Ab Klink doet niet meer mee. In een brief aan partijbestuur en fractie analyseert hij rechtlijnig dat Geert Wilders geen betrouwbare partner is. Dit is de cruciale passage uit de brief: "Hij [Wilders] stelde bij de komende presentatie van het akkoord met een volstrekt en totaal(!) ander verhaal te komen dan de VVD en het CDA. Hij raadde de collega?s aan om op dat moment maar een andere kant op te kijken en voorspelde dat de hoofden van de coalitiepartners rood zouden kleuren. Een samenbindende visie zou echt niemand hoeven te verwachten." Anders gezegd: Wilders zal weliswaar zijn fractie op het juiste moment 'voor' laten stemmen, maar zich verder voortdurend publiekelijk distantiëren van het kabinet, dat ondertussen bij de eigen achterban minder populaire anti-moslimmaatregelen moet doorvoeren. Kortom, Wilders stelde een rattenstreek in het vooruitzicht.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Ironie is een lastige stijlfiguur. Het is bij uitstek een vorm die onherkenbaar wordt als je ‘er niet bij was’. Want wat bedoelt een voetbaltrainer met ‘mooie bal!’? Die bal kan zowel in de kruising hangen als meters over de lat vliegen.
Teletekst voorziet in een ironieteken voor doven en slechthorenden: (!).
Op internet wordt zo hard geschreeuwd dat dit teken overbodig lijkt. En zo kan het gebeuren dat een politicus met relativeringsvermogen noch besef van context aangifte doet van bedreiging op een weblog en dat een OM met weinig gevoel voor verhoudingen op internet de fundamentalistisch-atheïstische weblogger (Bert Brussen) aanklaagt voor het citeren van een bedreiging (een tweet van Mohamed Ghabri waarin hij een ‘rijkelijke beloning’ beloofde voor degene die Wilders’ keel van links naar rechts of vice versa doorsnijdt).
Wat de weblogger hier nekt, is dat hij weliswaar bekend en berucht is, maar slechts in beperkte kring. Bij het OM kennen ze hem overduidelijk niet. Wat ze bij het OM wél doen, is het bloedserieus nemen van iedere bedreiging en iedere verwijzing naar een bedreiging waar de ironie niet vanaf druipt.
Wat het OM had moeten doen, was de twitteraar, de blogger en Geert Wilders uitnodigen op het bureau voor een kopje thee. Dan had Mohamed Ghabri aan Bert Brussen kunnen uitleggen wat hij bedoelde met zijn tweet en dan had Brussen aan Geert Wilders kunnen uitleggen wat hij bedoelde met zijn blogpost en dan had Wilders kunnen zeggen: “Jongens, ik word knettergek van dat getwat. Het is tijd dat we accepteren dat iedereen verschillend is en dat we samen gaan werken aan de echt grote problemen in deze wereld.” (!)
De CDA partijtop kiest voor politieke samenwerking met de PVV. Het CDA ontleent haar bestaansrecht aan haar stabiele, behoudende en betrouwbare koers. Op sociaal-economisch gebied stond de partij van oudsher één stap links van de VVD en twee passen rechts van de PvdA. Kortom: een veilige haven voor iedere christen die zich niet thuisvoelde bij al te rechts of al te links. Vanaf de jaren ’60 begonnen structurele veranderingen in de maatschappij de partij parten te spelen. Ontkerkelijking, verstedelijking en ontzuiling maakte de traditionele achterban van het CDA minder trouw. Toch bleef het CDA vanaf haar oprichting in 1980 de belangrijkste machtfactor in het Nederlandse politieke landschap. Sterker nog: de confessionelen hebben vanaf de invoering van het algemeen kiesrecht het Nederlandse politieke beeld grotendeels bepaald. Meestal leverden de confessionelen de minister-president, vrijwel altijd nam men regeringsverantwoordelijkheid. In de hele 20ste eeuw week de partij nooit af van de stabiele, behoudende en betrouwbare koers. De koers die mensen deed besluiten voor het CDA te kiezen, zelfs al waren diezelfde mensen niet langer kerkelijk, plattelandbewoner of innig verbonden met hun christelijke zuil.
