Palestijnse president Mahmoud Abbas (Fatah) moet ”kiezen tussen vrede met Hamas of vrede met Israël”.

Verdeeldheid onder de Palestijnen is voor natuurlijk ook beter voor Israël.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Enkel ‘winnaars’ na laatste Gaza-conflict

ACHTERGROND - Elders in de Wereld op zondag – over geopolitiek, internationale betrekkingen en internationale instellingen – kan natuurlijk niet om hét conflict van de afgelopen weken heen: de recentste escalatie tussen Hamas en Israël.

Nu het kortstondig geëscaleerde conflict weer tot rust is gekomen (voor zo lang het duurt, want al twee dagen na de wapenstilstand werd een Palestijn doodgeschoten in de bufferzone aan de grens tussen Israël en Gaza), laaide meteen de discussie op wie er eigenlijk gewonnen heeft.

Dennis Ross schreef in dit stuk van 18 november (22 november in vertaling in de Volkskrant verschenen), dus nog voor het ingaan van de wapenstilstand, dat Hamas verkeerd gegokt heeft. De Palestijnen hoopten door middel van raketbeschietingen de Egyptische president Mohamed Morsi en zijn Moslimbroederschap te dwingen tot een keuze voor Hamas. Bovendien verwachtte Hamas dat Israël het niet tot een escalatie van het conflict zou laten komen. Israël sloeg echter terug met de liquidatie van Jaabari, het hoofd van de militaire tak van Hamas, en met bombardementen op de Gazastrook.

Volgens Ross, een Amerikaanse oud-diplomaat, die nu verbonden is aan The Washington Institute for Near East Policy, hadden zowel Israël als Hamas geen behoefte aan een langslepend conflict. Tegelijkertijd wilden beide partijen de overwinning op kunnen eisen, het tonen van zwakheid helpt daarbij niet. Ross voorzag in zijn artikel al een belangrijke rol voor Egypte: kiest Morsi voor zijn ideologische verwanten in Gaza of kiest hij pragmatisch voor de economie van zijn eigen land – Egypte ontvangt jaarlijks 1,3 miljard dollar van de Verenigde Staten.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Weigeren om te haten

ANALYSE - De grote rol van Egypte bij de totstandkoming van de wapenstilstand tussen Israël en Hamas laat zien hoezeer de dynamiek in het Midden-Oosten verschoven is door de Arabische Lente. Het wordt tijd dat de VS zich gaan inspannen voor een allesomvattend vredesakkoord.

Verschillende commentatoren wijzen op de verschuivende dynamiek in het Midden-Oosten. Greg Myre gaat op NPR in op de veranderende rol van Egypte, nu de uit de Moslim Broederschap afkomstige Mohammed Morsi daar president geworden is. Die nieuwe rol komt bijvoorbeeld tot uiting in het bezoek aan Gaza van de Egyptische premier afgelopen week, een openlijke steunbetuiging aan de Palestijnen. Volgens Juan Cole, die dit eveneens signaleert, neemt Morsi aanzienlijke risico´s met zijn bemiddeling. Slaagt hij niet, dan liggen woede van het Egyptische volk en een confrontatie met de militairen, die hem ook nu al verantwoordelijk stellen voor de chaos in de Sinaï in het verschiet.

Gaza niet meer geïsoleerd, grotere rol Arabische leiders

Waar Gaza sinds de machtsovername door Hamas in 2006 geïsoleerd was, zien we nu Arabische leiders bezoeken aan Gaza afleggen. Naast de Egyptische premier waren dat ook de emir van Qatar en de Tunesische minister van Buitenlandse Zaken. De Arabische Liga kwam langs en Ban Ki-moon vloog naar Cairo voor overleg. Voor de Gazanen ongetwijfeld reden om een toename van internationale steun te zien. Ook Al Jazeera kijkt naar de veranderende rol van de Arabische landen in het conflict. Zo zei de emir van Qatar recent:

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Enric Borràs (cc)

Arabische Lente slaat Palestijnen niet over

Het leek haast alsof de Arabische Lente aan de Palestijnen voorbij was gegaan. Er waren tot nu toe geen massale protestbewegingen en evenmin aanwijzingen dat Palestijnen naar het voorbeeld van Tunesië, Egypte en andere Arabische landen aanstalten maakten om en masse te gaan ‘stemmen met hun voeten’. Afgezien van wat kleinere demonstraties was er slechts één opmerkelijke uitzondering: de marsen die Palestijnse vluchtelingen in Libanon en Syrië organiseerden naar de Israelische grenzen op en rond 15 mei, de dag van de Nakba. De tienduizenden die eraan deelnamen zorgden voor grote nervositeit aan de Israelische kant, die zich vertaalde in een bloedige reactie, waarbij een veertigtal demonstranten door de Israeli’s werd doodgeschoten en een onbekend aantal te gewond raakte.

Maar indirect is er intussen wel degelijk sprake van een invloed die uitgaat van de veranderingen in de Arabische wereld. Zo is het feit dat Fatah en Hamas in november het tussen hen bereikte verzoeningsakkoord van 4 mei 2011, dat een dode letter was gebleven, weer oppakten onder meer te danken aan verschuivingen in de Arabische regio. Vooral het verdwijnen van president Mubarak, die altijd trouw het Amerikaanse beleid uitvoerde, was daarbij een factor doordat het zorgde voor een andere klimaat in Egypte. De Egyptische geheime dienst pakte de verzoeningspogingen tussen Hamas en Fatah weer op, waar zij zich al eerder mee bezig had gehouden. En ook was er meer toenadering tussen Cairo en Hamas via een (in letterlijke zin) wat opener beleid ten aanzien van de grensovergang bij Rafah.

Foto: Enric Borràs (cc)

Erkenning staatje op de Westoever is geen goed idee

De Palestijnse Autoriteit (PA) is volop bezig met een campagne voor erkenning door de Verenigde Naties van een Palestijnse staat. Een keur van landen heeft al toegezegd vóór te gaan stemmen. Tenslotte erkennen meer dan 100 landen Palestina nu al (de Palestijnse staat was namelijk al uitgeroepen op een bijeenkomst van de Palestijnse Nationaal Raad, het PLO-parlement, in 1988 in Algiers). Zoals het er uitziet komt het voorstel van de PA op 20 september aan de orde in de Algemene Vergadering van de VN en zal het daar worden aangenomen. Daarna moet het bekrachtigd worden in de VN-Veiligheidsraad. En daar –  dat staat zo goed als vast – zullen de Verenigde Staten een veto uitspreken.

Is de erkenning door de Algemene Vergadering van de VN nu goed of slecht voor de Palestijnen, c.q. voor Israel, c.q. voor het streven naar vrede? De meningen daarover zijn verdeeld. Een deel van de Palestijnen ziet er een erkenning van de Palestijnse aspiraties in, een groot aantal anderen, zeker buiten de bezette gebieden, is echter tegen. Ook de Israelische regering is tegen. Israelische- en Joodse vredesorganisaties als Gush Shalom, Jewish Voice for Preace (JVP) of in Nederland Een Ander Joods Geluid (EAJG) zijn echter vóór. Het is de moeite waar de motivatie van JVPof die van EAJG na te lezen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige Volgende