Een einde aan de bezetting en de blokkade van Gaza zal Hamas verzwakken

De enige manier om aan de populariteit van Hamas een einde te maken, is door de gematigde krachten binnen de Palestijnse beweging tegemoet te komen. Eind vorige maand zijn Israël en Hamas eindelijk een langdurig staakt-het-vuren overeen gekomen. In de oorlog die hier aan vooraf ging zijn meer dan 2.100 Palestijnen en 70 Israëli’s omgekomen bij zee- en luchtbombardementen, gevechten en raketbeschietingen. Volgens de Verenigde Naties was het overgrote deel van de slachtoffers burgers. Tijdens deze oorlog hebben beide partijen zich schuldig gemaakt aan grootschalig geweld dat in strijd is met het internationaal recht. De raketten van Hamas, lukraak afgeschoten op Israël, zorgden voor angstige momenten voor miljoenen Israëli’s, en hebben in enkele gevallen geleid tot doden en gewonden. Grootschalige luchtbombardementen en beschietingen door Israël op de Gazastrook hebben tot de dood geleid van honderden vrouwen en kinderen - sommigen in hun slaap of spelend op het strand.

Door: Foto: Jim Forest (cc)
Foto: Binuri Ranasinghe (cc)

Israël komt met flinterdun bewijs dat Hamas achter de onvoering van ‘de drie tieners’ zat

ACHTERGROND - Ik heb me de laatste tijd vooral bezig gehouden met het brengen van nieuws. Nieuws dat een onderlinge samenhang vertoonde en de logica liet zien achter Israëls aanval op Hamas. Dat begon in juni met de vorming van een eenheidsregering door Hamas en Fatah, waar Israël fel op reageerde (het laatste waar Israël op zit te wachten is een gematigd optredend Hamas). Vervolgens de ontvoering van de ‘drie Israëlische tieners’ welke Israël als aanleiding gebruikte om op de Westoever honderden mensen (vooral sympathisanten van Hamas) op te pakken. Daarna het afschieten van wat raketten door groepen in Gaza als reactie op deze arrestatiegolf en vervolgens de uiteindelijke aanval van Israël op 7 juli op leden van Hamas, die de opmaat vormde tot de operatie ‘Protectieve Edge’.

Maar vandaag moet ik me toch even bezighouden met iets dat mogelijk wel, maar waarschijnlijk niet waar is. Eerlijk gezegd haat ik dat: journalistiek bedrijven door te vertellen dat iets niet is gebeurd of onwaar is (al moet ik er eerlijkheidshalve bij vertellen dat ik tijdens de Eerste Golfoorlog – als radiocorrespondent van de NCRV – veel geld heb verdiend doordat de rubriek ‘Hier en Nu’ mij steeds gebruikte om onzinnieuws van een collega’s wier namen ik niet zal noemen tegen te spreken).

Ditmaal gaat het om de scoop van de Israëlische pers dat Hamas uiteindelijk toch achter de ontvoering van ‘de drie tieners’ zou hebben gezeten. Er is een bandje opgedoken waarop Saleh al-Arouri, een lid van het politbureau van Hamas, dit zou hebben toegegven tijdens een congres in Turkije van moslimgeleerden (Arouri is behalve lid van het politbureau van Hamas ook een imam).

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Zeldzame beelden van raketaanval Hamas

Gefilmd door Indiase journalisten.

What a strange conflict Gaza has been. On the one hand, countless videos and photos have depicted Israeli soldiers, Israeli tanks and Israeli Iron Dome missiles in action. And especially Israeli bombs—and the Palestinian homes these munitions destroyed and the civilians they killed as the Jewish state tried to destroy Hamas’ rockets and tunnels.

Yet we never actually see Hamas fire rockets. We might glimpse smoke trails crossing the skies as newscasters tell us those are Hamas rockets hurtling toward Israel. But we never see human beings in the act of firing the missiles.

Until now. A news crew from India’s NDTV has filmed a Hamas rocket crew in action.

‘Drie Israëlische tieners niet in opdracht van Hamas ontvoerd’

Zo bericht BBC-correspondent Jon Donnison naar aanleiding van een gesprek met de Israëlische politiewoordvoerder Micky Rosenfeld.

De kidnappers zouden wel sympathiseren met Hamas, maar niet onder hun gezag staan. De woordvoerder omschreef de ontvoerders als een ‘lone cell‘.

En daarmee komt ook de aanleiding van de Israëlische aanval op de Gazastrook op de tocht te staan. Deze aanval vond immers plaats in respons op raketaanvallen van Hamas, die op hun beurt waren uitgelokt door Israëlische aanvallen op Hamasleden wegens de vermeende betrokkenheid van deze organisatie bij de ontvoering van en moord op de drie tieners.

Quote du jour | Tegen beter weten in

Israel must be permitted to crush Hamas in the Gaza Strip.

Voormalig Israëlisch ambassadeur in de VS Michael Oren.

In the past week I’ve seen and heard the popular statement “let the I.D.F. win” more and more frequently. It’s been posted on social media, spray-painted on walls, and chanted in demonstrations. […]

The first erroneous assumption it contains is that there are some people in Israel who are preventing the Army from winning. These supposed saboteurs could be me, my neighbor, or any other person who questions the premise and purpose of this war. […]

The second, much more dangerous idea that this slogan contains is that the I.D.F. actually could win. […]

Twelve years, five operations against Hamas (four of them in Gaza), and still we have this same convoluted slogan. […] Even if each and every Hamas fighter is taken out, does anyone truly believe that the Palestinian people’s aspiration for national independence will disappear with them? Before Hamas, we fought against the P.L.O., and after Hamas, assuming, hopefully, that we’re still around, we’ll probably find ourselves fighting against another Palestinian organization.

‘Protective Edge is een bewuste Israëlische escalatie om de verzoening tussen Fatah en Hamas te saboteren’

Want de gebeurtenissen van afgelopen weken hebben we eerder gezien:

In January 2011 the winds of the Arab Spring blew through Gaza and the West Bank, and the four-year rift between the Palestinian Authority and Hamas came to an end. Reconciliation talks took three months, and were boosted by mass demonstrations of Palestinians in Gaza and Ramallah in favor of a unity government. Abu Mazen declared his willingness to travel to Gaza and sign an agreement. […]

The day after Abu Mazen’s declaration, the IDF killed two Hamas activists in Gaza, in an action authorized by the highest levels – the minister of defense and the IDF chief of staff. The killing was portrayed as a response to the launching of a single Qassam rocket, which hit no one, but some, like Yedioth’s Alex Fishman, understood that this had been a “premeditated escalation” by Israel. The following day, March 17, Netanyahu came “full circle”, clarifying to those who had not yet understood: Palestinian unity is a red line, as far as Israel is concerned. […]

Back to the present. Palestinian reconciliation has not made the transition from paper to implementation. Fatah and Hamas have remained split and primarily committed to contrasting interests: The Palestinian Authority kept arresting Hamas activists in the West Bank to continue receiving donor support and maintain its survival. And Hamas kept resisting the Israeli siege of Gaza. Six weeks ago, on April 23, the gaps were bridged and the Fatah-Hamas reconciliation agreement was signed for a second time.

As usual, all those who are threatened by Palestinian unity were alarmed. The entire Israeli leadership denounced the unity government, and the Americans were also “disappointed.” Netanyahu declared: “We regard this move as a return to the well-known Palestinian pattern: whenever they have to make a decision, they run away.”

Vorige Volgende