Eerste barstjes in het imago
In de jaren ’90 van de vorige eeuw kwamen de eerste barstjes in het schijnbaar onkreukbare imago van de partij, de paarse kabinetten waren het logische gevolg. Balkenende sloeg in 2001 terug. Voor het eerst mocht er een nieuwkomer meedoen, het net opgerichte LPF. Dat was geen succes, het kabinet stierf een vroege dood. Daarna koos Balkenende weer ‘ouderwets’ voor afwisselend liberalen en sociaal-democraten. Er kwamen meer barstjes en kreukels, vooral in de vorm van vroegtijdig vallende kabinetten. Het CDA was nog wel behoudend, maar niet erg betrouwbaar meer, om over de stabiliteit maar te zwijgen. Maar liefst 4 kabinetten sneuvelden voortijdig. Door de enorme politieke versplintering bleef het CDA nog wel de grootste partij, maar in absolute stemmen daalde de invloed langzaam maar zeker. In september 2008 barstte de wereldwijde economische crisis los. De roep om hard te saneren (rechts), werknemers te beschermen (links) en economische hervormingen (iedereen) door te voeren werd groter. CDA, PvdA en ChristenUnie bleven rustig. Maatregelen als de deeltijd-WW deden het begrotingstekort weliswaar stijgen, maar Nederland behield de laagste werkloosheid van heel Europa. Successen werden in de verkiezingen niet benadrukt door het CDA. Balkenende riep vlak voor de verkiezingen dat drastische hervormingen noodzakelijk waren. Om die reden zag hij zelfs kans op samenwerking met GroenLinks. Natuurlijk, een uitspraak van een kat in het nauw, maar wel een historische uitspraak. Voor het eerst in haar bestaan zochten de confessionelen de oplossingen in het nemen van progressieve, drastische, bijna revolutionaire maatregelen. Vond hij een eeuw behoudend confessioneel beleid dan zo rampzalig?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
[qvdd]
“Onze politieke agenda’s zijn anders. De VVD voelt zich half verwant met Wilders, die in 2004 daar vertrok. Hij is een soort neefje. Voor het CDA staat hij echter een heel eind weg.”
CDA-senator Hans Hillen legt uit waarom zo weinig VVD’ers meegaan in het protest van voormalig Tweede-Kamervoorzitter Frans Weisglas tegen deelname van zijn partij aan een kabinet met de PVV.
Wilders gaat deelnemen aan een protest tegen de zogenaamde Ground Zero Moskee op 11 september melden verschillende media vandaag. Bij deze bijeenkomst zal hij ook spreken, net als pakweg Newt Gingrich. De strekking van wat hij zal gaan zeggen laat zich wel ongeveer raden, maar toch wordt het interessant om te zien hoe ons, tegen die tijd net geïnstalleerde, kabinet hiermee omgaat. Hoe ver kan Wilders gaan als hij gedoogsteun verleent aan Danske-1?
Het protest tegen de Ground Zero Moskee (lees: community center en twee blocks verwijderd van Ground Zero) wordt georganiseerd door de organisatie Stop the Islamization of America. Het motto van deze club is: “Racism is the lowest form of stupidity! But Islamophobia is the height of common sense!” Je zou toch denken dat de meer beschaafde VVD-ers en CDA-ers bij dit soort motto’s enigszins fronsen. Misschien nog wel meer na het lezen van de bizarre semantische uitleg van dit motto door SOIA.
SOIA heeft ook een directeur en dat is Pamela Geller. Voor diegenen onder u die haar niet kennen zij is een radicale blogger van het weblog Atlas Shrugs en zij wordt (terecht) grondig gefileerd in de blogpost Pamela Geller the looniest blogger ever . Wat zou premier Rutte ervan vinden dat Geert komt spreken op een bijeenkomst die georganiseerd wordt door een mevrouw die een bevriend staatshoofd in casu Barack Obama ervan beschuldigt een antisemitische moslimterrorist te zijn?
Wilders is geen politiek leider, maar een sekteleider. En wij, weldenkend links kunnen er niet tegen op.
De Wildersstemmer onderscheidt zich veel meer dan door wat dan ook door volgzaamheid van andere kiezers. Het maakt helemaal niet uit wat Wilders zegt, zijn volgelingen volgen. Of het nu gaat over meer dan 50 miljoen moslims in Europa en het uitzetten van tientallen miljoenen van hen, over het straffen van familieleden van criminelen, het schofferen van een verkrachtingsslachtoffer, of het in de knieën schieten van ongewapende betogers, een kopvoddentaks, het domweg verbieden van hoofddoekjes, afgelopen week nog Jordanië hernoemen naar Palestina en het Midden-Oosten conflict is opgelost, etnische registratie, niets maar dan ook niets is de Wildersstemmer te gek. Dat Wilders ondertussen als een ware hedendaagse Don Quichote ten strijde trekt tegen windmolens, hebben zij niet door.
Mij doet de blinde adoratie van zijn volgelingen denken aan een ouderwetse persoonlijkheidscultus. Ga maar na wat de kenmerken daarvan zijn. Er staat een leider op die wordt verbonden met revolutionaire maatschappelijke verandering, waarbij hij de gids is en zonder wie deze verandering niet mogelijk zal zijn. Sla commentaren van zijn aanhangers er maar op na, Geert en alleen Geert gaat het allemaal oplossen, de linkse elite uit het centrum van de macht (sic!) verwijderen, de Grondwet aanpassen, specifiek de (zich niet gedragende) moslims eruit kieperen, de macht die nu in Europa ligt terughalen en alles gaat weer crescendo in Nederland.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
[qvdd]
“Kan die CDA-voorzitter Bleker niet even op vakantie gaan of zo? Wat een enorme zeurpiet. En voor alle helderheid: de PVV moet helemaal niks!”
Daar is-ie weer, de dagelijkse Wilders-eruptie. Deze keer probeert hij vrienden te maken bij het CDA nu de formatie in de eindfase verkeert.