Jules Deelder ging net op tijd dood voor Claudia de Breij

De afgelopen dagen keek ik cabaretshows van Claudia de Breij en Freek de Jonge terug, om een vergelijking te treffen van een oude en nieuwe coryfee. En Jochem Myer, maar dan apart. Claudia de Breij kende ik vooral van een liedje: Mag ik dan bij jou? Dat ligt moeilijk in m’n gehoor en vooral daarachter. Geeft me het gevoel van Bløf: woord voor woord prachtig gevonden en vlekkeloos gecomponeerd, maar zo berekend op effectbejag. (Ook maar een mening.) Was dus blij op 31 december 2019 rond een grote tafel met pannen te zitten bij lieve, praktische opgeleide familie, die niet eens weet wat een Oudejaarsconference behelst. Tot Nieuwjaarsdag m’n beste vriendin – kneiterrechts, moet niets hebben van de Vara – vertelde met z’n gezin onverwacht genoeglijk de conference van Claudia de Breij ondergaan te hebben.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Recensie Zomergasten | Freek de Jonge

RECENSIE - Het primaire probleem van een Zomergast als Freek de Jonge is de vooringenomenheid van de kijker. Zo’n beetje iedereen heeft wel een beeld bij Freek; en wat des te funester is voor dit programma: een navenant gevoel.

Op mij komt De Jonge bijvoorbeeld nogal eens over als een verzuurde dominee, zo eentje die de kerk heeft zien leeglopen en daar heimelijk verbitterd over is. Toch blijft hij preken, tegen beter weten in. Iets soortgelijks zal gelden voor velen van mijn generatie, die Freek pas hebben leren kennen in zijn nadagen, lang na zijn successen in de progressieve jaren ’70 en ’80. De tijdgeest is veranderd, evenals het cabaret, en als je Freek de Jonge daartegen hoort ageren, krijg je het idee dat hij daar niet goed mee om kan gaan.

De uitdaging voor de programmamakers en presentator Wilfried de Jong lag er dan ook in om de kijker voorbij haar eigen vooroordelen te loodsen en de blik opnieuw te openen voor de persoon Freek.

Catechisatie

Anderhalf uur lang leek het alsof daar niet van zou komen. De Jonge was weliswaar goed geluimd, maar dirigeerde het programma als betrof het een seculiere catechisatieles. De beeldfragmenten fungeerden daarin als bijbelpassages waarmee de dominee zijn levenslessen bij het publiek wilde inprenten. “En als je het volgende fragment laat zien, krijg je antwoord op je vraag”, reageerde Freek wat kortaf op een interruptie van Wilfried. “Ik ben een liefhebber van het stichten, mensen wijzer maken”, zo zou hij ‘zijn’ avond besluiten.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: copyright ok. Gecheckt 28-09-2022

Zomergasten 2014 – Freek de Jonge

Omdat u ieder jaar weer laat weten graag over de zomergasten van VPRO een boom op te zetten, tijdens en na de afleveringen, starten we dit draadje voor u.
Vanavond is het podium voor Freek de Jonge, cabaretier en theatermaker. U kunt hier online meekijken.
En hier wat meer achtergrond over de persoon.
Ook dit jaar is Wilfried de Jong de presentator.
We wensen u veel kijkgenot.

Update 21-7-2014 07:30 uur: Hier de recensie.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

#Dezeweek | Een kip voor de deur

COLUMN - Toen ik vanochtend mijn voordeur uitstapte stond daar een kip. Een kip, voor mijn deur. Het dier stond voor een mensendeur, en had dus best kunnen verwachten dat het vroeg of laat ook een mens zou zijn die de deur zou openen. Mijn deur sloot naar mijn weten echter niet aan op een kippenhok, dus dat een kip mij daar zou verwelkomen was een flinke verrassing. We keken elkaar verdwaasd aan.

Omgedraaid om mijn voordeur op slot te doen realiseerde ik me dat ik eigenlijk nooit had bedacht hoe me te gedragen in een rechtstreekse confrontatie met een kip. Zou het uitmaken hoe ik me gedroeg? En wat doet die kip eigenlijk hier? Moet ik hem niet naar huis brengen? Tijdens die overdenkingen volgde het diertje mij zacht mompelend naar mijn fiets. Waar we, na een korte twijfeling, allebei leken te weten dat onze vreemde ontmoeting tot een vroeg einde was gekomen.

Het was pas later vandaag dat ik doorkreeg wat de ontmoeting met de kip met mij gedaan had. Het had mij kort doen ontwaken uit mijn dagelijkse vanzelfsprekende gang van zaken, als een plens water in een ingedut gezicht. Het had mij ontwricht en dat bood een frisse kijk op de wereld. Want hoe vanzelfsprekend kan die wereld nog zijn als er ’s ochtends een kip voor je deur staat?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een Humorloze Generatie

Dit is een gastbijdrage van caprio.
Vroeger had je Not the Nine O’Clock News, of nog vroeger toen was er Monty Python, ook op de Nederlandse televisie, met ondertitels dat wel, in het Nederlands, de ondertitels, en Fawlty Towers, of later zelfs The Young Ones, allemaal engels dat wel, maar je had ook in Nederland Sjef van Oekel, met klassiekers als Zuurkool met Vette Jus, je had ook Jiskefet nog niet zo heel lang geleden, eens. Ik probeer me een moraal te herinneren van die komieken, had Joep Meloen nu wel of niet een goede boodschap, een preek, daar begon het allemaal mee, toen men Freek de Jonge serieus ging nemen. Allereerst dacht ik dat het allemaal deel van de grap was, die opmerkingen over goed en fout. Oh je had ook van Kooten en de Bie natuurlijk, die hadden volgens mij een boodschap, maar ik kan m niet omschrijven. En toen publiceerde Freek de Jong een boek zelfs, en zijn kameraad begon ernstige liedjes te zingen. Ergens daar moet het mis zijn gegaan. Je kreeg toen links cabaret. De beste rechtse mop(!) gaat over buitenlanders of Joden, of over sex en menstruatie, maar toch denk ik dat rechts dan de essentie van humor mist. Geenstijl dat is wel nog echt ouderwets grappig, alleen nemen hun volgelingen hun grappen serieus, dat is natuurlijk ook de werkelijke grap, en maakt de grap des te sterker. Niet alleen hun volgelingen nemen geenstijl serieus, ook de linkse kerk en christenhonden doen dat, en dat maakt ook hun geenstijl volgelingen. Theo van Gogh die was pas grappig, niet zo grappig als geenstijl, omdat iedereen Theo door had. Balkenende was ook grappig in zekere zin, maar die nam zichzelf serieus, had de intentie serieus te zijn, maar werd door niemand serieus genomen, dat op zichzelf is grappig, maar als je niet de bedoeling hebt om grappig te zijn, telt het niet. Misschien zou je ook Hans Teeuwen moeten noemen, maar die zingt jazz tegenwoordig, is het niet? Op Sargasso had je vroeger tieten elke vrijdag, maar dat hebben ze niet meer. Af en toe is er nog wel humor hoor, zoals Michiel Romeyn als Sinterklaas, bij de benepen gniffelende Matthijs van Nieuwkerk. De ernst in Nederland neemt hand over hand toe, doe toch eens normaal, doe toch eens gewoon. Ik snap die baldadigheid van de straat wel, er valt ook helemaal niets echt te lachen, dan wil je vanzelf wel eens iemand lopen treiteren, he je vriendin is een hoer kaaskop, ik kan daar wel om lachen, zeker als je zo’n roze kop dan ziet die niet weet hoe ie moet reageren en maar doorlopen fluistert, ook niet durft natuurlijk, stelletje mietjes. Allochtonen zijn natuurlijk ook niet grappig, dat heeft met de cultuur te maken, daar heeft Wilders wel een punt, de saaiste droogkutten die ik ooit gezien heb, misschien omdat ze kleine pikkies hebben, dan kies ik toch voor geenstijl en tieten op vrijdag.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Maar wat zeggen ze?


Vers van de twitters geplukt: Maxime Verhagen en Freek de Jonge omringd door duizenden vrouwen op de Libelle Zomerweek die jaarlijks gehouden wordt op het MuiderAlmeerderzand. Zelden vonden zoveel aanstootgevende woorden elkaar in één zin, maar wat zeggen de heren eigenlijk? U mag het zeggen…

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.